ΣΧΟΙΝΟΎΣΑ

.
Έπλεε κάποτε, λέει, πάνω σ'αυτό το κύμα,
ένα νησάκι
που το λέγανε Εχινούσα
λένε πως στη θέση του
ταξιδεύει τώρα η Σχοινούσα
που "έχει τη δική της ιστορία," γράφει ένας οδηγός,
"μόνο που η ιστορία αυτή μάς είναι τελείως άγνωστη!"
.
έτσι, κανένας ποτέ δέ θα μάθει
ποιός έσπειρε τη θάλασσα σπασμένα αγγεία κι αγαλματάκια μουσικών
ποιός έχτισε τους αρχαίους πέτρινους τοίχους πλάι στο κύμα, να κάθονται οι γλάροι
τίνος το στάρι άλεθε ο μισογκρέμισμενος ανεμόμυλος, στην κορυφή του λόφου
ποιός πότιζε ιδρώτα τα πετροχώραφα,
όπου τώρα φυτρώνουν μόνο σκυλοκρέμμυδα
.
όμως κι η Θάλασσα τριγύρω είναι ολοζώντανη, γεμάτη ψάρια
και τα βόδια του Ήλιου-
ή μήπως είναι των Αχαιών, τί σημασία-
βόσκουν ακόμα στα αλώνια
ίσως γι'αυτό οι ναυτικοί που προσπερνούν, ορκίζονται πως κάποιοι ζούν ακόμα στο νησί
άνθρωποι ηλιοθρέμμενοι, λέει,θαλασσοδαρμένοι
μα προπαντός, άνθρωποι πεισματάρηδες
που επιμένουν να ζούν και να πεθαίνουν στη Σχοινούσα,
κι αυτή ας μην υπάρχει
.
Μα οι ναυτικοί είναι γνωστοί παραμυθάδες
κι εμείς στο Κουφονήσι αύριο έχουμε γάμο
.
κι η νύφη, ο γαμπρός κι
οι καλεσμένοι είμαστε όλοι μας Δελφίνια!
.
Σχοινούσα, Μικρές Κυκλάδες
23 Σεπτέμβρη 2006