ΤηΣ ΑϋΠΝίΑΣ και ΤηΣ ΑΓΡύΠΝΙΑΣ
Σού φύλαγα νησιώτικο παστέλι με λεμόνι
πολλοί στεκόταν πλάι σου μα ήσουν πάντα μόνη
Πόθησα στο κατώφλι σου να σπάσω ένα ρόδι
κι ήταν η τιμωρία μου που μού'φαγες το πόδι
Ύστερα πάλι άλλαξες κι έγινες δεκανίκι
αλλά για μένα τον φτωχό ήταν βαρύ το νοίκι
μ
2 σχόλια:
Καλοοοοοοοοοοοοοοο :)))
Συμφωνώ με την προλαλήσασα Ροδιά !
Πολύ καλό !!!!
:)))
Δημοσίευση σχολίου