14 Ιουλ 2006

HOMO HOMINIS LUPUS



Αφιερωμένο στον πολύπαθο
και ευγενικό λαό του Λιβάνου
που πέφτει αυτή τη στιγμή, για μια ακόμα φορά
θύμα της Ισραηλινής κτηνωδίας και των διεθνών παιχνιδιών δύναμης




Στο ζωολογικό κήπο της Νέας Υόρκης, ο επισκέπτης, ακολουθώντας πινακίδες που γράφουν "ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΡΙΟΤΕΡΟ ΑΠ"ΟΛΑ ΤΑ ΘΗΡΙΑ". κατευθύνεται σε μια σκοτεινή σπηλιά, στο βάθος της οποίας ανακαλύπτει έναν καθρέφτη, όπου έντρομος αντικρύζει... τον εαυτό του.

Ναι. Ο άνθρωπος μπορεί κάποτε να γίνει Θεός, αλλά σήμερα, στις 14 Ιουλίου 2006, παραμένει ακόμα το αγριότερο απ'όλα τα θηρία, εκτός συναγωνισμού.

...όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς, μπορούν με χίλιους τρόπους
ρίξε τα όπλα και σωριάσου πρηνής, όταν ακούσεις ανθρώπους

έγραφε ο Κώστας Καρυωτάκης.

Συμβουλή: Αποφεύγετε τα δελτία ειδήσεων. Σε κάνουν να πονείς, με χίλιους τρόπους...
Σ;(((((((((((((((((((((

7 σχόλια:

THE_RETURN είπε...

Πολύ σωστό, πολύ ακριβές, πολύ ωραίο.

ONOMATODOSIA είπε...

αυτο με τον ζωολογικο κηπο ειναι αληθεια;ή ετσι το σκεφτηκες;

ΠΡΕΖΑ TV είπε...

Aκομη ενας πολεμος για του "εθνους το καλο"...

Μαύρος Γάτος είπε...

Φίλε μου Επιτροφή, σ'ευχαριστώ.

Ονοματοδοσία, είναι αλήθεια. Δεν έχω πάει, αλλά το διάβασα σε έγκυρη πηγή.

Νίκο, Σ;)

Ανώνυμος είπε...

"Φιλος με τον πονο να' σαι...ο πονος και ο φοβος ειναι δυο σοφοι..." που λεει ο ποιητης Ρασουλης και αδει ο Νικος Ξυδακης.
Συμβουλη:Οσο κι αν πονανε να τα βλεπεις τα δελτια ειδησεων και να διακρινεις πισω απο τις κοινοτοπιες και τις υπερβολες τα παιχνιδια που παιζονται στη μεγαλγ σκακιερα του πλανητη.
Τα πραγματα αλλαζουν με τρομακτικες ταχυτητες,ο κοσμος οπως τον ξερουμε ερχεται τουμπα-μια Ελλαδα κωλοτουμπα-που λεει ο ετερος ποιητης Κραουνακης κι εμεις η μεταμορφωνομαστε σε αποβλακωμενους καταναλωτες -γιατι ετσι μας χρειαζονται-η κρυβομαστε γιατι δεν αντεχουμε,ρε αδερφε.Ποναει τοση κτηνωδια,τοσος κυνισμος,τοση ξεδιαντροπια.
Καλο μας κανει ο πονος Μαυρε Γατε και το ξερεις...
"Δυο παιχνιδια σε ζοριζουν.
Ειν' ο θανατος κι η αγαπη.
Παιξτα και τα δυο κι ας χασεις
Θα βγει η ηττα σου απατη"
που λεει ο Ρασουλης

Μαύρος Γάτος είπε...

Το Ταξίδι το ζω, και από την πλευρά του Έρωτα, και από την πλευρά του Θάνατου, ναι. Κι ο πόνος είναι χρήσιμος, κσμμιά φορά και πολύτιμος, ναι. Αλλά όχι και φίλος... λυκο-φίλος, μπορεί Σ;)

Ανώνυμος είπε...

Αυτος ο...λυκοφιλος ειναι αποδειξη οτι ειμαστε "ζωντανοι" εντος μας.Δεν εχουμε αποκτηνωθει (ακομα) εντελως...
Και οπως ειπε ενας μεγαλος σοφος μετα απο χρονια ψαξιματος,η πρωτη μεγαλη αληθεια ειναι οτι ο πονος-αυτη η αισθηση οτι παντα κατι λειπει- ειναι αναποσπαστο κομματι της ανθρωπινης ζωης."Ντουκα" τον ονομασε στα Σανσκριτικα τον πονο που μας ακολουθει ακριβως επειδη ξερουμε κατα βαθος οτι ολα,μα ΟΛΑ εχουν ενα τελος...
Ζητω το ταξιδι, Μαυρε Γατε...
Και να μου φιλησεις την μικρη τετραποδη ανηψια μου :)))

Η -περιπου Βουδιστρια-θεια απο την Αθηνα