ΓΚΡΌΤΤΑ, ΝΑΞΟΣ

Όλη τη νύχτα ούρλιαζε ο Άνεμος
όλη τη νύχτα θρηνούσε, ποιός ξέρει τί, ίσως τα καράβια που τσάκισε πάνω στα βράχια
ίσως τα καράβια που μέλλει ακόμα να τσακίσει
όλη τη νύχτα τα κύματα τσακίζονταν απελπισμένα πάνω στο γκρεμό, πού προσπαθούσαν άραγε να φτάσουν, σε ποιά μάταια ύψη
όλη τη νύχτα η Αυγουστιάτικη Πανσέληνος έλουζε μ'ασήμι το Μαγικό Νησί
κι εμείς
πίσω από το μπαλκόνι που κρέμονταν πάνω από το Πέλαγος
στο δωμάτιο αριθμός 3, πάνω απ'τα απόκρημνα βράχια
όλη τη Νύχτα κάναμε Έρωτα
.
ήταν οι πρώτες μας διακοπές, μόλις είχαμε γνωριστεί
τότε
.
τώρα
Νηνεμία. Πλήρης άπνοια. Η Θάλασσα λάδι. Γαλήνη.
Κάθομαι πάνω σ'ένα βραχάκι μέσα στη θάλασσα, κοιτάζω το ηλιοβασίλεμα. Κολύμπησα πάνω από δυό ώρες ελεύθερο- ας είναι τουλάχιστον το κολύμπι "ελεύθερο",παρά τα πρωινά γεγονότα με τη Δράκαινα. Κολύμπησα την ακτή όπου ο Θησέας κάποτε παράτησε την Αριάδνη, καλό κουμάσι κι αυτός, "ουδείς βεβαιότερος εχθρός ή μη του ευεργετηθέντος"
(τουλάχιστον αυτή έπεσε στα μαλακά, βρήκε παρηγοριά στην αγκαλιά του Νάξιου Διόνυσου, ρωτήστε και τη Μήδεια τί τράβηξε από τον άλλο το λεβέντη, το Βολιώτη)
απόψε όμως, όλα είναι γύρω ήρεμα. Τίποτα γύρω δε θυμίζει προδομένους Έρωτες, ή θαλασσοπνιγμένους, εκτός ίσως από τους σωρούς τα κόκκαλα που ξασπρίζουν μέσα στις θαλασσοσπηλιές
κι ένα λιτό Ηρώο πάνω στο λοφάκι- (για δες, κάποια, που την ξέρω καλά, θα το έλεγε βουνό),

τι να γράφει άραγε, για ποιούς ξεχασμένους νεκρούς... "Ιερολοχίτης"..."εξ Ικαρίας"..."μαθητής"..."ετών δέκα"..."εκ Νάξου"..."έπεσε"..."1944"..."αντίσταση"...
...ο Ήλιος τώρα δύει πίσω από τα Παλάτια. Κάθε μέρα δύει. Πίσω από τα Παλάτια, αν είσαι στην Γκρόττα. Και πίσω από την Πάρο, κάθε μέρα, αν είσαι στα Παλάτια. Πάει, έδυσε.
Πού να πηγαίνει όμως το κορίτσι με τη μηχανή; Τi με νοιάζει, δεν την ξέρω, και ποτέ δε θα την ξαναδώ. Αλλά γιατί μού χαμογέλασε;
Στο καφέ-ταβέρνα κάτω από τα αρχαία, ο καφές δυόμισι ευρώ, αλλά τέτοια ώρα θέλει παρακάλια. Παίζει όμως Σταύρο Κουγιουμτζή. Θα παρακαλέσω και θα κάτσω.
.
..."τί κάθεσαι εδώ πέρα και σαπίζεις
εδώ δεν αγαπάνε τους τρελλούς"...
.
"τώρα που θα φύγεις... Πάρε μαζί σου για φυλαχτό
μυρτιά και πικροδάφνη"...
.
..."και για την αμοιβή σου,
νερό του Παραδείσου"...
.
Ένα ολόφωτο, γιορτινό καράβι, μπαίνει σφυρίζοντας θριαμβευτικά στο λιμάνι.
.
..."μη γυρεύεις ομορφιές... Δεν υπάρχουνε χαρές"...
.
Τi λες, καλέ μου κυρ Σταυρό... Τi λες...
Και τί είναι λοιπόν τα τελευταία πορφυρά χρώματα της Δύσης ολοτριγύρω; Τi είναι τα λουκούμια με άρωμα τριαντάφυλλο;
Τi είναι όλ'αυτά τα σφιχταγκαλιασμένα ζευγάρια, 20,30,40,50,60,70,80 χρονώ;
.
Σκοτείνιασε πια. Κάθε βράδυ σκοτεινιάζει. Όλα εντάξει.
.
"there's a time to laugh
there's a time to cry
there's a time
to say goodbye"
.
Υπάρχουνε, και παραυπάρχουνε, χαρές... Αρκεί να έχεις Δύναμη να προσπερνάς τις Λύπες. Και να πηγαίνεις μπροστά.
.
Gοοdbye γι'απόψε...