14 Ιουλ 2007

ΣΥΧΑΜΈΝΗ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ

Η λάσπη με την οποία χτίζεις την Ιστορία σου
είναι φτιαγμένη από αίμα

2 σχόλια:

Niemandsrose είπε...

Τ. (Rive Gauche)

Αφίετε έφιπποι ω! αφελείς κεφαλές
Των γκράφιτι των σταθμών τις βαφές.
Αφικνούνται αφάνες
-κρεολές γαρ οι μάνες-
εφορμώντας με σπρέυ
στων μαρμάρων τα κλέη.
Και στο Μπονιφατσιό
δεν έχει κολατσιό.
Τα σκαλιά, τα σκαλιά,
τα σκαλιά του βασιλιά.
Ενταύθα εφιδρώσαν
χίλια κορμιά και λιώσαν.
Λιοπύρι και λοιπά
μια καρτ-ποστάλ μετά.
Του Φαραώ η μούμια
του Άουσβιτς σαπούνια
και του κρεματορίου
δούλος ειμί Κυρίου.
Εφτά γενιές χτιστάδων
στις πλάτες αραπάδων
κείται σε αφασία
αφόρητη η Ιστορία.

Niemandsrose είπε...

ΑνΘρΩπΙνΗ ιΣτΟρΙα

Η Ιρένα μελετάει πιάνο
στην Αγία Πετρούπολη.
Το καλοκαίρι
τρυγάει σταφύλια στην Κρήτη.
Τα δάχτυλά της
τυλίγουν τον κορμό
τον καρπό
τα φύλλα
-της Ιστορίας προπαντός-
το αμπέλι
με το Τούρκικο όνομα.
Το αγόρι,
του αφεντικού το κοπέλι,
δίνει όρντινα
στην Ιρένα.
Μικρός κουρσάρος-
Αρμένικο αίμα.
Και φθάνει το γέρμα.
Η κυρα-Ρήνη θα προγκήξει
με του σουγιά την ανάποδη
την Ιρένα, την εργάτρια από τη Ρωσία,
τη σκυμμένη στα φυλλώματα,
-της παρτιτούρας όχι-
και θα της γνέψει
πως τελειώσαμε για σήμερα
και θα της πει, στη γλώσσα της, θαρρεί
«finito!»
Ποιος ξέρει, μπορεί κι η Ιρένα
να είναι σπορά Ενετού.
Σαν την κρήνη που θα πλύνει τα χέρια της
και θα τρέξει το νερό απ’τα δάχτυλα
όπως το ανθρώπινο αίμα
στις σχισμές της Ιστορίας.