ΑΝτίΟ Παλιέ ΚόΣμε, ΑΝτίΟ, παππού ΘανάΣη

Αν ο Ρασούλης και ο Παπάζογλου έφυγαν πρόωρα, αφήνοντας πίσω την πλειονότητα της γενιάς τους, της λεγόμενης "της μεταπολίτευσης", να κυριαρχεί (και να μας βασανίζει) στα γράμματα, στις τέχνες, στην δημοσιογραφία, στην πολιτική, ο Θανάσης Βέγγος εκπροσωπούσε έναν άλλο Κόσμο, μιαν άλλη Ελλάδα, μιαν Ελλάδα που έχει από καιρό χαθεί, και που τα τελευταία επιζώντα ανθρώπινα απολιθώματά της, "θετικά" και "αρνητικά", μετριούνται πιά στα δάχτυλα. Εκπροσωπούσε την Ελλάδα της Κατοχής, του Εμφυλίου, της Ανασυγκρότησης, την Ελλάδα των συμφορών, των κοσμοϊστορικών αλλαγών, της Πείνας και της Φτώχειας, του Ξενιτεμού και του Θανάτου, αλλά και του Αγώνα, και της Προόδου, και της Ελπίδας.

Αξίζει να μην την ξεχάσουμε αυτήν τη γενιά, τη γενιά των παππούδων μας, τα έργα και της ημέρες της, τα λάθη της και τα έπη της. Ας θυμόμαστε ιδιαιτέρως τα καλύτερά τους, μπας και γλυτώσουμε τα χειρότερα...

Να τον θυμόμαστε λοιπόν, τον Βέγγο της Μακρονήσου, τον Βέγγο του "τί έκανες στον πόλεμο Θανάση", τον Βέγγο "πατέρα" ν' αποκηρύσσει και να συνετίζει τον Ναζιστή "γιό" του, τον Βέγγο ευσυνείδητο θηροφύλακα στην "τελευταία νανόχηνα" του Βούλγαρη, τον Βέγγο φιλοσοφημένο ταξιτζή στον "Οδυσσέα" του Αγγελόπουλου, ν' απαγγέλει αρχαίους Χρησμούς. Όχι - μόνο - σαν Θ-Β φαλακρό πράκτορα, όπως θα προσπαθήσουν να μάς τον περάσουν οι Σκοτεινοί...

ΑΝτίΟ, παππού ΘανάΣη

ήσουν ΑΞΙΟΣ

μ
Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης-Θαλασσινός

3 Μαΐου 2011