"MIND OVER MATTER" TO MATI MOY

Η αφεντιά μου είμαι ίσως ο μόνος γάτος του κόσμου που λατρεύει το νερό, και δη τη Θάλασσα, με κεφαλαίο. Σήμερα λοιπόν για να τη φτάσω έπρεπε να περπατήσω ξυπόλητος εκατό μέτρα πάνω σε μια κατάλευκη άμμο, που μέσα στο νερό δίνει ένα τυρκουάζ χρώμα και έξω φτιάχνει ένα τοπίο τύφλα-νά'χει-το-Μπαλί, μόνο που απέχει από τη Θεσσαλονίκη σαρανταπέντε λεπτά, ΜΕ το όριο ταχύτητας (ξέρετε, "σαν 'ν Χαλλλκιδική δεν έχ' " Σ;)))). Για τους μυημένους, μία μόνο λέξη θα πω, τις εξής δύο: Μπούσουλας, Σάνη - πιό πέρα, στο δασάκι.

Έλα όμως που η παραδείσια άμμος τσουρούφλιζε τα πόδια μου! Απτόητος εγώ, Mind over matter, θα επιβληθώ στον πόνο κι θα τον νικήσω. Αποτέλεσμα: εγκαύματα με φουσκάλες.

Συμπέρασμα: αν δείτε πουθενά κανέναν γκουρού, να μού τον φτύσετε, και όταν το σώμα δίνει σημάδια κινδύνου (γιατί αυτό είναι ο πόνος) να τα σεβόμαστε. Ηθικόν δίδαγμα: mind over matter και μ@λ@κίες.

Αύριο πάλι εκεί! Ας είναι καλά η βιομηχανική επανάσταση και τα ΙΧ. Διακοπεύουμε κάπως έτσι κι εμείς οι μη αδειούχοι και μη εξοχικούχοι...

Σ;)))