Σκέφτομαι ότι είμαι γεννημένος για τα λάθη μου. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Το μεσημέρι λέω δεν θα το ξανακάνω και το βράδυ, ακόμα μια τελευταία φορά. Μιχάλης
Δείμο μου, προσπαθώ να μαθαίνω - όχι ότι τα καταφέρνω πάντα Σ;-)
Μιχάλη ο παππούς μου έλεγε στη γιαγιά μου, που τού έλεγε "πάλι το ίδιο λάθος έκανες": "Βρε Κατίνα, τί να κάνω, αυτό το λάθος δεν ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο με το προηγούμενο"...
Στο λ ά θ ο ς, η πάλη του ανθρώπου για τον άνθρωπο, η κραυγή του πόνου, η οσμή απ΄ το αίμα και τον ιδρώτα (είναι εξ ίσου πολύτιμα και τα δυο), η χαρά και η ανακούφιση της πρόσκαιρης νίκης, η δικαιολογημένη περηφάνια που σου δίνει η εκπλήρωση ενός σωτηρίου καθήκοντος, συνθέτουν την εποποιία του Ανθρώπου και των ανθρώπων. Γιατί το λ ά θ ο ς - πρέπει να το πω για να αποφύγω κάθε περιττή παρεξήγηση- δεν ανήκει σε καμιά απολύτως ιδεολογία. Ανήκει μόνο στον Άνθρωπο και για τούτο το σημάδι οφείλουμε σεβασμό. Μέσα από το λ ά θ ο ς ο θεός παρουσιάζει ανάγλυφα όλα τα προβλήματα της ανθρώπινής ύπαρξης. Την έκανα πάλι, δεν άντεξα. Καληνύχτα. Μιχάλης
Γνωστός και ως Μαύρος Γάτος,είμαι ένα δίποδο θηλαστικό (ζώ)ον. Πρόκειμαι για μια πολύπλοκη μορφή ζωής με βάση τον άνθρακα και τις ενώσεις του: αποτελούμαι κατά τρία τέταρτα από μια υγρή χημική ένωση που την ονομάζω νερό. Κατάγομαι απ'τον πίθηκο,ή τέλος πάντων από κάτι που έμοιαζε με πίθηκο. Ακόμα πιο πίσω στο γενεαλογικό μου δέντρο, κατάγομαι από μικρόβια, που είτε δημιουργήθηκαν από τύχη σε μια αρχέγονη θαλάσσια σούπα,είτε ήρθαν πάνω σε κάποιον βράχο χαμένο στο διάστημα και ρίζωσαν στην σφαιρική μάζα από βράχους και μέταλλα,καλυμμένη στο μεγαλύτερο της μέρος από νερό, που κρέμεται από το τίποτα μέσα στο κενό, και που την ονομάζω πλανήτη-μου, και πιο συγκεκριμένα Γη. Σαν άτομο, προήλθα από την ένωση δύο συγκεκριμένων μισών κυττάρων πριν από περίπου 39 περιστροφές του πλανήτη-μου γύρω από μιά γιγάντια σε σχέση μ’εμένα και τη Γη διάπυρη φωτεινή σφαίρα, που την λέω Ήλιο. Το είδος μου ονομάστηκε από τους προγόνους μου Άνθρωπος,γιατί ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ, "κοιτάω ψηλά", και μπορώ να παρατηρώ και να ερμηνεύω τον Κόσμο. Κυρίως όμως διαφέρω από τα άλλα ζώα γιατί έχω πλήρη συναίσθηση του εαυτού μου σαν ξεχωριστό άτομο,και συνείδηση της θνητότητάς μου...
9 σχόλια:
Η δικτατορία του... σωστού! Υπό μίαν έννοια :))
Καλησπέρα,Γατούλη!
ααααα ντ'εποικε το παπί, τσάκωσε το κιφάλιν ατ ση μπανιέρα;;;
Σωστόοος.
Σκέφτομαι ότι είμαι γεννημένος για τα λάθη μου. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Το μεσημέρι λέω δεν θα το ξανακάνω και το βράδυ, ακόμα μια τελευταία φορά. Μιχάλης
Κακόκεφος;
Καλημέρα!
Ψυχή μου, το σωστό να λέγεται...
Τεμέτερον! Ντο ίνεσαι; Εχαθκαμεν.
Δείμο μου, προσπαθώ να μαθαίνω - όχι ότι τα καταφέρνω πάντα Σ;-)
Μιχάλη ο παππούς μου έλεγε στη γιαγιά μου, που τού έλεγε "πάλι το ίδιο λάθος έκανες": "Βρε Κατίνα, τί να κάνω, αυτό το λάθος δεν ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο με το προηγούμενο"...
Φίλε Δε μασάμε, όχι, μόνο κουρασμένος...
Καλό απόγευμα εύχομαι
ΕΙΠΕΣ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ!
Στο λ ά θ ο ς, η πάλη του ανθρώπου για τον άνθρωπο, η κραυγή του πόνου, η οσμή απ΄ το αίμα και τον ιδρώτα (είναι εξ ίσου πολύτιμα και τα δυο), η χαρά και η ανακούφιση της πρόσκαιρης νίκης, η δικαιολογημένη περηφάνια που σου δίνει η εκπλήρωση ενός σωτηρίου καθήκοντος, συνθέτουν την εποποιία του Ανθρώπου και των ανθρώπων. Γιατί το λ ά θ ο ς - πρέπει να το πω για να αποφύγω κάθε περιττή παρεξήγηση- δεν ανήκει σε καμιά απολύτως ιδεολογία. Ανήκει μόνο στον Άνθρωπο και για τούτο το σημάδι οφείλουμε σεβασμό. Μέσα από το λ ά θ ο ς ο θεός παρουσιάζει ανάγλυφα όλα τα προβλήματα της ανθρώπινής ύπαρξης. Την έκανα πάλι, δεν άντεξα. Καληνύχτα. Μιχάλης
α ρε μεγαλε Κιμπλινγκ τι γραφεις...
γατε εγραψες...φοβερο ποσταρισμα...
Δημοσίευση σχολίου