ΜΙΑ ΟΛΟΛΑΜΠΡΗ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΗ ΗΜΕΡΑ , ΚΑΙ Η ΡΟΥΚΕΤΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

Ο Ήλιος μπαίνει οριζόντια και πλημμυρίζει όλο το σπίτι... Αλλά δεν με ξύπνησε αυτός, με ξύπνησε η Λίζα, που τώρα βολτάρει τρισευτυχισμένη πάνω στην κουπαστή του Καραβιού-μπαλκονιού.

Σάββατο πρωί, μονοψήφια ώρα, πανέμορφη χειμωνιάτικη ημέρα, φτιαγμένη για ραχάτι και για ανασυγκρότηση δυνάμεων. Ποιός νοιάζεται τώρα για ρουκέτες και για πρεσβείες...

Πάντως μια και τό'φερε η κουβέντα, δεν πιστεύω πως ήταν προβοκάτσια. Η επίθεση με την ρουκέτα στην αμερικάνικη πρεσβεία είναι βέβαια μια πολύ βολική ΑΦΟΡΜΗ για τα τρισάθλια ελληνικά ΜΜΕ ώστε να μπορούν άνετα να μάς ΚΟΥΡΔΙΖΟΥΝ και να μάς ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΝ από τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ και ΦΛΕΓΟΝΤΑ προβλήματα για τουλάχιστον κανένα δεκαήμερο. Η χαρά του κάθε Σόμπολου και του κάθε καραγκιόζη. Όμως, γιατί να μπουν οι έχοντες και κατέχοντες ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ να προβούν σε προβοκάτσια; Τόσοι και τόσοι ΑΝΕΓΚΕΦΑΛΟΙ ντεμέκ-"αντιεξουσιαστές" κυκλοφορούν γύρω μας. Αυτοί κλέφτες θα γίνουν; Πώς θα βγάλουν την μαλακία τους την επιούσια; Πώς θα αποκτήσουν ξανά το χαμένο τους ύφος τριακοσίων πενήντα εφτά Τσε Γκεβάρα απέναντι στις γκόμενες;

Θυμήθηκα τώρα κάτι που διάβασα παλιότερα. Αφορά έναν μαλάκα δήθεν αναρχικό, που ένα βράδυ πέταξε μια βόμβα σε ένα καφέ του Παρισιού, όπου εργάτες, υπάλληλοι και μικρομαγαζάτορες έπιναν τον καφέ τους ακούγοντας μουσική. Τραυματίστηκαν είκοσι και ένας από αυτούς πέθανε. Ο μαλάκας λεγόταν Εμίλ Ανρύ, και ήταν το βράδυ της 12ης Φεβρουαρίου 1894...

"Ένας θανάσιμος εχθρός του αναρχισμού δεν θα μπορούσε να καταφέρει καλύτερο πλήγμα εναντίον του απ' ότι ο Εμίλ Ανρύ, όταν πέταξε την ανεξήγητη βόμβα του ανάμεσα σε ειρηνικούς ανώνυμους ανθρώπους που είχαν πάει να πιούν μια μπύρα πριν κοιμηθούν... Ο Εμίλ Ανρύ δηλώνει, ισχυρίζεται, διακηρύττει πως είναι αναρχικός. Είναι πιθανό. Αλλά ο αναρχισμός έχει γερές πλάτες, σαν το χαρτί, αντέχει τα πάντα. Σήμερα είναι της μόδας να διεκδικούν κάποια σχέση μαζί του οι εγκληματίες, όταν μάλιστα έχουν διαπράξει κάποιο αρκετά καλό έγκλημα..."

Octave Mirabeau, 1894

Πώς είπατε; Η αμερικανική πρεσβεία ΔΕΝ ήταν ειρηνικό καφέ; Σίγουρα δεν ήταν, όπως είναι σίγουρο και ότι ο ιμπεριαλιστής Πλανητάρχης θα συγκλονίζονταν αν σκοτώνονταν δυό τρεις νυχτοφύλακες και καθαρίστριες. Επίσης, πάω στοίχημα ότι έχει χεστεί επάνω του λόγω της προχτεσινής επίθεσης των περήφανων και ανυπότακτων Ελλήνων αντιεξουσιαστών, όπως είναι η μόδα να λέγονται αυτά τα φασιστάκια που πιστεύουν ακράδαντα ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια για τα πάντα και που θέλουν να την επιβάλουν με τις βόμβες τους και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, που είμαστε μαλάκες, ενώ αυτοί περνιούνται για μεγάλοι μάγκες. Αλλά είπαμε, οι μόδες στην Ελλάδα φτάνουν από το Παρίσι με κάποια καθυστέρηση, ο Μιραμπώ τα έγραφε αυτά το 1894, πριν από εκατόν δεκατρία χρόνια...

Κοίτα να δεις που άλλα ξεκίνησα να γράφω κι άλλα έγραψα. Πρέπει ν αλλάξω και τον τίτλο τώρα.

Χαρείτε την ηλιόλουστη ημέρα και ξεχάστε τις ηλίθιες ρουκέτες!
.