ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ (ΠΗΓΕ Ο ΓΑΤΟΣ ΣΤΟ ΧΟΡΟ)

…Και που λες παιδί μου, για να αποκτήσεις αυτοκίνητο, τον παλιό εκείνο καιρό, έπρεπε να κάνεις πολλά χρόνια οικονομίες… Ήταν πανάκριβα, άσε που δεν υπήρχαν τότε δάνεια και άτοκες δόσεις. Τα αυτοκίνητα ήταν πολύ λιγότερα και πολύ παλιότερα, οι δρόμοι ήταν σχεδόν άδειοι, τα παιδιά έπαιζαν στη μέση του δρόμου, κι οι άνθρωποι περπατούσαν πολύ περισσότερο, κι έμπαιναν πολύ πιό συχνά στα λεωφορεία και στα τρόλλευ… Πώς; Μετρό; Μόνο ο Ηλεκτρικός υπήρχε τότε...

-Πώ πώ…Τρώγατε μεγάλη φρίκη δηλαδή…

-Ντομάτες είχε μόνο το καλοκαίρι, πορτοκάλια μόνο το χειμώνα, κι αυτά ήταν μικρά και με ανώμαλα σχήματα, και μύριζαν έντονα, όχι όπως τώρα, που βρίσκεις οτιδήποτε οποτεδήποτε, κι είναι τεράστια κι ολόιδια κι εντελώς άνοστα και άοσμα…

-Φοβερό…

-Δεν είχαμε τοτε Αλβανούς και Πακιστανούς και Ρωσοπόντιους, και όλες τις σιχαμερές χειρωνακτικές δουλειές τις έκαναν τα Ελληνόπουλα, που δεν προλάβαιναν τα καημένα να πιούν ούτε δυό αραχτούς φραπέδες την ημέρα, άσε που για ξενύχτι ούτε λόγος... γι' αυτό οι καφετέριες και τα ξενυχτάδικα ήταν το ένα τριακοστό απ' όσα είναι σήμερα...

-Απαίσιο ακούγεται...

-Τηλεόραση είχαμε μόνο δυόμισι κανάλια, που άρχιζαν να εκπέμπουν μετά τις πέντε το απόγευμα, και το πρόγραμμά τους κρατούσε το πολύ μέχρι τις μία- άντε δύο το πρωί, το Σάββατο (τότε μία-δύο ήταν "πρωί"). Μετά, χιόνια…

-Ά-πί-στέ-υτό!

-Τηλέφωνα υπήρχαν μόνο σταθερά, άσε που για να βάλεις τηλέφωνο περίμενες χρόνια, κι ήθελε και μέσο. Πολλοί δεν είχαν καθόλου τηλέφωνο, κι όταν ήθελαν να τηλεφωνήσουν, αναγκάζονταν να παρακαλούν τους γείτονες, ή να πηγαίνουν στους τηλεφωνικούς θαλάμους…

-Παππού, αρχίζω να πιστεύω πως με δουλεύεις. Γιατί δεν έπαιρναν από το κινητό;

-Αφού σού είπα, παιδί μου, δεν υπήρχαν κινητά τότε…

-Τι μού λές βρε παππού; Δεν υπήρχαν κινητά;;;;;

-Όχι, παιδί μου.

-Ούτε SMS, ούτε MMS, ούτε download ringtones, ούτε «σας ακούμε», ούτε «είναι καλύτερα να μιλάς εικοσιεφτά ώρες την ημέρα»; Δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις την ώρα που περπατούσες στο δρόμο, την ώρα που ήσουν στο μάθημα, την ώρα που ήσουν στο μπάνιο, την ώρα που χούφτωνες τη γιαγιά τη Σούλα στο παρκάκι; Δεν χτυπούσε κανένα κινητό στο σινεμά, στο θέατρο, δεν είχατε τηλέφωνο στο αυτοκίνητο;;;

-Όχι, παιδί μου. Όχι. Δεν υπήρχαν καθόλου κινητά σού λέω, ήταν κάτι πολύ μακρινό, σαν επιστημονική φαντασία... Μόνο o Τζέημς Μποντ είχε κινητό, κι αυτό ακόμη -να φανταστείς- δεν είχε ούτε καν Bluetooth.

-Τι λες βρε παππού; Τραβούσατε δηλαδή μεγάλο λούκι…

Αρχίζω όμως να πιστεύω πως με δουλεύεις. Για πες μου, αν είναι έτσι όπως τα λες, αν δεν υπήρχαν κινητά και SMS, τότε πώς ψήφιζε ο κόσμος στην Γιουροβίζιον, ε; Σε τσάκωσα, παλιοψεύτη! Και μη μού πεις τώρα ότι δεν υπήρχε ΟΥΤΕ Γιουροβίζιον, παλιοπαραμυθά!!!!! Σε λίγο θα μού πεις ότι δεν είχατε καν Βίσση!!!!!!!!

-Βίσση είχαμε, παιδάκι μου, για να πω την αλήθεια, αλλά τότε ακόμα τραγουδούσε, δεν έσερνε. Και υπήρχε, παιδάκι μου, φυσικά και υπήρχε Γιουροβίζιον, αλλά τους χαλεπούς εκείνους καιρούς που όλα τά’σκιαζε η φοβέρα, και τα πλάκωνε η σκλαβιά, δεν είχαμε αληθινή Δημοκρατία, όπως τώρα... Δεν ψήφιζε ο κόσμος... Ψήφιζε μια καταπιεστική Επιτροπή, με πρόεδρο έναν φαλακρό κύριο, που έπαιζε χάλια σαξόφωνο. Σχεδόν δικτατορία σου λέω…

-Τρα-γι-κό!!!!!! Τι φρίκη, παππού...
Και πότε γίνονταν όλα αυτά τα απίστευτα; Το 1821;;;;

-Άαααα, πολύ παλιά, παιδάκι μου, πάρα πολύ παλιά…

Το έτος 1987…
.