3 Σεπ 2006

ΓΙΑΤΙ ΧΑΣΑΜΕ; Η ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ Η ΗΤΤΑ, Η ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ Η ΝΙΚΗ



Χάσαμε σήμερα, για τον ίδιο ακριβώς λόγο που κερδίσαμε προχτές.

Το μπάσκετ μού αρέσει ιδιαίτερα, γιατί επιβεβαιώνει απόλυτα την θεωρία μου για την τιτάνια δύναμη της Στιγμής και του Τυχαίου, και την επακόλουθη ασημαντότητα των πάντων.

Ζούμε τη ζωή μας θεωρώντας την ύπαρξή μας το πιό σημαντικό πράγμα στον Κόσμο. Κι όταν η Στιγμή μάς ταπεινώνει με μιαν ήττα, μιαν απώλεια, ένα ατύχημα, ένα θάνατο, αυτό που λέμε "κατραπακιά" ή "ταμπλά" ή "κεραυνό", γαμώ το Δία μου, ούτε καν τότε δεν καταλαβαίνουμε πόσο αστεία, πόσο ασήμαντα, πόσο μάταια είναι όλα, της αφεντιάς μας συμπεριλαμβανομένης. Ούτε καν τότε δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι ότι οι άνθρωποι είμαστε μυρμηγκάκια που περνιόμαστε μεταξύ μας για Θεοί, είναι κι αυτή μια άμυνα, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν.

Για την σημερινή ήττα, κρίμα, πολύ κρίμα, όχι τόσο γιατί χάσαμε....

...αλλά γιατί δεν παίξαμε όπως θα μπορούσαμε.

Τι θα πει όμως "όπως θα μπορούσαμε"; Αν "μπορούσαμε", γιατί δεν παίξαμε;

Δεν παίξαμε γιατί η ρουλέτα γύρισε και η μπάλα έκατσε στο μαύρο, ενώ είχαμε ποντάρει στο κόκκινο.

Στο μπάσκετ, όπως και στη ζωή, ΟΛΑ, μα ΟΛΑ, κρέμονται από μια τρίχα. ΚΑΘΕ Στιγμή. (Όταν φυσικά οι ομάδες είναι περίπου ισοδύναμες, όχι στον αγώνα ΗΠΑ - Μάλτα.)

Στο μπάσκετ αυτό είναι ολοφάνερο, σε αντίθεση με τη Ζωή, όπου το γεγονός είναι καλά συγκαλυμμένο και εξουδετερωμένο με διάφορες ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε ο μέσος άνθρωπος να μπορεί να συνεχίσει να ζει χωρίς να του στρίψει. Όλα κρέμονται από μια τρίχα, ένα επιτυχημένο καλάθι μπορεί να φέρει μια καταιγίδα αυτοπεποίθησης και τη νίκη, ένα άστοχο καλάθι μπορεί να φέρει την καταστροφή. Ο ρόλος της τύχης στο μπάσκετ, λόγω του γρήγορου ρυθμού και των πολλών εναλλαγών, είναι τεράστιος. Ανάλογος με την ρουλέτα. Ποντάρεις τα πάντα στο κόκκινο, στη Νίκη, αλλα στο τέλος, η μπάλλα είναι που θ'αποφασίσει σε ποιόν θα "κάτσει"..... Και θα "κάτσει", όπως έλεγε η σιχαμερή διαφήμιση της θλιβερής ΤΙΜ ("θέλω... νακάτσι ναχάσι"), μόνο στον έναν από τους δύο, όσο και να "θέλουν" και οι δύο. Προχτές έκατσε σ' εμάς, σήμερα έκατσε στους Ισπανούς.

Μπράβο στα παιδιά που τα κατάφεραν κι έφτασαν ως εκεί. Μπράβο τους για το ήθος τους, μπράβο τους για την συνεργασία τους, μπράβο τους για την ψυχραιμία τους, αν και αυτή ήταν που τους πρόδωσε στο τέλος. Μπράβο τους, και εις ανώτερα!

7 σχόλια:

funEL είπε...

μαυρόγατε Ιλλουμινάτα γιατί διαδίδεις ψευδείς ειδήσεις?
KΕΡΔΙΣΑΜΕ.

Όλες οι διαδόσεις περί ήττας είναι ψεύδη της Νέας Τάξης ενάντια στον ΕΛληνισμό και την Ορθοδοξία. Αυτοί που τα πιστεύουν ειναι επηρεασμένοι από τους ψεκασμούς υποταγής συνειδήσεων των Ιλλουμινάτι.
διότι: «... οι Ελληνες είναι φυσικοί ηγέτες... προορισμένοι να νικούν... κλπ κλπ», τάδε έφη ο γνωστός για τους εθνικούς και πατριωτικούς αγώνες του, εκδότης Γεωργιάδης.).

ΠΙΣΤΕΥΕ ΚΑΙ ΜΗ ΕΡΕΥΝΑ

+ευλόγησον+

Rodia είπε...

Επιβεβαιώθηκε η ΔΙΚΗ ΜΟΥ θεωρία περί ΕΛλήνων, που είναι:

ΜΙΑ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ, ΜΙΑ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ!!!

:-))

..κρίμα όλη η ανάλυσή σου Γατούλη μου..

(ξέρεις, υπάρχει και ο μύθος της Νιόβης στην μυθολογία μας.. αυτός για την τιμωρία της υπέρμετρης αλαζονείας)

Rodia είπε...

..και.. Πράγματι ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ γιατί επιβεβαιώσαμε τον εαυτό μας. Τόσο απλά.

σμουτς!:-)

Μαύρος Γάτος είπε...

Εεεεε Μαρίνα μου.... είσαι υπερβολικά αυστηρή αυτήν την φορά. Οκτώ νίκες είχαν τα παιδιά. Μία ήττα. Ας έλεγες τουλάχιστον "οχτώ του ύψους, μιά του βάθους".....

Σ;))))

nonplayer είπε...

Πότε θα μάθουμε ως χώρα να πανηγυρίζουμε ακόμα και για τη δέυτερη θέση; Μια χαρά τα πήγαμε!

Rodia είπε...

Για τα δυο τελευταία παιχνίδια γράφω Γατούλη..
..και.. ξέρεις κάτι; μιλάμε, γράφουμε, ενθουσιαζόμαστε κι απογοητευόμαστε για ποιο πράγμα..? Επειδή κάποιοι... μυριούχοι (έτσι δεν είναι; κάποια μύρια βγάζουνε τα παιδιά και μπράβο τους) ανταγωνίζονται κάποιους άλλους μυριούχους στην αρένα. Κάτι σαν τους παλιούς μονομάχους περίπου, μονάχα που σήμερα δεν παιζουν με τη ζωή τους -ευτυχώς!
Αρτον και θεάματα για να βουλώνουν (οι κυβερνήτες) τα στόματα του κοσμάκη με ιαχές αντί για ψωμάκι.
Ο μύθος της Νιόβης δεν αναφέρεται στους αθλητές, αλλά στους παρατρεχάμενους. οκ?

:-)

christina είπε...

Τι κακο εχει το ασημενιο σε τετοια διοργανωση βρε παιδια?