Σ Υ Ν Ω Μ Ο Τ Ι Κ ό

Θα ξαναβρεθούμε σ' ένα σκοτεινό μπουντρούμι, περιμένοντας την εκτέλεση- ή τυχαία στο δρόμο, και θα κάνουμε πως δεν γνωριζόμαστε- και με μυστικά σημάδια θα δώσουμε και πάλι ραντεβού- σε μιαν άλλη ζωή, ή, πού ξέρεις, κάπου ανάμεσα στ' αστέρια- και θ' αγαπηθούμε ξανά, μυστικά, όπως τότε- όπως ποτέ, αγάπη μου



μ


photo by Dzagna@Deviantart

ΕΦΙάΛΤΗΣ ΣΤΟ ΔΡόΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΔόΣΕΙΣ Νο 6

ΈΝΑ ΘΡίΛΕΡ ΑΤέΛΕΙΩΤΟΥ ΤΡόΜΟΥ

ΈΝΑ ΑΘΑΝΑΤΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ 

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΡΕΑΛΙΣΜΟΥ

Α Ν Ο Ρ Θ ό Γ Ρ Α Φ Ο

Κάθε πεσμένο φίλλο

έχει τη δική του, μοναδική ιστορία

από Ανέμους, Μέλισσες και Ηλιαχτίδες

καθένα τους και μία μνήμη

καλοκαιριού




μ

T e M P E S T

Μόνος· κι ο Αγέρας να ουρλιάζει

Μόνος· να τραντάζεται η Γη

Μόνος· να χτυπούν οι Κεραυνοί

Mόνος· όμως, Θάλασσα-




Μόνος· μόνη, Θάλασσα

κι εσύ

μ

K A T ά "Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν ώ Ν"

Η πιό μεγάλη Αμαρτία στη Ζωή

είναι να πάρεις τη Ζωή για Αμαρτία

Β έ Γ Α Σ , Α Ρ Κ Τ Ο ύ Ρ Ο Σ , Π Ο Λ Ι Κ ό Σ

Με το φως των Αστεριών - ανεβαίνω στο Βουνό

και ρωτάω τα τζιτζίκια - "τί χρωστάω να πονώ;"

κι απαντάνε "τρι και τρι - η Αγάπη σου λειψή"

και ρωτάω τα πουρνάρια - "είμαι άνθρωπος κακός;"

κι απαντάει η ηχώ - "είσαι άνθρωπος, απλώς"

και ρωτώ τις αλεπούδες - "τη χαρά πού θα τη βρω;"

και φουντώνουν την ουρά - σα να λεν "εδώ, εδώ!"

μ

ΛΕΦΤά ΥΠάΡΧΟΥΝ!!! Τ Ρ Ι Σ Ε Κ Α Τ Ο Μ Μ ύ Ρ Ι Α!!!!!!

Πηγή: CNN/REUTERS/APE/MPE

Αίσθηση έχει προκαλέσει στην παγκόσμια κοινή γνώμη η πανηγυρική δικαίωση του κ. Αλέκου-Μπάμπη Μπαμπαλή, κατοίκου Θεσσαλονίκης, από δικαστήριο της Σαουδικής Αραβίας, μετά από προσφυγή του κατά της Βασιλικής Οικογένειας της χώρας αυτής. Συγκεκριμένα στον κ. Μπαμπαλή επιδικάστηκε τελεσίδικα το μισό (1/2) ακριβώς επί του συνόλου της Βασιλικής περιουσίας της Σαουδικής Αραβίας, που είναι το ίδιο και το αυτό με την Κρατική Περιουσία του ζάπλουτου Βασιλείου- πρόκειται για ένα αμύθητο ποσό σε κινητά, ακίνητα, πετρέλαια, οφ σόουρ κι αυτοκίνητα. Η περιουσία αυτή, σύμφωνα με άγκυρες πληγές, ανέρχεται περίπου στα 128.000.000.000.000 (εκατόν είκοσι οκτώ τρισεκατομμύρια).

Ο κ. Μπαμπαλής επικαλέστηκε στην δικογραφία την αυταπόδεικτη - λόγω ονόματος- συγγένειά του με τον Αλή Μπαμπά, τον Θρυλικό Γενάρχη της Οικογενείας των Σαούντ, και υποστήριξε πως ο Κλάδος της Οικογενείας που μετοίκησε κάποτε στην Ελλάδα, διωγμένος από τους γκιαούρηδες (άπιστους) Σταυροφόρους, αδικήθηκε στη μοιρασιά της θρυλικής περιουσίας του Μπαμπά τους, Το Δικαστήριο έκρινε πως η αδικία αυτή, σύμφωνα με τον Ισλαμικό Νόμο, τη γνωστή Σαρία, πρέπει να αποκατασταθεί, έστω και τώρα.

Φήμες αναφέρουν πως "κάτω από το τραπέζι" ο κος Μπαμπαλής έχει περιέλθει σε συμφωνία με την Οικογένεια Πασαλή από τα Γιάννενα, που δηλώνουν απόγονοι του Αλή Πασά, πρωτοξαδέρφου του Αλή Μπαμπά, και διεκδικούν κι εκείνοι μέρος της περιουσίας. Συγκεκριμένα λέγεται πως οι Γιαννιώτες έλαβαν υπόσχεση για το 10% της περιουσίας και χάρηκαν τόσο πολύ που έστειλαν αμέσως ένα μεγάλο κουτί "αραπάκια" στον εξάδελφο κο. Μπάμπη στη Θεσσαλονίκη, με το ΚΤΕΛ.

Ο κος Μπαμπαλής δήλωσε ικανοποιημένος με την δικαίωσή του, δεν σχολίασε τον απαράβατο όρο που τού επέβαλε το Δικαστήριο (να κάνει σουνέτι πριν εκτελεστεί η απόφαση) και δεν ανέφερε τίποτα περί Σωτηρίας της Ελλάδας με τα λεφτά που θα πάρει. Ανεπίσημες πηγές ανέφεραν αντίθετα πως ερωτηθείς σχετικά,ανέκραξε "θα πάρουν τα τέτοια μου", χωρίς να διευκρινίσει αν αναφερόταν στο τεμάχιο δέρματος που θα τού αφαιρεθεί με την περιτομή.

Π Α Τ Ρ ί Δ Α Χ

Όλα θα χαθούν όταν θα φύγω

όλα, κι εσύ που σού μιλώ

όλα που δεν τ'αντέχω- σ' αγαπώ

μα ναι, θα σού ξεφύγω

μ

Μ Π Ο Υ Ν Τ Α Λ - ά Δ Ι Κ Ο

-Γιατί για ποιάν αιτία

τόση αδιαφορία;

Γιατί και για ποιόν λόγο

με ρήμαξες στον ψόγο;

Γι αυτό και επειδή

σ' αγάπησα πολύ;

*το άσμα είναι σκωπτικό και όχι κλαΠΣιάρικο

Κ Α Τ Α Κ Λ Υ Σ Μ ό Σ

Καιρό πολύ μιλούσανε για Μπόρες. Μα τίποτα. Ούτε σταγόνα.

Ύστερα, ένα πρωί, ο Ήλιος τους ξημέρωσε κρυμμένος. Βαριά, μελανά σύννεφα κρεμόταν πάνω από τα πάντα.

Λένε πως, παραδόξως ή μη, δεν τρόμαξε κανείς.

Λένε πως, παραδόξως, όταν άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες χοντρές, βαριές σταγόνες, οι Τελευταίοι εκείνοι άνθρωποι, του Χαμού, ξανάρχισαν να χαμογελάνε.

Λένε πως κάποιοι από αυτούς τραγουδούσαν κιόλας. Κι όλοι τους ήταν και πάλι, για λίγο,   πολύ

ευτυχισμένοι.

μ

"ΚΟΡΟϊΔέ ΑΠΕΡΙόΡΙΣΤΑ"

«Μαμαζέλ, κυβερνεμάν χοντροκλεψιόν γκαραντί, απατεόν αλέ ρετούρ και μίζα ντούμπλε φας. Γκραν σουξέ, κι από μανζέ.... γκουρμέ!!! Φρεγατέ, ζιμένς, χρηματιστίκ, βατοπεδουάρ, ολυμπιάντ, ασφαλιστίκ κασέ και ζενεράλ φαταούλ αχορτάγ!!! Λε ψηφοφόρ γραντ κορόιντ, ντακόρ αβέκ ψιχουλέλ, διορίσμ ξεφτίλ, ρουσφέτ τιρμπουσόν!

Μαι ξαφνίκ, ρεζερβουάρ ωρεβουάρ, λεφτάν νον υπάρ...  Τραζίκ!!! Φινί λα φετ... Μαιζόν μπατιρέλ, λε κοπάδ τρε τριστ, καταστασιόν απελπιστίκ, σκεφτίκ πεζοδρομουάρ βιζιτέ!!! ΣΑΚ ΒΟΥΑΓΙΑΖ!!!!!!!!!!!!!!!»

ΑΠοχαιΡετισΜός Στο καλοΚαίρι

Στη Σιθωνία, ανάμεσα Αη-Γιάννη και Κωβιού, φάτσα στη ζαφειρένια Θάλασσα, πάνω στα λευκά, ορθά, σμυριδένια βράχια, είναι χαραγμένη, ανεξίτηλα, η ξεχασμένη ιστορία ενός πανάρχαιου Λαού  Ανέμων και Κυμάτων.

Κανένας ως τώρα δεν έχει καταφέρει να την αποκρυπτογραφήσει, κανένας δεν την έχει διαβάσει, κανένας δεν την γνωρίζει, εκτός από κάτι  αργόσχολους, αθυρόστομους, περιπαίκτες γλάρους.

Αν τυχόν και ξέρεις τη γλώσσα τους, και τους ρωτήσεις  τί λένε, για ποιό πράγμα μιλούνε, επιτέλους,  τούτα τα βράχια, θ' αντικρώξουν χαχανίζοντας: 

"μα, 
για Έρωτα και για Θάνατο, φυσικά- 
για τί άλλο;"

Από Τρίτη βροχές

μ

"ΦίΛΕ"

"ΦίΛΕ",

Οι φίλοι δε σε σπρώχνουνε,

μα ούτε και σ' αφήνουνε, να πέσεις

στο Κενό- γι αυτό λοιπόν παράτα με,

κοπάνα την, τσακίσου, άντε χάσου

από δω

Eίμαι πικραμένος από "φίλους" [της πραγματικής ζωής, μην παρεξηγούμαστε] που εξαφανίζονται όταν τους χρειάζεσαι περισσότερο... για να ξαναεμφανιστούν, σαν να μη συνέβη τίποτα, όταν ΔΕΝ τους χρειάζεσαι.... ή, ακόμα χειρότερα (και ακόμα συχνότερα), όταν σε χρειάζονται εκείνοι...

ΣΤΗΡίΞΕ ΤΗΝ ΣΟύΠΕΡ ΚΥΒέΡΝΗΣή ΜΑΣ τούτες τις ΣΟΎΠΕΡ δύσκολες ώρες...

... ΦάΕ ΚΙ ΕΣΥ ΤΟ ΣΟύπΕΡ-ΦΥΣΤΙΚΙ (και ΣΚΑΣΜΟΣ)

Ο ΕΧΘΡόΣ ΛΑόΣ

"... πίστευε στη Δημοκρατία ως μορφή διακυβέρνησης, αλλά η Δημοκρατία έπρεπε να ξεφορτωθεί όλο εκείνο το τσούρμο από κατσικοκλέφτες που την οδήγησαν στο αδιέξοδο που βρέθηκε όταν άρχισε η εξέγερση. Υπήρξε άραγε ποτέ λαός που οι ηγέτες του να ήταν τόσο πραγματικά εχθροί του όσο ετούτος εδώ;"

Έρνεστ Χεμινγουαίη, "Για ποιόν χτυπά η καμπάνα", κεφ 13

Σημείωση: Να προφήτης βρε, που ψάχνετε στους Μάγιας. Για μάς λέει, φώς φανάρι.

*στο πρωτότυπο λέει "αλογοκλέφτες"- κάθε λαός και το τοτέμ του Σ;-)

To ΝεροπίΣτολο

To ΝεροπίΣτολο

«Θεσσαλονίκη 2012», λέει. Εκατό χρόνια ελευθερίας και 2300 και βάλε από τότε που ιδρύθηκε, αυτή καλά έκανε, και που ιδρύθκι και που ξιλευτιρώθκι, εγώ τί φταίω, που με βασανίζει κάθε μέρα. «Κριτική Επιτροπή», και «Βραβεία», και «Καλαίσθητη έκδοση», και παπαριές, λέει. Αφού την είδα σού λέω ρε, με τα μάτια μου. Τη Μπάρμπι, ναι. Ολοζώντανη και σημαιοστολισμένη. Σ’ ένα γάμο στη Βέργια, άλλη Αρχαία κι αυτή, Σάββατο βραδάκι, γλυκού Σεπτέμβρη. Και είδα και κάτι τεράστιες πυγολαμπίδες ναααά, στην κορυφογραμμή, πάνω στην Καστανιά- όχι, δεν τα φωτογράφισα όλ’ αυτά, έχω πάψει να φωτογραφίζω, μόνο με τα μάτια μου πια- και τ’ αποθηκεύω στον εγκεφαλικό μου εγκέφαλο, και δε μού ξεφεύγει ούτε μία πόζα- θα στά 'δειχνα, μα δεν έχει ο έρμος ούτε USB ούτε HDMI, είναι παλιό το μοντέλο, βλέπεις. Μερικών εκατομμυρίων ετών. Ώστε δε με πιστεύεις, ε. Σιγά μη στεναχωρηθώ, βρε ντάβανε, που νομίζεις πως τα νερά στα Κατάπολα είναι καθαρά επειδή «έχ-αχινοί», και πως τα χόρτα παχαίνουν, επειδή «όλες οι αγελάδες είναι παχιές», και που πιστεύεις πως οι Μάγιας, που δεν ήξεραν την τύφλα τους, ήξεραν το παραμικρό για το 2012. Εντάξει, ήξεραν καναδυό πράγματα για τ' Άστρα, αλλά καμμία σχέση. Αφού εμένα έτσι κι αλλιώς, από Άστρα,  μισή Σελήνη μου φτάνει, στο είπα και τότε, στη Νάξο- εγώ, Εκείνη, και ο Δρόμος. Ολόκληρη όμως είναι πιο καλά, εδώ που τα λέμε- κυρίως γιατί τα τριζόνια Της τραγουδάνε με διπλάσιο πάθος. Πού νά 'ξεραν τα έρμα πως σε λίγο έρχεται το Κρύο. Αλλά εμένα και μισή μου φτάνει, στο ξαναλέω, για να φτάσω ως τον Άη Νικόλα, αν δεν με γκαβώσεις εσύ με τους προβολείς σου, όρνιο, και βγάλε και κανένα φλας, βλήτο, τόσο δύσκολο σού είναι να καταλάβεις πως υπάρχουν κι άλλοι σε τούτον τον μάταιο Κόσμο, και πως για να επιβιώσουν έχουν ανάγκη να γνωρίζουν πότε θα στρίψεις, και πού, ηλίθιε. Κι αν σε βρίζω, δεν είναι που δεν σε λυπάμαι, είναι που μπερδεύεις την καλωσύνη και την ευγένεια με τη βλακεία, καραγκιόζη. Και την ημερομηνία με την Νεότητα. Ναι, γερνάς. Γιατί όταν μετράς εγκαίνια μαγαζιών που έχουν ήδη κλείσει, και γενέθλια κεράκια ανθρώπων που έχουν ήδη σβήσει, τότε γερνάς. Πάντως τα σκυλιά σου δεν τα φοβάμαι πιά, αγόρασα νεροπίστολο, και πού να δεις την ξαφνιασμένη μούρη τους, όταν τολμήσουν να μού επιτεθούν. 

Σ’ αφήνω τώρα. γιατί περνάω από τη στάνη, και υλάζουν οι κύνες, όχι δεν θηλάζουν, ποιές «εκείνες», μπουζουκοκέφαλε.

Τα σκυλιά, λέω. Ουρλιάζουν.


(πλίτς!)

ΕΞΟΜΟΛόΓΗΣΗ

Στο Κάστρο της Νάξου, στην πλατεία της Καθολικής Μητρόπολης, αριστερά από την εκκλησία, είναι μια σκοτεινή κόχη- δεν φαίνεται από το δρόμο, μα έτσι κι αλλιώς οι νυχτερινοί περαστικοί είναι ελάχιστοι- τη θυμάσαι, αγάπη μου; θυμάσαι τα χέρια σου να μού ξεκουμπώνουν το πουκάμισο, τα χέρια μου να σού χαϊδεύουν τα μαλλιά, να σού χουφτώνουν αχόρταγα τα στήθια, το στόμα μου και το στόμα σου να παλεύουν, σαν άγρια θαλασσινά ζωάκια; θυμάσαι;

- μη φοβάσαι, δε σού ζητώ να με νοσταλγήσεις, ούτε φυσικά ν’απολογηθείς- δεν σού ζητώ ούτε συγνώμη- αλλά, αγάπη μου, σκέφτομαι, πως μόνο εσύ στον κόσμο θα μπορούσες - ίσως- να μού λύσεις την απορία: αφού κάναμε συνέχεια Έρωτα, πότε προλάβαμε και είδαμε και το Νησί;

Η ΔΙΑΚήΡΥΞΗ της 3ηΣ ΣΕΠΤέμΒΡΗ 2011

ή 

"ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ"

(απ' ό,τι έμαθα ο Μπένι τιμωρήθηκε για τα (προ)χτεσινά 

να το αντιγράψει 110 ΔΙΣ φορές)

Πιστεύω εις ένα Eurogroup Πατέρα, παντοκράτορα, 

δανειστήν ουρανού και γής, 

ορατών τε πάντων και αοράτων.

Και εις ένα Μνημόνιο το μονογενές, 

το εκ του Eurogroup και του ΔΝΤ γεννηθέν 

προ πάντων των αιώνων.

Φως εκ φωτός, 

Χρήμα αληθινόν, εκ Χρήματος αληθινού γεννηθέν, ου ποιηθέν, ομοούσιον τω Eurogroup και τω ΔΝΤ, 

δι’ ων τα πάντα εγένετο.

Το δι’ ημάς τους Έλληνες και διά την ημετέραν σωτηρίαν 

κατελθόν εκ των ουρανών και σαρκωθέν εκ Πνεύματος Γιωργάκη

και Πασόκ του Παρθένου, και απανθρωπήσαν (το παν).

Σταυρωθέντων τε ημών εις το Όνομα αυτού 

επί Παπακωνσταντίνου, και παθόντων και ταφέντων.

Και αναστάντων τη τρίτη ημέρα κατά τας Γραφάς.

Και ανελθόντος του Βενιζέλου εις τους ουρανούς και καθεζόμενον εκ δεξιών του Γιωργάκη.

Και πάλιν ερχόμενον μετά δόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς,

ου των Μνημονίων ουκ έσται τέλος.

Και εις το ΔΝΤ το Άγιον, το Κύριον, το ζωοποιόν, 

το μετά του ΠΑΣΟΚ συμπορευόμενον, 

το συν Δολλαρίω και Ευρώ

συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζόμενον, 

το λαλήσαν διά του Στρώς Καν.

Εις μίαν Αγίαν Καθολικήν και Αποστολικήν Παγκόσμιαν Τράπεζαν,

Ομολογώ εν Ευρώ εις άφεσιν αμαρτιών,

Προσδοκώ επιστροφήν των δανεικών 

και ζωήν του μέλλοντος αιώνος.

Αμήν.

"...βαρκούλες αρμενίζουν"...

αρΧέγοΝο ΙΙ

Πριν γεννηθεί ο Γαλαξίας

και πριν να γίνει Ζεύς ο Δίας

πριν πλημμυρίσει η Αιγηίς,

ναι, αγαπιόμασταν εμείς

κι ήμουν εσύ κι ήσουν εγώ

κι ήμασταν ένα εμείς

οι δυό

τώρα που όλα μπερδευτήκαν

και τα επάνω γίναν κάτω

τώρα που φτάνουμε στον πάτο

μη νοσταλγείς το Πουθενά

και μη φλερτάρεις το Ποτέ

αγάπη μου, παντοτινά

θά μαι εδώ.

μ

Δονούσα, 1/9/2011

photo: "first love" by MsCrys