ΠοΤέ (Μα πΟΤέ)
Θα πάω στις πουτάνες (ποτέ, μα ποτέ)
δε θα σ' ονειρευτώ (ξανά, και ποτέ)
δε θα σε συγχωρήσω (ποτέ, μα ποτέ)
δε θα σε ξαναδώ
Θα πάω στις πουτάνες (ποτέ, μα ποτέ)
για να σ' εκδικηθώ (και ποτέ, μα ποτέ)
δε θα σε συγχωρήσω (ποτέ, μα ποτέ)
γιατί να σ' αγαπήσω
Θα πάω στις πουτάνες (ποτέ, μα ποτέ)
τα μάτια μου θα κλείσω (ποτέ, μα ποτέ)
και θα σε τιμωρήσω (ποτέ, μα ποτέ)
γιατί να σ' αγαπήσω
γιατί να σ' αγαπώ
μ
4 σχόλια:
Παραμένει ακόμα μετέωρο ένα παιδικό μου ερώτημα, Μαύρε Γάτε,
και σήμερα το αφύπνισες:
γιατί όλοι μιλούν με τόσο έκδηλη αποστροφή για τις πουτάνες;
Να σου απαντήσω εγώ; Γιατί στις πουτάνες εκδηλώνουν όλη την αλήθεια της ψυχής τους, κι έπειτα τις υποβιβάζουν γιατί σιχαίνονται τον εαυτό τους που αφέθηκε να εκδηλωθεί...
Ό,τι φοβόμαστε, το κοροϊδεύουμε και το μισούμε...
Σ' ευχαριστώ, Ευαγγελία...
Η αλήθεια όμως, κατά τη γνώμη μου,
πρέπει να είναι ανάλαφρη
σαν τα βήματα επιδέξιου χορευτή!
Τέσσερα χρόνια μετά, να πω ότι δεν τις απεχθάνομαι εκτός απ' όταν είναι... πουτάνες, που συμβαίνει ομολογουμένως συχνά, δεν είναι τυχαία η βρισιά- αυτό για το οποίο μίλησα εδώ, και δεν έχει ακθόλου σχέση με όσα είπε η ευαγγελία, είναι η δική μου αίσθηση ξεπεσμούλ, ποτυ αντί να κάνω έρωγτα με την αγάπη μου, "πάω" στις πουτάνες. Οφθαλμοφανέστατο, νομίζω.
Δημοσίευση σχολίου