Αφίετε έφιπποι ω! αφελείς κεφαλές Των γκράφιτι των σταθμών τις βαφές. Αφικνούνται αφάνες -κρεολές γαρ οι μάνες- εφορμώντας με σπρέυ στων μαρμάρων τα κλέη. Και στο Μπονιφατσιό δεν έχει κολατσιό. Τα σκαλιά, τα σκαλιά, τα σκαλιά του βασιλιά. Ενταύθα εφιδρώσαν χίλια κορμιά και λιώσαν. Λιοπύρι και λοιπά μια καρτ-ποστάλ μετά. Του Φαραώ η μούμια του Άουσβιτς σαπούνια και του κρεματορίου δούλος ειμί Κυρίου. Εφτά γενιές χτιστάδων στις πλάτες αραπάδων κείται σε αφασία αφόρητη η Ιστορία.
Η Ιρένα μελετάει πιάνο στην Αγία Πετρούπολη. Το καλοκαίρι τρυγάει σταφύλια στην Κρήτη. Τα δάχτυλά της τυλίγουν τον κορμό τον καρπό τα φύλλα -της Ιστορίας προπαντός- το αμπέλι με το Τούρκικο όνομα. Το αγόρι, του αφεντικού το κοπέλι, δίνει όρντινα στην Ιρένα. Μικρός κουρσάρος- Αρμένικο αίμα. Και φθάνει το γέρμα. Η κυρα-Ρήνη θα προγκήξει με του σουγιά την ανάποδη την Ιρένα, την εργάτρια από τη Ρωσία, τη σκυμμένη στα φυλλώματα, -της παρτιτούρας όχι- και θα της γνέψει πως τελειώσαμε για σήμερα και θα της πει, στη γλώσσα της, θαρρεί «finito!» Ποιος ξέρει, μπορεί κι η Ιρένα να είναι σπορά Ενετού. Σαν την κρήνη που θα πλύνει τα χέρια της και θα τρέξει το νερό απ’τα δάχτυλα όπως το ανθρώπινο αίμα στις σχισμές της Ιστορίας.
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
2 σχόλια:
Τ. (Rive Gauche)
Αφίετε έφιπποι ω! αφελείς κεφαλές
Των γκράφιτι των σταθμών τις βαφές.
Αφικνούνται αφάνες
-κρεολές γαρ οι μάνες-
εφορμώντας με σπρέυ
στων μαρμάρων τα κλέη.
Και στο Μπονιφατσιό
δεν έχει κολατσιό.
Τα σκαλιά, τα σκαλιά,
τα σκαλιά του βασιλιά.
Ενταύθα εφιδρώσαν
χίλια κορμιά και λιώσαν.
Λιοπύρι και λοιπά
μια καρτ-ποστάλ μετά.
Του Φαραώ η μούμια
του Άουσβιτς σαπούνια
και του κρεματορίου
δούλος ειμί Κυρίου.
Εφτά γενιές χτιστάδων
στις πλάτες αραπάδων
κείται σε αφασία
αφόρητη η Ιστορία.
ΑνΘρΩπΙνΗ ιΣτΟρΙα
Η Ιρένα μελετάει πιάνο
στην Αγία Πετρούπολη.
Το καλοκαίρι
τρυγάει σταφύλια στην Κρήτη.
Τα δάχτυλά της
τυλίγουν τον κορμό
τον καρπό
τα φύλλα
-της Ιστορίας προπαντός-
το αμπέλι
με το Τούρκικο όνομα.
Το αγόρι,
του αφεντικού το κοπέλι,
δίνει όρντινα
στην Ιρένα.
Μικρός κουρσάρος-
Αρμένικο αίμα.
Και φθάνει το γέρμα.
Η κυρα-Ρήνη θα προγκήξει
με του σουγιά την ανάποδη
την Ιρένα, την εργάτρια από τη Ρωσία,
τη σκυμμένη στα φυλλώματα,
-της παρτιτούρας όχι-
και θα της γνέψει
πως τελειώσαμε για σήμερα
και θα της πει, στη γλώσσα της, θαρρεί
«finito!»
Ποιος ξέρει, μπορεί κι η Ιρένα
να είναι σπορά Ενετού.
Σαν την κρήνη που θα πλύνει τα χέρια της
και θα τρέξει το νερό απ’τα δάχτυλα
όπως το ανθρώπινο αίμα
στις σχισμές της Ιστορίας.
Δημοσίευση σχολίου