Θεοί πεθαίνουν, και νέοι δε γεννιούνται. Αγαπημένοι δε μιλιούνται. Μόνοι αγνοούν μόνους. Γονείς κλαίνε παιδιά. Παιδιά κουβαλούν γονείς. Φυσικές καταστροφές και ατυχήματα σκοτώνουν αδιακρίτως. Άνθρωποι σκοτώνουν κι επιλεκτικά και αδιακρίτως. Άνθρωποι μισούν, κι επιλεκτικά, και αδιακρίτως
τι άλλο
3 σχόλια:
Περιμενεις το ονειρο σου. Πολυ ιδεαλιστης και ολιγον εγωιστης, προτιμας να μην αναγκαστεις απο τις συνθηκες αλλα να κανεις υπομονη για να ερθει οπως θα επρεπε, φυσικα και ανθρωπινα. Για να μπορεις να πεις στον εαυτο σου, "ετσι ηθελα να γινει". Κι οχι, "αφου δε βρηκα κατι καλυτερο, ας μεινω εδω".
Αν στο τελος αποδειχθεις λαθος, τοτε μονο εσυ και ο Θεος θα ειστε υπολογοι, κανενας αλλος. Ουτε οι ανθρωποι, ουτε οι συνθηκες..
Ιωάννης Ιουστινιάνης
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα όμορφα...
Δημοσίευση σχολίου