Καλησπέρα καλό μου γατί,(και όμορφο επίσης!)επειδή σίγουρα είσαι όμορφο γατί κι αυτό δε μου το βγάζεις από το μυαλό!μα με τίποτε σου λέωωωω!...ναί μα πόσο δίκιο έχεις..το παρελθόν είναι το παρελθόν και είναι 'πεθαμένο'όπως λέω εγώ συχνά και δε γίνεται,να 'ξυπνήσει'και ν 'αναστηθεί'με τίποτε μα με τίποτε όμως...(ξυπνάει ο πεθαμένος;;).....και το παρόν είναι το τώρα,το άμεσο μέλλον που τρέχει και δε περιμένει και που εμείς πρέπει να κάνουμε το παν να το ζή-σου-με....αν δε θέλουμε να ξυπνήσουμε κάποτε και να νιώσουμε ότι έφυγε όλη μας η ζωή σαν το νερό και εμείς καθόμασταν εκεί σε μια γωνιά,και απλώς τη βλέπαμε να φέυγει!...ανήμποροι να κάνουμε το οτιδήποτε...και είναι όντως απαίσιο συναίσθημα αυτό..και πονάει πολύ...αλλά πολύ όμως..(να νιώθεις ότι έχεις χάσει τη ζωή σου άσκοπα....ότι δεν την έζησες)...ωραίο πόστ γατί μου!φιλάκια....
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
7 σχόλια:
ναι
Τώρα τι μπορώ να συμπληρώσω εγώ χωρίς να δημιουργήσω την "επανάληψη" που... συχαίνομαι?
Τίποτα...
Απλά ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ! :*
Και...
Ήταν όντως ένα όνειρο μου περίεργο και έπρεπε να "ακουστεί"...
Όσο για το παρόν μου...
Είναι όπως ακριβώς πρέπει και θέλω πλέον :)))
Ει ψιτ γάτε μου...?
Δεν ξέρω τι χρώμα έχει η γούνα σου...
Αλλά είμαι σίγουρη ότι θα έχεις τα πιο "όμορφα" μάτια που είχε ποτέ γάτος.
Σε φιλώ και να μου είσαι πάντα καλά:***
Μονάχα όταν τα χέρια μου τη χάσαν, η πονεμένη φαντασία μου τη κέρδισε.
Ξανα πες το Μαυρόγατε! Δυνατά!
Καλησπέρα καλό μου γατί,(και όμορφο επίσης!)επειδή σίγουρα είσαι όμορφο γατί κι αυτό δε μου το βγάζεις από το μυαλό!μα με τίποτε σου λέωωωω!...ναί μα πόσο δίκιο έχεις..το παρελθόν είναι το παρελθόν και είναι 'πεθαμένο'όπως λέω εγώ συχνά και δε γίνεται,να 'ξυπνήσει'και ν 'αναστηθεί'με τίποτε μα με τίποτε όμως...(ξυπνάει ο πεθαμένος;;).....και το παρόν είναι το τώρα,το άμεσο μέλλον που τρέχει και δε περιμένει και που εμείς πρέπει να κάνουμε το παν να το ζή-σου-με....αν δε θέλουμε να ξυπνήσουμε κάποτε και να νιώσουμε ότι έφυγε όλη μας η ζωή σαν το νερό και εμείς καθόμασταν εκεί σε μια γωνιά,και απλώς τη βλέπαμε να φέυγει!...ανήμποροι να κάνουμε το οτιδήποτε...και είναι όντως απαίσιο συναίσθημα αυτό..και πονάει πολύ...αλλά πολύ όμως..(να νιώθεις ότι έχεις χάσει τη ζωή σου άσκοπα....ότι δεν την έζησες)...ωραίο πόστ γατί μου!φιλάκια....
Καλημέρα όμορφες και όμορφοι!
Μέιτζορ, I read you perfectly Σ;ο))))
"Ακρωτηριασμός" ε;
Θα το κρατήσω αυτό στις σκέψεις μου για τα δύσκολα, πολύ δυνατά λόγια, ξάδερφε Σ:)
Δημοσίευση σχολίου