ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΦΙΝΤΕΛΑ, ΠΡΩΤΙΝΗ

autoplay - exceptionally - enabled
please press "pause" or "stop" beside ("Radio Mavros Gatos")
if you don't want to listen to the music
Adagio Con Amore by ~Windfola on deviantART

(Πρώτη μου αγάπη, αγάπη μου πιστή)

Στο χωραφάκι εκεί με το λινάρι
σ’ είδα να λάμπεις μες το πράσινο

σαν όταν ανατέλλει το φεγγάρι
απ’ το κρεβάτι του, όμορφο, λαμπρό


μ’ είδες, κι έκατσες πάνω στο χορτάρι
χαρά μου, που σε βρήκα μοναχή

φύγε, μα σού το λέω με την καρδιά μου
τα πόδια προχωρούν, τα μάτια εκεί


αγάπη πρώτη, αγάπη μου πιστή
τη νύχτα στ’ όνειρό μου σε θωρώ

αλλά ξυπνώ και δε σε βρίσκω εκεί
και τα πικρά τα κλάματα αρχινώ


την αγάπη μου βάλε στην ψυχή
όπως την έχω στην καρδιά μου εγώ

για πάντα έτσι θά’ ναι η ζωή
εκεί που σ’ αγαπούνε ν’ αγαπήσεις


Παραδοσιακό της Grecia Salentina στη διάλεκτο Grico
(τη διάλεκτο των ελληνόφωνων της Grecia Salantina)
η εκτέλεση που ακούγεται είναι του συγκροτήματος Γειτονία (Ghetonia)
μετάφραση Μαύρος Γάτος
(ακολουθεί το πρωτότυπο κείμενο)

Ghetonia, το πιό μελωδικό συγκρότημα των ελληνόφωνων της Κάτω Ιταλίας

Agapimu fidela, protini


Sto korafaissu 'ssiànonna linari
ce 'derlampise mesa sto chlorò

sekundu motti skònnete o fengari
atto krovàtti tu òrrio, pereftò

M'ide c'ekàise 'kau sta chortìa;
faristi n'avro sena manechì,

Tàrassa, ma so leo ma ti kardìa,
ta poia pian ambrò ce a mmàddhia 'mpì.

Agàpimu fidela protinì,
puru ti nifta iss'nnu se torò;

Ivò fsunnòntas 'e se vrisko 'ci,
ce iu ta mala klàmata arcinò.

Tin àgapimmu vale sti fsichì,
sekundu sti kardìammu tin vastò:

lus panta sto kosmo pai 'to zisi,
sekundu s' agapune n' agapisi.
.

Ο ΠΑΡΆΔΕΙΣΟΣ

...μπορεί και να είναι το Έθνικ, στην Τριστινίκα: γλυκό αεράκι, ήμερη θάλασσα, όμορφη μουσική, δεξιά μόλις έχει δύσει ο Ήλιος, αριστερά μόλις έχει ανατείλει η Σελήνη, στο βάθος παίζουν δελφίνια. Ποιά μεγαλύτερη ευτυχία; ίσως, ένα νυχτερινό μπάνιο στον ασημένιο Δρόμο του Φεγγαριού...

ΕΠΊΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΣΈΛΗΝΟ

...έλθε μοι και νυν, χαλέπαν δε λύσον
εκ μέριμναν, όσσα δε μοι τελέσαι
θύμος ιμέρρει, τέλεσον, συ δ' αύτα
σύμμαχος έσσο
.
Σαπφώ Κλεΐδος (7ος-6ος αι. π.Χ.), Ύμνος στην Αφροδίτη
(απόσπασμα)
.
Έλα μου ξανά, τη θλίψη να διώξεις
από το νού μου, όσα ο πόθος μου ο άγριος
θέλει να γίνουν, κάνε τα, κι εσύ η ίδια
σύμμαχος γίνε
.
Μετάφραση: μαύρος γάτος
με την επιφύλαξη κάθε δικαιώματος για τη μετάφραση
αυτή
επιτρέπεται η ελεύθερη αναδημοσίευση με αναφορά της
πηγής.

AN ΑΠΌΨΕ ΣΗΚΏΣΕΙΣ ΤΟ ΒΛΈΜΜΑ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΌ

Μπορεί να δεις τη Λύρα, με τον Βέγα... Τον Κύκνο με
τον Ντενέμπ... Τον Βοώτη με τον Αρκτούρο... Τη μικρή
και τη μεγάλη Άρκτο... Τον Δράκοντα... Τον Περσέα και
την Ανδρομέδα... Τον Κηφέα και την Κασσιόπεια... Τον
Τοξότη Κένταυρο και τον φονιά Σκορπιό... Τον Πάνα
μεταμορφωμένο σε Αιγόκερω... Το βόρειο Στεφάνι και την
κόμη της Μακεδόνισσας Βερενίκης... Τις Πλειάδες που
τις λένε και Πούλια... Τον ουράνιο δρόμο των αστεριών,
το Γαλαξία...
Μπορεί και να τα κοιτάς τώρα, κάπου, σε κάποια
παραλία... Αλλά δεν τα βλέπεις... Γιατί δεν είμαι
εκεί, να σού τα δείξω, όπως τότε... Κι εκείνος που
είναι μαζί σου, ούτε τα ξέρει, ούτε τον νοιάζει να τα
μάθει για να σού τα δείξει...

ΚΌΡΑΚΑΣ ΚΟΡΆΚΟΥ ΜΆΤΙ ΔΕ ΒΓΆΖΕΙ, ΟΎΤΕ ΨΩΜΙΆΔΗΣ ΒΕΝΙΖΈΛΟΥ...

Το είδαμε κι αυτό! Δίωρο αφιέρωμα της Δρούζα στον
Ψωμιάδη! Τί σάς έλεγα; "Εδώ ο κόσμος καίγεται..."
Ερωτηθείς για τον Βενιζέλο ο Σούπερ Πανίκας είπε
ότι
τον εκτιμά πολύ. Συγκινητικότατο.
Φίλος του κι ο Κίμων Κουλούρης. Θα βάλω τα κλάματα
από
τη συγκίνηση.
Παναγιώτης Ψωμιάδης. Ο μόνος πολιτικός που έχει
εμφανιστεί στην εκπομπή του Λιακόπουλου,
διαφημίζοντας
βιβλίο που έγραψαν μαζί! Το παιδί του λαού, που όμως
δυσανασχέτησε έντονα όταν τον έγραψαν για το κράνος,
"τον νομάρχη βρήκανε να γράψουνε", είπε μορφάζοντας
με
νόημα μπροστά στις κάμερες. Τέτοιο ήθος, τέτοια
απλότητα, τέτοιο επίπεδο. Τώρα βέβαια η μετριοφροσύνη
και η απλότητά του έφτασαν σε νέα επίπεδα, με το δίωρο
αφιέρωμα από τη Δρούζα, που άλλωστε ασχολείται συχνά
με εξωγήινους...
Το κερασάκι: Ακόμα και για τον συχαμέρο Πρετεντέρη,
που δήθεν δεν ήθελε
ούτε
να τον ακούσει, βρήκε έναν καλό λόγο να πει, ο
χαμαιλέων-κόραξ: "ευγενέστατος", λέει! Κρα! Κρά!
Κρά!

@ΕΔΏ@ Ο ΚΌΣΜΟΣ ΚΑΊΓΕΤΑΙ: ΤΕΡΆΣΤΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΈΣ ΣΕ ΌΛΗΝ ΤΗΝ ΝΟΤΙΟΔΥΤΙΚΉ ΕΥΡΏΠΗ

Δείτε οπωσδήποτε την δορυφορική φωτογραφία στο
εξώφυλλο της σημερινής Καθημερινής.
.
Να σάς θυμίσω ότι πέρσι το φθινόπωρο ο Τζέιμς Λάβλοκ,
ο εμπνευστής της θεωρίας της Γαίας, είχε πει σχετικά
με τις κλιματικές αλλαγές ότι μόλις είχαμε περάσει το
σημείο της μη-επιστροφής... ποιος τον άκουγε;
Αλλά βέβαια, για όλα φταίνε οι πολυεθνικές. Και ποιός
φταίει που η Ελλάδα με την τεράστια ηλιοφάνεια και
τους τόσους ανέμους είναι ουραγός όσον αφορά τις
ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ένας από τους
μεγαλύτερους (αναλογικά) ρυπαντές σε διοξείδιο του
άνθρακα; Ποιός φταίει που θα πάρεις απόψε την
ολοκαίνουργια αμαξάρα σου με τα χιλιάδες κυβικά και
τις πεντακόσιες δόσεις, ή την ασυντήρητη παλιά με το
χαλασμένο καταλύτη, και το λαδώμενο κτεο, θα πάρεις
λοιπόν το όχημα για να πας γκαζωτός τρία τετράγωνα πιο
κάτω, στου Μπούλη, να δείτε τον αγώνα της Εθνικής με
τα αιρκοντίσιον στο φουλ, στην ολοκαίνουργια τεράστια
και ενεργειακά καταστροφική του LCD οθόνη, ευκαιρία,
πάλι σε τριακόσιες δόσεις; Ποιός φταίει που μόνο όταν
καεί ΤΟ ΔΙΚΌ ΣΟΥ Σπίτι θα καταλάβεις επιτέλους -και
πάλι, όχι -τί συμβαίνει;

ΠΑΡΑΛΛΑΓΉ ΛΕΥΚΟΎ ΠΎΡΓΟΥ

Αν μασήσει κανείς πολλή ώρα το ψωμί, γλυκαίνει, γιατί
η αμυλάση του σάλιου διασπά το άμυλο σε γλυκόζη. Ακόμα
και μπροστά από το Λευκό Πύργο έχει κάτι ψαρούκλες να,
μόλις πήδηξε μιά θεαματικά έξω από το νερό. Άραγε έχει
κανένα αρκετά μεγάλο για να με χάψει όπως τον Ιωνά, να
επανεκτιμήσω με το στανιό τη χαρά της ζωής;
Εκνευριστικές Ποντιακές λύρες ακούγονται από κάποιον
πλανόδιο, ποντιακές λύπες έγραψε η αυτόματη συμπλήρωση
κειμένου, το διόρθωσα, ίσως δεν χρειαζόταν. Πολύς
κόσμος στην παραλία, συνωστισμός, δεν έχει ένα μέρος
να κλάψει κανείς με την ησυχία του. Αλλά σιγά μην
κλάψω, ολόκληρος μαντράχαλος, γιατί άλλωστε, για ποιαν
αιτία, αχάριστε, γκρινιάρη και κουραστικέ μου εαυτέ;
Αν μασήσει κανείς πολλή ώρα το ψωμί, γίνεται γλυκό.
Ίσως κι αν μισήσει κανείς πολύ τη ζωή, να γίνεται
κάπως πιο γλυκιά...
.
Υγ. Όλα αυτά ξεκίνησα να τα γράφω μόνο και μόνο γιατί
δεν εχω τρόπο να διαγράψω το αμέσως προηγούμενο ποστ,
εξ' ου και "παραλλαγή"...

ΕΚ-ΠΤΏΣΕΙΣ

Ξεπούλησα όλα τα παλιά μου τα ψέμματα
και πού να βρω καινούργια, να κρυφτώ, για να ζήσω;

___________________________________________________________
Χρησιμοποιείτε Yahoo!;
Βαρεθήκατε τα ενοχλητικά μηνύματα (spam); Το Yahoo! Mail
διαθέτει την καλύτερη δυνατή προστασία κατά των ενοχλητικών
μηνυμάτων http://login.yahoo.com/config/mail?.intl=gr

"...ΚΙ ΌΣΟ ΜΙΛΏ, ΑΝΑΚΑΛΎΠΤΩ ΤΗ ΜΑΤΑΙΌΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΩΝΉΣ ΜΟΥ..." ( Η ΑΡΧΑΊΑ ΣΚΟΥΡΙΆ)

... ταράζομαι γλύκα και με πιάνει μια ταχυπαλμία λες και πλησιάζω σε μιάν απαστράπτουσα περιοχή. Νιώθω πως κύκλωνω ολοένα και κοντύτερα κάτι το αφάνταστα οριστικό - το Κυπαρίσσι και τη Μηλίτσα στο δημοτικό τραγούδι - δίχως όμως να θέλω να το πλησιάσω. Κρατώ τη θέση μου σε κατάσταση μέθης και αδημονίας αν θα τα καταφέρω να παραμείνω αιώνια σ' αυτην την αμετακίνητη έλξη, σαν ισορροπία προς τον θάνατό μου.
Βέβαια όλ' αυτά, αστήριχτες ωραιολογίες. Θά' μουν ειλικρινέστερη αν έλεγα, με δυό λόγια μόνο, πως έκανα απλούστατα το κέφι μου - όσους μήνες ψηλαφούσα τα περασμένα ένιωθα ευδαιμονία και ανακούφιση.
.
Μάρω Δούκα, "η αρχαία σκουριά", Κέδρος 1979

Η ΕΡΗΜΟΠΟΊΗΣΗ ΞΕΚΙΝΆ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΉ ΤΩΝ ΔΑΣΏΝ

Κάποτε στο Σουδάν, μετά τους τρίτους καταρράκτες του Νείλου, άκμαζε ένας λάμπρος πολιτισμός. Η περιοχή είχε τότε πυκνή τροπική βλάστηση. Σήμερα είναι μια απέραντη έρημος. Λέγεται "es Sahra en Nubiya", η Σαχάρα (έρημος) της Νουβίας.
Τί σχέση έχουν αυτά με μας; Μα έχει απομείνει δέντρο στην Πελοπόννησο; Έχετε ξανακούσει εσείς για εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμμένα στο Γράμμο και στο Βελβεντό;
Κι ύστερα εμένα λέτε οίκο-τρομοκράτη...
.
Υγ. Μετά την καταστροφή, πάντα απομένει ένα πεύκο παραδώ κι ένα πεύκο παρακεί. Κάνει ωραία εντύπωση στην αυλή του "εξοχικού", Όταν όμως αυτό το εξοχικό θα βρίσκεται στη μέση μιας ερήμου... Τί αξία θα έχει;
(υπενθυμίζω ότι για την ώρα δεν έχω τη δυνατότητα να αφήσω σχόλια σε κανένα μπλογκ, ούτε στο δικό μου- παραδόξως δέχτηκε το "τέστ" και μετά όλο "errοr".,.)

ΓΙΑ ΠΟΙΆΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΉ ΦΙΛΊΑ ΜΟΎ ΜΙΛΆΣ, ΡΕ ΜΠΑΚΛΑΒΆ;

Όταν οι μισοί Τούρκοι ψηφίζουν έναν πρωθυπουργό που διακηρύσσει χωρίς περιστροφές ότι ΔΕΝ αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, όταν δεκαπέντε τοις εκατό ψηφίζει τους τρισάθλιους εγκληματίες υπέρ-εθνικιστές γκρίζους λύκους; Όταν δηλαδή ΤΟΥΛΆΧΙΣΤΟΝ ΕΞΉΝΤΑΠΈΝΤΕ τοις εκατό των Τούρκων, δύο στους τρεις, ψηφίζουν ΑΤΤΊΛΑ με καφτάνι, και ο υπόλοιπος ένας στους τρεις ψηφίζει Αττίλα με κοστούμι (τον Μπαϊκάλ, ανδρείκιλο των τούρκων στρατηγών)...
.
...τότε, ΓΙΑ ΠΟΙΑΝ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΉ ΦΙΛΊΑ ΜΟΎ ΜΙΛΆΣ, ρε τουρκοκουμπάρε;
.
"Οι λαοί", λέει ο άλλος, "δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν, οι ηγεσίες είναι που δημιουργούν τα προβλήματα".
Σοβαρά, ρε μπακλαβά; και το ΟΓΔΌΝΤΑΟΧΤΏ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΌ ΤΩΝ ΤΟΎΡΚΩΝ (49+15+23 του Μπαϊκάλ) είναι η ηγεσία τους ;;;

ΆΚΡΩΣ ΜΥΣΤΙΚΌ ΚΙ ΑΠΌΡΡΗΤΟ

Όσο πιο απλό είναι ένα μυστικό, τόσο πιο εύκολα αντιγράφεται και διαδίδεται. Κι επειδή συνήθως τα πιο απλά μυστικά έχουν και τη μεγαλύτερη αξία, οι κατέχοντες το μυστικό προσπαθούν να το κρατήσουν για τον εαυτό τους, ώστε να το εκμεταλλεύονται αποκλειστικά προς ίδιον όφελος. Επειδή όμως, είπαμε, τα σημαντικότερα μυστικά είναι απλά, για να μην αντιγραφούν πρέπει να κρύβονται όσο πιο καλά γίνεται. Και μάλιστα όσο πιο απλό είναι το μυστικό, τόσο πιο βαρύ πρέπει να είναι το περιτύλιγμα, ώστε το μυστικό να μη διακρίνεται.
Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος απόκρυψης και διαφύλαξης ενός μυστικού για αποκλειστική χρήση και εκμετάλλευση είναι το μυστικό να περιβάλλεται από πολλαπλά πέπλα μυστηρίου και να επενδύεται με βαρύγδουπες αρλούμπες.
Κι έτσι, για το συμφέρον των κατόχων τους και για να μπορούν να εκμεταλλεύονται όλους τους υπόλοιπους, τα πιο απλά "μυστικά" καταλήγουν να γίνονται τα πιο μυστηριώδη, τα πιο απρόσιτα και τα πιο βαρύγδουπα...
.
Υπάρχουν βέβαια κι ακόμα χειρότερα: τα κενά μυστικά. "Μυστικά" χωρίς κανένα απολύτως περιεχόμενο, νοσηρά προϊόντα φαντασιοπληξίας ή ψέμματα κατασκευασμένα ειδικά και μόνο για το κέρδος. Αυτά ειδικά τα μυστικά κι αν είναι βαρύγδουπα... Είναι τα πιο βαριά απ'όλα τα πεπόνια. Γιατί όταν το περιεχόμενο τείνει προς το μηδέν, τότε το περίβλημα πρέπει νομοτελειακά να τείνει προς το άπειρο.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΈΝΟΙ ΆΓΡΙΟΙ ΚΙ ΕΞΑΓΡΙΩΜΈΝΟΙ ΠΟΛΊΤΕΣ

Η λέξη άγριος σημαίνει τον αγρότη, αυτόν που κατοικεί
στους αγρούς, στη φύση, και αγροίκος είναι εκείνος που
έχει τον οίκο του στους αγρούς.
Αντίθετα, πολιτισμένος είναι ο μέτοχος του πολιτισμού,
των ηθών και των εθίμων της πόλης. Πολίτης είναι ο
κάτοικος της πόλης και συνειδητό μέλος μιας
πολιτισμένης κοινωνίας.
Αυτά στη θεωρία.
Πώς έγινε, αλήθεια, και στην Ελλάδα του 2007 οι όροι
αυτοί έχουν τελείως αντιστραφεί;

Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΥΡΚΑΓΙΈΣ: ΤΟΥ ΣΤΡΑΒΟΎ ΤΟ ΔΊΚΙΟ (ΚΑΙ ΤΟ ΆΔΙΚΟ)

Όταν η φύση είναι κατάξερη, λόγω της πρωτοφανούς
παρατεταμένης ανομβρίας, όταν πρακτικά φέτος δεν
υπήρξε χειμώνας, όταν οι θερμοκρασίες του
περιβάλλοντος αγγίζουν κάθε τόσο επίπεδα που για
έναν
άνθρωπο θα σήμαιναν θανατηφόρο πυρετό,
.
τότε πόσο τεράστια φαντάζει η υποκρισία των
δημοσιογράφων
και των πολιτικών, που κοκκορομαχούν μεταξύ τους,
σκίζουν τα ιμάτιά τους και κατηγορούν για της φωτιές
την Κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ, την Πυροσβεστική, την ΔΕΗ,
και τον κύριο Φούρλα.

Είναι γνωστό ότι είμαι ριζικά αντίθετος στην
ισοπεδωτική και αδιέξοδη λογική
του
"φταίμε όλοι". Όμως το θέμα των κλιματικών αλλαγών
είναι μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις. Καλώς ή
κακώς,
η Ελλάδα ανήκει στον ανεπτυγμένο κόσμο, επομένως Ο
ΚΑΘΈΝΑΣ ΑΠΌ ΕΜΆΣ έχει ένα μερίδιο στην καταστροφή
του
κλίματος. Μικρότερο ή μεγαλύτερο, πάντως
υπολογίσιμο.
.
Αυτή είναι η αλήθεια, όπως αλήθεια είναι και ότι
ΕΊΧΑΜΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΘΕΊ εδώ και πολλά χρόνια γι αυτό
που τώρα συμβαίνει. Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να
προσποιείται ότι δεν ήξερε, ή ότι δεν φταίει. Ούτε η
εξουσία (που φυσικά φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο της
ευθύνης), ούτε οι "αγανακτισμένοι" "απλοί"
"πολίτες".
Τα υπόλοιπα είναι ανωριμότητα, ανευθυνότητα,
επιπολαιότητα, υποκρισία, υστεροβουλία.
Και τρόμος. Όχι για το περιβάλλον. Αυτό μπορεί εύκολα
να
αυτοεπιδιορθωθεί χωρίς εμάς.
Τρόμος, για το μέλλον μας, και για το μέλλον των
παιδιών μας...

Ο ΔΡΌΜΟΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΎ

Η ζωή έχει πόνο, αλλά
μην πάρεις το δρόμο του φεγγαριού
η ζωή έχει κόπο, αλλά
μην πάρεις το δρόμο του φεγγαριού
έχει απογοήτευση η ζωή, αλλά
έχει και ομορφιά
μην πάρεις το δρόμο του φεγγαριού
.
κι αν είναι να τον πάρεις
να τραγουδάς
.
Τριστινίκα
σε λίγο δύει το φεγγάρι

ΤΙ ΕΊΝΑΙ Η ΕΥΤΥΧΊΑ;

Ένας συνδυασμός καλής υγείας και κακής μνήμης...
(νομίζω το είπε ο Αλμπερτ Σβάιτσερ)

ΘΑ ΉΤΑΝ ΩΡΑΊΑ ΤΑ ΜΆΤΙΑ ΣΟΥ ΝΑ ΚΟΊΤΑΖΑΝ

θα ήταν λαμπρά τα χέρια σου ν' απλώνουνταν
θα ήταν σαν άλλοτε ζωηρά τα χείλια σου
μπρος σ'ένα τέτοιο θάμα
το γύρευες
.........τί γύρευες μπροστά στη στάχτη
ή μέσα στη βροχή στην καταχνιά στον άνεμο,
την ώρα ακόμη που χαλάρωναν τα φώτα
κι η πολιτεία βυθίζε κι από τις πλάκες
σού 'δειχνε την καρδιά του ο Ναζωραίος,
τί γύρευες; γιατί δεν έρχεσαι; τί γύρευες;
.
Γ. Σεφέρης, Ύδρα (απόσπασμα ΙΓ')

ΆΚΟΥ ΤΟΝ ΓΆΤΟ...

Όπου βλέπεις Ομορφιά, να πίνεις και να μεθάς
κι όπου βλέπεις Κατσαρίδα
να την πατάς

ΑΣΗΜΑΝΤΌΤΗΣ ΑΣΗΜΑΝΤΟΤΉΤΩΝ

Τέσσερις τη ώρα τη νύχτα στο κατάστρωμα


παρέα με μιά κατσαρίδα και με μιά νυχτοπεταλούδα


στο βάθος κοιμάται η Κασσάνδρα



«Lemnos Express», 19/7/07, ξημερώματα

ΛΉΜΝΟΣ ΟΝΕΙΡΟΥ

Θέλει η καρδιά να ξαποστάσει λίγο
να γαληνέψει ο πόλεμος εντός μου
ν'ανθίσουν οι χαρές αυτού του κόσμου
πριν έρθει το φθινόπωρο, πριν φύγω

ένα κοχύλι, μιάν ανάσα δυόσμου
μια μουσική βγαλμένη απ'την ψυχή
να ξεγελιέται ο νους, να ξεχαστεί
πού'ναι πλασμένος από τίποτα, και γη

το χέρι σου όταν πέφτω λίγο δως μου
ένα ζεστό χαμόγελο, μια λέξη
για να γλυκάνει η ψυχή, να ημερέψει
ένα κοχύλι, μιάν ανάσα γιασεμί

ΜΥΣΤΗΡΙΏΔΕΣ ΜΥΣΤΉΡΙΟ

Την δεκάτην εβδόμην Ιουλίου του έτους Κυρίου δύο
χιλιάδες επτά, της Αγίας Μαρίνας ανήμερα, ανατολή
ηλίου 6.25, δύση 8.49, μία τεράστια πύρινη σφαίρα
κατέπεσεν επί του Όρους Άθω κατακέφαλα κι εξηφανίσθη
εντός μιάς χρωματικής εκρήξεως από τόνους του
πορτοκαλί, του κίτρινου, και του ιώδους.
Το εκπληκτικό αυτό φαινόμενο το παρατήρησαν και το
απαθανάτισαν χιλιάδες κάτοικοι και παραθεριστές, από
την Μύρινα και από την υπόλοιπη δυτική ακτή της
Λήμνου. Η ώρα ήταν λίγο μετά τις οκτώμισι...

Η ΧΑΡΆ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑ ΘΑΛΑΣΣΟΠΟΎΛΙ

Λεπτοκαμωμένο. Πάνω σ' ένα βραχάκι.
Κολυμπάς. Σηκώνεις λίγο το κεφάλι. Την κοιτάς. Σε κοιτά. Κολυμπάς.
Σηκώνεις λίγο το κεφάλι. Δεν είναι πια εκεί.
Κολυμπάς...

ΜΈΣΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΈΣ ΣΠΗΛΙΈΣ - ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΙΑ ΔΊΨΑ, ΥΠΆΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΓΆΠΗ...

... και κάμποσα σκουπίδια...

ΣΤΟ ΚΆΣΤΡΟ ΜΕ ΤΑ ΕΛΆΦΙΑ

Από της Μύρινας το Κάστρο
από κεί θα γκρεμιστώ
την αγάπη μου, σε άλλην
αγκαλιά να μην
την δώ

Ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ "ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟΥ ΣΚΕΛΕΤΟΥ": Ο ΨΕΥΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ

Χτες το βράδυ ο Δημοσθένης Λιακόπουλος στην επανάληψη μιας από τις συνήθεις δήθεν "μοναδικές" και "τελευταίες" εκπομπές του (που στην πραγματικότητα προβάλλονται σε επανάληψη για πολλά βράδια στη σειρά), έδειξε ως δήθεν συγκλονιστικό αποδεικτικό στοιχείο των όσων αλλοπρόσαλλων έλεγε "την απαγορευμένη φωτογραφία του σκελετού ενός Γίγαντα". Την φωτογραφία αυτή συμπεριλαμβάνει φυσικά ως "απόδειξη" και στα βιβλία που πουλάει στο πόπολο. Νά 'τη:

Όπως ο καθένας μπορεί πανεύκολα να διαπιστώσει, η φωτογραφία αυτή είναι ΠΛΑΣΤΗ, και προέρχεται από έναν διαγωνισμό του ΙΣΤΟΤΟΠΟΥ Worth1000 ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΟ ΠΕΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ.

Δείτε εδώ την σχετική ιστοσελίδα (πρωτογενή πηγή της εν λόγω φωτογραφίας).

Ο ίδιος λέει "ψάξτε, ψάξτε", είναι τέτοια όμως η έπαρσή του και η σιγουριά του ότι απευθύνεται σε ΗΛΙΘΙΟΥΣ, που δεν τον νοιάζει καν που ο καθένας μπορεί με μια πολύ απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο να βρει την ΑΛΗΘΕΙΑ: ΟΤΙ Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΙΟΝ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ. Κάτι που είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μην τo γνωρίζει ο ίδιος ο πολύφερνος Δημοσθένης.

Πώς λέγεται λοιπόν κάποιος, που ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ υποστηρίζει κάτι ΨΕΥΔΕΣ;;;;;

Λέγεται ΨΕΥΤΗΣ.

Πώς λέγεται κάποιος, που ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥ πουλάει κάτι ψευδές, και βγάζει ΚΕΡΔΟΣ από αυτό;;;;

Λέγεται ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ.

Δείτε σχετικά: The giant skeleton hoax (hoax = απάτη)

Οι υπόλοιπες συμμετοχές στο διαγωνισμό Archaeological anomalies 2 του Worth1000
.

ΣΥΧΑΜΈΝΗ ΑΝΘΡΩΠΌΤΗΤΑ

Η λάσπη με την οποία χτίζεις την Ιστορία σου
είναι φτιαγμένη από αίμα

ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, ΜΕΓΑΛΟ! ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΕΙΣ "ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ;;;"

Όταν διψάς, αλλά ο νους σου δεν πηγαίνει στο νερό
υπάρχει πρόβλημα

Όταν σε φτύνουν και σού λεν πως δήθεν βρέχει Αγιασμό
όταν σ' αρμέγουν και σού στέλνουνε και τον λογαριασμό
υπάρχει πρόβλημα


Υπάρχει πρόβλημα, σού λέω
κάτι συμβαίνει, φταις ή φταίω

υπάρχει πρόβλημα μεγάλο
πότε θα πεις, "ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ";;;;;;

ΠΟΤΕ;;;;;;
.

LA LLORONA - ΕΚΕΙΝΗ ΠΟΥ ΘΡΗΝΕΙ (CHAVELA VARGAS - ELLIOT GOLDENTHAL, ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ "FRIDA")

.

Για να ακούσετε το τραγούδι πατήστε Play (το τριγωνάκι!)
επάνω δεξιά ("Radio Mavros Gatos")

Η Γιορόνα

Όλοι με λένε «ο μαύρος», Γιορόνα,
μαύρος, αλλά ερωτιάρης (δις)

πράσινο είμαι πιπέρι, Γιορόνα
καυτός, μα παιχνιδιάρης (δις)

Ρίξε με, Γιορόνα, Γιορόνα
Γιορόνα, μες στον ποταμό
στο πέπλο σου τυλιξέ με, Γιορόνα
στο κρύο μη χαθώ


Αν για να σ’αγαπήσω, Γιορόνα
ζητάς ακόμα πιό πολλά
σού 'δωσα τη ζωή μου, Γιορόνα
Τί θέλεις; Τι άλλο πιά;

Η Γιορόνα (Llorona, εκείνη που θρηνεί) είναι η Λατινοαμερικάνα Μήδεια: μια προδομένη γυναίκα, που πέταξε τα δύο μικρά παιδιά της στο ποτάμι, όταν την πρόδωσε ο άντρας που αγαπούσε. Μόλις κατάλαβε τί έκανε άρχισε να τα ψάχνει στα παγωμένα νερά, να τα τύλιξει στο μαντήλι της, για να τα σώσει...

Το φάντασμά της θα τα ψάχνει και θα τα θρηνεί για πάντα, εκεί στις όχθες του ποταμού.

Ο Θρύλος της Γιορόνα έχει τις ρίζες του στην μυθολογία των Αζτέκων: Διηγούνται πως πριν την κατάκτηση μια μυστηριώδης γυναικεία μορφή, ντυμένη στα λευκά, εμφανίζονταν τακτικά δίπλα στη λίμνη Τεξκοκό (σήμερα έχει αποξηρανθεί), προαναγγέλοντας την καταστροφή, και τρομοκρατώντας τους κατοίκους της Τενοχτιτλάν (σήμερα, η Πόλη του Μεξικού). Μετά την κατάκτηση από τους Ισπανούς η Γιορόνα και ο θρήνος της ταυτίστηκαν με το βασανισμένο από αιώνιες τύψεις φάντασμα της (υπαρκτής) Δόνιας Μαρίνας (αλλιώς «la Malinche»), μιας Αζτέκας νέας που πρόδωσε το Λαό της, από έρωτα προς τον κονκισταδόρ Φερνάντο Κορτές…

Μετάφραση τραγουδιού/ κείμενο: Μαύρος Γάτος
με την επιφύλαξη κάθε πνευματικού δικαιώματος για τη μετάφραση

Chavela Vargas, η εθνική τραγουδίστρια του Μεξικού
.

ΡΏΤΑ ΤΟΝ ΆΝΕΜΟ

.

- Γιατί ματώνει, κατακόκκινη, τη Δύση,
ο Ήλιος, λίγο πριν χαθεί;
- Ρώτα τον Άνεμο
ρώτα τον Άνεμο να σού πει

- Γιατί το ατίμητο Χρυσάφι πάει στον πάτο
πώς επιπλέουν τα σκουπίδια, κι οι φελλοί;
- Ρώτα τον Άνεμο,  
ρώτα τον Άνεμο, μα πρόσεχε, μπορεί
και να σού πει
.

ΝΑ 'ΜΟΥΝΑ ΛΈΕΙ ΔΗΜΌΣΙΟΣ ΥΠΆΛΛΗΛΟΣ...

Όχι, δεν μού τη βάρεσε λόγω ζέστης, έχω τρεις σοβαρούς λόγους που το λέω αυτό: Καβάφης, Καρυωτάκης, Σεφέρης...

O ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΦΑΝΕΛΟΣ (FUNEL) ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΑΚΛΑΚΜΑΚΑΝ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ + Η ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ

Ο Γέροντας Φάνελος τελικά δεν άντεξε άλλο να ξεμπροστιάζει τα πακέτα του γνωστού Ελ+Λαδέμπορα - τηλεβιβλιοπώλη - μελλοντικού πολιτικού με τον Ελ+ληνικό Ιχώρ στο αίμα, και τις ληγμένες δήθεν χριστιανικές ευαισθησίες. Πήρε λοιπόν κατεπειγόντως ένα πακέτο διακοπών στην Έρημο Τακλαμακάν + κρουαζιέρα στην Κούφια Γη. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου άξιον απορίας, απορίας άξιον ήταν τo πώς άντεχε ο Γέροντας τόσον καιρό ν' ασχολείται με το ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ χωρίς να του πέσουν τα δόντια, τα μαλλιά, ο αιματοκρίτης, οι μετοχές στο χρηματιστήριο, και τα Windows.

Ο Μαύρος Γάτος ως γνωστόν εκτός από το Κοκκαλάκι της Νυχτερίδας έχει και το Κληρονομικό Χάρισμα, το της Προφητείας. Μόλις έμαθα λοιπόν τα νέα, ότι το Κάστρο των Ιπποτών Funel μπήκε στο ψυγείο (ή στην θερμοκοιτίδα, ανάλογα με την διάσταση αναφοράς), έπεσα σε βαθιά περισυλλογή και έκσταση, από την οποία ξύπνησα σε μερικά δευτερόλεπτα, όταν κάποιος μού πάτησε την ουρά.

Αφού λοιπόν ξύπνησα καλά καλά, εξεστόμισα στην Αρχαία Γλώσσα των Νεφειλίμ την εξής φοβερή, τρομερή και αποτρόπαιη Προφητεία (παρατίθεται σε μετάφραση):

Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ

Mην κλαιc του Φάνελου λαέ, και μη θρηνολυπάcαι
του Λιάκου ο ξεβρακωτήc, ο τιμημένος Γέρων,
cτέργει κι αυτόc ο έρημοc να ξαποcτάcει λίγο
θέλει τ'αμπέλι κλάδεμα, δεν γίνεται όλο τρύγο!

πωc θα μάς λείψειc, Γέροντα, σίγουροc πρέπει νά'cαι
όμως με χρόνουc, με Καιρούc, πάλι μαζί μαc θά'cαι...

.

ΤΟ ΚΟΦΤΕΡΟ ΝΑ ΠΑΕΙ ΒΑΘΙΑ

για να το ακούσετε πατήστε play (το τριγωνάκι!)
επάνω δεξιά, εκεί που λέει "Radio Mavros Gatos"

Το

κοφτερό
να
πάει
βαθιά

στο
μου




O
πρώτος
να
φανεί


το
πρώτο


Στέκει
το
απείραχτο



μπρος
στ'
ουρανού
τη
χάρη



Πρώτη
ματιά,

πρώτο


στ'
αμάραντο




Μέσ'
από
κι


σε
βλέπω
δακρυσμένη


σαν
που
το
νότισε

λύπη
συννεφιασμένη



Πέλαγα
δάση
και
βουνά

περνώ
σαν

ποιός
χωρισμός
μας
χώρισε;

ποιά
μοίρα
μας
ενώνει;

"Tο πρώτο περιστέρι"
Σταύρος Κουγιουμτζής/Γιώργος Θέμελης/Γιώργος Νταλάρας

ΠΑΡΟΜΟΊΩΣΗ: "ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΌΣ ΣΑΝ"...

... συνάντηση παλιών συμμαθητών, είκοσι χρόνια μετά...

ΔΙ ΕΣΟΠΤΡΟΥ ΕΝ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙ: Ο ΘΕΟΣ-ΑΡΑΧΝΗ (SASOM I EN SPEGEL, "ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΑΣΜΕΝΟ ΚΑΘΡΕΦΤΗ")

«Μέσα από το σπασμένο καθρέφτη» είναι μια κακή μετάφραση του «δι εσόπτρου εν αινίγματι» του Αποστόλου Παύλου.

Ο Ίνγμαρ Μπέργκμαν έγραψε το σενάριο και γύρισε την ομώνυμη ταινία το 1961 (Όσκαρ ξένης ταινίας 1961, βραβείο φεστιβάλ Βερολίνου 1961).

ΚΑΡΙΝ Μπαίνω σε μια μεγάλη αίθουσα, όπου κυριαρχεί η σιωπή και το φως, άνθρωποι πάνε κι έρχονται, κάποιοι μου μιλούν, και τους καταλαβαίνω. Είναι ευχάριστα, αισθάνομαι εμπιστοσύνη. Πολλά πρόσωπα λάμπουν με ένα αστραφτερό φως. Όλοι τον περιμένουν, Εκείνον που πρόκειται να έρθει, κανείς δεν ανησυχεί. Μου λένε ότι θα συμμετέχω κι εγώ, ότι θα είμαι μία από αυτούς, όταν αυτό θα συμβεί.

ΜΙΝΩΣ (ο αδερφός της) Γιατί κλαις;

ΚΑΡΙΝ Όχι, δεν είναι τίποτα, δεν είναι τίποτα, τίποτα το σοβαρό, όμως καμιά φορά νιώθω τόση συγκίνηση, καταλαβαίνεις, Μίνω; Περιμένω εκείνην την στιγμή, όταν η πόρτα θ' ανοίξει, κι όλα τα πρόσωπα θα στραφούν προς Εκείνον, τον Ερχόμενο.

ΜΙΝΩΣ Ποιος είναι ο Ερχόμενος;

ΚΑΡΙΝ Δεν ξέρω, κανείς δεν μου έχει πει κάτι συγκεκριμένο, αλλά πιστεύω ότι ο είναι ο Θεός που θα μας αποκαλυφθεί. Θα έρθει, σ' αυτό το δωμάτιο, και από αυτήν την πόρτα. (Παύση). Είναι όλοι τόσο ήρεμοι και τόσο πράοι… και περιμένουν, Και η αγάπη τους… ΑΓΑΠΗ…

(…)

ΚΑΡΙΝ Ναι. Ένας Θεός κατεβαίνει από το βουνό. Διασχίζει το σκοτεινό δάσος: παντού αρπαχτικά πουλιά μέσα στο λυκόφως και την σιωπή. Πρέπει να είναι η πραγματικότητα. Γιατί δεν ονειρεύομαι, και λέω την αλήθεια.

(…)(…)(…)

Ο Μάρτιν [ο άντρας της Κάριν] ανασηκώνει λίγο την φούστα και τρίβει το δέρμα του μηρού με ένα βαμβάκι. Ύστερα μπήγει τη βελόνα [με το ηρεμιστικό].

Η Κάριν παλεύει με σπασμωδικές κινήσεις. Ο Μάρτιν της προστατεύει το κεφάλι με τα δυό του χέρια. Ο Ντάβιντ την κρατά σφιχτά και μουρμουρίζει ακατάληπτες λέξεις. Σιγά σιγά η κρίση περνάει. Οι μύες της Κάριν χαλαρώνουν, και μένει ακίνητη. Ο Μάρτιν φέρνει νερό σε ένα φλυτζάνι. Εκείνη πίνει αχόρταγα. Μετά ανακάθεται, κατεβάζει τη φούστα της στα γόνατά της και ισιώνει τα μαλλιά της.

ΚΑΡΙΝ Φοβήθηκα…

Σωπαίνει μερικές στιγμές, παίρνει το φλυτζάνι από τα χέρια του Μάρτιν και πίνει ακόμα μια γουλιά.

ΚΑΡΙΝ Η πόρτα άνοιξε. Όμως, ο Θεός που παρουσιάστηκε, ήταν μια αράχνη. Είχε έξη πόδια, και προχωρούσε γρήγορα στο πάτωμα.

Ρίγη τρόμου την συγκλονίζουν καθώς τα διηγείται όλα αυτά. Με μεγάλη προσπάθεια ξαναβρίσκει την αυτοκυριαρχία της.

ΚΑΡΙΝ Με πλησίασε και είδα το αποκρουστικό κτηνώδες πρόσωπό του, γεμάτο κακία. Ανέβηκε επάνω μου και προσπάθησε να μπει μέσα μου. Όμως εγώ πάλεψα. Και όλη αυτήν την ώρα έβλεπα τα μάτια του. Ήταν ψυχρά και ήρεμα. Αφού δεν μπόρεσε να μπει μέσα μου, συνέχισε να σκαρφαλώνει στο στήθος μου και στο πρόσωπό μου και μετά στον τοίχο.

Σωπαίνει ξανά. Ο Μάρτιν της παίρνει το φλυτζάνι από τα χέρια και ξεβιδώνει την σύριγγα. Η Κάριν συναντά το βλέμμα του Μίνωα, αλλά δεν το αναγνωρίζει πιά.

ΚΑΡΙΝ Είδα το Θεό.

Το λέει αυτό με απόλυτη ηρεμία, όμως κάτω από αυτήν την ηρεμία φωλιάζει ένας καινούργιος και άμετρος τρόμος… κι αυτός ο τρόμος αρχίζει να σφίγγει την ψυχή της, με ρίζες που όλο και μεγαλώνουν...

«Νιώθω πως το «Μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη» έχει μια πολύ μεγάλη δόση διάθεσης φυγής και χονδροειδούς ανειλικρίνειας. Ένα είδος απελπισμένης επιθυμίας για ασφάλεια. Μια προσπάθεια να προταθεί μία λύση. Ένα είδος κούρασης, από την διαρκή προσέγγιση στην ερώτηση, χωρίς ποτέ να δίνεται μια απάντηση. Σαν ένα καλλιτέχνη του τσίρκου που προετοιμάζεται για το άλμα θανάτου, και μετά, αντί να πηδήξει στο κενό, απλά, με μια ειρωνική υπόκλιση, κάνει μεταβολή και κατεβαίνει από την εξέδρα.»
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, «Ο Μπέργκμαν μιλά για τον Μπέργκμαν», 1969

«Το «Μέσα από τον σπασμένο καθρέφτη» ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια να παρουσιαστεί μια απλή φιλοσοφία: Ο Θεός είναι αγάπη, και η αγάπη είναι Θεός. Ένα άτομο που περιτριγυρίζεται από αγάπη περιτριγυρίζεται και από τον Θεό. Αυτό είναι που, με τη βοήθεια του Vilgot Sjöman, ονόμασα «κατακτηθείσα βεβαιότητα». Αυτό που είναι φοβερό με αυτήν την ταινία είναι ότι δίνει ένα τρομακτικά αποκαλυπτικό πορτραίτο του δημιουργού και της κατάστασης στην οποία αυτός βρισκόταν στην αρχή της ταινίας, και σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης. Ένα βιβλίο θα ήταν πολύ λιγότερο αποκαλυπτικό στην περίπτωση αυτή, αφού οι λέξεις μπορούν να είναι πολύ πιο νεφελώδεις από τις εικόνες.»
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, «Εικόνες: Η ζωή μου πάνω στο κινηματογραφικό φιλμ», 1990

AN'RON UNDOMIEL - "DESIRE OF THE EVENING STAR"

Edward Burne-Jones, Evening Star

Enya - Anron Undom...

An'ron

O mr henion i dh:
Ely siriar, l sla
Ai! An'ron Undomiel

Tiro! l eria e mr
I 'lir en l luitha 'uren.
Ai! An'ron...

J.R.R. Tolkien
(written in the Sindarin language)
Song "An'ron" written and performed by Enya
.

ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ, ΕΙΣΑΙ ΧΩΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΣΚΑΤΑ!!!

.

Skata -.mp3

ΒΑΘΙΑ!!!!!

ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΔΥΡΜΟΣ ΠΑΡΝΗΘΑΣ

Ποιός μπορεί να ξεχάσει την μοίρα της Πεντέλης μετά τις πυρκαγιές, την οικοπεδοποίηση και την ανεξέλεγκτη ανοικοδόμηση, παρά την δήθεν "κήρυξη των καμένων εκτάσεων ως αναδασωτέων" και τις γνωστές κούφιες εξαγγελίες για "άμεση αναδάσωση"; Ποιός μπορεί να ξεχάσει τα δεντράκια που φύτεψε με τυμπανοκρουσίες το κράτος στην Πεντέλη και που το επόμενο πρωί βρέθηκαν όλα - μιλάμε για χιλιάδες- ξεριζωμένα; Ποιός μπορεί να ξεχάσει τη μοίρα του Εθνικού Δρυμού Σουνίου που βιάστηκε συστηματικά μετά τη φωτιά;

Πώς είπατε; ΌΛΟΙ μπορούν, και ΌΛΟΙ θα ξεχάσουν;;;;;;

Ακολουθεί απόσπασμα από άρθρο του Τάκη Καμπύλη στον e-typo.com

Δασολόγος, χρόνια στην Πεντέλη, θυμάται το πρώτο τέχνασμα που έπειθε τα δικαστήρια ότι η «Χ» έκταση δεν ήταν δασική αλλά αγροτική: «Μέσα σε μια νύχτα μετέφεραν ολόκληρες ελιές, κάτι θηρία τριών μέτρων και τις “φύτευαν”. Είχε τύχει να σπρώξουμε ένα τέτοιο δέντρο και να σωριαστεί – αφού το τοποθετούσαν βιαστικά και επιφανειακά. Το δεύτερο κόλπο είχε να κάνει με τις αναδασωτέες εκτάσεις στις παρυφές των οικισμών. Οι ψευδομάρτυρες διαβεβαίωναν τα δικαστήρια ότι πριν από τη φωτιά η περιοχή ήταν καλλιεργήσιμη, αγροτική. Ομως το σημαντικότερο έργο αναλαμβανόταν από τη διαφθορά. Στο λαβύρινθο της δασικής νομοθεσίας, τα παραθυράκια με το σχετικό αντίτιμο βοηθούσαν να αποχαρακτηριστούν μεγάλες εκτάσεις. Και τέλος, το σημαντικότερο, η ατιμωρησία. Οταν το αυθαίρετο χτιζόταν, είχε περισσότερες πιθανότητες να συνδεθεί με τη ΔΕΗ παρά να γκρεμιστεί από την Πολεοδομία. Μάλιστα πολλοί έπαιρναν και χαρτιά γιατρού ότι λόγω της μίας ή της άλλης ασθένειας υπήρχε σοβαρός κίνδυνος για την υγεία τους και απαιτείτο η άμεση πρόσβαση σε τηλέφωνο. Ετσι ερχόταν και το ρεύμα». Ολες οι αυθαιρεσίες στην Πεντέλη έγιναν είτε σε προεκλογικές περιόδους είτε στη διάρκεια πολιτικών ή και εθνικών κρίσεων.

Photo: Eurokinissi

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΚΑΙΡΟ (ΠΗΓΕ Ο ΓΑΤΟΣ ΣΤΟ ΧΟΡΟ)

…Και που λες παιδί μου, για να αποκτήσεις αυτοκίνητο, τον παλιό εκείνο καιρό, έπρεπε να κάνεις πολλά χρόνια οικονομίες… Ήταν πανάκριβα, άσε που δεν υπήρχαν τότε δάνεια και άτοκες δόσεις. Τα αυτοκίνητα ήταν πολύ λιγότερα και πολύ παλιότερα, οι δρόμοι ήταν σχεδόν άδειοι, τα παιδιά έπαιζαν στη μέση του δρόμου, κι οι άνθρωποι περπατούσαν πολύ περισσότερο, κι έμπαιναν πολύ πιό συχνά στα λεωφορεία και στα τρόλλευ… Πώς; Μετρό; Μόνο ο Ηλεκτρικός υπήρχε τότε...

-Πώ πώ…Τρώγατε μεγάλη φρίκη δηλαδή…

-Ντομάτες είχε μόνο το καλοκαίρι, πορτοκάλια μόνο το χειμώνα, κι αυτά ήταν μικρά και με ανώμαλα σχήματα, και μύριζαν έντονα, όχι όπως τώρα, που βρίσκεις οτιδήποτε οποτεδήποτε, κι είναι τεράστια κι ολόιδια κι εντελώς άνοστα και άοσμα…

-Φοβερό…

-Δεν είχαμε τοτε Αλβανούς και Πακιστανούς και Ρωσοπόντιους, και όλες τις σιχαμερές χειρωνακτικές δουλειές τις έκαναν τα Ελληνόπουλα, που δεν προλάβαιναν τα καημένα να πιούν ούτε δυό αραχτούς φραπέδες την ημέρα, άσε που για ξενύχτι ούτε λόγος... γι' αυτό οι καφετέριες και τα ξενυχτάδικα ήταν το ένα τριακοστό απ' όσα είναι σήμερα...

-Απαίσιο ακούγεται...

-Τηλεόραση είχαμε μόνο δυόμισι κανάλια, που άρχιζαν να εκπέμπουν μετά τις πέντε το απόγευμα, και το πρόγραμμά τους κρατούσε το πολύ μέχρι τις μία- άντε δύο το πρωί, το Σάββατο (τότε μία-δύο ήταν "πρωί"). Μετά, χιόνια…

-Ά-πί-στέ-υτό!

-Τηλέφωνα υπήρχαν μόνο σταθερά, άσε που για να βάλεις τηλέφωνο περίμενες χρόνια, κι ήθελε και μέσο. Πολλοί δεν είχαν καθόλου τηλέφωνο, κι όταν ήθελαν να τηλεφωνήσουν, αναγκάζονταν να παρακαλούν τους γείτονες, ή να πηγαίνουν στους τηλεφωνικούς θαλάμους…

-Παππού, αρχίζω να πιστεύω πως με δουλεύεις. Γιατί δεν έπαιρναν από το κινητό;

-Αφού σού είπα, παιδί μου, δεν υπήρχαν κινητά τότε…

-Τι μού λές βρε παππού; Δεν υπήρχαν κινητά;;;;;

-Όχι, παιδί μου.

-Ούτε SMS, ούτε MMS, ούτε download ringtones, ούτε «σας ακούμε», ούτε «είναι καλύτερα να μιλάς εικοσιεφτά ώρες την ημέρα»; Δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις την ώρα που περπατούσες στο δρόμο, την ώρα που ήσουν στο μάθημα, την ώρα που ήσουν στο μπάνιο, την ώρα που χούφτωνες τη γιαγιά τη Σούλα στο παρκάκι; Δεν χτυπούσε κανένα κινητό στο σινεμά, στο θέατρο, δεν είχατε τηλέφωνο στο αυτοκίνητο;;;

-Όχι, παιδί μου. Όχι. Δεν υπήρχαν καθόλου κινητά σού λέω, ήταν κάτι πολύ μακρινό, σαν επιστημονική φαντασία... Μόνο o Τζέημς Μποντ είχε κινητό, κι αυτό ακόμη -να φανταστείς- δεν είχε ούτε καν Bluetooth.

-Τι λες βρε παππού; Τραβούσατε δηλαδή μεγάλο λούκι…

Αρχίζω όμως να πιστεύω πως με δουλεύεις. Για πες μου, αν είναι έτσι όπως τα λες, αν δεν υπήρχαν κινητά και SMS, τότε πώς ψήφιζε ο κόσμος στην Γιουροβίζιον, ε; Σε τσάκωσα, παλιοψεύτη! Και μη μού πεις τώρα ότι δεν υπήρχε ΟΥΤΕ Γιουροβίζιον, παλιοπαραμυθά!!!!! Σε λίγο θα μού πεις ότι δεν είχατε καν Βίσση!!!!!!!!

-Βίσση είχαμε, παιδάκι μου, για να πω την αλήθεια, αλλά τότε ακόμα τραγουδούσε, δεν έσερνε. Και υπήρχε, παιδάκι μου, φυσικά και υπήρχε Γιουροβίζιον, αλλά τους χαλεπούς εκείνους καιρούς που όλα τά’σκιαζε η φοβέρα, και τα πλάκωνε η σκλαβιά, δεν είχαμε αληθινή Δημοκρατία, όπως τώρα... Δεν ψήφιζε ο κόσμος... Ψήφιζε μια καταπιεστική Επιτροπή, με πρόεδρο έναν φαλακρό κύριο, που έπαιζε χάλια σαξόφωνο. Σχεδόν δικτατορία σου λέω…

-Τρα-γι-κό!!!!!! Τι φρίκη, παππού...
Και πότε γίνονταν όλα αυτά τα απίστευτα; Το 1821;;;;

-Άαααα, πολύ παλιά, παιδάκι μου, πάρα πολύ παλιά…

Το έτος 1987…
.

ΚΟΙΤΑ ΜΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, ΕΙΠΑ!!!!!

.
Elisabetta Canalis personal website
(κλικ στη φωτό για μεγέθυνση)

ΥΓ έλεγες κάτι Dralion για τις Ιταλίδες vs Σουηδέζες;
Σ;)))))

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΟΙΖΉΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΚΑΒΑΛΑ Σ'ΕΝΑ ΔΕΛΦΙΝΙ

Οι άθλοι του Θησέα, Αττικός κύλικας του 5ου αι. π.Χ.

Αν ο Θησέας είχε πάει απ' την Τροιζήνα στην Αθήνα
καβάλα σ΄ ένα δελφίνι

ο Σκίρων σήμερα θα κλωτσούσε τ' αυτοκίνητα, στην Κακιά Σκάλα

ο Προκρούστης θά 'ταν βετεράνος επιλοχίας στο Χαϊδάρι

κι ο φοβερός ο Σίνης, ο Πιτυοκάμπτης
μάταια θά 'ψαχνε να βρει κανένα πεύκο να το κάμψει
Θησέας και Σίνης