ΚΗΠΟΥΡόΣ

1 Απρ 2008

ΚΗΠΟΥΡόΣ

Απ' την αρχή του Κόσμου, σοφός είναι εκείνος
που κόβει το ξερό κλαδί. Και βλάκας είν' ο άλλος
που κάθεται και το πενθεί.

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Το πένθος είναι μια ένδειξη πολιτισμού, ιδιαίτερα σε μια εποχή που διακρίνεται από μια ασύστολη χαρά ανευ λόγου. Η λατρεία της αισιοδοξίας μου φαίνεται πως κρύβει μέσα της την απομάγευση του κόσμου, ένα τεράστιο κενό που τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά απλά χαζογελούν.Έκαναν οίστρο της ζωής το φόβο του θανάτου...κάποιοι άλλοι, ενώ εμείς λατρεύουμε οτι δεν μπορούμε να φθάσουμε. Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά και οι σοφοί δεν ασχολούνται με ξερά κοτσάνια αλλά με την κρυφή αλληλουχία φυτών και λουλουδιών που μυρίζει ανάσταση κάτω από μια πασχαλιά.

Γιάννης; Τρίτη 1 Απριλίου 2008 στις 2:05:00 μ.μ. EEST
Φαίδρα Φις είπε...: @Γιάννης,
!!!!!!!!!!!!; Τρίτη 1 Απριλίου 2008 στις 4:23:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Δηλαδή;
Γιάννης; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 12:00:00 μ.μ. EEST
Φαίδρα Φις είπε...: @Γιάννης,
δηλαδή κατέθεσα το θαυμασμό μου στο κείμενό σας,με ενδεικτικά σημεία στίξης!; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 12:37:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Σας ευχαριστώ Φαίδρα.Τελώ εν συγχύση αλλά σε ισχύ. Έτσι συμβαίνει όταν γύρω στα 30 σπάει το παράδειγμα που ερμήνευε το βίο και ρινίσματσα δακρύων, γέλιων ή κλαυσίγελων διασκορπίζονται σε όλο το φάσμα της ύπαρξης, ώσαν μικρές φωτοβολίδες που σκίζουν το πέπλο της νυκτός.Σας φιλώ

Γιάννης; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 12:55:00 μ.μ. EEST
Φαίδρα Φις είπε...: Γιάννη,λέτε να συμβαίνει μόνο κοντά στα 30 αυτό που περιγράψατε πολύ όμορφα?
έχω την πιο απαισιόδοξη πεποίθηση ότι συμβαίνει και κοντά σε άλλες "δραματικές" ηλικίες...
σας φιλώ κι εγώ; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 1:06:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Φαίδρα, καμμία ηλικία δεν είναι δραματική γιατί μάλλον πρέπει να περάσουν πολλά χρόνια για να γίνει κανείς νέος, που για μένα σημαίνει να μπορείς να κάνεις τον κόσμο καινούργιο.¨Οσο περνούν τα χρόνια αυξάνεται η επικράτεια του παρελθόντος και άρα ο κόσμος παλιώνει.Τότε το να κάνεις πάλι τον κόσμο καινούργιο είναι μια πραγματική επανάσταση και οχι ένα λίφτινγκ στην ματαιότητα.

Γιάννης; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 1:35:00 μ.μ. EEST
Φαίδρα Φις είπε...: γι'αυτό και το δραματική το έθεσα εντός εισαγωγικών,Γιάννη,
πράγματι ισχύουν όσα λες,μόνο που ο καθένας έχει το δρόμο του για να ορίσει και να βαδίσει πάνω στα όσα κρίνει ως δραματικά γεγονότα της ζωής του-αφού ο ώριμος και σκεπτόμενος δυστυχώς δεν δύναται να τα αποποιηθεί...- και σε μια εκδοχή αυτά έχουν να κάνουν και με τις ηλικίες είτε το θέλουμε είτε όχι.
αν δε σου αρέσει ή βρίσκεις μονολιθική-μονοδιάστατη τη λέξη ηλικία,αντικατάστησέ τη με τη λέξη εποχή...
να σου θυμίσω όμως ότι πρώτος εσύ αναφέρθηκες σ'αυτή με τη φράση σου "γύρω στα 30"

σε φιλώ ξανά; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 1:49:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Φαίδρα από το ελάχιστό φθάνεις παντού συντομότερα.

Γιάννης; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 1:58:00 μ.μ. EEST
Φαίδρα Φις είπε...: Γιάννη γνωστή η ρήση αλλά δεν εννοώ την αντιστοιχία της στην κουβέντα μας και συγχώρησέ το αν μπορείς,
εκτός αν εννοείς ότι πρέπει να μιλάω λιγότερο...; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 2:02:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Φαίδρα η δραματικότητα έγγυται είτε στον θάνατο , είτε στην έλλειψη νοήματος, είτε στην ανελευθερία, είτε στη μοναξιά. Από αυτές τις έσχατες έγνοιες της ζωής θα κατανοήσεις και τη φράση "από το ελάχιστο φθάνεις παντού συντομότερα" του Οδυσσέα Ελύτη.Αυτό το περιεχόμενο δίνω στην έννοια του δράματος.Φυσικά και δεν εννοώ να μιλάς λιγότερο.

Επειδή παρατήρησα μια αγάπη σου για την Ανατολή, θα ήθελα να σου πώ πως ένα όνειρό μου είναι να ταξιδεύω στο Νείλο ποταμό με βαπορέτο και πολλούς καπνούς στην ραθυμίας της κουπαστής.

Γιάννης; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 2:12:00 μ.μ. EEST
Φαίδρα Φις είπε...: εντάξει,κατάλαβα,ήσουν πιο σαφής τώρα,
αναφορικά με την αγάπη μου για την Ανατολή τη δηλώνω απερίφραστα και τη διαδηλώνω,
στο μπλογκ μου θα βρεις νομίζω αυτό που θες-σίγουρα θα πρέπει να πας,για το πριν μιλάω-σ'ένα κείμενο που έχω αναρτήσει, μπορεί και σε περισσότερα σχετικά.

σ'ευχαριστώ για την κουβέντα,
αν θες τη συνεχίζουμε αργότερα,
πέρασε και από τη θάλασσα να μιλάμε,
αρχίζω μάθημα σε λίγο γι'αυτό.
σε περιμένω; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 2:22:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Καλό μάθημα. Κι εγώ πρέπει να πάω για μάθημα, διδάσκω οικονομικά του περιβάλλοντος.

Σε φιλώ

Γιάννης; Τετάρτη 2 Απριλίου 2008 στις 2:38:00 μ.μ. EEST
Μιλτιάδης Θαλασσινός (Μαύρος Γάτος) είπε...: Γιάννη φίλε μου, όταν κατεβείς από το συννεφάκι σου κι έρθεις αντιμέτωπος με την πραγματική ζωή, τότε ίσως ξεχάσεις τα μεγάλα κενά λόγια και τις κρυφές αλληλουχίες, τότε ίσως καταλάβεις πόσο πολύτιμες είναι αυτές οι πρακτικές συμβουλές- γιατί περί αυτού πρόκειται.; Κυριακή 6 Απριλίου 2008 στις 5:12:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Μιλτιάδη, το ρήμα "καταλάβεις" δηλώνει ενα πατερναλισμό εκ των προτέρων που αρνούμαι να τον κατανοήσω καθώς δεν διαθέτει καμμία δικαιολογητική βάση. Όσο για την πρακτικότητα των συμβουλών, δεν την υπολογίζω και πολύ διότι αφενός είμαι εναντίον της εμπειριοκρατίας ως φιλοσοφικού ρεύματος και αφετέρου η φαινομενολογία άλλα διδάσκει περί αυτού. Περί των συννέφων τώρα...άρτι αφιχθίς από το σύννεφο του έρωτα που με ταξίδευε επί τριήμερο στο παραθαλάσιο εξοχικό μου θα ήθελα να τονίσω πως είναι μια χαρά στα σύννεφα όταν η πραγματικότητά σας είναι τόσο άσχημη που με αφορμή πέντε αράδες στο διαδίκτυο, εκτινάσσεται τόση απωθημένη κακία με φράσεις όπως "κενά λόγια" Το νόημα της αλληλουχίας θα το βρείτε στα Ανοιχτά Χαρτιά του Οδυσσέα Ελύτη και αν δεν μπορείται γιατί δεν πρόκοψε ο ρεαλισμός σας αφήστε τον για κανέναν όψιμο ιεροφάντη των θαυμάτων.Αυτά φίλε μου Μιλτιάδη που σας εκτιμώ παρ αύτα.

Φιλικά

Γιάννης; Κυριακή 6 Απριλίου 2008 στις 8:17:00 μ.μ. EEST
Μαύρος Γάτος είπε...: QED, Γιάννη!

Αντιπαρέρχομαι την αψυχολόγητη φράση σου "απωθημένη κακία" που πιστεύω πως δεν χωράει σε μια πολιτισμένη συζήτηση. Κι επιμένω, κενά λόγια είναι τα περί ηρώων, γιατί ήρωες δεν υπάρχουν. Μόνο άνθρωποι υπάρχουν, άνθρωποι που δοκιμάζονται σε ενίοτε δύσκολες συνθήκες. Κενά λόγια είναι και τα επρί πασχαλιών και αναστάσεων- οι σοφοί, αν υπάρχουν, δεν πιστεύουν σε κάποια ανάσταση. Πιστεύουν μόνο στη ζωή.

Με παρεξήγησες όμως, εγώ δεν κατηγόρησα τα σύννεφα! ϊσα ίσα που λατρεύω να τα καβαλάω, απλώς τυχαίνει αυτόν τον καιρό να είμαι ξέμπαρκος. Σού εύχομαι ειλικρινέστατα να μην κατέβεις ποτέ, ευχήσου μου κι εσύ να ξανανέβω- αλλά παραδέξου ότι ήσουν επιθετικά υπερφίαλος στο πρώτο σχόλιό σου, από την καθέδρα του σύννεφου σου, όπως παραδέχομαι κι εγώ ότι ήμουν πατερναλιστικός στην απάντησή μου.

Καλό βράδυ εύχομαι, καλή βδομάδα από αύριο; Κυριακή 6 Απριλίου 2008 στις 10:58:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Μιλτιάδη, η αναφορά στους ήρωες που προχωρούν στα σκοτεινά έχει να κάνει με στίχους του Σεφέρη, όσο για τα σύννεφα θεωρώ πως τα κατηγόρησες("΄΄οταν κατέβεις από το συννεφάκι σου και αντιμετωπίσεις την πραγματική ζωή")εγκαλώντας με στην πραγματική ζωή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πραγματικότητα από τη φαντασία μου. Ο πολιτισμός είναι ο μόνος τόπος που μπορούν να ανθίσουν όλα τα λουλούδια διότι εκεί υπάρχει ανοχή στην διαφορετικότητα και η κουλτούρα της κατανόησης του άλλου.Άλλωστε έτσι ξεκινησα να γράφω εδώ, επικαλούμενος τον πολιτισμό("το πένθος είναι μια ένδειξη πολιτισμού").Μιλτιάδη , ο πατερναλισμός σου δεν με ενόχλησε τόσο γιατί έστω και έτσι ήταν μια αφορμή για δημιουργική επικοινωνία , αλλά και ο υπερφίαλος λόγος μου ίσως τελικά να μην είναι έτσι όπως νομίζεις.Μην κοιμάστε στις επάλξεις. Η Φαίδρα που είναι άραγε. Θα τρέχει κάπου στο Σούνιο με κάμπριο όπως στην ταινία η Μελίνα...

Γιάννης; Δευτέρα 7 Απριλίου 2008 στις 2:46:00 μ.μ. EEST
Φαίδρα Φις είπε...: επειδή με αναζητήσατε αγαπητέ Γιάννη...
εδώ είμαι και σωστά το εντοπίσατε,τρέχω...στο Σούνιο,αλλά όχι με κάμπριο,
τρέχω για λόγους δουλειάς ή το πολύ πολύ-όταν ξεμπερδεύω-να τρέχω πάλι ως εκεί με το ποδήλατό μου...

σας φιλώ και καλημέρα

Μίλτο μου,γατί μου, καλημέρα,χαθήκαμε...
σε φιλώ; Τρίτη 8 Απριλίου 2008 στις 8:06:00 π.μ. EEST