Ο Ν Ει Ρ Ο Κ Υ Ν Η Γό Σ

Ο   Ν Ει Ρ Ο Κ Υ Ν Η Γό Σ

Ώστε κυνηγάς Όνειρα, λοιπόν. Τα κυνηγάς για να τα αιχμαλωτίσεις, να τα εξημερώσεις, να τα κλείσεις σ’ ένα κλουβί, να σου κελαηδούν κάθε πρωί, να τρίβονται στα πόδια σου σα χορτάτα γατιά, να σού κουνάν την ουρά σαν σαλιάρικα σκυλάκια; Ή μήπως για να τα βαλσαμώσεις και να τα κρεμάσεις στον τοίχο, πάνω στο ράφι, δίπλα στο τζάκι; Ή, ακόμα χειρότερα, έχεις σκοπό αφού τα σκοτώσεις, να τα γδάρεις, να τα τεμαχίσεις, και να τα καταβροχθίσεις; Ή - τί φρίκη- να τα πουλήσεις στο Παζάρι; Ή μήπως, τρισχειρότερα κι αλίμονο, ελεεινέ, τα κυνηγάς για την «χαρά του κυνηγιού» και μόνον;

Δεν κυνηγιούνται ρε "φίλε" τα Όνειρα.

Ζιούνται. ΕΛΕύΘΕΡΑ.

Μόνο.

"Εξημέρωσέ με",
είπε η Αλεπού