ΑΠοχαιΡετισΜός Στο καλοΚαίρι
Στη Σιθωνία, ανάμεσα Αη-Γιάννη και Κωβιού, φάτσα στη ζαφειρένια Θάλασσα, πάνω στα λευκά, ορθά, σμυριδένια βράχια, είναι χαραγμένη, ανεξίτηλα, η ξεχασμένη ιστορία ενός πανάρχαιου Λαού Ανέμων και Κυμάτων.
Κανένας ως τώρα δεν έχει καταφέρει να την αποκρυπτογραφήσει, κανένας δεν την έχει διαβάσει, κανένας δεν την γνωρίζει, εκτός από κάτι αργόσχολους, αθυρόστομους, περιπαίκτες γλάρους.
Αν τυχόν και ξέρεις τη γλώσσα τους, και τους ρωτήσεις τί λένε, για ποιό πράγμα μιλούνε, επιτέλους, τούτα τα βράχια, θ' αντικρώξουν χαχανίζοντας:
"μα,
για Έρωτα και για Θάνατο, φυσικά-
για τί άλλο;"
για Έρωτα και για Θάνατο, φυσικά-
για τί άλλο;"
Από Τρίτη βροχές
μ
4 σχόλια:
Marcuse?
Μιλτούζε! Σ;-)
Αλλά, μια που τον ανέφερες, σύστησέ μου αν θέλεις το καλύτερό του να το διαβάσω.
ο μονοδιάστατος άνθρωπος...
Δημοσίευση σχολίου