"Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα είναι η ανασφάλεια", μού το είχες πει από την αρχή. Τότε, δεν είχα καταλάβει. Σήμερα γιορτάζεις, Φιλάκι. Χρόνια πολλά και στεγνά...
Πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με αγγίζει και πόσο με αντιπροσωπεύει αυτό που λες! Πόσα πράγματα έχασα,πόσες φορές έκλαψα χωρίς να υπάρχει λόγος,πόσα δεν κατάλαβα ή παρεξήγησα,πόσο έφταιξα τελικά...
Όχι, καλέ μου γατούλη! Προφανώς δεν είμαι η μοναδική με παρόμοιες σκέψεις και συναισθήματα έτσι? Αν αισθάνεσαι ότι υπάρχει κάποια στη ζωή σου που πραγματικά αξίζει να την διεκδικήσεις,κάντο! Ας μην αφήνουμε τον εγωϊσμό μας και τις ανασφάλειές μας να μας στερούν τους ανθρώπους που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας! Λίνα
Λίνα μου, από τη μιά λέω *ούφ*, που δεν είσαι εκείνη, γιατί δεν ξέρει γι αυτό το blog, που λειτούργησε για καιρό σαν διέξοδος, από την άλλη όμως ίσως κάποια στιγμή θα έπρεπε να πούμε κάποια πράγματα. Για ποιό λόγο όμως; Δεν υπάρχει περιπτωση να γυρίσει πίσω το ποτάμι, ειδικά τώρα, μετά από δυό -και- χρόνια, που πέρασα όλην την πίκρα και επανήλθα στα συγκαλά μου!
Άλλωστε αν εκείνη είχε την ωριμότητα να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα και να σκεφτεί όπως εσύ, μη νομίζεις, δε θα έδινα τέλος... Αλλά δεν άντεχα άλλο να κλαίω μαζί της χωρίς λόγο...
Εσύ ξέρεις καλύτερα γατούλη! Η γνώμη μου πάντως είναι ότι αν ακόμα ενδιαφέρεσαι και την σκέφτεσαι,γιατί να μην ρισκάρεις να την προσεγγίσεις? Τί έχεις να χάσεις??? Να θυμάσαι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του ρυθμό να καταλαβαίνει καταστάσεις και να συνειδητοποιεί πράγματα και συναισθήματα! Το ποτάμι ξαναγυρνά πίσω... Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους αρκεί να τα συνειδητοποιούμε και να προσπαθούμε να τα διορθώνουμε!!! Λίνα
Σαλτάρω στο κενό ("ως την κραυγή σ αναζητώ") σού έχω πει να μην προσβάλλεις τρίτους εδω μέσα. Με αναγκάζεις να κάνω κάτι που απεχθάνομαι, να σβήσω το σχόλιό σου. Καλά τα γαμήσια, αλλά εσύ παιδί μου χρειάζεσαι ψυχιατρική βοήθεια. Ξεκόλλα επιτέλους, δεν υπάρχει καμμιά Σουηδέζα να σε καλμάρει λίγο;
Λίνα μην το πάρεις προσωπικά, απλά να ξεχαρμανιάσει λίγο ήθελε το παιδί, και πήρε εσένα η μπάλα- παλιόφιλος ο Σαλτάρω....
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
11 σχόλια:
απλό, όμορφο, βαθύ
φιλιά γατούλη
(ελαφίνι ξάγρυπνο)
Πραγματικά δεν μπορείς να φανταστείς πόσο με αγγίζει και πόσο με αντιπροσωπεύει αυτό που λες! Πόσα πράγματα έχασα,πόσες φορές έκλαψα χωρίς να υπάρχει λόγος,πόσα δεν κατάλαβα ή παρεξήγησα,πόσο έφταιξα τελικά...
Μιάουουου!
Νιάου! Νιαου Νιαρ!
Πολύ μου αρέσει ετουτο το blog.
Μαύρε γάτε σου στέλνω την καλησπέρα μου όπως κάνω σε κάθε γάτο και γάτα που συναντώ στο δρόμο μου!
(((((ελαφάκι μου)))))
Sylfaen, κλώς ήρθες στα κεραμίδια μου...
Ανώνυμη, υπάρχει περίπτωση να είσαι... εκείνη;
Όχι, καλέ μου γατούλη! Προφανώς δεν είμαι η μοναδική με παρόμοιες σκέψεις και συναισθήματα έτσι? Αν αισθάνεσαι ότι υπάρχει κάποια στη ζωή σου που πραγματικά αξίζει να την διεκδικήσεις,κάντο! Ας μην αφήνουμε τον εγωϊσμό μας και τις ανασφάλειές μας να μας στερούν τους ανθρώπους που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας!
Λίνα
ο φόβος υπάρχει πάντα. Υπάρχει δεν υπάρχει λόγος.
Ίσως κιόλας για να ναι "φόβος" να χει νοημα να υπαρχει χωρίς λόγο
Λίνα μου, από τη μιά λέω *ούφ*, που δεν είσαι εκείνη, γιατί δεν ξέρει γι αυτό το blog, που λειτούργησε για καιρό σαν διέξοδος, από την άλλη όμως ίσως κάποια στιγμή θα έπρεπε να πούμε κάποια πράγματα. Για ποιό λόγο όμως; Δεν υπάρχει περιπτωση να γυρίσει πίσω το ποτάμι, ειδικά τώρα, μετά από δυό -και- χρόνια, που πέρασα όλην την πίκρα και επανήλθα στα συγκαλά μου!
Άλλωστε αν εκείνη είχε την ωριμότητα να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα και να σκεφτεί όπως εσύ, μη νομίζεις, δε θα έδινα τέλος... Αλλά δεν άντεχα άλλο να κλαίω μαζί της χωρίς λόγο...
Σε φιλώ, καλό βράδυ
Σ;)
Εσύ ξέρεις καλύτερα γατούλη! Η γνώμη μου πάντως είναι ότι αν ακόμα ενδιαφέρεσαι και την σκέφτεσαι,γιατί να μην ρισκάρεις να την προσεγγίσεις? Τί έχεις να χάσεις??? Να θυμάσαι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του ρυθμό να καταλαβαίνει καταστάσεις και να συνειδητοποιεί πράγματα και συναισθήματα! Το ποτάμι ξαναγυρνά πίσω... Τα λάθη είναι για τους ανθρώπους αρκεί να τα συνειδητοποιούμε και να προσπαθούμε να τα διορθώνουμε!!!
Λίνα
Σαλτάρω στο κενό ("ως την κραυγή σ αναζητώ") σού έχω πει να μην προσβάλλεις τρίτους εδω μέσα. Με αναγκάζεις να κάνω κάτι που απεχθάνομαι, να σβήσω το σχόλιό σου. Καλά τα γαμήσια, αλλά εσύ παιδί μου χρειάζεσαι ψυχιατρική βοήθεια. Ξεκόλλα επιτέλους, δεν υπάρχει καμμιά Σουηδέζα να σε καλμάρει λίγο;
Λίνα μην το πάρεις προσωπικά, απλά να ξεχαρμανιάσει λίγο ήθελε το παιδί, και πήρε εσένα η μπάλα- παλιόφιλος ο Σαλτάρω....
τον τελευταιο καιρο πέσαν πολλοί ανώνυμοι στο μπλογκ μου. έχω συνηθίσει...
Δημοσίευση σχολίου