ΝΟΣΤΑΛΓίΑ ΔΙΑΚΕΚΑΥΜέΝΗΣ ΛύΠΗΣ
.
Δες τί έγραφα δυό-τρία χρόνια πριν
πεισιθανάτιες ζωντοχαροκαμένες οιμωγές
ενός
που αγάπησε πολύ
δεν θα μπορούσα τώρα να γράψω έτσι
μοιάζει όμως
προτιμότερη εκείνη η αβάσταχτη
διακεκαυμένη λύπη του χωρισμού
από το τωρινό
Ψύχος
.
Δες τί έγραφα δυό-τρία χρόνια πριν
πεισιθανάτιες ζωντοχαροκαμένες οιμωγές
ενός
που αγάπησε πολύ
δεν θα μπορούσα τώρα να γράψω έτσι
μοιάζει όμως
προτιμότερη εκείνη η αβάσταχτη
διακεκαυμένη λύπη του χωρισμού
από το τωρινό
Ψύχος
.
17 σχόλια:
Το ψύχος θα ξαναφέρει διακεκαυμένες λύπες.
Το βλέπω νάρχεται.
Ενλιμενίζεσαι για λίγο, να γλύψεις καμια πληγή,
και πάλι έξω στις ανοιχτές θάλασσες.
Έτσι είναι: μάχη-ανάπαυλα και πάλι τα ίδια!
Κι ο δικός μου ο κατάμαυρος γάτος τα ίδια τραβάει.
Και δεν είναι ο μόνος !
Τι μετα-φουτουριστική 'μαρκίζα' είναι αυτή.
Καλά τα λέω εγώ !
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά τό ΄χαν
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει
φιλιά, mon enfant
...όμως, πριν από τις διακεκαυμένες λύπες, προηγούνται οι διακεκαυμένες χαρές
μην ξεχνιόμαστε Σ;ο)))))))
Μα αυτό ακριβώς είναι που βλέπω νά σούρχεται πρώτο-πρώτο !
Έσο έτοιμος !
BlackCat's blues ;)
πόσο όμορφα που νοσταλγείς τις διακεκαυμένες λύπες και χαρές!
φαντάσου να σου άρεσε το Ψύχος, α παπαπαπααα!
δεν είσαι εσύ για παγωνιές..
φαίνεται κι απ' την αλλαγή πρόσοψης, παιδί μου!
;-)
φιλιά!
Μυσταγωγία: Διακεκομμένως λείπεις.
----------------------------------
Αδειασμένο μπουκάλι, κενό οξυγόνου
παρανάλωμα λύπης κι αβάσταχτου πόνου
Μπουκάλι ανούσιου μάταιου αέρα
και πώς θα περάσει -γιατί?- κι άλλη μέρα
Έτσι σε βρήκα στο Δίχτυ πιασμένο
Μπουκάλι στη θάλασσα μέσα ριγμένο
Στοχεύοντας πείσμων το κέντρο της γης
Αέρος καμία οδός διαφυγής
Και άρχισαν τότε παιχνίδια οι Λέξεις
Χωρίς να χεις διάθεση καμία να παίξεις
"Παράκληση"-"παρέκκλιση", "Μοίρα" και "μοίρα"
Ο μάταιος αέρας σου έγινε φύρα
Κι άρχισες μικρές φυσαλίδες να χάνεις
κι όλο μεγαλύτερες μοίρες να πιάνεις
κι όλο περισσότερη θάλασσα πίνεις
καθώς απ' το κέντρο της γης παρεκκλίνεις
Και να'σαι! Μπουκάλι και πάλι γεμάτο
Κι ας είσαι στα βάθη, στου Ψύχους τον πάτο
Αρκεί που το ξέρεις ποιος Ήλιος ζεσταίνει
Αρκεί να το θέλεις κι αυτός σ' ανασταίνει!
----------------------
2Μ
Και έρχονται και φεύγουν και όλο τις λαχταράς να ξανάρθουν!
Έρχεται η άνοιξη όμως...και νάτες πάλι προβάλουν!
Και οι διακεκαυμένες λύπες και οι διακεκαυμένες χαρές. Μαζί πάνε αυτά γατούλη!
Εμείς δε μασάμε και τις περιμένουμε αμφότερες!
θα συμφωνούσα μαζί σας πριν μερικά χρόνια, τώρα θα διάλεγα το ψύχος και πάλι το ψύχος. Ηasta la vista Φ,Ν,Ξ,Κ,,Ε,Τ,Π,Λ,Α,,Δ...
Y.Γ. Με το συμπάθιο :)
Τι τα θελεις και τα ψαχνεις Γατε μου; Υπαρχει πιο...διακεκαυμένη λύπη απο το να σε υποχρεωνουν να κανεις περισσοτερες ωρες ...θρησκευτικων στο σχολειο; Εκει να δεις..λυπη!:)
Ο μαυρόγατος ποτέ δεν πεθαίνει,
Δεν τον σκιάζει φοβέρα καμιά
Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει
Και ξανά προς τη δόξα τραβά…
να πω επίσης πως προτιμώ την εκτέλεση του τραγουδιού όπου ερμηνεύτρια είναι η Καίτη Χωματα...άσχετον αλλά ήθελα να το πω!
ευχαριστώ!
Καλησπέρα! Μόλις γύρισα από μια υπε΄ρ- εξαντλητική ημέρα.
Έχω κλατάρει, κι αύριο πάλι περίπου τα ίδια... ελπίζω να μπορέσω να σάς απαντήσω, έχω πολλά να σάς πω, αλλά τα μάτια μου κλέινουν,,,
καλό βράδυ όμορφοι φίλοι
Φίλτατε εξάδελφε Μάξιμε: Στην Κ και στην Α βλέπω διπλό κόμμα, άρα διπλό κάψιμο...
Σ;ο)))))
Mon enfant: toujours pret! Σ;ο))))
Μπαλονάκι: κι ό,τι προκύψει! Σ:Ο)))))
Μέιτζορ: πού να μ' ακούσεις και να το τραγουδάω στα κεραμίδια- έχω μαζέψει παπούτσια.... Σ;ο))))
Μιχάλη μου και πάλι χρόνια πολλά! Και να τα πούμε σύντομα!
Ελβα μου, θεός φυλάξοι!!!! συμβαίνουν και στην Υπερβορεία αυτά;;;;
Ανώνυμ, από τη μοίρα στη Μοίρα, όντως με΄γαλο το χάσμα...
κενό οξυγόνου, όπως λες
αλλά να σού πω ένα μυστικό;
δεν υπάρχει "μοίρα", ούτε με μεγάλο, ούτε με μικρό.
Υπάρχουν επιλογές, μικρές ή μεγάλες, πάντως υπάρχουν.
Εμείς είμαστε η μοίρα!
Ανοιξιάτικα φιλιά σε όλους
Πόσο μακρινός μου μοιάζει εκείνος ο καιρός...
Σαν να μην έγινε ποτέ. Σαν να τον διάβασα σε κάποιο βιβλίο κι έχω μια αχνή ανάμνηση..
Αρκεί να κοιτάξω το σημάδι της καρδιάς μου, που στέγνωσε...και να νοιώσω πόσο πολύ δικός μου είναι εκείνος ο καιρός...
ΥΓ. Ο Έρωτας είναι ένα αγρίμι: Πρώτα παρακαλάς να μην σε αρπάξει, κι ύστερα λες ευχαριστώ που σε κομμάτιασε....
ναταλάκι μου
ένας τόσο ερωτικός άνθρωπος όπως εσύ δεν είναι δυνατόν να μείνει μόνος για πολύ.
θα γίνει....
θα έρθει πάλι, το αγρίμι...
πολλά φιλιά
Δημοσίευση σχολίου