Η ΑΛΦΟΝΣίΝΑ ΚΑΙ η ΘάλΑΣΣΑ

.
Αφιερωμένο στη Θάλασσα

"Πάω να κοιμηθώ"

Βάλε με να κοιμηθώ, Νόνα, ξάπλωσέ με
φέρε μου ένα φως για το προσκεφάλι
έναν αστερισμό, όποιον θέλεις
όλοι κάνουν- μόνο, χαμήλωσέ τον λίγο...


...ευχαριστώ. Α, έχω και μια παραγγελιά:
Αν ξαναπάρει εκείνος στο τηλέφωνο
πες του να μην επιμένει, έχω φύγει.

Alfonsina Storni (1892- 1938)

Στη γλυκιά αμμουδιά τη θαλασσινή
ίχνη της κανείς δε θα ξαναδεί

ένα μονοπάτι
από πόνο σιωπή
οδηγεί στα υδάτινα βάθη

ένα μονοπάτι από πόνο
μόνο, γυμνό
  οδηγεί στον αφρό


Ποιός θεός να ξέρει, πικρή ψυχή
ποιές παλιές πληγές πνίγουν τη φωνή σου
γείρε τώρα εδώ και κοιμήσου γλυκά
τραγουδούν του γυαλού τα κοχύλια
άκου το τραγούδι του μαύρου βυθού
λέν τα κοχύλια

φεύγεις Αλφονσίνα της μοναξιάς
ποιό καινούργιο ποιήμα να κυνηγάς
μια φωνή αρχαία
από ανέμους κι αλάτι
την ψυχή συντρίβει
πας να τη βρεις
όπως στα όνειρα, πας, να τη βρεις
Αλφονσίνα υπνωμένη
θαλασσοντυμένη

.....

Τρεις μικρές σειρήνες σε κουβαλούν
δρόμους από φύκια ακολουθούν
μέσα στα κοράλια
ιππόκαμποι λάμπουν
με χάρη για σένα χορεύουν
γύρω σου όλοι οι κάτοικοι
του βυθού
μαζεύονται παίζουν

«χαμηλώνεις λίγο
το φως γιαγιά
βάλε με να υπνώσω
γαλήνια

κι αν ρωτήσει εκείνος
να πεις πως δεν είμαι εδώ,
η Αλφονσίνα έχει φύγει
κι αν τηλεφωνήσει να πεις πως
έφυγα, δεν θα γυρίσω»

φεύγεις Αλφονσίνα της μοναξιάς
ποιό καινούργιο ποιήμα να κυνηγάς
μια φωνή αρχαία
από ανέμους κι αλάτι
την ψυχή σου συντρίβει
τρέχεις να τη βρεις
όπως στα όνειρα, πας, να τη βρεις
Αλφονσίνα, υπνωμένη,
θαλασσοντυμένη


Μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2009


Το μνημείο της ποιήτριας Alfonsina Storni
στην Μαργαριταρένια Παραλία της Ασημένιας Θάλασσας (Mar Del Plata)
της Αργεντινής
στο σημείο που πνίγηκε
στις 25 Οκτωβρίου 1938

την ίδια μέρα είχε στείλει σε μιαν εφημερίδα του Μπουένος Άιρες
το τελευταίο της ποιήμα ("Πάω να κοιμηθώ")
.