Η ΑΓάΠΗ, ΔύΣΚΟΛΑ, Μ' ΑΚΟύΣ
(μην ακούς, μην ακούς, μην ακούς, μ' ακούς;)
Δε χαρίζεται, μα κερδίζεται
δε χαρίζεται, μήν ακούς, μήν ακούς
κερδίζεται, δύσκολα
δύσκολα, μην ακούς
μην ακούς, μην ακούς, μην τους ακούς
μ' ακούς;
Στίχοι- μουσική Μιλτιάδης Θαλασσινός 30-6-2008
ελεύθερη αναδημοσίευση με αναφορά της πηγής mavrosgatos.blogspot.com
Δε χαρίζεται, μα κερδίζεται
δε χαρίζεται, μήν ακούς, μήν ακούς
κερδίζεται, δύσκολα
δύσκολα, μην ακούς
μην ακούς, μην ακούς, μην τους ακούς
μ' ακούς;
Στίχοι- μουσική Μιλτιάδης Θαλασσινός 30-6-2008
ελεύθερη αναδημοσίευση με αναφορά της πηγής mavrosgatos.blogspot.com
26 σχόλια:
Γειάσου Γατάκι...πολύ όμορφο..και πολύ αληθινό θα λεγα..τόσο αληθινό που σκωτόνει...βλέπω έχεις πάρα πολύ ταλέντο στη στιχουργική και τη μουσική..έχεις σκεφτεί ποτέ να κάνεις γνωστούς και στο ευρύ κοινό αυτούς τους στίχους;;; (εννοώ μελοποιόντας τους)ή να τους δώσεις σε κάποιον συνθέτη να τους μελοποιήσει αυτός;;;...σκέψου το.. πιστέυω θα έκαναν θραύση!και χωρίς πλάκα αυτό...αλλά χωρίς πλάκα όμως...είσαι πάρα πολύ καλός..κρίμα να μην βγαίνουν πάρα έξω αυτά τα διαμάντια που γράφεις να τα ακούσουν και άλλοι άνθρωποι και να τα θαυμάσουν και αυτοί..και πάλι με πολύ σοβαρότητα και αυτό και χωρίς καθόλου ειρωνία ή ίχνος πλάκας....το λέω όσο σοβαρά δεν μπορείς να φανταστείς...μα πολύ σοβαρά όμως...φιλάκια,Αθανασία.
Υσ-η γνωστή Αθανασία είμαι απλά μου κανε κάτι εκνευριστικά 'παιχνίδια'η μηχανή δημοσίευσης σχολίων γι αυτό βγήκα έτσι οκ;;;..φιλάκια.
Πόσο δίκιο έχεις!
Της αγάπης τα δύσκολα παιχνίδια...Κερδίζονται ναι, αλλά πως κερδίζονται;;;
Καλό μήνα chat noir!
Bisous & bonne continuation
Η αγάπη κερδίζεται αλλά δεν είναι παιχνίδι.Ωραία τα "ακούς" και το "δύσκολα μην ακούς".Αρκεί ν'ακούς πάντως,να μην κλείνεις αυτιά και μάτια,να μην κλείνεσαι γενικώς...Και η μουσική είναι πολύ όμορφη.
"Όλα είναι εκεί,εκεί υπάρχουν όλα,
...
αν έχεις μάτια να τα δεις
αν έχεις χέρια να τ'αγγίξεις
...
αρκεί να πας ολάνοιχτος
γυρεύοντάς τα..."
Όταν περιμένεις την αγάπη όπως τη φαντάζεσαι ή σύμφωνα με ό,τι έχεις στο μυαλό σου κι εκείνη έρχεται λίγο διαφορετικά,υπάρχει ο κίνδυνος να σε προσπεράσει κι ας ήταν αγάπη αληθινή.Αν παίρνεις αυτό το ρίσκο,τότε ίσως σε αρνηθεί και ας την άξιζες κάποτε.
"αρκεί να πας, ολάνοιχτος, γυρεύοντάς τα..."
Καλησπέρα φίλοι μου, παλιοί και νέοι!
Χαίρομαι που σάς άρεσε.
Ο Χριστιανισμός μάς ζήτησε ν' αγαπάμε χωρίς αιτία. Η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι οι άνθρωποι μόνο μισούν χωρίς αιτία, και πολύ δύσκολα αγαπούν αληθινά (δεν μιλώ για τον έρωτα), ακόμ ακι αν υπάρχει αιτία.
Ας αγαπάμε, με αιτία! Πηγαίνοντας γυρεύοντας, όπως λέει και το ποίημα (τίνος είναι;) Και φυσικά, ας ερωτευόμαστε πηγαίνοντας γυρεύοντας (εδώ δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για αιτίες...)
Σ;-)))
Αθανασία μου, το είδος της μουσικής που γράφω δεν νομίζω να έχει εμπορική αξία. ¨Ασε που χρειάζονται άκρες και γνωριμίες που δεν διαθέτω... σ' ευχαριστώ πάντως γλυκιά μου
Το βρήκα!
"Το δωμάτιο"
Ποίηση: Λένα Παππά
Μουσική και ερμηνεία: Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας
Άλμπουμ: Στους ελαιώνες της αγάπης
http://209.85.135.104/search?q=cache:1lnnlXQ3sscJ:enallagi.org/sindenial/2006/05/17/poetry/papa-todomatio-2/+%22%CE%9C%CE%B5%CF%82+%CF%83%CF%84%CE%BF+%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C+%CE%B4%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%BF%22&hl=el&ct=clnk&cd=1&gl=gr&client=firefox-a
Eγώ πάντως δεν μίλησα για αιτίες και μη αιτίες.Το ποίημα είναι το Δωμάτιο της Λένας Παπά και έχει μελοποιηθεί από τον Χάρη και τον Πάνο Κατσιμίχα.Χωρίς αιτία άλλωστε δεν υπάρχει αγάπη.Δεν υπάρχει καν κάτι που να της μοιάζει.
"κι εφηβικά κορμιά και καλοκαίρια γαλανά,θάνατοι και φωτιές και αόρατη ομορφιά"
Συμφωνώ - Τελικά σημασία έχει να πηγαίνεις γυρεύοντας, και όχι τόσο η αιτιότητα- αιτίες πάντα βρίσκονται, αρκεί να το θέλουμε!
Ναί,να το θέλουμε απόλυτα όμως.Αλλιώς είναι σαν να μην το θέλουμε και απλώς προβάλλουμε την ανάγκη μας ν'αγαπήσουμε στο πρόσωπο κάποιου.Η αληθινή αγάπη δεν είναι ούτε ανάγκη ούτε τυχαιότητα.Η αγάπη "θέλει όλο το αίμα".
Εδώ θα διαφωνήσω. Αντιπαθώ τον μαξιμαλισμό. Το ίδιο και τα δράματα. Νομίζω πως η αγάπη δεν χωρίζεται σε αληθινή και ψεύτικη, και πιθανόν αυτή που εννοείς σαν Ψεύτικη νομίζω πως εγώ θα την έλεγα απλά Αγάπη. Ούτε και αληθινή αγάπη είναι μόνο η υπέρτατη, ιδεατή αγάπη. Η αγάπη έχει διαβαθμίσεις, όπως και όλα τα ανθρώπινα. Και με λίγο αίμα λοιπόν, πάλι αγάπη είναι... Και πάλι αξίζει τον κόπο...
Υπάρχουν όντως διαβαθμίσεις στην αγάπη, όπως και χρώματα, καθώς και γεύσεις…είναι σα σοκολάτα, γλυκόπικρη…
Αληθινή και ψεύτικη πιστεύω πως όχι… τότε χάνει τη σημασία της η λέξη και δε μιλάμε για αγάπη…
Υγ: δεν είμαι ο ίδιος ανώνυμος/η που είχατε την πιο πάνω συνομιλία,
Je suis une amie virtuelle qui t’écris de temps en temps en français…(όπως το 1ο ανώνυμο σχόλιο)
Ας βρω επιτέλους ένα ψευδώνυμο να υπογράφω, γιατί έτσι θα μπλέξουμε τα μπούτια μας… Ιδέες;
Καλησπέρα Μιλτο;;
΄ομορφα παντα ομορφα ..
Ευχομαι να σαι καλά, Καλημεραα!
Τελικά είσαι πολυ ευαίσθητος και ευθραυστος πολιτης του κόσμου, αγαπητέ μου Μιλτιάδη Θαλασσινέ. Μακάρι να κρατούσες
ριτς
Πάλι δεν με καταλάβατε.Αληθινή και ψεύτικη δεν είπα ούτε υπονόησα.Το αληθινή προφανώς αναφερόταν στην ανιδιοτελή αγάπη,εννοώντας τη, όχι σαν πράξη συναλλαγής και όχι ως οτιδήποτε αγοραίο.Πιθανόν όμως κάποιοι να την αντιμετωπίζουν(δεν μου αρέσει ο όρος,η αγάπη δεν έχει μέτωπα,όμως ο όρος αποδίδει μεταφορικά αυτό που θέλω να πω.Κι αυτό γιατί εκτιμώ πως πρέπει να σας εξηγώ ακριβώς κάθε τι που λέω για να μην με παρεξηγείτε)ως τέτοια.Δηλαδή σαν κάτι ελαφρύ και απλούστατο,όπως ο πρωινός τους καφές και να την αποδίδουν και να την εκδηλώνουν με την ίδια επιπολαιότητα.Αν αυτό εννοήσατε εσείς με τις διαβαθμίσεις,τότε θα συμφωνήσω μαζί σας.Αν όχι,τότε κι εγώ δεν καταλαβαίνω για ποιες διαβαθμίσεις μιλάτε.Μπορεί η αγάπη,ας πούμε να διαβαθμίζεται κατά τη γνώμη σας σε καυτή,χλιαρή και κρύα?Είναι δυνατόν να είναι σκούρη ή λιγότερο ανοιχτόχρωμη?Πώς γίνεται να αγαπάει κάποιος πολύ ή λίγο?Νομίζω πως μπερδεύουμε την αγάπη με άλλα συναισθήματα.Αυτά ναι,διαβαθμίζονται,αλλά τότε μιλάμε για συμπάθεια,ενθουσιασμό,ακόμα και για έρωτα,όχι για αγάπη.Και θα ήταν καλύτερο ν'ασκηθούμε σ'αυτή πριν μιλήσουμε γι'αυτή.Οι πράξεις την αποδίδουν και την καταδεικνύουν και σε καμιά περίπτωση τα λόγια.Και όταν οι πράξεις είναι ήσσονες η δικαίωσή της μένει μετέωρη.
Περιμένοντας εκείνον που θα της παραδοθεί με γενναιότητα,αρνούμενος οποιαδήποτε ασφάλεια και ευτέλεια, τα παζάρια και παραδεχόμενος με δύναμη τις αδυναμίες του στο ύψος της φωτιάς που της αξίζει.
dustuxws tin simeron imera polloi perimenoume tin agapi na mas xaristei, alla den kanoume kati gia na tin kerdisoume
exw kairo na mpw edw mesa, kalimera sou black cat
ΠΑΝΤΑ ΜΆΡΕΣΟΥΝ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΣΟΥ, ΜΑΡΕΣΕΙ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΑΝΤΗΧΕΙ ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΣΟΥ...
ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟ ΑΚΟΥΣΩ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΜΕΝΟ, ΣΚΕΦΤΣΕΣΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ? ΑΣΕ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΥΚΛΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΕΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ. ΚΑΝ ΤΑ ΓΙΑ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΔΕΙΣ ΟΤΙ ΔΝΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΙ ΤΕΛΙΚΑ...
ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΜΠΛΟΓΚΟΠΑΙΧΝΙΔΟ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΚΑΛΟ ΣΚΟΠΟ ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΧΡΟΝΟ ΠΕΡΝΑ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ;-)
...ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ,ΣΤΙΧΑΚΙΑ ΠΟΥ ΜΟΥ'ΧΟΥΝΕ ΚΟΛΛΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ "ΜΕΘΥΣΜΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ":
"...ΚΑΙ ΨΑΧΝΩ ΜΕΣ ΤΑ ΛΕΞΙΚΑ, Σ'ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΑ ΞΕΝΙΚΑ,ΣΤΑ ΛΕΞΙΛΟΓΙΑ...
ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΦΩΣ,
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΤΟ ΦΩΣ,
ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΚΑΕΙ ΕΝΑ ΦΙΛΙ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΣΤΟ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙ..."
Καλό καλοκαίρι και καλή ξεκούραση, όταν και όποτε συμβούν οι διακοπές σου
να είσαι καλά!
Σ΄ευχαριστώ που συχνά με συντροφεύουν οι αναρτήσεις σου!!
ΚΑΙ ΝΑ ΕΔΩ Η ΓΛΩΣΣΣΑ ΤΟΥ ΕΛΥΤΗ!!!!
TΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ
TΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ είναι γεμάτα καλαμιές.
Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω.
Μόνον έτσι όμως έμαθα να ξεχωρίζω τους πιο ανεπαίσθητους συριγμούς,
να ακριβολογώ μες τα μυστήρια.
Μια γλώσσα όπως η ελληνική όπου
άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας,
άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα,
άλλο η πρίκρα και άλλο το μαράζι,
άλλο τα σπλάχνα και άλλο τα σωθικά.
Με καθαρούς τόνους, θέλω να πω,
που - αλίμονο- τους αντιλαμβάνονται ολοένα λιγότερο
αυτοί που ολοένα περισσότερο
απομακρύνονται από το νόημα ενός ουράνιου σώματος
που το φως του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος,
έτσι καθώς δεν παύει να επαναστερέφεται κάθε μέρα όλος θάμβος για να μας ανταμείψει.
Θέλουμε - δε θέλουμε,
αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιας αέναης ανταλλαγής
ανάμεσα σ΄αυτό που μας συντηρεί και
σ΄αυτό που του δίνουμε για να μας συντηρεί:
το μαύρο, που δίνουμε, για να μας αποδοθεί λευκό,
το θνησιμαίο, αείζωο.
Και χρωστάμε στη διάρκεια μιας λάμψης την πιθανή ευτυχία μας
Οδυσσέας Ελύτης
"Άμα λείψει έστω κι ένα γράμμα αρρωσταίνει η φράση"
Πάρα πολύ χαίρομαι που σάς άρεσε το κομμάτι μου και εμπνευστήκατε από αυτό. Τελικά μάλλον είμαι μεγάλο ψώνιο, ε;
Mon amie inconnue, j'suis bien heureux de te rencontrer!
Ξυπολητάκι καλησπέρααααααα! Σ;-)
Ρίτσα μου, θα κρατήσω! Κράτησα 38 χρόνια τώρα, και πίστεψέ με, πέρασα πολλά, ελπίζω τα πιό δύσκολα. Σε φιλώ.
Φίλτατε-η ανώνυμε-η, είστε σίγουρος-η ότι υπάρχει αληθινά ανιδιοτελής αγάπη; Νομίζω πως όντως ναι, υπάρχει, αλλά είναι η σπάνια εξαίρεση, και όχι ο κανόνας. Αλλά δεν βρίσκω κάτι κακό στο να υπάρχει κάποιο ίδιον τέλος στην αγάπη. Το βρίσκω ανθρώπινο. Αλλιώς διολισθαίνουμε στον ιδεαλισμό, που με τρομάζει πολύ. Εϊμαι με τους ανθρώπους... κι ο ιδεαλισμός είναι πέρα από τους ανθρώπους. Ακόμα χειρότερα, κάνει τους ανθρώπους δυστυχισμένους. ΚΑι, αγάπη, ναι, είναι ΚΑΙ όλα αυτά που αναφέρετε... είναι οι διαβαθμίσεις που έλεγα.
Περήφανο Ξωτικό μου, χαίρομαι που σε ξαανβλέπω εδώ! Σ;-)))
Αθηνά μου Θεά, ήρθα, είδα, άκου εκεί "σκύλος"!!! Θα μού το πληρώσεις αυτό! Σ' ευχαριστώ, θα παίξω μόλις μπορέσω Σ:π)
Σού-μου, ΛΟς! Λος! Λος!!!! Ψυχή μου γλυκιά σ ευχαριστώ πολύ για όλα.
Αγαπητέ Οδυσσέα, εξαιρετικό! Ευχαριστώ πολύ κι εύχοαμι η διάρκεια της λάμψης να είναι όσο γίνεται πιό μεγάλη Σ;-)))
" Il n'y a qu'une sorte d'amour, mais il y en a mille différentes copies. "
La Rochefoucauld
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΑΛΛΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ ΤΟΥ
ΑΥΤΗ Η ΦΡΑΣΗ ΝΟΜΙΖΩ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΜΕ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ...
ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
h agapi argise mia mera...kai meta kati etrexe sta gyftika...
Δημοσίευση σχολίου