ΜΕΤΑΚόΜΙΣΗ

Κάτω από τον καναπέ βρήκα τη φωτογραφία σου
εκεί κρυβόσουν, λοιπόν, τόσον καιρό...

ΑΝΑΤΟΛή ΣΤΟ ΠέΛΑΓΟΣ

Περίμενέ με στο γυαλό - θα έρθω τα χαράματα
όχι, δε φταις, ούτε κι εγώ, για την Ανατολή.

ΑΝάΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟύ ΧΡΙΣΤΟύ: ΤΟ ΠΙό όΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΜϋΘΙ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠόΤΗΤΑΣ...

.
Από τη λειτουργία της Αναστάσεως:

"Όποιος είναι ευσεβής και φιλόθεος, ας απολαύσει την όμορφη και λαμπερή αυτή γιορτή. Όποιος είναι δούλος ευγνώμων, ας έρθει με χαρά στη χαρά του Κυρίου του. Όποιος νήστεψε, ας απολαύσει τώρα την ανταμοιβή του. Όποιος εργάστηκε από τα χαράματα, ας δεχθεί τώρα την δίκαιη εξόφληση των κόπων του. Όποιος ήρθε λίγο αργότερα, ας γιορτάσει με χαρά. Όποιος ήρθε το μεσημέρι, καθόλου ας μην φοβηθεί - τίποτα δεν θα χάσει. Αν κάποιος άργησε κι έφτασε το απόγευμα, ας έρθει κι εκείνος χωρίς δισταγμό. Όποιος έφτασε το βράδυ, ας μην φοβηθεί για την αργοπορία του - είναι φιλότιμος και γενναιόδωρος ο Αφέντης, δέχεται τον τελευταίο όπως και τον πρώτο, αναπαύει τον αργοπορημένο όπως εκείνον που εργάστηκε από την αρχή, και τον έναν ελεεί και τον άλλον περιποιείται, και στον έναν δίνει και στον άλλον χαρίζεται, και τα έργα δέχεται και τη γνώμη σέβεται, και την πράξη τιμά και την πρόθεση επαινεί. Ελάτε λοιπόν όλοι στη χαρά του Κυρίου μας, χαρείτε την ανταμοιβή σας, και οι πρώτοι και οι τελευταίοι. Πλούσιοι και φτωχοί χορέψτε μαζί, εγκρατείς και ράθυμοι τιμήστε την ημέρα, όσοι νηστέψατε και όσοι δε νηστέψατε, ευφρανθείτε σήμερα. Το τραπέζι είναι γεμάτο, φάτε όλοι και χορτάστε. Η εκλεκτή τροφή είναι πολλή, ας μη φύγει κανένας πεινασμένος. Απολαύστε όλοι το συμπόσιο της πίστης, απολαύστε όλοι τον πλούτο της χρηστότητας. Κανείς ας μην θρηνήσει πιά λόγω της φτώχειας- γιατί τώρα είμαστε όλοι ίσοι, και βασιλιάδες. Κανείς ας μην οδύρεται πιά για τα λάθη του- γιατί από τον τάφο ανέτειλε η ελπίδα. Κανείς ας μη φοβάται πιά τον θάνατο- μας ελευθέρωσε από αυτόν ο θάνατος του Σωτήρα. Τον έσβησε, κατεχόμενος από αυτόν. Σκύλεψε τον Άδη, Εκείνος που κατέβηκε στον Άδη. Τον πίκρανε, γευόμενος τη σάρκα του. Όπως το είχε προβλέψει ο Ησαΐας: Ο Άδης, είπε, πικράθηκε, Σε συνάντησε εκεί κάτω, και πικράθηκε, γιατί καταργήθηκε. Πικράθηκε, γιατί γελοιοποιήθηκε. Πικράθηκε, γιατί καθαιρέθηκε. Πικράθηκε, γιατί αλυσοδέθηκε. Πήρε σώμα, και τού βγήκε Θεός. Πήρε γη, και συνάντησε ουρανό. Πήρε αυτό που έβλεπε, κι έπεσε εκεί που δεν έβλεπε. Πού είναι θάνατε το κεντρί σου; Πού είναι Άδη η νίκη σου; Ανέστη ο Χριστός, και συ έχεις νικηθεί, ανέστη ο Χριστός, και οι δαίμονες έπεσαν, ανέστη ο Χριστός, και οι άγγελοι χαίρονται. Ανέστη ο Χριστός, και η ζωή θριαμβεύει. Ανέστη ο Χριστός, και κανένας πιά νεκρός στα μνήματα. Σηκώθηκε ο Χριστός από τους νεκρούς, πρώτος εκείνος από τους πεθαμένους. Σ' αυτόν ανήκει η δόξα και η εξουσία για πάντα. Αμήν."

Ιωάννης ο Χρυσόστομος, "Κατηχητικός Λόγος"
Μετάφραση: Μιλτιάδης Θαλασσινός

Ι ΜΙΛΙόΡΙ ΑΟΥΓΚΟύΡΙ ΑΠό ΜΑύΡΟ ΓάΤΟ...

...ΚΑΛή ΕΠ-ΑΝάΣΤΑΣΗ!
Σ;-)))

H ΑΝάΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΜΑΛάΚΑ

Δος μοι τούτον τον ξένον
τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω
Δος μοι τούτον τον ξένον
ον ομόφυλοι μισούντες θανατούσιν ως ξένον

Τα Χριστούγεννα, μέσα σε έναν σταύλο, ανάμεσα στις κοπριές και στα άχυρα, γεννήθηκε Εκείνος, εκείνος ο Ξένος.

Τα Χριστούγεννα, είθισται ο κάθε Φτωχομαλάκας να εορτάζει την πρωθύστερη Σταύρωση εκείνου του Ξένου.

Σχεδόν κανείς δεν είναι κοντά Του καθώς γεννιέται, σχεδόν κανείς δεν νοιώθει το όποιο μήνυμα της γέννησής Του, μόνο κάτι πρόβατα, και μερικοί τσομπάνηδες. Και πριν καλά καλά προλάβει να γεννηθεί, με την ενθουσιώδη συμμετοχή του φιλοθεάμονος κοινού, γίνεται η πανηγυρική και πολλαπλή Του Σταύρωση: τόσες Σταυρώσεις, όσοι και οι Φτωχομαλάκες.

Το Πάσχα ο κάθε Φτωχομαλάκας θα πάρει την ολοκαίνουργια αμαξάρα του με τις χιλιάδες άτοκες δόσεις και θα τρέξει να μποτιλιαριστεί στους συφοριασμένους δρόμους, για να αγοράσει επικές προμήθειες φαγητού και λαμπάδων, αλλά κυρίως, για να εξασφαλίσει άχρηστα δώρα για όλους: Για το μπαμπά, για τη μαμά, για τον πεθερό, για την πεθερά, για τα παιδιά, για την γυναίκα, για την γκόμενα, για το σκύλο, για τη γάτα, για το καναρίνι. Αισθάνεται βαθιά το Χρέος να ξοδέψει στην τελετουργία αυτή τουλάχιστον το Δώρο, συν καναδυό εορτοδάνεια για τσόντα.

Το Πάσχα ο Φτωχομαλάκας θα θυμηθεί την ύπαρξη ατόμων που έχει ξεχάσει τουλάχιστον από τα προηγούμενα Χριστούγεννα, και για τα οποία στο βάθος δε δίνει δεκάρα, και θα τους στείλει καρτούλες, email, μηνύματα στο κινητό. Οι περισσότεροι θα έχουν ξεχάσει την ύπαρξή του από τα προηγούμενα Χριστούγεννα, μερικοί και από πάντα.


Το βράδυ της Ανάστασης ο Φτωχομαλάκας πρέπει να κάνει, λέει, ρεβεγιόν. Πολλοί Φτωχομαλάκες συνωστίζονται σε πούλμαν και αεροδρόμια για να πάνε εκεί που δεν πηγαίνουν όλον τον υπόλοιπο χρόνο, δηλαδή αλλού, να κάνουν εκεί τα ψώνια τους και το ρεβεγιόν τους. Ο Φτωχομαλάκας που για κάποιον λόγο δεν θα ταξιδέψει πατείς με πατώ σε, θα φορέσει την καλύτερη στολή Φτωχομαλάκα που διαθέτει και θα στριμωχτεί, μαζί με εκατομμύρια άλλους Φτωχομαλάκες, σε σκυλάδικα, ακριβά ξενοδοχεία, πατσατζίδικα, κλάμπ, ανάλογα με την Φτώχεια του και με την φτωχομαλακία του.

Την Ανάσταση, δηλαδή ΠΡΙΝ την Ανάσταση, ο Φτωχομαλάκας θα νιώθει μια διαρκή ψεύδο-ευφορία, θα φορά μόνιμα στο πρόσωπό του μια ιλλουστρασιόν ψιμυθιώδη ευτυχία, γιατί έτσι τού έχουν πει, ότι την Ανάσταση οι Φτωχομαλάκες είναι ευτυχισμένοι. Μόλις όμως περάσουν οι γιορτές, θα νιώσει ακόμα μεγαλύτερη την πρωτινή του δυστυχία, και ούτε που θα ξέρει γιατί. Τα παιδιά του Φτωχομαλάκα θα χρειαστούν μερικές εβδομάδες για να σπάσουν και να πετάξουν τα κινέζικα Φτωχομαλακοπαιχνίδια (που τα απαίτησαν επειδή τα είδαν στην Φτωχομαλακοτηλεόραση), αλλά ο Φτωχομαλάκας θα απωλέσει την ψευδοευτυχία του το πολύ μερικές ώρες μετά, μόλις τελειώσουν οι Τελετές του Φτωχομαλάκα που λέγαμε.


Ο Φτωχομαλάκας δεν θα καταλάβει ποτέ, ότι είναι δυστυχισμένος, επειδή Σταύρωσε Εκείνον τον Ξένο, την Ανάσταση του οποίου υποτίθεται πως γιόρταζε. Και επειδή στο βάθος ξέρει πως Ανάσταση δεν υπάρχει.

Μη χάνεις χρόνο! Τί κάθεσαι;

Τρέχα να ψωνίσεις τα τελευταία δώρα!

Τρέχα να κλείσεις τραπέζι, όσο πιό κοντά στην πίστα της Σταύρωσης!

Άρον, άρον, σταύρωσον Αυτόν!

Μαύρος Γάτος (Φτωχομαλάκας, εν μέρει, όπως όλοι μας...)

ΚΑΛή Κ ΑΛΗΘΙΝή ΑΝάΣΤΑΣΗ
ΨΥΧήΣ ΚΑΙ ΣώΜΑΤΟΣ!

Δος μοι τούτον τον ξένον
ίνα κρύψω εν τάφω
ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν πού κλίνη
.

"ΚΙ ήΤΑΝΕ ΜΕΓάΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥή..."

.
Στο περιβολάκι μπρος στην εκκλησιά
θύμιζες πουλάκι σ'άγρια φυλλωσιά
δυόσμο κι αγιοκέρι κράταγες στο χέρι
κι έλεγες, "Ραββί, σώσε μας και πάλι"
ήτανε Μεγάλη Παρασκευή

Νύχτες κι άλλες Νύχτες, γύρισε η χρονιά
τού Πολέμου οι δείχτες σήμαναν Εννιά
κι είδαμε να βγαίνει, μ'όψη κολασμένη
μέσα απ' τό κλουβί, το φριχτό Τσακάλι
ήτανε Μεγάλη Παρασκευή

Τα παιδιά φευγάτα, άδεια τα χωριά
πάλευαν τα Νιάτα για την Λευτεριά
κι όταν ήρθα λίγο
να σε δω πριν φύγω
έκλαιγες βουβή, με σκυφτό κεφάλι
ήτανε Μεγάλη Παρασκευή


Νίκος Γκάτσος/Σταύρος Ξαρχάκος/Βίκυ Μοσχολιού
από το δίσκο "Νυν και Αεί", 1974

Γιατί τη Μεγάλη Παρασκευή πάντα βρέχει;
.

ΓΙΑΤί ΤΗ ΜΕΓάΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥή ΠάΝΤΑ ΒΡέΧΕΙ;

.
Και ξαφνικά κατάλαβε ότι δεν είχε πιά σφυγμό. Μια μικρή σταγόνα αίμα θόλωσε το Φώς του, κατακόκκινη. Μετά βυσσινί. Μετά σκοτάδι.

Πώς ν' αναπνεύσει κανείς χωρίς σφυγμό. Και με μια σταγόνα μαύρο αίμα να τού κρύβει το φως. Δεν ανέπνευσε ξανά.

"Όμως, τούτ' η μικρή σταγόνα", σκέφτηκε, καθώς ο Κόσμος ψυχορραγούσε, περιέχει ίσως ένα μόριο από το Χριστό. Κι ένα από τον Χίτλερ, μπορεί, ναι, μα κι άλλο ένα από τον Μπετόβεν, κι άλλο ένα, από το Γιάννη Αγιάννη. Και κάθε δευτερόλεπτο, κάπου γεννιέται ένα παιδί".

"Γι αυτό τη Μεγάλη Παρασκευή πάντα βρέχει", σκέφτηκε.

"Γι αυτό δεν θα υπάρξει Ανάσταση".

Η ΕΛπίΔΑ ("ΛίΓΟ ΠΡιΝ έΡΘΕΙ η ΒΡΟχή")

.
Ανάμεσα Ουρανό και Γη 
λίγο πριν έρθει βροχή


ζούσε μία Ηλιαχτίδα
που την έλεγαν Ελπίδα


.

ΕΤ MOURiR DE PLAISiR (ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑίΝΕΙΣ ΑΠΟ ΗΔΟΝή)

"N' αγγίζεις ένα πρόσωπο
να μην τολμάς να πας πιό πέρα
να ρίχνεσαι μετά στην περιπέτεια
ρισκάροντας να τα τινάξεις όλα στον αέρα...

...et mourir de plaisir -και να πεθαίνεις από ηδονή"
Michel Sardou








Poser les mains sur un visage
Vouloir et ne pas oser
Puis s'aventurer davantage
Au risque de tout briser
Souffrir à force de s'étreindre
Et se confondre dans la nuit
Souffrir sans gémir ou se plaindre
Sans un cri

Et mourir de plaisir
Et mourir de plaisir

S'étendre à demi-mort de peur
Se réchauffer par des mots
Des mots qui retiennent les heures
Et sans trouver le repos
Souffrir à force de s'attendre
Et tomber jusqu'à l'agonie
Souffrir encore plus et se rendre
Dans un cri

Et mourir de plaisir
Et mourir de plaisir

Et dormir
Et dormir

ΧΤέΣ Σ' ΟΝΕΙΡΕύΤΗΚΑ ΚΑΙ ΠάΛΙ- ΣΧΕΔΙΑΣΜέΝΗ Μέ ΚΙΜΩΛίΑ ΣΤΟ ΣΚΟΤάΔΙ...

... Χθες σ' ονειρεύτηκα και πάλι. Δε θυμάμαι πια σχεδόν καθόλου τις λεπτομέρειες, το μόνο που θυμάμαι είναι ότι αλλάζαμε συνεχώς υποστάσεις, εγώ ήμουν εσύ, κι εσύ ήσουν εγώ. Στο τέλος έπιασες φωτιά, θυμήθηκα πως η φωτιά μπορεί να σβήσει μ' ένα ύφασμα, άρπαξα ένα παλιό ρούχο και σε χτυπούσα με αυτό. Ξαφνικά ξανάρχισαν οι μεταμορφώσεις και μάλιστα τόσο έντονα, που δεν καιγόσουν πια εσύ, αλλά εγώ, ενώ ταυτόχρονα εξακολουθούσα να σε χτυπάω με το παλιό ρούχο. Μα το χτύπημα δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, κι έτσι επιβεβαιώθηκε η παλιά μου υποψία, ότι τέτοιες ενέργειες δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα ενάντια στη φωτιά. Στο μεταξύ είχε φτάσει η πυροσβεστική, κι έτσι σώθηκες κάπως. Μα ήσουνα τόσο διαφορετική από πριν, σχεδιασμένη με κιμωλία στο σκοτάδι, κι έπεσες άψυχη, ή τουλάχιστον αναίσθητη, από χαρά για τη σωτηρία, στην αγκαλιά μου...

Φραντς Κάφκα, "Γράμματα στη Μιλένα"
μετάφραση Ευάγγελος Αρχελάου Αντώναρος
Πάπυρος, 1971

Milena Jesenska

ΜΕΓάΛΗ ΤΡίΤΗ: ΟΙ ΜΩΡέΣ ΠΑΡΘέΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΥΜΦίΟΣ

.

Ακούστε: "Τον νυμφώνα Σου βλέπω" από τη Δήμητρα Γαλάνη
πατώντας "play' δίπλα (Radio Mavros Gatos)

Σήμερα στην Εκκλησία ακούγεται η παραβολή των μωρών παρθένων, ξέρετε, εκείνες που δεν πρόβλεψαν να πάρουν έξτρα λάδι για τα καντήλια τους κι έχασαν την υποδοχή του Νυμφίου.

Από παιδί μού έκανε τρομερή εντύπωση αυτή η παραβολή. Όχι για τους μεταφυσικούς συμβολισμούς της, αλλά για τα πρακτικά της διδάγματα: Εκείνο που μού έκανε εντύπωση ήταν η άρνηση των γνωστικών παρθένων να μοιραστούν το λάδι τους με τις μωρές. Η παιδική μου ψυχή το θεωρούσε σκληρό. Η λογική όμως αντέτασσε ότι αν οι γνωστικές έδιναν λάδι στις μωρές, δεν θα τους έφτανε ούτε για τις ίδιες, άρα πολύ καλά έκαναν και δεν τους έδωσαν...

Στην πορεία της ζωής μου διαπίστωσα ότι συνηθίζω να διαχωρίζω τους ανθρώπους σε "αξιοπαθούντες" (μωρές παρθένες), για τους οποίους δυσανασχετώ, σε και αναξιοπαθούντες (γνωστικούς αλλά άτυχους)- για τους αναξιοπαθούντες μπορώ να γίνω κομμάτια προκειμένου να τους βοηθήσω. Δεν ξέρω πόσο ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου η παραβολή των Παρθένων που άκουσα παιδί, ξέρω όμως ότι η στάση μου αυτή είναι απόλυτα χριστιανική, όσο και να φαίνεται περίεργο, όσο και να είμαι άθεος.

Σε κάποιο άλλο σημείο ο Χριστός λέει "όποιος έχει δύο ρούχα, πρέπει να δίνει το ένα στον συνάνθρωπό του που δεν έχει κανένα". Και φυσικά λέει, "ν' αγαπάτε τους άλλους σαν τον εαυτό σας." Πόσο παρεξηγημένα είναι αυτά τα λόγια. "Σαν τον εαυτό σας", σημαίνει ΤΟ ΙΔΙΟ με τον εαυτό σας, όχι λιγότερο, ΌΧΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ. Γιατί αν δεν αγαπάμε πρώτα πρώτα τον εαυτό μας, είναι αδύνατον να είμαστε ισορροπημένα άτομα, όπως αδύνατον είναι ν' αγαπάμε και τους άλλους με τρόπο ουσιαστικό.

Όσο για τους χιτώνες; Εδώ ο Χριστός έπεσε πολύ έξω στις ελπίδες του για το ανθρώπινο γένος. Το έτος 2008, οι έχοντες πάμπολλους χιτώνες εξακολουθούν να μη δίνουν ούτε κουρελάκι, ενώ οι έχοντες ενάμισι τρύπιο χιτώνα, εξακολουθούν να δίνουν τον μισό...

"Ιδού", όμως, "ο Νυμφίος, έρχεται, εν τω μέσω της νυκτός",
και είναι, ο νυμφίος, ο εαυτός μας...

Νικόλαος Γύζης, "Ιδού ο Νυμφίος"
από την Εθνική Πινακοθήκη
.

21η ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967: Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΝΝΟΙΩΝ "ΠΑΤΡΙΔΑ" "ΘΡΗΣΚΕΙΑ" ΚΑΙ "ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ"

Η "Πατρίδα" των Συνταγματαρχών ήταν μια Πατρίδα ανελεύθερη, υπόδουλη, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό. Στο εξωτερικό ήταν υπόδουλη στους ερίτιμους Συμμάχους και Πατρόνες μας, στο εσωτερικό ήταν υπόδουλη στη βία, στην αναξιοκρατία, και στην αυθαιρεσία του καθεστώτος και των ευνοούμενών του .

Η "Θρησκεία" των Συνταγματαρχών ήταν μια θρησκεία μισαλλόδοξη, υποκριτική, εξουσιαστική. Μια κοσμική θρησκεία, που δεν είχε καμμιά σχέση με την Αγάπη του Χριστού και του Παύλου.

Η "Οικογένεια" των Συνταγματαρχών ήταν μια οικογένεια ανελευθερίας, καταπίεσης, τρομοκρατίας, ένα άρρωστο κύτταρο μιας άρρωστης κοινωνίας. Μια εστία ευνουχισμού και δυστυχίας, και όχι μια εστία ασφάλειας, διαλόγου, ανθρωπιστικής αγωγής.

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΠΑΣΑ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΎ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΙΚΗ...

ΠΑΛΙέΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦίΕΣ

Κοιτάζουν το φακό, και είναι όλοι τους νεκροί
ή μήπως δε γεννήθηκαν ακόμα;

Η ΜΕΤΑΜόΣΧΕΥΣΗ

.

Βαθιά παρθένα ζούγκλα, ανάμεσα στον Ορινόκο και στον Αμαζόνιο. Γίνεται μια άγρια καταδίωξη. Ένας μελαχρινός έφηβος ιθαγενής προσπαθεί να ξεφύγει από μια ομάδα βαριά οπλισμένων μισθοφόρων. Πέφτει σε παγίδα. Σκοτάδι.

..."Κάτω απ' τη γέφυρα κυλάει ο Σηκουάνας
κι οι έρωτες - μην το ξεχάσω μόνο:
πάντα ερχόταν η χαρά μετά τον πόνο"...

Ο Τζακ Μάικλσον χαροπαλεύει. Μια σειρά από ζωτικά όργανα έχουν καταρρεύσει ταυτόχρονα. Αν δεν ήταν αυτός που ήταν, ένας από τους διασημότερους και πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο, θα είχε ήδη πεθάνει, από μέρες.

..."φτάνει η νύχτα το ρολόι γροικώ
φεύγουν οι μέρες μένω εγώ"...

Ο μελαχρινός έφηβος ανοίγει τα μάτια. Γύρω ο κόσμος τού φαίνεται φωτεινός και χαρούμενος. Τον πλημμυρίζει μια αφάνταστη ευδαιμονία. Ακόμα και το δωμάτιο της εντατικής, με τους δεκάδες γιατρούς και νοσοκόμους να τρέχουν γύρω γύρω, με τα καλώδια και με τα σωληνάκια και με τα μπίπ και μπλίνκ των μηχανημάτων, μοιάζει υπέροχο. Η μεταμόσχευση έχει γίνει και έχει πετύχει, είναι νέος, αμόλυντος, και εντελώς υγιής, μια καινούργια ζωή ανοίγεται μπροστά του.

..."περνούν οι μέρες οι εβδομάδες περνούν
ούτε ο χρόνος ούτε οι έρωτες ξαναγυρνούν
κάτω απ' τις γέφυρες τα ποτάμια κυλούν"...

Μια νέα ζωή, χωρίς κανέναν φόβο. Τι να φοβηθεί; Δεν είναι πια μόνο ένας από τους πλουσιότερους και διασημότερους ανθρώπους στον κόσμο. Είναι και ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που θα ζήσει για πάντα, χάρη στη μεταμόσχευση εγκεφάλου.

Χαμογελά ευτυχισμένος.
Τι ωραία, να είσαι νέος, υγιής, πλούσιος, κι αθάνατος...


Οι στίχοι είναι αποσπάσματα από το ποίημα του Guillaume Appolinaire, "Le pont Mirabeau"
σε δική μου μετάφραση.

ΔώΣΜΟΥ ΙΔΑΝΙΚά

.
Δώσμου ιδανικά, δώσμου ιδανικά, σ' έναν κόσμο που γυρίζει μες στο πουθενά, σ' έναν κόσμο στηριγμένο πάνω στο κενό, που πατάει στο τίποτα το ένα πόδι, το άλλο στη φωτιά, δώσμου μιαν ελπίδα, μια παρηγοριά, δώσμου, δώσμου ιδανικά...

19-4-2008

ΣΕ ΓΝΩΡίΖΩ ΠΑΝΤΟύ (Didier Barbelivien, "Je te connais par coeur")

αφιερωμένο...

Σε γνωρίζω απ' έξω (je te connais par coeur)
του Didier Barbelivien, μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός


Ήμουν, στου σχολειού σου τα θρανία
Ήμουν, στο τραγούδι στη Βενετία
Ήμουν, στα κοριτσίστικά σου καθρεφτίσματα
Ήμουν το όνομα στα μυστικά σου λευκώματα

Ξέρω, το χρώμα των μαλλιών σου
Ξέρω, το σκοτεινό θυμό των ματιών σου
Ξέρω, τα παράπονα που είχες παιδί
Ξέρω, το ιδρωμένο σου όταν χορεύεις κορμί

Σε γνωρίζω απ’ έξω
Εννοείς "του Κακού"
όταν γι' Άνθη μιλάς

Σε γνωρίζω καλά
Λίμνες έλη πουλιά
έχεις μες στην καρδιά

Σε γνωρίζω τόσο
το δάκρυ του ήλιου όσο
που γελάει όταν κλαίει

Σε γνωρίζω παντού
μόνη ευτυχία σου
ο έρωτας δίχως όρια


Ήμουν, στο σπίτι στην παραλία
Ήμουν, σ'ένα δωμάτιο μιά φωτογραφία
Ήμουν, σ' όλες μας τις επετείους μας εκεί
Ήμουν, του Σεπτέμβρη ένα βιολί

Ήμουν, στου σχολειού σου τα θρανία
Ήμουν, στο τραγούδι του γονδολιέρη στη Βενετία
Ξέρω, την απαλότητα των φουλαριών σου
Ξέρω, τους δρόμους της ζωής σου

Σε γνωρίζω απ' έξω...

O Didier Barbelivien, το ιδανικό πρότυπο του σαλεμένου εραστή

..."Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ'το χέρι
κάτι στιχάκια σαλεμένων εραστών"...
(Διονύσης Τσακνής, "Στιγμούλα")
.

O TEMPORA, O MORES

.

Παλιά, αν φώναζες μόνος σου στη μέση του δρόμου,
είχες ζουρλαθεί
τώρα, έχεις απλά κακής ποιότητας bluetooth!

.

ΠάΕΙ ΧΑΜέΝΟΣ

Όποιος από τα λάθη του
δε βγαίνει διδαγμένος.

.

ΑΣΦΑ-ΛΗΣΤΙΚό: ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΙ, ΤΟ ΚΕΦάΛΙ ΨΗΛά! TΑ ΠΡώΤΑ ΕΚΑΤό ΧΡόΝΙΑ ΕίΝΑΙ ΔύΣΚΟΛΑ

Μετά παίρνεις σύνταξη!!!
Και κάααααααθεσαι!!!!!!


ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

ΝύΧΤΑ ΤΟΥ ΑΠΡίΛΗ

.

Μοσχοβολάει ο κόσμος
ξεχασμένα όνειρα
ελπίδες ανυπόστατες
αθετημένες υποσχέσεις


.

VENUS & MARS ARE ALLRIGHT TONIGHT (AUTOPLAY ENABLED...Σ:-)

.....Standing In The Hall Of The Great Cathedral
Waiting For The Transport To Come
Starship 2-1-z-n-a-9
A Good Friend Of Mine
Studies The Stars
Venus And Mars Are Alright Tonight.....


....Come Away On A Strange Vacation
Holiday Hardly Begun
Run Into A Good Friend Of Mine
Sold Me Her Sign
Reach For The Stars
Venus And Mars Are Alright Tonight.....



Paul McCartney & Wings
Venus & Mars (reprise)

.

ΦάΚΑΜΠΩΛ

-Τί λες ρε μαλάκα; Φάκαμπωλ αυτό το μπάζο;
-Ε όχι και μπάζο ρε μαλάκα
-Εντελώς μπάζο, ούτε ένα στα δέκα ρε μαλάκα, μπαζογαμιά
-Μα καλά ρε μαλάκα, είσαι εντελώς μαλάκας ;
-Μαλάκας είσαι και φαίνεσαι ρε μαλάκα, άκου εκεί φάκαμπωλ, παλιοξεφτίλα
-Δεν παίρνεις τ' αρχίδια μου λέω εγώ ρε μαλάκα, που θα με πεις και ξεφτίλα;
-Και είσαι και αρχίδι, εκτός από ξεφτίλα, ρε μαλάκα
-Ρε συ Στέλλα έχεις ξεφύγει τελείως, δε γαμιέσαι επιτέλους να ηρεμήσεις λίγο;
-Χρύσα πρόσεξε καλά, γιατί στο τέλος θα σε γαμήσω εγώ

Σχόλιο: Σήμερα στο δρόμο άκουσα τρία εικοσάχρονα κορίτσια να αλληλοαποκαλούνται "μαλάκα", σε όλους τους συνδυασμούς, και και είπα να το μεγεθύνω λίγο ... παραπλανώντας σας στην αρχή πως πρόκειται για αγόρια. Σήμερα πολλές γυναίκες βρίζουν πιό πολύ από τους άντρες, είναι πιό επιθετικές, κι έχουν πιό πολλά νεύρα, αυτή είναι η αλήθεια- πείτε με μισογύνη αν θέλετε, αλλά να ξέρετε πως κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας...

ΠώΣ ΑΝΑΠΑΡάΓΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΕΚΑΟΧΤΟύΡΕΣ;

Μα, όπως όλος ο κόσμος!

ΒόΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΔέΜ

.
Ακούτε "April" από τους Deep Purple

Βόρεια της Σαχάρας
βρέχει λασποβροχή


μικρές λερές κηλίδες
του Παράδεισου


14-4-2008

.



Photo: "Dream" by Yuribonder@deviantart.com

ΚΥΡΙΑΚή ΚΙ ΑΠΡίΛΗΣ

.

Πώς έφυγε;

Πού πήγε;

Θα ξανάρθει;

.

.

.

.

April
από τους Deep Purple:

ΠΑΝάΓΑΘΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΕύΣΠΛΑΓΧΝΟΣ (ΛΑΜά ΣΑΒΑΧΘΑΝί)

.

Πείνασα δίψασα με συμπόνεσες
πόνεσα πληγώθηκα με συμπόνεσες
πέθανα με συμπόνεσες

μα δε μού φτάνει

θέλω νερό θέλω τροφή
θέλω υγεία θέλω αρωγή
θέλω ζωή

αλλιώς τί να σε κάνω



13 Απριλίου 2008

ΠάΡΕ ΠίΣΩ ΤΟ ΜήΛΟ ΣΟΥ...

...ΚΑΙ ΣΤΑΜΆΤΑ ΤΗ ΣΦΑΓΉ...


Του ιδιοφυούς JEAN FRANCOIS

.

ΧΑΡΑΚΤήΡΑΣ

Μην απατάσαι. Μην ελπίζεις. Δεν αλλάζει.
Καθένας κουβαλάει τις δικές του.
Και δεν σβήνουνε ποτέ 
οι χαρακιές


12-4-08


Photos:
"About 20th century" by Yuribonder@deviantart.com

ΛίΓΗ ΚαΘΕ ΦΟΡά

.
Σκαμμένα πρόσωπα, λευκά μαλλιά

Σωπαίνουν. Χαμογελούνε τρυφερά. Κοιτιούνται

"Τί όμορφα που πέρασαν τα χρόνια", σκέφτεται εκείνη

"Πώς χαίρομαι χαρά να σού προσφέρω", απαντάει σιωπηλά, εκείνος
"λίγη, έστω, κάθε φορά"



12-4-2008

H ΑΤΣΑΛέΝΙΑ ΛΑΒή

.

Άφησέ με ήσυχο. Δε μ' έχουνε ανάγκη. Αυξήθηκαν και πληθύνθηκαν και κατακυρίευσαν τη Γή.

Άφησέ με ήσυχο. Με ποιό γελοίο μανδύα μεταμφιέστηκες πάλι, θλιβερέ καρνάβαλε της ματαιότητας; Τί ντύθηκες αυτήν τη φορά; Πόθος; Πάθος; Έρωτας; Αγάπη; Πού θέλεις πάλι να με σπρώξεις, σε ποιάν εφήμερη πάλη; Πού θέλεις να με αναλώσεις, σε ποιά σπατάλη;

Μού ζητάς να σκορπίσω πάλι τον άθλιο σπόρο μου, δε θέλω, δε θέλω, άφησέ με, έμαθα πιά που οδηγεί η ατραπός σου, πού καταλήγει η σύντομη έκσταση που μού τάζεις. Δε με θέλγει πιά το φτηνό δόλωμα της ηδονής σου. Δε θέλω να διαιωνιστώ, δε θέλω να διαιωνίσω την ατσάλινη λαβή σου. Δε θέλω σού λέω, δε θέλω, δε θέλω!

Άφησέ με ήσυχο, άφησέ με να γαληνέψω, άφησε με επιτέλους να κοιμηθώ...

παλιό-τεστοστερόνη

11-4-2008

ΚάΤΙ ΣάΠΙΟ ΥΠάΡΧΕΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜέΝΩΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚώΝ

Πέμπτη 10 Απριλίου 2008. Πρωϊνό δελτίο ειδήσεων.

Δικάζονται σήμερα στη Θεσσαλονίκη οκτώ καθηγητές που κατηγορούνται για αλλοίωση των βαθμολογιών των Γενικών Εξετάσεων (Πανελλαδικών). Και τί κάνουν οι ΕΛΜΕ της περιοχής (Ενώσεις Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης - τα συνδικαλιστικά όργανα των καθηγητών) ; Ζητούν συγνώμη από τους μαθητές; Απαιτούν να βγει η Αλήθεια στη φόρα; ΌΧΙ!!!! Κάνουν ΤΡΙΩΡΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ + συγκέντρωση συμπαράστασης στους κατηγορούμενους, έξω από τα δικαστήρια. Τεράστιο το ηθικό δίδαγμα για τους μαθητές: Το νόημα στη ζωή είναι όχι απλά να κάνουμε την πάπια, αλλά να περνάμε και στην αντεπίθεση και να υπερασπιζόμαστε μαχητικά τους πιθανούς απατεώνες συναδέλφους. Αμέ!

Οι Νοσηλευτές της Θεσσαλονίκης απεργούν σήμερα και έχουν καταλάβει τα γραφεία του ΠΕΣΥ Μακεδονίας. Τα αιτήματά τους έχουν σχέση με το ασφαλιστικό. Πού είναι το πρόβλημα; πολύ καλά κάνουν και απεργούν για το Ασφα-ληστικό, και πολυ΄καλά κάνουν που κατέλαβαν και το (τέως) ΠΕΣΥ. Δεν είδα όμως τόσον καιρό να διαμαρτύρονται δυναμικά για τις χιλιάδες ακάλυπτες οργανικές θέσεις Νοσηλευτών, για τις αποσποάσεις, για τις μετατάξεις... Δεν είδα...


Τέλος, στη χώρα (*) που έκανε τον Βούλη Πατουλίδη Εθνικό Ήρωα, τραγούδι, και παρ' ολίγον Νομάρχη, ο Χρήστος Ιακώβου, ο προπονητής και η ψυχή της Εθνικής Ομάδας Άρσης Βαρών, κατέθεσε ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΤΟΠΑΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ. Μάλιστα. Η τσατσά είναι παρθένα και άσπιλη και αμόλυντη, όπως άλλωστε και ΌΛΕΣ οι πουτάνες ανεξαιρέτως. Κι αν αναρωτιέστε πώς έγινε και τις πιάσανε δήθεν ντοπαρισμένες, δείτε την απάντηση ΕΔΩ.

Αυτή η χώρα δεν είναι "απέραντο φρενοκομείο".
Συγνώμη που γίνομαι αισχρός,
αλλά αυτή η χώρα είναι απλά ένα απέραντο κωλοχανείο.

(*) για να είμαστε δίκαιοι: όχι ότι αλλού είναι καλύτερα, ο τερατογόνος πρωταθλητισμός είναι παγκόσμιο φαινόμενο.

ΥΠΌΘΕΣΗ ΝΤΌΠΙΓΚ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΉ ΆΡΣΗΣ ΒΑΡΏΝ: Η ΠΙΟ ΚΑΥΤΉ ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΙΌ ΚΑΥΤΉ ΕΡΏΤΗΣΗ

.

Πώς και γιατί έπιασαν
τους έντεκα αρσιβαρίστες μας ντοπαρισμένους;
.
.
.
.
.
.

Απάντηση:
δε χωρούσαν όλοι μαζί
στη μοτοσυκλέτα του Κεντέρη...


(κλαυσίγελως ολέ...)
.

OTAN ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ Ν' ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΣ, ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ Θ' ΑΦΗΣΕΙΣ: ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΦΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΠΉΡΑΝ ΤΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΦΑΣΗ

"Έχεις δυο επιλογές. Ή δεν κάνεις τίποτα και πεθαίνεις, ή παλεύεις και πεθαίνεις! Aποφάσισα να πολεμήσω."

Katherine Gun

"Η ιστορία εφτά ανθρώπων που καλούνται να πάρουν την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής τους. Αντιμετωπίζουν το δίλημμα της Αντιγόνης στην ομώνυμη τραγωδία του Σοφοκλή: αν θα πρέπει να υπακούσουν στον νόμο ή σε υψηλότερες ηθικές αξίες, διακινδυνεύοντας την ελευθερία και τη ζωή τους. "

WHISTLEBLOWERS
Ακόμα ένα εξαιρετικό ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ
του υπέροχου Στέλιου (Κούλογλου)

>>> ΔΕΙΤΕ ΤΟ ONLINE <<<
στο www.rwf.gr

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΑΝΟΙΓΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ INTERNET EXPLORER

"Δυσκολεύτηκα πολύ να αποφασίσω σε ποιον θα μείνω πιστός. Στο λαό της Δανίας ή στην υπηρεσία μου;" Frank Grevil

"Μερικά βράδια δεν κοιμήθηκα... Όταν τελικώς παρέδωσα εκείνους τους φακέλους, έτρεμαν τα γόνατά μου..." Colleen Rowley

"Ήρθαν στο σπίτι μου, πήραν τον υπολογιστή μου, και μου ζήτησαν να κάνω το τεστ αλήθειας... Ύστερα πήραν την αδελφή μου για ανάκριση..." Sibel Edmonds

"Μας κυνηγούσαν για μέρες. Ήταν το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό στην ιστορία της χώρας..." Daniel Ellsberg

"Όταν φτάσαμε στη Ρώμη, εκείνοι... έπεσαν πάνω μου, με νάρκωσαν και με πήγαν σε ένα σκάφος που περίμενε στη θάλασσα..." Mordechai Vanunu

"Έχεις δυο επιλογές. Ή δεν κάνεις τίποτα και πεθαίνεις, ή παλεύεις και πεθαίνεις! Κι αποφάσισα να πολεμήσω." Katherine Gun

"Oι άνθρωποι μου λένε "Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω αυτό που έκανες". Η απάντησή μου είναι "Δεν ξέρω πώς θα μπορούσες να μην το κάνεις"" Jesselyn Radack

ΑΒάΣΤΑΧΤΟ ΝΑ Σ΄ ΑΓΑΠώ

Απ' την πολλήν αγάπη μου, πληγώνει μ' ο αγέρας
αχ, με πληγώνει η καρδιά και το σομπρέρο μου

αχ, με πληγώνει η καρδιά
και το σομπρέρο μου


Αβάσταχτο, αβάσταχτο
αβάσταχτο να σ' αγαπώ
έτσι όπως σ' αγαπάω


Ποιός θ' αγοράσει από μένα τη μεταξένια αυτή κορδέλα;
κι αυτή τη λύπη από μπαμπάκι, μαντήλια για να φτιάξει;

Αβάσταχτο, αβάσταχτο
αβάσταχτο να σ' αγαπώ
έτσι όπως σ' αγαπάω



Στίχοι: Federico Garcia Lorca & Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Eκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς
από το δίσκο "Αχ Έρωτα", 1974


"Disturbing Evening" by Photoport @ Deviantart.com

ΜάΤΙΑ ΜοΥ

.

Όμορφος πού 'ναι ο Κόσμος, 
μάτια μου όμορφα


Θλιμμένος είν' ο Κόσμος, 
μάτια μελαγχολικά


Άδειος είν' ο Κόσμος, 
μάτια ξεχασμένα


μ




.

ΟΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ: ΕΦΗ ΓΑΪΤΑΝΙΔΟΥ, ΜΙΑ ΝΕΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΣΠΑΣΤΙΚΗ ΤΕΤΡΑΠΛΗΓΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΗΣ

Συνάντησα την Έφη ένα μεσημέρι στην Αριστοτέλους, πάνω σ' ένα αναπηρικό καροτσάκι. Αν και πεζόδρομος, η Αριστοτέλους είναι πάντα γεμάτη παρκαρισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά που φορτοεκφορτώνουν όλες τις ώρες, μηχανάκια, τραπεζοκαθίσματα. Ο ηλικιωμένος πατέρας της Έφης που έσπρωχνε το καρότσι προσπαθούσε να περάσει ανάμεσα στα σπασμένα πλακάκια, στα οχήματα και τον κόσμο κάνοντας ένα διαρκές και κουραστικό σλάλομ. Τους ρώτησα αν μπορούν να μού διαθέσουν μερικά λεπτά, και δέχτηκαν ευχαρίστως.

Η Έφη γεννήθηκε με σπαστική τετραπληγία λόγω περιγεννητικής ασφυξίας. Πρόκειται για μια πάρα πολύ επικίνδυνη αλλά δυστυχώς σχετικά συχνή κατάσταση, κατά την οποία το έμβρυο δέχεται έντονο στρες κατά τον τοκετό, και o εγκέφαλός του μένει για κάποια λεπτά χωρίς αιματική κυκλοφορία. Από τη διάρκεια και από τον βαθμό αυτής της υποξίας (έλλειψης οξυγόνου) εξαρτάται το πόσο βαριές θα είναι οι μόνιμες βλάβες που θα προκληθούν στον εγκέφαλο, βλάβες που μπορεί να αφορούν τόσο τις διανοητικές λειτουργίες του νεογνού όσο και την κινητική του αρτιότητα, ανάλογα με τα κέντρα του εγκεφάλου που θα υποστούν μόνιμες βλάβες.

Η Έφη λοιπόν, στα τριανταδύο της χρόνια σήμερα, ενώ δεν έχει καμμία διανοητική υστέρηση, μεγάλωσε χωρίς να μπορεί να ελέγξει τους μύες των άκρων της, εκτός από το αριστερό της χέρι, που έμαθε να το ελέγχει σ' έναν ικανοποιητικό βαθμό. Δυσκολεύεται επίσης και στην ομιλία. Κι όμως, είναι μια νέα γυναίκα με μεγάλη αισιοδοξία και διάθεση για ζωή. Πήγε κανονικά στο σχολείο, κάνει συχνές φυσικοθεραπείες, έχει φίλους και κοινωνικές σχέσεις, πηγαίνει τρεις φορές την εβδομάδα στο Εθνικό Κολυμβητήριο για γυμναστική στο νερό, και γενικά ζει μια όσο το δυνατόν πιό φυσιολογική ζωή. Η Έφη μπορεί να χαμογελά.

Όλα αυτά όμως θα ήταν αδύνατα χωρίς την πλήρη αφοσίωση των γονιών της. Ο αφανής ήρωας πίσω από την ιστορία της Έφης - και της κάθε Έφης- είναι ο πατέρας της, ο ασπρομάλλης ηλικιωμένος που είδα εκείνο το μεσημέρι ν' αγωνίζεται να περάσει το καροτσάκι της Έφης ανάμεσα σε άπειρα ακίνητα και κινούμενα εμπόδια. Για πόσο ακόμα θα μπορεί ο κύριος Γαϊτανίδης να σπρώχνει το καροτσάκι της Έφης; Και πού θα το πηγαίνει, σε ποιές ανύπαρκτες υποδομές; Τί απέγινε το Κέντρο Αποκατάστασης που εδώ και δεκαετίες σαπίζει, ένα τεράστιο γιαπί, στην Αγίου Δημητρίου; Τί θ' απογίνει η Έφη - και η κάθε Έφη- όταν θα χαθούν οι γονείς της; Σε ποιό "ίδρυμα" θα πεθαίνει ζωντανή, παρατημένη σ' ένα άθλιο κρεβάτι, με άθλια νοσηλεία, πλαισιωμένη από ανειδίκευτο και ανεπαρκές σε αριθμό προσωπικό, από αδιάφορους διεκπεραιωτές αργού θανάτου, χωρίς μέσα, χωρίς όρεξη; Πόσοι άνθρωποι σαν την Έφη μαραζώνουν σε τέτοια "ιδρύματα" της συμφοράς, ή κλεισμένοι στο σπίτι, γιατί δεν έχουν την - σχετική - τύχη να έχουν γονείς ή άλλους συγγενείς με την ψυχή των γονιών της Έφης, και με την οικονομική δυνατότητα ν' αφοσιωθούν ψυχή τε και σώματι στους αγαπημένους τους;

Ευχαριστώ πάρα πολύ την Έφη και τον πατέρα της για την αλήθεια τους. Εύχομαι στον κύριο Γαϊτανίδη να είναι γερός και δυνατός για πολλά ακόμα χρόνια, για να μπορεί να προσφέρει στην Έφη όλα εκείνα τα πολύτιμα, που στις πραγματικά πολιτισμένες κοινωνίες τα προσφέρει, αυτονόητα, το κοινωνικό σύνολο. Εύχομαι και στους δύο μπορούν για πάντα να χαμογελούν...

Διαβάστε επίσης:
ΟΙ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΣΤΗΣ, ΜΙΑ ΤΥΦΛΗ ΨΥΧΗ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΗΣ ΛΑΜΑΡΙΝΑΣ

ΜΙΚΡά ΦΩΤΕΙΝά ΚΟΥΤάΚΙΑ

.

Πολλά, πάρα πολλά. Όλο και πιο πολλά. Τόσα. Επί τόσα. Και μετά, πιο τόσα επί πιο τόσα. Ίσον;

Τόσα κουτάκια. Επί τόσες ώρες. Πιο πολλές ώρες. Όλες τις ώρες. Όλων των ημερών. Όλων των ζωών.

Φίλησέ με. Όχι, μη με φιλάς. Το γυάλινό σου πρόσωπο είναι σπασμένο. Θρυμματισμένο. Σε χιλιάδες μίκρα φωτεινά κουτάκια. Πόσα επί πόσα; Ίσον; Ίσον;;;


Μη με κοιτάς, σε φοβάμαι. Μη μ' αγαπάς, σε φοβάμαι. Μη μού μιλάς. Η ψηφιακή φωνή σου είναι γεμάτη αιχμές, γδέρνει την ψυχή μου.

Τί 'ν' αυτό που γυαλίζει στο μισάνοιχτό σου στόμα; Ένα νόμισμα;

Δε θα το δεχτεί. Είναι σπασμένο. Κομματιασμένο. Θρυμματισμένο. Θρύψαλλα.

Μικρά φωτεινά ασημένια κουτάκια. Πολλά. Ίσον τίποτα. Μην κλαις. Κλαις;

Άκου τη βροχή... Χιλιάδες κομμάτια.

Μη μού κλαις...

άΝΤΡΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚάΤΕΧΕ

.

έσβησ' αέρας το κερί που κράτουνα στην χέρα
κι είναι για μένα η ζωή σκοτίδι νύχτα μέρα


άντρας που δεν εκάτεχε τα μάτια του πως κλαίνε
αγάπησε, και τρέξανε -σαν του μωρού, που λένε


Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης)
από τον εξαιρετικό δίσκο ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟ
.

Η ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΗΣ ΠΟΡΝΕίΑΣ (ε' των Νηστειών, Των εν Περσίδι 120 αγίων Μαρτύρων (†344-347). Ευτυχίου (1) πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (†582). Οσιομάρτυρος

Των εν Περσίδι 120 αγίων Μαρτύρων (†344-347). Ευτυχίου πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως (†582). Οσιομάρτυρος Γενναδίου, του νέου (†1818). Νεομαρτύρων Γεωργίου, Εμμανουήλ, Λάμπρου, Μιχαήλ, Θεοδώρου και Γεωργίου, των εκ Σαμοθράκης και εν Μάκρη (Αλεξανδρουπόλεως) αθλησάντων (†1835). Οσίων Γρηγορίου του Σιναίτου, Γρηγορίου του εν Άθω και Πλατωνίδος.

Εκ του dailynietzsche.blogspot.com το ανάγνωσμα:

"Η έλευση του Θεού των χριστιανών, του μέγιστου ως τότε Θεού, συνοδεύτηκε από το μέγιστο αίσθημα χρέους ενοχής στη Γη. Αν υποθέσουμε ότι έχουμε ήδη μπει στην αντίστροφη πορεία, δεν είναι απίθανο παράλληλα με την αναμφισβήτητη υποχώρηση της πίστης στον χριστιανικό Θεό να υπάρξει και μια μεγάλη υποχώρηση στο αίσθημα ενοχής της ανθρωπότητας. Σίγουρα δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει την προοπτική η ολική και οριστική νίκη της αθεΐας να ελευθερώσει την ανθρωπότητα απ' όλο αυτό το αίσθημα ενοχής από την πηγή του, από την πρωταρχική του αιτία.. Η αθεΐα και ένα είδος νέας αθωότητας πάνε μαζί".

Φρειδερίκος Νίτσε, "Η γενεαλογία της ηθικής"

AND WHO SHALL I SAY IS CALLING?

.

And who by fire, who by water,
who in the sunshine, who in the night time,
who by high ordeal, who by common trial,
who in your merry merry month of may,
who by very slow decay,
and who shall I say is calling?

And who in her lonely sleep, who by barbiturate,
who in these realms of love, who by something blunt,
and who by avalanche, who by powder,
who for his greed, who for his hunger,
and who shall I say is calling?

And who by brave assent, who by accident,
who in solitude, who in this mirror,
who by his lady's command, who by his own hand,
who in mortal chains, who in power,
and who shall I say is calling?

Leonard Cohen, "Who By Fire"
.

ΤΟ ΜΑΥΡΟΓάΤΕΙΟ ΘΕώΡΗΜΑ

Οι άνθρωποι καθορίζουν το μέλλον τους (και είναι υπεύθυνοι γι αυτό) όσο οι μετεωρολόγοι καθορίζουν τον καιρό (και είναι υπεύθυνοι γι' αυτόν).

ΣΥΝάΝΤΗΣΗ

-Στη μέση της απόστασης, είναι καλά;

- Μωρέ τί μάς λες; θα έρθεις έξω από την πόρτα μου, και θα παρακαλάς. Έτσι τό 'χουμε εμείς, από αρχαιοτάτων χρόνων.

Io, che amo solo te...

Non ti lasciero
e ti régaléro
quel che resta
della mia
joventù
.
Gianni Morandi
.
(μα εγώ που αγαπώ μόνο εσένα, δεν θα σ' αφήσω, και θα σού χαρίσω, ό,τι μένει από τα νιάτα μου)

ΑΝΙΟΝΙΚά ΤΑΣΙΕΝΕΡΓά

Είναι κάποιες λέξεις που αν τις επαναλάβεις μερικές φορές, ακούγονται τελείως χαζές, ας πούμε η λέξη "βουνό". Για επανάλαβε όμως μερικές φορές τις λέξεις "ανιονικά τασιενεργά"! Σκέτη απόλαυση, λέμε (τι να έλεγε άραγε ο κύριος Ντεριντά επ' αυτού ;-)

ΚΟίΤΑ ΓύΡΩ ΠόΣΟΙ ΔΡόΜΟΙ

Που δεν περπάτησες ακόμη!

ΑΓΡύΠΝΙΑ

Ποιός ξαγρυπνά;
Γιατί πονά;
Τί περιμένει;

ΠόΣΟ ΜΟΙάΖΕΙ Η άΝΟΙΞΗ ΜΕ ΤΟ ΦΘΙΝόΠΩΡΟ

Η διαφορά, αν υπάρχει, είναι στην προοπτική.

ΤΕΡΆΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΊΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΉΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΉΣ ΠΟΛΙΤΙΚΉΣ ΣΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΌ

Καταφέραμε να θέσουμε βέτο!
(τώρα δεν μένει παρά να πείσουμε και τις εκατόν πενήντα χώρες που έχουν αναγνωρίσει την ΦΥΡΟΜ σαν "Μακεδονία" σκέτη, ν' αλλάξουν γνώμη- παιχνιδάκι, δλδ...)

ΕίΜΑΙ ΜΙά ΜΗΧΑΝή

Αλλά, μεγάλη μάρκα!

όΤΑΝ ΧΤΥΠάΕΙ ΤΟ ΤΗΛέΦΩΝΟ

Στις τρεις η ώρα το πρωί, δεν είναι το filiοque, ή μόνο εκ του Πατρός εκπορευόμενον
είναι ο Αρχαίος Φόβος
και το Τίποτα

ΚΗΠΟΥΡόΣ

Απ' την αρχή του Κόσμου, σοφός είναι εκείνος
που κόβει το ξερό κλαδί. Και βλάκας είν' ο άλλος
που κάθεται και το πενθεί.