"ΚΙ ήΤΑΝΕ ΜΕΓάΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥή..."
.
Στο περιβολάκι μπρος στην εκκλησιά
θύμιζες πουλάκι σ'άγρια φυλλωσιά
δυόσμο κι αγιοκέρι κράταγες στο χέρι
κι έλεγες, "Ραββί, σώσε μας και πάλι"
ήτανε Μεγάλη Παρασκευή
Νύχτες κι άλλες Νύχτες, γύρισε η χρονιά
τού Πολέμου οι δείχτες σήμαναν Εννιά
κι είδαμε να βγαίνει, μ'όψη κολασμένη
μέσα απ' τό κλουβί, το φριχτό Τσακάλι
ήτανε Μεγάλη Παρασκευή
Τα παιδιά φευγάτα, άδεια τα χωριά
πάλευαν τα Νιάτα για την Λευτεριά
κι όταν ήρθα λίγο
να σε δω πριν φύγω
έκλαιγες βουβή, με σκυφτό κεφάλι
ήτανε Μεγάλη Παρασκευή
Νίκος Γκάτσος/Σταύρος Ξαρχάκος/Βίκυ Μοσχολιού
από το δίσκο "Νυν και Αεί", 1974
4 σχόλια:
Γιατί ο κόσμος απεγνωσμένα ψάχνει τα φαινόμενα για να πιστέψει...ακόμα και τα καιρικά!
Καλή Ανάσταση,Γατούλη! :)
Πιό συνειδητά άθεος από εμένα δεν γίνεται... αλλά σήμερα σταυρώσαν τον Χριστό, και τον Άδωνι... πώς μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος όταν σταυρώνεται ο μεγάλος του αδελφός;
Καλή Ανάσταση Ψυχή μου
Κλή ανάσταση ΜιλτιάδηΣ:-)
«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν τη πανηγύρει και αλλήλους περιπτυξώμεθα...»
Ένας ύμνος είναι κι αυτός... Ας τόν κάνουμε, αυτόν τουλάχιστον, πράξη.
Όσο για σένα "ψυχή μου" που σκαλίζεις τέτοια, με αναγκάζεις πασχαλιάτικα να παραθέσω το ...ζαρατούστριο:
«Δεν είχατε ψάξει να βρείτε τον εαυτό σας και τότε βρήκατε εμένα. Και πιστέψατε σε μένα.
Έτσι κάνουν όλοι οι πιστοί, γιαυτό κι η πίστη αξίζει τόσο λίγο».
Καλή ανάσταση (χωρίς να πεθάνετε πρίν...)
Δημοσίευση σχολίου