31 Ιουλ 2006
THE VICTIMS OF THE QANA MASSACRE OBTAIN A TEMPORARY CEASEFIRE
Monday July 31
20th day of the Israeli attack
at least 545 dead Lebanese, mostly civilians, at least 30% of them children
plus an estimated 750 dead still lying in rubble
20th day of the Israeli attack
at least 545 dead Lebanese, mostly civilians, at least 30% of them children
plus an estimated 750 dead still lying in rubble
REUTERS - Mon Jul 31, 2006 3:10am ET: The attack on the southern village of Qana prompted Lebanon to call off scheduled talks with Rice on Sunday and tell her she was not welcome until an unconditional ceasefire was in place.
Rice stayed on in Jerusalem and won a 48-hour suspension from Israel of its aerial bombardment of south Lebanon. Israel also agreed a 24-hour window for residents to leave the battered area and let aid workers reach the worst hit villages.
REUTERS Sun Jul 30, 2006 2:14pm ET: QANA, Lebanon
An Israeli air strike killed more than 60 Lebanese civilians,
including at least 37 children, on Sunday
FOOTNOTE BY MAVROS GATOS: Let me remind you that on Saturday (before the Qana massacre)Israel had rejected once more the repeated UNITED NATIONS plea for a 72 hour ceasefire
that would allow the evacuation of the civilians from southern Lebanon and would allow help squads to reach the wounded...
Rice stayed on in Jerusalem and won a 48-hour suspension from Israel of its aerial bombardment of south Lebanon. Israel also agreed a 24-hour window for residents to leave the battered area and let aid workers reach the worst hit villages.
REUTERS Sun Jul 30, 2006 2:14pm ET: QANA, Lebanon
An Israeli air strike killed more than 60 Lebanese civilians,
including at least 37 children, on Sunday
FOOTNOTE BY MAVROS GATOS: Let me remind you that on Saturday (before the Qana massacre)Israel had rejected once more the repeated UNITED NATIONS plea for a 72 hour ceasefire
that would allow the evacuation of the civilians from southern Lebanon and would allow help squads to reach the wounded...
NOAM CHOMSKY UNCOVERS THE ISRAELI BULLY
From the official Noam Chomsky website. I first saw it here.
July 19, 2006
Israel, Lebanon, and Palestine
Signed by Tariq Ali, John Berger, Noam Chomsky, Eduardo Galeano, Naomi Klein,
Harold Pinter, Arundhati Roy, José Saramago & Howard Zinn
The latest chapter of the conflict between Israel and Palestine began when Israeli forces abducted two civilians, a doctor and his brother, from Gaza. An incident scarcely reported anywhere, except in the Turkish press. The following day the Palestinians took an Israeli soldier prisoner - and proposed a negotiated exchange against prisoners taken by the Israelis - there are approximately 10,000 in Israeli jails.
That this "kidnapping" was considered an outrage, whereas the illegal military occupation of the West Bank and the systematic appropriation of its natural resources - most particularly that of water - by the Israeli Defence (!) Forces is considered a regrettable but realistic fact of life, is typical of the double standards repeatedly employed by the West in face of what has befallen the Palestinians, on the land alloted to them by international agreements, during the last seventy years.
Today outrage follows outrage; makeshift missiles cross sophisticated ones. The latter usually find their target situated where the disinherited and crowded poor live, waiting for what was once called Justice. Both categories of missile rip bodies apart horribly - who but field commanders can forget this for a moment?
Each provocation and counter-provocation is contested and preached over. But the subsequent arguments, accusations and vows, all serve as a distraction in order to divert world attention from a long-term military, economic and geographic practice whose political aim is nothing less than the liquidation of the Palestinian nation.
This has to be said loud and clear for the practice, only half declared and often covert, is advancing fast these days, and, in our opinion, it must be unceasingly and eternally recognised for what it is and resisted.
30 Ιουλ 2006
NO MORE WEDDINGS IN QANA. ONLY MASSACRES, SIGNED "MURDERED BY ISRAEL"
QANA, Lebanon (Reuters)
Sun Jul 30, 2006 2:14pm ET
An Israeli air strike killed more than 60 Lebanese civilians,
including at least 37 children, on Sunday
Yesterday Israel rejected again the repeated UN plea for a 72 hour ceasefire
that would allow the evacuation of the civilians
Today Israel declared "deep sorrow" for the dead
The Wedding in Qana
Sun Jul 30, 2006 2:14pm ET
An Israeli air strike killed more than 60 Lebanese civilians,
including at least 37 children, on Sunday
Yesterday Israel rejected again the repeated UN plea for a 72 hour ceasefire
that would allow the evacuation of the civilians
Today Israel declared "deep sorrow" for the dead
The Wedding in Qana "On the third day a wedding took place at Cana in Galilee. Jesus' mother was there, and Jesus and his disciples had also been invited to the wedding. When the wine was gone, Jesus' mother said to him, 'They have no more wine.' 'Dear woman, why do you involve me?' Jesus replied. 'My time has not yet come.' His mother said to the servants, 'Do whatever he tells you.' Nearby stood six stone water jars, the kind used by the Jews for ceremonial washing, each holding from twenty to thirty gallons. Jesus said to the servants, 'Fill the jars with water'; so they filled them to the brim. Then he told them, 'Now draw some out and take it to the master of the banquet.' They did so, and the master of the banquet tasted the water that had been turned into wine. He did not realize where it had come from, though the servants who had drawn the water knew. Then he called the bridegroom aside and said, 'Everyone brings out the choice wine first and then the cheaper wine after the guests have had too much to drink; but you have saved the best till now.' (John 2:1-10).
Qana, July 30th, 2006
29 Ιουλ 2006
AMOS OZ ON THE ISRAELI INVASION IN LEBANON: "HOW TO MAKE AN OMELET WITHOUT BREAKING ANY EGGS"
Saturday 29-7-06:
453 Lebanese civilians dead, thousands injured,
over a million refugees, and rising
453 Lebanese civilians dead, thousands injured,
over a million refugees, and rising
Amos Oz is is an Israeli novelist and essayist, a member of the Israeli peace movement. His most recent work is "How To Cure a Fanatic". He has repeatedly condemned the occupation of Palestinian lands and the implantation of Jewish settlers there. But this time he backs up the Israeli invasion in Lebanon.
I find his reasoning much worse than Olmert's.
Olmert says, "we are the Chosen, we are strong, we have God (Yahve) and the US along, so we can righteously act as we like, you resist and you threaten us, therefore you are our enemies, and we'll righteously exterminate you".
Oz says, "you are right, we have been opressing you all these years, stealing your land, denying you a homeland, acting like a bully in the region, giving the Islamic fundamentalists the perfect allibi for blowing up any hope of peace, and you are right, we should hand over the Occupied Territories and dislocate the settlers we've been bringing there all these years. But you have the right to be right, only as long as you don't react. I told you, you are right, what else could you possibly desire??? You are right only as long as you don't threaten us, and if you do, then you lose your right and you become our enemies, so we'll righteously exterminate you".
Amos Oz's tactic reminds me of some cunning people I know, who smile at you and play friends, only to let you down when their friendship demands the slightest ACTION or SACRIFICE from their part.
They could be saying "I will do ANYTHING for you, my friend, provided that you never ask me to"
So someone would be right to ask: What would *you* do, Mr Gatos, if you were in Amos oz's position? Your country at war, rockets falling around?
First of all, I would ask my government to stop the war immediately. And give at last an end to the situation of instability in the Middle East that they have created all these years, along with the radical Islamists from the Palestinian side, by immediately withdrowing from the Occupied Territories and offering at last a REAL and SINCERE hand of friendship to the Palestinians.
Greeks and Turks, after centuries and centuries of continuous wars, after terrible massacres and atrocities and ancient hatred and lost homelands for millions of people, shook hands in 1922 and live in peace ever since, with problems, yes, but in peace. Why can't possibly the Israelis and the Palestinians do the same????
I won't say more. Here is Amos Oz's declaration. Judge for yourselves.
Hezbollah Attacks Unite Israelis
The usual domestic divide dissolves in the face of rockets.
By Amos Oz,
July 19, 2006
Many Times in the past, the Israeli peace movement has criticized Israeli military operations. Not this time. This time, the battle is not over Israeli expansion and colonization. There is no Lebanese territory occupied by Israel. There are no territorial claims from either side.
Last Wednesday, Hezbollah launched a vicious, unprovoked attack into Israeli territory. This was also an attack on the authority and integrity of the elected Lebanese government, as Hezbollah has, by attacking Israel, hijacked the prerogative of the Lebanese government to control its territory and to make decisions on war and peace.
The Israeli peace movement objects to the occupation and colonization of the West Bank. It objected to the Israeli invasion of Lebanon in 1982 because the invasion was aimed at distracting world attention from the Palestinian problem. This time, Israel is not invading Lebanon. It is defending itself from daily harassment and bombardment of dozens of our towns and villages by attempting to smash Hezbollah wherever it lurks.
The Israeli peace movement should support Israel's attempt at self-defense, pure and simple, as long as this operation targets mostly Hezbollah and spares, as much as possible, the lives of Lebanese civilians (not an easy task, as Hezbollah missile launchers are too often using Lebanese civilians as human sandbags).
There can be no moral equation between Hezbollah and Israel. Hezbollah is targeting Israeli civilians wherever they are, while Israel is targeting mostly Hezbollah. Hezbollah's missiles are supplied by Iran and Syria, sworn enemies of all peace initiatives in the Middle East.
The real battle raging these days is not at all between Beirut and Haifa but between a coalition of peace-seeking nations — Israel, Lebanon, Egypt, Jordan and Saudi Arabia on the one hand — and fanatic Islam, fueled by Iran and Syria, on the other.
If, as we all hope — Israeli hawks and doves alike — Hezbollah is going to be defeated soon, Israel and Lebanon will be the winners. Moreover, a defeat of a militant Islamist terror organization may dramatically enhance the chances for peace in the region.
AMOS OZ
28 Ιουλ 2006
ΚΆΘΑΡΣΙΣ
Ξέπλυνα το κορμί μου από την αβάσταχτη αλμύρα σου, Θάλασσα, όμως πώς πώς να ξεπλύνω από τα μάτια μου .
πώς να ξεπλύνω την ψυχή μου από την ανήσυχη απελπισία σου
την απέραντη ερημιά σου
Ν.Ποτείδαια
28 Ιουλίου 2006
26 Ιουλ 2006
ΑΓΑΠΗΣΕ ΜΕ, ΑΚΟΜΑ ΛΙΓΟ, ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ...ΤΩΡΑ, ΠΟΥ ΓΥΡΩ ΧΑΝΕΤΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ...
Αφιερωμένο στον μαρτυρικό λαό του Λιβάνου
ΠΡΟΣΟΧΗ: Το τραγούδι που ακολουθεί είναι πρωτότυπο και ακυκλοφόρητο. Υποβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2006 αλλά δεν πέρασε τα προκριματικά, ελπίζω ειλικρινά τα 12 τραγούδια που επιλέχτηκαν να είναι καλύτερα.
Επιτρέπεται η ελεύθερη αναπαραγωγή με κάθε τρόπο (δημόσιο ή ιδιωτικό), καθώς και η δημόσια εκτέλεση, ΜΟΝΟ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ ΣΤΟ miltiadis_s@yahoo.gr .
Επιτρέπεται η ελεύθερη αναπαραγωγή με κάθε τρόπο (δημόσιο ή ιδιωτικό), καθώς και η δημόσια εκτέλεση, ΜΟΝΟ ΟΜΩΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΑΤΟΥ ΣΤΟ miltiadis_s@yahoo.gr .
Λορελάι, ιτιθάτις κρενός, ελλεβόρου στιά
Λορελάι, η αθάδη ταυνός, ανδιλίνη σενά
Λορελάι, τινηθάνη φεμός, λαρανός η ταλθιά
Φωτεινός η αγάπη καημός, και τα πάντα νικά
*
Κρέμασε τα μαλλιά σου από τη νύχτα
Ράγισε το σκοτάδι μ’ ένα σου χάδι
Χάραξε στην καρδιά μου ένα σημάδι
Αγάπησέ με, ακόμα λίγο, Μελισσάνθη
Φώτισε τη Σιωπή μας να μη σκοτώνει
Σκέπασε τ’ Όνειρό μας να μην παγώνει
Μοιάζουν απόψε όλοι κλειστοί οι Δρόμοι
Και γύρω, χάνεται ο κόσμος, Μελισσάνθη
Μελισσάνθη...
Άλλοι αντικρίζουν το χαμό και τραγουδάνε, κι άλλοι σπαράζουν, θλιβερά παρακαλάνε
Άλλοι αγαπούν όσο κρατάει ένας σπασμός, κι άλλους χωρίζει ο τελευταίος ασπασμός
Κι εγώ φοβάμαι, πώς φοβάμαι μη σε χάσω
Τον εαυτό μου προσπαθώ να ξεπεράσω
Τον εαυτό μου, Μελισσάνθη
Μελισσάνθη!
Λορελάι, η αθάδη ταυνός, ανδιλίνη σενά
Λορελάι, τινηθάνη φεμός, λαρανός η ταλθιά
Φωτεινός η αγάπη καημός, και τα πάντα νικά
*
Κρέμασε τα μαλλιά σου από τη νύχτα
Ράγισε το σκοτάδι μ’ ένα σου χάδι
Χάραξε στην καρδιά μου ένα σημάδι
Αγάπησέ με, ακόμα λίγο, Μελισσάνθη
Φώτισε τη Σιωπή μας να μη σκοτώνει
Σκέπασε τ’ Όνειρό μας να μην παγώνει
Μοιάζουν απόψε όλοι κλειστοί οι Δρόμοι
Και γύρω, χάνεται ο κόσμος, Μελισσάνθη
Μελισσάνθη...
Άλλοι αντικρίζουν το χαμό και τραγουδάνε, κι άλλοι σπαράζουν, θλιβερά παρακαλάνε
Άλλοι αγαπούν όσο κρατάει ένας σπασμός, κι άλλους χωρίζει ο τελευταίος ασπασμός
Κι εγώ φοβάμαι, πώς φοβάμαι μη σε χάσω
Τον εαυτό μου προσπαθώ να ξεπεράσω
Τον εαυτό μου, Μελισσάνθη
Μελισσάνθη!
25 Ιουλ 2006
MIDDLE EAST CRISIS: ISRAEL, US AND UK MORALLY ISOLATED BY THE REST OF THE WORLD
MIDDLE EAST: WHO BACKS IMMEDIATE CEASEFIRE?
YES: THE WORLD (MINUS THREE)
NO: THREE (MINUS THE WORLD)Reaction: 'If Israel is behaving like a psychotic bullying child,
Britain and the US are like its mad tattooed parents'
From "THE INDEPENDENT" website
.
Britain and the US are like its mad tattooed parents'
From "THE INDEPENDENT" website
.
ΠΌΣΟ ΜΑΚΡΙΆ ΠΈΦΤΕΙ Η ΒΗΡΥΤΤΌΣ;
Βαγδάτη 2003Η πιό κοκκαλιάρα και κακομοίρα γάτα που έχω δεί ποτέ
Βαγδάτη, Ιούνιος 2003
Ο Μαύρος Γάτος, μέλος αποστολής μη-κυβερνητικής ανθρωπιστικής οργάνωσης, σε μια μικρή αυλή παρέα με δύο φιλοξενούμενους δημοσιογράφους από τα Νέα, δυό ακόμα Έλληνες, τον Bruno από την Πορτογαλία, και την Valerie, την αρχηγό των Γάλλων συγκατοίκων Telecoms Sans Frontieres (Τηλεπικοινωνίες Χωρίς Σύνορα, έφερναν σε επαφή τους Ιρακινούς με τις οικογένειές τους στο εξωτερικό μέσω δορυφορικών τηλεφώνων και παρείχανν Internet στις υπόλοιπες ξένες αποστολές).
Απόλυτο σκοτάδι. Ο δρόμος εντελώς έρημος. Άλλωστε η κυκλοφορία απαγορεύεται μετά τις εννιά. Από το βάθος του δρόμου ακούγονται σποραδικά πυροβολισμοί, αλλά κανείς δεν ανησυχεί ιδιαίτερα. Μάλλον ρίχνουν οι φρουροί των γύρω πρεσβειών, για... πλάκα...
Ο πόλεμος έχει τελειώσει επίσημα στις 15 Μαΐου, αλλά ο ΟΗΕ καταγράφει συνέχεια νέους νεκρούς, δεκάδες περιστατικά ένοπλης βίας καθημερινά. Σε λίγες μέρες θα τιναχτούν στον αέρα και αυτοί που γράφουν την καθημερινή αναφορά αν-ασφαλείας του ΟΗΕ, μαζί με το κεντρικό κτίριο του ΟΗΕ, και άλλους ογδόντα ανθρώπους. Ο Μαύρος Γάτος το πρωί ήταν εκεί, σ'εκείνο το κτίριο που θα εκραγεί σε λίγες μέρες. Αλλά τώρα είναι στην "αυλή". Στα δωμάτια η ζέστη είναι ανυπόφορη, δεν σού κάνει καρδιά να πας για ύπνο. Την ημέρα η θερμοκρασία φτάνει και τους 55 βαθμούς. Η συζήτηση στην αυλή δεν αφορά μόνο το Ιράκ, αλλά και τις λεπτομέρειες της ερωτικής ζωής του καθενός. Να περνάει η ώρα... Και κάπου κάπου καταβρέχουμε ο ένας τον άλλον με λίγο νερό, σαν παιδιά που παίζουν μπουγέλα, για λίγη δροσιά.
Μεσημέρι. Η ώρα της ανάπαυλας. Μέσα στο κτίριο, ένα νοικιασμένο διώροφο σε "καλή" συνοικία, που πριν τον πόλεμο ήταν κάποιου η βίλλα, και τώρα φιλοξενεί δεκαπέντε ανθρώπους και εκατό τόνους σκόνη, ο Μαύρος Γάτος, ο Μπρούνο απο την Πορτογαλία, ο Τιμπό από τη Γαλλία και ο Φαρίς από το Ιράκ θαυμάζουν στην οθόνη ενός υπολογιστή την αισθησιακή Χάιφα Γουέχμπι, που λικνίζεται σαν γάτα, τραγουδώντας σαν γάτα, στην εξωτική της γλώσσα: "Alooli a'annou kalam, alassam aggafi".
Η Χάιφα είναι Λιβανέζα. Το βίντεο είναι γυρισμένο σε κάτι που μοιάζει με ντισκοτέκ, ο κόσμος που παρίσταται στο γύρισμα είναι μελαμψός αλλά εξευρωπαισμένος. Καλοντυμένος, κεφάτος, χαρούμενος.Πόσο μακριά μοιάζει ο Λίβανος από την μαρτυρική Βαγδάτη. Ο Λίβανος, αυτή η χώρα, που ήταν κάποτε "το Παρίσι της μέσης ανατολής" και πρόσφατα ξαναέγινε.
Στη Βαγδάτη τώρα είναι πάλι νύχτα. Το μεσημέρι η θερμοκρασία άγγιξε τους 56 βαθμούς. Το νερό έχει δύο μέρες να τρέξει, πλενόμαστε στοιχειωδώς με πόσιμο νερό από την ανθρωπιστική βοήθεια των Ελλήνων. Ρεύμα στην πόλη δεν υπάρχει, η γεννήτρια μάς δίνει μερικές ώρες ρεύμα, όταν λειτουργεί και δεν είναι χαλασμένη, αλλά σε λίγο πρέπει να σβήσει, έχει φτάσει στα όριά της. Ετοιμάζουμε τις γκαζόλαμπες.
Τώρα σκοτάδι. Φεύγει η Χάιφα, έρχεται η γκαζόλαμπα. Το φυτίλι είναι πολύ κοντό, και άλλο δεν έχω. Φωτίζει ελάχιστα, ίσα ίσα για αν μην τσακιστώ στη σκάλα. Καληνύχτα.
Λίγο πριν αποκοιμηθώ στο κρεβάτι που κυριολεκτικά καίει, σκέφτομαι πόσο μακριά από την μαρτυρική Βαγδάτη έμοιαζε αυτή η ντίσκο του Λιβάνου όπου χόρευε αισθησιακά η ναζιάρα Χάιφα, ανάμεσα στους ξένοιαστους θεατές...
Έναν κόσμο μακριά.
Ελλάδα, Ιούλιος 2006
Ο Μαύρος Γάτος στην ειρηνική και ευημερούσα του πατρίδα, στο ασφαλές και άνετο σπίτι του, στην δροσιά του αιρκοντίσιον, γράφει στον υπολογιστή.
Πόσο μακριά, αλήθεια, μοιάζει η μαρτυρική Βηρυττός... Πόσο μακριά φαντάζει ο τρόμος του Λιβάνου, η προσφυγιά, η αγωνία, ο πόλεμος, ο θάνατος...
Αλήθεια, πόσο μακριά;;;
"Έναν κόσμο μακριά;"
ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΒΑΓΔΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΗΡΥΤΤΟ ΤΟΥ 2003;
Η Ελπίδα όμως ΔΕΝ πεθαίνει, ποτέ...
Βαγδάτη 2003 - φώτο: Γιάννης Καμπούρης/PRISMA(c)
Απόλυτο σκοτάδι. Ο δρόμος εντελώς έρημος. Άλλωστε η κυκλοφορία απαγορεύεται μετά τις εννιά. Από το βάθος του δρόμου ακούγονται σποραδικά πυροβολισμοί, αλλά κανείς δεν ανησυχεί ιδιαίτερα. Μάλλον ρίχνουν οι φρουροί των γύρω πρεσβειών, για... πλάκα...
Ο πόλεμος έχει τελειώσει επίσημα στις 15 Μαΐου, αλλά ο ΟΗΕ καταγράφει συνέχεια νέους νεκρούς, δεκάδες περιστατικά ένοπλης βίας καθημερινά. Σε λίγες μέρες θα τιναχτούν στον αέρα και αυτοί που γράφουν την καθημερινή αναφορά αν-ασφαλείας του ΟΗΕ, μαζί με το κεντρικό κτίριο του ΟΗΕ, και άλλους ογδόντα ανθρώπους. Ο Μαύρος Γάτος το πρωί ήταν εκεί, σ'εκείνο το κτίριο που θα εκραγεί σε λίγες μέρες. Αλλά τώρα είναι στην "αυλή". Στα δωμάτια η ζέστη είναι ανυπόφορη, δεν σού κάνει καρδιά να πας για ύπνο. Την ημέρα η θερμοκρασία φτάνει και τους 55 βαθμούς. Η συζήτηση στην αυλή δεν αφορά μόνο το Ιράκ, αλλά και τις λεπτομέρειες της ερωτικής ζωής του καθενός. Να περνάει η ώρα... Και κάπου κάπου καταβρέχουμε ο ένας τον άλλον με λίγο νερό, σαν παιδιά που παίζουν μπουγέλα, για λίγη δροσιά.
Μεσημέρι. Η ώρα της ανάπαυλας. Μέσα στο κτίριο, ένα νοικιασμένο διώροφο σε "καλή" συνοικία, που πριν τον πόλεμο ήταν κάποιου η βίλλα, και τώρα φιλοξενεί δεκαπέντε ανθρώπους και εκατό τόνους σκόνη, ο Μαύρος Γάτος, ο Μπρούνο απο την Πορτογαλία, ο Τιμπό από τη Γαλλία και ο Φαρίς από το Ιράκ θαυμάζουν στην οθόνη ενός υπολογιστή την αισθησιακή Χάιφα Γουέχμπι, που λικνίζεται σαν γάτα, τραγουδώντας σαν γάτα, στην εξωτική της γλώσσα: "Alooli a'annou kalam, alassam aggafi".
Η Χάιφα είναι Λιβανέζα. Το βίντεο είναι γυρισμένο σε κάτι που μοιάζει με ντισκοτέκ, ο κόσμος που παρίσταται στο γύρισμα είναι μελαμψός αλλά εξευρωπαισμένος. Καλοντυμένος, κεφάτος, χαρούμενος.Πόσο μακριά μοιάζει ο Λίβανος από την μαρτυρική Βαγδάτη. Ο Λίβανος, αυτή η χώρα, που ήταν κάποτε "το Παρίσι της μέσης ανατολής" και πρόσφατα ξαναέγινε.
Στη Βαγδάτη τώρα είναι πάλι νύχτα. Το μεσημέρι η θερμοκρασία άγγιξε τους 56 βαθμούς. Το νερό έχει δύο μέρες να τρέξει, πλενόμαστε στοιχειωδώς με πόσιμο νερό από την ανθρωπιστική βοήθεια των Ελλήνων. Ρεύμα στην πόλη δεν υπάρχει, η γεννήτρια μάς δίνει μερικές ώρες ρεύμα, όταν λειτουργεί και δεν είναι χαλασμένη, αλλά σε λίγο πρέπει να σβήσει, έχει φτάσει στα όριά της. Ετοιμάζουμε τις γκαζόλαμπες.
Τώρα σκοτάδι. Φεύγει η Χάιφα, έρχεται η γκαζόλαμπα. Το φυτίλι είναι πολύ κοντό, και άλλο δεν έχω. Φωτίζει ελάχιστα, ίσα ίσα για αν μην τσακιστώ στη σκάλα. Καληνύχτα.
Λίγο πριν αποκοιμηθώ στο κρεβάτι που κυριολεκτικά καίει, σκέφτομαι πόσο μακριά από την μαρτυρική Βαγδάτη έμοιαζε αυτή η ντίσκο του Λιβάνου όπου χόρευε αισθησιακά η ναζιάρα Χάιφα, ανάμεσα στους ξένοιαστους θεατές...
Έναν κόσμο μακριά.
Ελλάδα, Ιούλιος 2006
Ο Μαύρος Γάτος στην ειρηνική και ευημερούσα του πατρίδα, στο ασφαλές και άνετο σπίτι του, στην δροσιά του αιρκοντίσιον, γράφει στον υπολογιστή.
Πόσο μακριά, αλήθεια, μοιάζει η μαρτυρική Βηρυττός... Πόσο μακριά φαντάζει ο τρόμος του Λιβάνου, η προσφυγιά, η αγωνία, ο πόλεμος, ο θάνατος...
Αλήθεια, πόσο μακριά;;;
"Έναν κόσμο μακριά;"
ΟΣΟ ΚΑΙ Η ΒΑΓΔΑΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΗΡΥΤΤΟ ΤΟΥ 2003;
Η Ελπίδα όμως ΔΕΝ πεθαίνει, ποτέ...Βαγδάτη 2003 - φώτο: Γιάννης Καμπούρης/PRISMA(c)
24 Ιουλ 2006
ΟΛΑ ΤΡΙΓΥΡΩ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ, ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕΝΟΥΝ… ΜΗΛΟΣ-ΑΘΗΝΑ: 0-1, ΛΙΒΑΝΟΣ-ΙΣΡΑΗΛ: 0-1.
Κάθε ομοιότητα με χώρες και καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική...
Το 416 π.Χ., ενώ ακόμα διαρκούσε η Νικίειος Ειρήνη μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, οι Αθηναίοι επιχείρησαν να αναγκάσουν τους Μηλίους να μπουν στην Αθηναϊκή Συμμαχία. Η Μήλος ήταν αποικία των Σπαρτιατών, αλλά είχε μείνει ως τότε ουδέτερη στον Πελοποννησιακό Πόλεμο (431-404 π.Χ.).
Εμφανίστηκαν λοιπόν οι Αθηναίοι στη Μήλο το Μάρτη του 416 π.Χ., με δύναμη πολλαπλάσια από εκείνη που μπορούσαν να αντιπαρατάξουν οι Μήλιοι, και ζήτησαν να διαπραγματευτούν την «εκούσια» προσχώρηση της Μήλου στην Αθηναϊκή «Συμμαχία», με το μαχαίρι κυριολεκτικά στο λαιμό των Μηλίων.
Το περιεχόμενο των «διαπραγματεύσεων» που ακολούθησαν μάς το παρέδωσε ο Θουκυδίδης στο σχετικό τμήμα της Ξυγγραφής (βιβλίο 5ο, κεφ. 84-116), που είναι γνωστό ως «διάλογος Μηλίων και Αθηναίων». Τα λεγόμενα ταν Αθηναίων σε αυτόν τον «διάλογο» αποτελούν ένα κλασικό δείγμα πολιτικού κυνισμού. Η Δύναμη (οι Αθηναίοι) ποδοπατεί ασύστολα κάθε έννοια δικαιοσύνης, όσο κι αν την επικαλείται η αδύναμη πλευρά (οι Μήλιοι).
«Αν δεν είστε μαζί μας», τους είπαν, «είστε εναντίον μας. Και μη χτυπιέστε άδικα για το "Δίκαιο" και για λοιπές αηδίες, ό,τι κι αν λέτε, εμείς είμαστε οι Δυνατοί, και θα κάνουμε έτσι κι αλλιώς ό,τι εμείς νομίζουμε ότι μας συμφέρει. Ναι, με το έτσι θέλω».
Οι «διαπραγματεύσεις» απέτυχαν, γιατί οι Μήλιοι επέμειναν να μείνουν ανεξάρτητοι κι ουδέτεροι. Τότε οι Αθηναίοι τους πολιόρκησαν, και αφού τους νίκησαν, έσφαξαν για τιμωρία όλους τους άρρενες "τρομοκράτες-επαναστάτες", και πούλησαν τα γυναικόπαιδα ως δούλους. Στην έρημη πια Μήλο, εγκατέστησαν 500 Αθηναίους κληρούχους.
Ανάμεσα στις δύο φάσεις της πολιορκίας, οι Μήλιοι έσπασαν τον κλοιό των πολιορκητών σε αναζήτηση προμηθειών. Κατά την έξοδο αυτή, έχασαν τη ζωή τους πολλά παλικάρια των κραταιών Αθηναίων. Και είκοσι χρόνια μετά, η Ιστορία εκδικήθηκε τους Αθηναίους. Ο φοβερός λιμός που αποδεκάτισε την Αθήνα, έφερε και στους Σπαρτιάτες την τελική νίκη στον μακροχρόνιο Πελοποννησιακό πόλεμο. Η νικημένη Αθήνα δεν θα συνέρχονταν ποτέ πιά, ούτε όμως και η Σπάρτη, νικήτρια τυπικά, αλλά φοβερά εξαντλημένη ουσιαστικά. Το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, ήταν και το τέλος της Κλασσικής Ελλάδας...
(...)
Μήλιοι: «Ναι, ήταν καλή η ιδέα σας να συνομιλήσουμε σε επίπεδο αντιπροσωπειών, μακριά από το πλήθος. Από την άλλη όμως, η παρουσία του στρατού σας εδώ, σε πλήρη ετοιμότητα, δεν είναι κάτι αόριστο, αλλά κάτι πολύ χειροπιαστό. Κάτι που βρίσκεται σε φανερή αντίθεση με την πρότασή σας για συνεννόηση. Βλέπουμε ότι έχετε έρθει να μάς επιβληθείτε με τη βία, δεν είστε εδώ σαν συνομιλητές. Κατά πάσα πιθανότητα, το τέλος της συζήτησης θα σημάνει πόλεμο, αν χάριν του δίκιου μας αρνηθούμε να υποχωρήσουμε, και δουλεία, αν καταφέρετε να μάς πείσετε».
Ἀθηναῖοι: εἰ μὲν τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων λογιούμενοι ἢ ἄλλο τι ξυνήκετε ἢ ἐκ τῶν παρόντων καὶ ὧν ὁρᾶτε περὶ σωτηρίας βουλεύσοντες τῇ πόλει, παυοίμεθ' ἄν: εἰ δ' ἐπὶ τοῦτο, λέγοιμεν ἄν. (Αν ήρθατε μόνο και μόνο για να κάνετε εικασίες, και όχι για να σώσετε την πολιτεία σας, τότε να φύγουμε. Αλλιώς να μείνουμε, και να συνεχίσουμε τη συζήτηση.)
Μήλιοι: εἰκὸς μὲν καὶ ξυγγνώμη ἐν τῷ τοιῷδε καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ καὶ λέγοντας καὶ δοκοῦντας τρέπεσθαι: ἡ μέντοι ξύνοδος καὶ περὶ σωτηρίας ἥδε πάρεστι, καὶ ὁ λόγος ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω. (Στην δύσκολη θέση στην οποία βρισκόμαστε, είναι νομίζουμε λογικό και συγχωρητέο να περνάνε από την σκέψη μας πολλά. Τόσο επιχειρήματα, όσο και πιθανότητες. Βέβαια, σκοπός της σημερινής μας συνάντησης είναι η δική μας σωτηρία. Ας γίνει λοιπόν η συζήτηση όπως εσείς το θεωρείτε σωστό.)
Ἀθηναῖοι: ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ' ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ' ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ' ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν. (Δεν ήρθαμε να σας πούμε όμορφες πολυλογίες, που δεν πρόκειται έτσι κι αλλιώς να σας πείσουν. Δεν θα υποστηρίξουμε ότι δίκαια είμαστε εμείς οι ηγεμόνες, επειδή νικήσαμε τους Πέρσες, ή ότι εκστρατεύσαμε εναντίον σας επειδή μάς προκαλέσατε. Μην προσπαθήσετε όμως κι εσείς να χρησιμοποιήσετε το επιχείρημα ότι ενώ είστε άποικοι των Σπαρτιατών δεν μπήκατε στον πόλεμο στο πλευρό τους, ή ότι δεν μάς έχετε κάνει κανένα κακό. Στόχος μας είναι να γίνει είναι δυνατόν ό,τι καλύτερο, με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα, που και οι δύο πλευρές τα γνωρίζουμε καλά. Άλλωστε όλοι ξέρουν ότι η έννοια του Δικαίου έχει νόημα μόνο όταν οι δύο πλευρές είναι ισότιμες μεταξύ τους, και όταν αυτό δεν συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους, και οι αδύναμοι αναγκαστικά συναινούν και υπακούουν.)
Μήλιοι: ἧι μὲν δὴ νομίζομέν γε, χρήσιμον ̔ἀνάγκη γάρ, ἐπειδὴ ὑμεῖς οὕτω παρὰ τὸ δίκαιον τὸ ξυμφέρον λέγειν ὑπέθεσθἐ μὴ καταλύειν ὑμᾶς τὸ κοινὸν ἀγαθόν, ἀλλὰ τῷ αἰεὶ ἐν κινδύνῳ γιγνομένῳ εἶναι τὰ εἰκότα καὶ δίκαια, καί τι καὶ ἐντὸς τοῦ ἀκριβοῦς πείσαντά τινα ὠφεληθῆναι. καὶ πρὸς ὑμῶν οὐχ ἧσσον τοῦτο, ὅσῳ καὶ ἐπὶ μεγίστῃ τιμωρίᾳ σφαλέντες ἂν τοῖς ἄλλοις παράδειγμα γένοισθε. (Μας λέτε ότι πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τα περί Δικαίου, και να συζητήσουμε με βάση το συμφέρον. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι και για σας θα ήταν συμφέρον να μην καταργήσετε τη Λογική και το Δίκαιο, που είναι αγαθά πολύτιμα για όλους, ώστε όποιος βρίσκεται σε κίνδυνο να μπορεί να συνεχίσει να τα επικαλείται. Αυτό είναι και για σας πολύ σημαντικό: αν κάποτε στο μέλλον ηττηθείτε, θα μπορούσαν τότε οι νικητές σας να σας τιμωρήσουν παραδειγματικά. )
Ἀθηναῖοι: ἡμεῖς δὲ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς, ἢν καὶ παυθῇ, οὐκ ἀθυμοῦμεν τὴν τελευτήν: οὐ γὰρ οἱ ἄρχοντες ἄλλων, ὥσπερ καὶ Λακεδαιμόνιοι, οὗτοι δεινοὶ τοῖς νικηθεῖσιν ̔ἔστι δὲ οὐ πρὸς Λακεδαιμονίους ἡμῖν ὁ ἀγών̓, ἀλλ' ἢν οἱ ὑπήκοοί που τῶν ἀρξάντων αὐτοὶ ἐπιθέμενοι κρατήσωσιν. [2] καὶ περὶ μὲν τούτου ἡμῖν ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι: ὡς δὲ ἐπ' ὠφελίᾳ τε πάρεσμεν τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ νῦν τοὺς λόγους ἐροῦμεν τῆς ὑμετέρας πόλεως, ταῦτα δηλώσομεν, βουλόμενοι ἀπόνως μὲν ὑμῶν ἄρξαι, χρησίμως δ' ὑμᾶς ἀμφοτέροις σωθῆναι. (Δεν μάς ανησυχεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι νικημένοι Ισχυροί δεν κινδυνεύουν από τους άλλους Ισχυρούς, όπως είναι οι Λακεδαιμόνιοι, άλλωστε αυτήν την στιγμή δεν αντιδικούμε με αυτούς. Επικίνδυνοι για τους Ισχυρούς είναι οι υποτελείς, όταν επαναστατούν ενάντια στους αφέντες τους. Αφήστε σ'εμάς αυτήν την έγνοια. Εμείς βρισκόμαστε εδώ για το συμφέρον της Ηγεμονίας μας [της Αθηναϊκής Συμμαχίας], και όσα θα σας πούμε έχουν στόχο την σωτηρία της πολιτείας σας. Το θέμα είναι εμείς μεν να σάς επιβληθούμε χωρίς κόπο, εσείς δε να σωθείτε, για το συμφέρον και των δυό μας.)
Μήλιοι: Καὶ πῶς χρήσιμον ἂν ξυμβαίη ἠμῖν δουλεῦσαι, ὥσπερ καὶ ὑμὶν ἄρξαι; (Πώς είναι δυνατόν να μάς συμφέρει εμάς να γίνουμε σκλάβοι σας, όπως συμφέρει εσάς να μας υποδουλώσετε;)
Ἀθηναῖοι: Ὅτι ὑμὶν μὲν πρὸ τοῦ τὰ δεινότατα παθεῖν ὑπακοῦσαι ἂν γένοιτο, ἡμεῖς δὲ μὴ διαφθείραντες ὑμᾶς κερδαίνοιμεν ἄν. (Είναι, γιατί έτσι εσείς θ'αποφύγετε πολύ χειρότερα παθήματα, αλλά κι εμείς θα κερδίσουμε, που δεν θα καταστραφείτε.)
Μήλιοι: Ὥστε δὲ ἡσυχίαν ἄγοντας ἡμᾶς φίλους μὲν εἶναι ἀντὶ πολεμίων, ξυμμάχους δὲ μηδετέρων, οὐκ ἂν δέξαισθε; (Ώστε δεν δέχεστε να μείνουμε ουδέτεροι, να είμαστε φίλοι σας αντί εχθροί, σύμμαχοι ούτε δικοί σας ούτε των εχθρών σας;)
Ἀθηναῖοι: Οὐ γὰρ τοσούτον ἡμᾶς βλάπτει ἡ ἔχθρα ὑμῶν ὅσον ἡ φιλία μὲν ἀσθενείας, τὸ δὲ μῖσος δυνάμεως παράδειγμα τοῖς ἀρχομένοις δηλούμενον. (Η φιλία σας θα μας έβλαπτε περισσότερο από το να είστε εχθροί μας, γιατί θα ήταν σημείο δικής μας αδυναμίας. Αντίθετα, το μίσος σας θα απέδειχνε στους υποτελείς μας τη δύναμή μας.)
Μήλιοι: Σκοποῦσι δ' ὑμῶν οὕτως οἱ ὑπήκοοι τὸ εἰκός, ὥστε τούς τε μὴ προσήκοντας καὶ ὅσοι ἄποικοι ὄντες οἱ πολλοὶ καὶ ἀποστάντες τινὲς κεχείρωνται ἐς τὸ αὐτὸ τιθέασιν; (Οι υπήκοοί σας θεωρούν σωστό να αντιμετωπίζονται με τα ίδια κριτήρια αυτοί που δεν ανήκουν στην δική σας σφαίρα επιρροής, και οι δικοί σας άποικοι που τυχόν αποστατούν;)
Ἀθηναῖοι: Δικαιώματι γὰρ οὐδετέρους ἐλλείπειν ἡγοῦνται, κατὰ δύναμιν δὲ τοὺς μὲν περιγίγνεσθαι, ἡμᾶς δὲ φόβῳ οὐκ ἐπιέναι( ὥστε ἔξω καὶ τοῦ πλεόνων ἄρξαι καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἠμῖν διὰ τὸ καταστραφῆναι ἂν παράσχοιτε, ἄλλως τὲ καὶ νησιῶται ναυκρατόρων, καὶ ἀσθενέστεροι ἑτέρων ὄντες, εἰ μὴ περιγένοισθε. (Οι υπήκοοί μας θεωρούν ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μένει ουδέτερος, και όποιος το κάνει το οφείλει στη δύναμή του, που τού επιτρέπει να μη μας φοβάται. Αν υποταχτείτε, εκτός από την διεύρυνση της συμμαχίας μας, θα μας προσφέρετε και περισσότερη ασφάλεια. Άλλωστε δεν επιτρέπεται εσείς, που είστε νησιώτες, και μάλιστα ασθενέστεροι από άλλους, να εμφανίζεστε σαν ισχυρότεροι από εμάς τους θαλασσοκράτορες.)
Θουκυδίδου Ιστοριών, Βιβλίο Ε, 92
.
Εμφανίστηκαν λοιπόν οι Αθηναίοι στη Μήλο το Μάρτη του 416 π.Χ., με δύναμη πολλαπλάσια από εκείνη που μπορούσαν να αντιπαρατάξουν οι Μήλιοι, και ζήτησαν να διαπραγματευτούν την «εκούσια» προσχώρηση της Μήλου στην Αθηναϊκή «Συμμαχία», με το μαχαίρι κυριολεκτικά στο λαιμό των Μηλίων.
Το περιεχόμενο των «διαπραγματεύσεων» που ακολούθησαν μάς το παρέδωσε ο Θουκυδίδης στο σχετικό τμήμα της Ξυγγραφής (βιβλίο 5ο, κεφ. 84-116), που είναι γνωστό ως «διάλογος Μηλίων και Αθηναίων». Τα λεγόμενα ταν Αθηναίων σε αυτόν τον «διάλογο» αποτελούν ένα κλασικό δείγμα πολιτικού κυνισμού. Η Δύναμη (οι Αθηναίοι) ποδοπατεί ασύστολα κάθε έννοια δικαιοσύνης, όσο κι αν την επικαλείται η αδύναμη πλευρά (οι Μήλιοι).
«Αν δεν είστε μαζί μας», τους είπαν, «είστε εναντίον μας. Και μη χτυπιέστε άδικα για το "Δίκαιο" και για λοιπές αηδίες, ό,τι κι αν λέτε, εμείς είμαστε οι Δυνατοί, και θα κάνουμε έτσι κι αλλιώς ό,τι εμείς νομίζουμε ότι μας συμφέρει. Ναι, με το έτσι θέλω».
Οι «διαπραγματεύσεις» απέτυχαν, γιατί οι Μήλιοι επέμειναν να μείνουν ανεξάρτητοι κι ουδέτεροι. Τότε οι Αθηναίοι τους πολιόρκησαν, και αφού τους νίκησαν, έσφαξαν για τιμωρία όλους τους άρρενες "τρομοκράτες-επαναστάτες", και πούλησαν τα γυναικόπαιδα ως δούλους. Στην έρημη πια Μήλο, εγκατέστησαν 500 Αθηναίους κληρούχους.
Ανάμεσα στις δύο φάσεις της πολιορκίας, οι Μήλιοι έσπασαν τον κλοιό των πολιορκητών σε αναζήτηση προμηθειών. Κατά την έξοδο αυτή, έχασαν τη ζωή τους πολλά παλικάρια των κραταιών Αθηναίων. Και είκοσι χρόνια μετά, η Ιστορία εκδικήθηκε τους Αθηναίους. Ο φοβερός λιμός που αποδεκάτισε την Αθήνα, έφερε και στους Σπαρτιάτες την τελική νίκη στον μακροχρόνιο Πελοποννησιακό πόλεμο. Η νικημένη Αθήνα δεν θα συνέρχονταν ποτέ πιά, ούτε όμως και η Σπάρτη, νικήτρια τυπικά, αλλά φοβερά εξαντλημένη ουσιαστικά. Το τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου, ήταν και το τέλος της Κλασσικής Ελλάδας...
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ-ΜΗΛΙΩΝ
μετάφραση: Μαύρος Γάτος
κατεβάστε εδώ πολυτονικά ελληνικά (απαραίτητο για να δείτε σωστά τα αρχαία)
μετάφραση: Μαύρος Γάτος
κατεβάστε εδώ πολυτονικά ελληνικά (απαραίτητο για να δείτε σωστά τα αρχαία)
(...)
Μήλιοι: «Ναι, ήταν καλή η ιδέα σας να συνομιλήσουμε σε επίπεδο αντιπροσωπειών, μακριά από το πλήθος. Από την άλλη όμως, η παρουσία του στρατού σας εδώ, σε πλήρη ετοιμότητα, δεν είναι κάτι αόριστο, αλλά κάτι πολύ χειροπιαστό. Κάτι που βρίσκεται σε φανερή αντίθεση με την πρότασή σας για συνεννόηση. Βλέπουμε ότι έχετε έρθει να μάς επιβληθείτε με τη βία, δεν είστε εδώ σαν συνομιλητές. Κατά πάσα πιθανότητα, το τέλος της συζήτησης θα σημάνει πόλεμο, αν χάριν του δίκιου μας αρνηθούμε να υποχωρήσουμε, και δουλεία, αν καταφέρετε να μάς πείσετε».
Ἀθηναῖοι: εἰ μὲν τοίνυν ὑπονοίας τῶν μελλόντων λογιούμενοι ἢ ἄλλο τι ξυνήκετε ἢ ἐκ τῶν παρόντων καὶ ὧν ὁρᾶτε περὶ σωτηρίας βουλεύσοντες τῇ πόλει, παυοίμεθ' ἄν: εἰ δ' ἐπὶ τοῦτο, λέγοιμεν ἄν. (Αν ήρθατε μόνο και μόνο για να κάνετε εικασίες, και όχι για να σώσετε την πολιτεία σας, τότε να φύγουμε. Αλλιώς να μείνουμε, και να συνεχίσουμε τη συζήτηση.)
Μήλιοι: εἰκὸς μὲν καὶ ξυγγνώμη ἐν τῷ τοιῷδε καθεστῶτας ἐπὶ πολλὰ καὶ λέγοντας καὶ δοκοῦντας τρέπεσθαι: ἡ μέντοι ξύνοδος καὶ περὶ σωτηρίας ἥδε πάρεστι, καὶ ὁ λόγος ᾧ προκαλεῖσθε τρόπῳ, εἰ δοκεῖ, γιγνέσθω. (Στην δύσκολη θέση στην οποία βρισκόμαστε, είναι νομίζουμε λογικό και συγχωρητέο να περνάνε από την σκέψη μας πολλά. Τόσο επιχειρήματα, όσο και πιθανότητες. Βέβαια, σκοπός της σημερινής μας συνάντησης είναι η δική μας σωτηρία. Ας γίνει λοιπόν η συζήτηση όπως εσείς το θεωρείτε σωστό.)
Ἀθηναῖοι: ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ' ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ' ὑμᾶς ἀξιοῦμεν ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ' ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν. (Δεν ήρθαμε να σας πούμε όμορφες πολυλογίες, που δεν πρόκειται έτσι κι αλλιώς να σας πείσουν. Δεν θα υποστηρίξουμε ότι δίκαια είμαστε εμείς οι ηγεμόνες, επειδή νικήσαμε τους Πέρσες, ή ότι εκστρατεύσαμε εναντίον σας επειδή μάς προκαλέσατε. Μην προσπαθήσετε όμως κι εσείς να χρησιμοποιήσετε το επιχείρημα ότι ενώ είστε άποικοι των Σπαρτιατών δεν μπήκατε στον πόλεμο στο πλευρό τους, ή ότι δεν μάς έχετε κάνει κανένα κακό. Στόχος μας είναι να γίνει είναι δυνατόν ό,τι καλύτερο, με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα, που και οι δύο πλευρές τα γνωρίζουμε καλά. Άλλωστε όλοι ξέρουν ότι η έννοια του Δικαίου έχει νόημα μόνο όταν οι δύο πλευρές είναι ισότιμες μεταξύ τους, και όταν αυτό δεν συμβαίνει, οι δυνατοί κάνουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμή τους, και οι αδύναμοι αναγκαστικά συναινούν και υπακούουν.)
Μήλιοι: ἧι μὲν δὴ νομίζομέν γε, χρήσιμον ̔ἀνάγκη γάρ, ἐπειδὴ ὑμεῖς οὕτω παρὰ τὸ δίκαιον τὸ ξυμφέρον λέγειν ὑπέθεσθἐ μὴ καταλύειν ὑμᾶς τὸ κοινὸν ἀγαθόν, ἀλλὰ τῷ αἰεὶ ἐν κινδύνῳ γιγνομένῳ εἶναι τὰ εἰκότα καὶ δίκαια, καί τι καὶ ἐντὸς τοῦ ἀκριβοῦς πείσαντά τινα ὠφεληθῆναι. καὶ πρὸς ὑμῶν οὐχ ἧσσον τοῦτο, ὅσῳ καὶ ἐπὶ μεγίστῃ τιμωρίᾳ σφαλέντες ἂν τοῖς ἄλλοις παράδειγμα γένοισθε. (Μας λέτε ότι πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τα περί Δικαίου, και να συζητήσουμε με βάση το συμφέρον. Εμείς όμως πιστεύουμε ότι και για σας θα ήταν συμφέρον να μην καταργήσετε τη Λογική και το Δίκαιο, που είναι αγαθά πολύτιμα για όλους, ώστε όποιος βρίσκεται σε κίνδυνο να μπορεί να συνεχίσει να τα επικαλείται. Αυτό είναι και για σας πολύ σημαντικό: αν κάποτε στο μέλλον ηττηθείτε, θα μπορούσαν τότε οι νικητές σας να σας τιμωρήσουν παραδειγματικά. )
Ἀθηναῖοι: ἡμεῖς δὲ τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς, ἢν καὶ παυθῇ, οὐκ ἀθυμοῦμεν τὴν τελευτήν: οὐ γὰρ οἱ ἄρχοντες ἄλλων, ὥσπερ καὶ Λακεδαιμόνιοι, οὗτοι δεινοὶ τοῖς νικηθεῖσιν ̔ἔστι δὲ οὐ πρὸς Λακεδαιμονίους ἡμῖν ὁ ἀγών̓, ἀλλ' ἢν οἱ ὑπήκοοί που τῶν ἀρξάντων αὐτοὶ ἐπιθέμενοι κρατήσωσιν. [2] καὶ περὶ μὲν τούτου ἡμῖν ἀφείσθω κινδυνεύεσθαι: ὡς δὲ ἐπ' ὠφελίᾳ τε πάρεσμεν τῆς ἡμετέρας ἀρχῆς καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ νῦν τοὺς λόγους ἐροῦμεν τῆς ὑμετέρας πόλεως, ταῦτα δηλώσομεν, βουλόμενοι ἀπόνως μὲν ὑμῶν ἄρξαι, χρησίμως δ' ὑμᾶς ἀμφοτέροις σωθῆναι. (Δεν μάς ανησυχεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Οι νικημένοι Ισχυροί δεν κινδυνεύουν από τους άλλους Ισχυρούς, όπως είναι οι Λακεδαιμόνιοι, άλλωστε αυτήν την στιγμή δεν αντιδικούμε με αυτούς. Επικίνδυνοι για τους Ισχυρούς είναι οι υποτελείς, όταν επαναστατούν ενάντια στους αφέντες τους. Αφήστε σ'εμάς αυτήν την έγνοια. Εμείς βρισκόμαστε εδώ για το συμφέρον της Ηγεμονίας μας [της Αθηναϊκής Συμμαχίας], και όσα θα σας πούμε έχουν στόχο την σωτηρία της πολιτείας σας. Το θέμα είναι εμείς μεν να σάς επιβληθούμε χωρίς κόπο, εσείς δε να σωθείτε, για το συμφέρον και των δυό μας.)
Μήλιοι: Καὶ πῶς χρήσιμον ἂν ξυμβαίη ἠμῖν δουλεῦσαι, ὥσπερ καὶ ὑμὶν ἄρξαι; (Πώς είναι δυνατόν να μάς συμφέρει εμάς να γίνουμε σκλάβοι σας, όπως συμφέρει εσάς να μας υποδουλώσετε;)
Ἀθηναῖοι: Ὅτι ὑμὶν μὲν πρὸ τοῦ τὰ δεινότατα παθεῖν ὑπακοῦσαι ἂν γένοιτο, ἡμεῖς δὲ μὴ διαφθείραντες ὑμᾶς κερδαίνοιμεν ἄν. (Είναι, γιατί έτσι εσείς θ'αποφύγετε πολύ χειρότερα παθήματα, αλλά κι εμείς θα κερδίσουμε, που δεν θα καταστραφείτε.)
Μήλιοι: Ὥστε δὲ ἡσυχίαν ἄγοντας ἡμᾶς φίλους μὲν εἶναι ἀντὶ πολεμίων, ξυμμάχους δὲ μηδετέρων, οὐκ ἂν δέξαισθε; (Ώστε δεν δέχεστε να μείνουμε ουδέτεροι, να είμαστε φίλοι σας αντί εχθροί, σύμμαχοι ούτε δικοί σας ούτε των εχθρών σας;)
Ἀθηναῖοι: Οὐ γὰρ τοσούτον ἡμᾶς βλάπτει ἡ ἔχθρα ὑμῶν ὅσον ἡ φιλία μὲν ἀσθενείας, τὸ δὲ μῖσος δυνάμεως παράδειγμα τοῖς ἀρχομένοις δηλούμενον. (Η φιλία σας θα μας έβλαπτε περισσότερο από το να είστε εχθροί μας, γιατί θα ήταν σημείο δικής μας αδυναμίας. Αντίθετα, το μίσος σας θα απέδειχνε στους υποτελείς μας τη δύναμή μας.)
Μήλιοι: Σκοποῦσι δ' ὑμῶν οὕτως οἱ ὑπήκοοι τὸ εἰκός, ὥστε τούς τε μὴ προσήκοντας καὶ ὅσοι ἄποικοι ὄντες οἱ πολλοὶ καὶ ἀποστάντες τινὲς κεχείρωνται ἐς τὸ αὐτὸ τιθέασιν; (Οι υπήκοοί σας θεωρούν σωστό να αντιμετωπίζονται με τα ίδια κριτήρια αυτοί που δεν ανήκουν στην δική σας σφαίρα επιρροής, και οι δικοί σας άποικοι που τυχόν αποστατούν;)
Ἀθηναῖοι: Δικαιώματι γὰρ οὐδετέρους ἐλλείπειν ἡγοῦνται, κατὰ δύναμιν δὲ τοὺς μὲν περιγίγνεσθαι, ἡμᾶς δὲ φόβῳ οὐκ ἐπιέναι( ὥστε ἔξω καὶ τοῦ πλεόνων ἄρξαι καὶ τὸ ἀσφαλὲς ἠμῖν διὰ τὸ καταστραφῆναι ἂν παράσχοιτε, ἄλλως τὲ καὶ νησιῶται ναυκρατόρων, καὶ ἀσθενέστεροι ἑτέρων ὄντες, εἰ μὴ περιγένοισθε. (Οι υπήκοοί μας θεωρούν ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μένει ουδέτερος, και όποιος το κάνει το οφείλει στη δύναμή του, που τού επιτρέπει να μη μας φοβάται. Αν υποταχτείτε, εκτός από την διεύρυνση της συμμαχίας μας, θα μας προσφέρετε και περισσότερη ασφάλεια. Άλλωστε δεν επιτρέπεται εσείς, που είστε νησιώτες, και μάλιστα ασθενέστεροι από άλλους, να εμφανίζεστε σαν ισχυρότεροι από εμάς τους θαλασσοκράτορες.)
Θουκυδίδου Ιστοριών, Βιβλίο Ε, 92
.
23 Ιουλ 2006
22 Ιουλ 2006
SATURDAY NIGHT TERROR IN BEIRUT
Hanady Al Salman, editor in the Lebanese newspaper As-Safir, reporting from Beirut
"So it’s Saturday. The day we fear. It seems the Israelis will have to postpone some of whatever plans they might have: the evacuations are not done yet. The French still have people leaving tomorrow, the Canadians too. There are growing reports about the segregation of the US evacuations : they have priorities .. white ones. I’m sorry I can’t confirm , but my friends holding US passports keep telling me about it. I don’t have time to investigate it, I’m rather working with the people fleeing their villages and homes. Hamra (neighborhood in West Beirut, not targeted yet) was almost booming this morning. There were even traffic jams in the streets were some of the embassies asked their citizens to go to to be evacuated. There are also people who are shopping : food, bread, necessities that is. Hamra is hosting loads of displaced people from both the South and the Southern Suburb. There are also people who just need to go out for a walk… I even spotted two lovers walking hand in hand in one of the streets. All this is happening today because last night , Beirut and its suburb were spared air strikes. It’s weird, the ability of human beings to cope and go on no matter what. One “clam” evening and it somehow feels like we’re back to normal again. We, here in Beirut, can afford it. Some of my friends who live in the Southern Suburb went there yesterday to check on their houses and bring some of their stuff : they weren’t able to find their homes. Whole neighborhoods are completely destroyed, they weren’t even able to recognize in which streets they were. Some people were able to reach Beirut from the South over the past couple of days. Their tell hideous stories , about what they witnessed there, about how they fled and what they encountered on the roads, about the people they left behind : some alive and some buried under the rubbles. I feel you should read their stories, but I really don’t have time to translate the articles we publish in As-Safir ...."
MIDDLE EAST CRISIS: AM I BEING "UNILATERAL" OR EVEN, "FANATIZED"? HERE ARE SOME FACTS.
Children in Lebanon dressed up as soldiers of the Hezbollahand carrying fake Katyusha missiles
(from my friend's Oldskipper blog)
Israeli girls decorating bombs bound for LebanonSome people, here and in other conversations, have been accusing me of being "unilateral" in my opinions, in the favor of the Arabs, or even "fanatised" against Israel. I deny that completely.
The truth is that I am very angry with Israel. I am angry with their leadership, who commits crimes against humanity. I am angry with the 90% (or is it 95%?) of the population who totally justifies the invasion in Lebanon, according to the polls, and with those who raise their children in HATE against the Arabs. I am angry with the jewish overseas organisations that fully support Israel in this war and may have been the ones who encouraged the total "operation". I AM ANGRY WITH THIS COUNTRY, ISRAEL, THAT HAS BECOME THE "BULLY" OF THE MIDDLE EAST. Am I righteously angry?
I am the last person in this world who would defend the fanatic Mullahs and the warlords of the Hezbollah, or the Hamas, or the theocratic non-secular regime of Iran, all these people who deny to Israel the right to exist. But let's face the facts.
After WWII, the "Powers" decided to give the Jews a homeland, mostly as an indemnity for the Holocaust and the sufferings of the European Jews. At this time, there were practically no Jews left in Palestine, a British colony up to then . So the West partitioned Palestine into Israel and Jordan, calling Jews from all over the world to re-populate the new state, after centuries (or millenia?) of worldwide "exile". The creation of Israel, in 1948, was a mythical dream come true for the Jews, albeit payed with the blood of the millions of the Holocaust victims.
I am neither an Arab nor a Jew, so it's easier for me to see things from a distance. I do not support or justify those who are opposed to the existence of Israel. I ACCEPT THE CREATION OF ISRAEL. The Jews have the right to have a homeland. A HOMELAND IN WHICH TO LIVE IN PEACEFULLY AND IN HARMONY WITH THEIR NEIGHBORS.
But the Arab world wouldn't accept that, not so easily. From the beginning they have been extremely hostile to the newly created state, refusing to acknowledge its legitimacy, and crying out for its extermination. And war was present from the very beginning. In 1948-49, war between Israel and Jordan. In 1956 Israel overran Egypt in the Suez-Sinai War. And before the six day war of 1967, the Arabs, led by the Egyptian president Nasser, were preparing to end up with Israel. Even today, I have the sensation that the majority of the Arabs would like Isrel to be wiped out of the map. And there are those extremists who have set as their live's aim to destruct Israel.
When the Arab world decided to wipe out Israel from the map, they launched a full scale attack against it. And they ate dust. David crushed Goliath with the big mouth. In six days, the Arabs, had not only been defeated, but also lost the Sina Peninsula and the Gaza stripe (Egypt), the Western Bank of the river Jordan ( Jordan), and the Golan Heights (Syria).
On November 22 1967, the UN passed Resolution 242, which called for Israel to withdraw from the Occupied Territories; in return the Arab states would recognize Israel’s independence and guarantee secure borders for Israel. Events, however, did not follow Resolution 242. The Arabs and Palestinians declared their intention to continue fighting Israel, and Israel refused to return the Occupied Territories. A new Arab-Israeli war followed in 1973. And the peace process throughout the 1970s, 1980s, and 1990s has failed so long to put an end to the conflict.
Up to this I could not possibly blame Israel for anything. But ever since the end of the wars, Israel has behaved in the most arrogant and agressive way possible. Israel has been constantly refusing to return the lands of the Western Bank, where, remember, before the Six Days War only Palestinians lived. Instead, under the pressure of the Israeli ultranationalists, the Israelis have been trying all these years to wipe the Arabs out of the West Bank (those who had not fleed into Jordan or Lebanon or elsewhere), and they have planted in the occupied territories multiple new waves of newcomer Jewish settlers from all over the world, against any ethic, violating International Laws and United Nations' resolutions. THEY HAVE BEEN PRACTISING THE "LAW OF POWER" ALL THESE YEARS. Keeping generations of the Palestinians into constant uprest. Killing and emprisoning at will, naming a "terrorist" anyone who would not obey their iron rule. Supressing any voice of protest, from any side it might originate from, and especially from the Jewish opposition.
All this has apparently led to an escalation of the Palestinian hatred against Israel, and has gradually brought us to the present situation. In my opinion after the six day war (in 1967) a Palestinian state had been created in West Bank, the region would now be calm and prosperous. Instead, what we see now is a region where children live in fear, bombs explode attached to desperate teens kiling unsuspecting people in the name of Allah, Arab dictators exploit the people's hatred against Israel to strengthen their own unlegitimate rule, war is omnipresent, AND CHILDREN OF BOTH SIDES ARE RAISED INTO HATRED AND INSECURITY.
Who is responsible for all this? Is it the Powers that created Israel out of nothing? No, I already said that I agree with the creation of the state of Israel in its original borders. Is it the Arab "leadership" who NEVER ACCEPTED THE CREATION OF ISRAEL? VERY PROBABLY. Is it the consequent Israeli governments, who have tried to usurpate the Occupied territories*** and attach them to Israel, populating them with newcomers, Jewish settlers from all over the world? OF COURSE...
(***NOTE: except Sina, which was eventually returned to Egypt, and Gaza, which has lately been returned to the Palestinians - nevertheless, the most important part is the Western Bank of Jordan including East Jerusalem, which Israel stubbornly refuses to return to the Arabs)
But it is NOT the Palestinian people, who lives in a state of OCCUPATION under Israeli administration in the Occupied territories, or in exile, in Jordan, in Lebanon, in Egypt, in Syria, all over the world, needless to say (I've testimonied that myself), THAT IN THESE COUNTRIES, THEY ARE ALSO CONSIDERED AS SECOND CLASS CITIZENS AND AS AN ANNOYING BURDEN, EVEN IN JORDAN, WHERE THE "LOCAL" PEOPLE ARE ALSO... EAST PALESTINIANS!!!!!!!
The puzzle is very hard to solve. It also includes international interests in the region, religious phanatism from both sides, ie the muslim fundamentalists who never accepted the creation of Israel and the Jewish fundamentalists who demand the reestablishment of the ancient Judaic state, to its original borders (incluyding of course the Western Bank). It includes foreign intervention, religious fanatism, tererorism, yes, the Israeli youth living from their childhood in a military atmosphere and serving at 18 in the cruelest army of the world, the Palestinian youth growing up as refugees or as second-class citizens in their own land, growing up in despair.
I cannot solve the puzzle for you, please make your own deductions. All I can say, all I have been trying to say all these days, is that what is happening RIGHT NOW in Lebanon is a totally unjustified agression ie AN AGRESSIVE WAR and A TERRIBLE HUMANITARIAN CATASTROPHE. I've posted the photos of the burnt Lebanese children trying to wake up some consiences. Somebody accused me of being "Irresponsibly Inflammatory". I think it is people who try to take distances who are irresponsibly pathetic. WE ARE NOT ALLOWED TO STAY IDLE AND WATCH LEBANON BURNING TO ASHES. What can WE do?
*I* CAN write this article, and this is exactly what I'm doing right now. Can YOU spread the word? Don't think it's a drop in the ocean. OCEANS ARE MADE OUT OF DROPS. SO ARE THE WAVES. SO ARE EVEN THE TSUNAMIS.
Let's create a Tsunami of Peace, Reason, and Justice. Will you join?
The truth is that I am very angry with Israel. I am angry with their leadership, who commits crimes against humanity. I am angry with the 90% (or is it 95%?) of the population who totally justifies the invasion in Lebanon, according to the polls, and with those who raise their children in HATE against the Arabs. I am angry with the jewish overseas organisations that fully support Israel in this war and may have been the ones who encouraged the total "operation". I AM ANGRY WITH THIS COUNTRY, ISRAEL, THAT HAS BECOME THE "BULLY" OF THE MIDDLE EAST. Am I righteously angry?
I am the last person in this world who would defend the fanatic Mullahs and the warlords of the Hezbollah, or the Hamas, or the theocratic non-secular regime of Iran, all these people who deny to Israel the right to exist. But let's face the facts.
After WWII, the "Powers" decided to give the Jews a homeland, mostly as an indemnity for the Holocaust and the sufferings of the European Jews. At this time, there were practically no Jews left in Palestine, a British colony up to then . So the West partitioned Palestine into Israel and Jordan, calling Jews from all over the world to re-populate the new state, after centuries (or millenia?) of worldwide "exile". The creation of Israel, in 1948, was a mythical dream come true for the Jews, albeit payed with the blood of the millions of the Holocaust victims.
I am neither an Arab nor a Jew, so it's easier for me to see things from a distance. I do not support or justify those who are opposed to the existence of Israel. I ACCEPT THE CREATION OF ISRAEL. The Jews have the right to have a homeland. A HOMELAND IN WHICH TO LIVE IN PEACEFULLY AND IN HARMONY WITH THEIR NEIGHBORS.
But the Arab world wouldn't accept that, not so easily. From the beginning they have been extremely hostile to the newly created state, refusing to acknowledge its legitimacy, and crying out for its extermination. And war was present from the very beginning. In 1948-49, war between Israel and Jordan. In 1956 Israel overran Egypt in the Suez-Sinai War. And before the six day war of 1967, the Arabs, led by the Egyptian president Nasser, were preparing to end up with Israel. Even today, I have the sensation that the majority of the Arabs would like Isrel to be wiped out of the map. And there are those extremists who have set as their live's aim to destruct Israel.
When the Arab world decided to wipe out Israel from the map, they launched a full scale attack against it. And they ate dust. David crushed Goliath with the big mouth. In six days, the Arabs, had not only been defeated, but also lost the Sina Peninsula and the Gaza stripe (Egypt), the Western Bank of the river Jordan ( Jordan), and the Golan Heights (Syria).
On November 22 1967, the UN passed Resolution 242, which called for Israel to withdraw from the Occupied Territories; in return the Arab states would recognize Israel’s independence and guarantee secure borders for Israel. Events, however, did not follow Resolution 242. The Arabs and Palestinians declared their intention to continue fighting Israel, and Israel refused to return the Occupied Territories. A new Arab-Israeli war followed in 1973. And the peace process throughout the 1970s, 1980s, and 1990s has failed so long to put an end to the conflict.
Up to this I could not possibly blame Israel for anything. But ever since the end of the wars, Israel has behaved in the most arrogant and agressive way possible. Israel has been constantly refusing to return the lands of the Western Bank, where, remember, before the Six Days War only Palestinians lived. Instead, under the pressure of the Israeli ultranationalists, the Israelis have been trying all these years to wipe the Arabs out of the West Bank (those who had not fleed into Jordan or Lebanon or elsewhere), and they have planted in the occupied territories multiple new waves of newcomer Jewish settlers from all over the world, against any ethic, violating International Laws and United Nations' resolutions. THEY HAVE BEEN PRACTISING THE "LAW OF POWER" ALL THESE YEARS. Keeping generations of the Palestinians into constant uprest. Killing and emprisoning at will, naming a "terrorist" anyone who would not obey their iron rule. Supressing any voice of protest, from any side it might originate from, and especially from the Jewish opposition.
All this has apparently led to an escalation of the Palestinian hatred against Israel, and has gradually brought us to the present situation. In my opinion after the six day war (in 1967) a Palestinian state had been created in West Bank, the region would now be calm and prosperous. Instead, what we see now is a region where children live in fear, bombs explode attached to desperate teens kiling unsuspecting people in the name of Allah, Arab dictators exploit the people's hatred against Israel to strengthen their own unlegitimate rule, war is omnipresent, AND CHILDREN OF BOTH SIDES ARE RAISED INTO HATRED AND INSECURITY.
Who is responsible for all this? Is it the Powers that created Israel out of nothing? No, I already said that I agree with the creation of the state of Israel in its original borders. Is it the Arab "leadership" who NEVER ACCEPTED THE CREATION OF ISRAEL? VERY PROBABLY. Is it the consequent Israeli governments, who have tried to usurpate the Occupied territories*** and attach them to Israel, populating them with newcomers, Jewish settlers from all over the world? OF COURSE...
(***NOTE: except Sina, which was eventually returned to Egypt, and Gaza, which has lately been returned to the Palestinians - nevertheless, the most important part is the Western Bank of Jordan including East Jerusalem, which Israel stubbornly refuses to return to the Arabs)
But it is NOT the Palestinian people, who lives in a state of OCCUPATION under Israeli administration in the Occupied territories, or in exile, in Jordan, in Lebanon, in Egypt, in Syria, all over the world, needless to say (I've testimonied that myself), THAT IN THESE COUNTRIES, THEY ARE ALSO CONSIDERED AS SECOND CLASS CITIZENS AND AS AN ANNOYING BURDEN, EVEN IN JORDAN, WHERE THE "LOCAL" PEOPLE ARE ALSO... EAST PALESTINIANS!!!!!!!
The puzzle is very hard to solve. It also includes international interests in the region, religious phanatism from both sides, ie the muslim fundamentalists who never accepted the creation of Israel and the Jewish fundamentalists who demand the reestablishment of the ancient Judaic state, to its original borders (incluyding of course the Western Bank). It includes foreign intervention, religious fanatism, tererorism, yes, the Israeli youth living from their childhood in a military atmosphere and serving at 18 in the cruelest army of the world, the Palestinian youth growing up as refugees or as second-class citizens in their own land, growing up in despair.
I cannot solve the puzzle for you, please make your own deductions. All I can say, all I have been trying to say all these days, is that what is happening RIGHT NOW in Lebanon is a totally unjustified agression ie AN AGRESSIVE WAR and A TERRIBLE HUMANITARIAN CATASTROPHE. I've posted the photos of the burnt Lebanese children trying to wake up some consiences. Somebody accused me of being "Irresponsibly Inflammatory". I think it is people who try to take distances who are irresponsibly pathetic. WE ARE NOT ALLOWED TO STAY IDLE AND WATCH LEBANON BURNING TO ASHES. What can WE do?
*I* CAN write this article, and this is exactly what I'm doing right now. Can YOU spread the word? Don't think it's a drop in the ocean. OCEANS ARE MADE OUT OF DROPS. SO ARE THE WAVES. SO ARE EVEN THE TSUNAMIS.
Let's create a Tsunami of Peace, Reason, and Justice. Will you join?
21 Ιουλ 2006
THE HELL IS SITUATED IN THE MIDDLE EAST - JUST LET THE ISRAELI FATHER WHO LOST HIS TWO CHILD SONS SPEAK. NOTHING ELSE.
" [Ehoud] Olmert (the Israeli Prime Minister) and [Shaul] Mofaz (the Israeli Defence Minister) are responsible for their death".
[the death of his two children, two boys, aged three and seven, dead yesterday in Nazareth(?) from the explosion of a Hezbollah missile, launched from Lebanon].
"They say that they are defending Israel. And "he"? [Nasrallah, the leader of the Hezbollah] What is HE doing?"
[the death of his two children, two boys, aged three and seven, dead yesterday in Nazareth(?) from the explosion of a Hezbollah missile, launched from Lebanon].
"They say that they are defending Israel. And "he"? [Nasrallah, the leader of the Hezbollah] What is HE doing?"
NOTE: I heard this tragic father in the Greek National Television (ERT) evening news yesterday. I don't remember his name, or his children's names. I am not even sure if it was in Nazareth or in Haifa that it happened. I don't know if he was an Israeli Jew or an Israeli Arab. I don't care. I am not interested in knowing. I only remember his face, or rather his expression, as he was saying the above words....
Mavros Gatos ("Black Cat", oh, so Black...)
Mavros Gatos ("Black Cat", oh, so Black...)
20 Ιουλ 2006
ΕΠΕΙΓΟΝ: Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ BLOGGING
Δέχομαι εδώ και μερικές ώρες εκατοντάδες επισκέψεις από Αγγλία και Αμερική. Μια έρευνα στον Extreme Tracker μού έδειξε γιατί: Κάποιος δημοσιογράφος της Guardian μού έβαλε ένα link.
http://blogs.guardian.co.uk/news/archives/2006/07/20/an_explosive_image...
Λέτε τελικά να μην είναι όλα μάταια;
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ - DON'T FORGET THE TURKISH OCCUPATION OF CYPRUS
32 tears ago, on July the 20th, 1974, the turkish army invaded the independent state of Cyprus, under the cover of the NATO and of the United states of America. The "official" "justification" of this act was the need to "protect" the Turkish-Cypriots (18% of the Cypriot population at this time) from Greek and Greek-Cypriot extremists.The Turks profited from the discoordination of the Cypriots beacause of the military coup that the Dictators of Athens had organised against Makarios, the legitimate Cypriot President, and of the TREASON in the ranks of the pro-Dictatorship administration of the Greek Army (who did not respond at all to the invasion, obeying orders given by the NATO). Facing minimal (albeit heroic) resistance, the Turkish ATILLA troops (the official turkish name of the invasion), occupied the northern part of the island, nearly half of it, killing hundeds of Greek-Cypriots, quite a lot of civilians among them, and sending hundreds of thousands of people to the south as refugees. As a result, in a few days, the 7-year-old military coup in Athens finally fell into pieces, and its leaders have been heavily condemned for their acts and for their omissions.
Since then, for 32 years now, multiple United Nations resolutions have ORDERED Turkey to evacuate the ILLEGALLY OCCUPIED territories in Cyprus ASAP. NO country in the world, except of course Turkey, has recognised the fantom state of "Turkish Northern Cyprus", that Turkey has "created" in 1981. Furthermore, this illegal state is officialy under a status of international boycottage, that a few countries are sadly not respecting. Nevertheless, the Turks hold well their grip on the occupied lands, not showing the slightest sign of willing to respect International Law and the resolutions of the International Community.
A greek song by Dionysis Savvopoulos says:
It's not about a terrain that's being trambled
It's not about a national craze
it's about Cyprus, hated by the Merchants of the World
and about our being orphans beyond words
We do not have the right to forget. WE WON'T. Not until the ATILLA returns to Turkey, where he came from, and all the Cypriots, both of greek and of turkish origin, are left free of the iron grip of the Turkish military state. Free to live in peace, as they did for centuries before the invasion, as they do today in southern Cyprus and in western Thrace.
URGENT: PLEASE VOTE IN THIS CNN POLL ON LEBANON
Results so far
Created: Thursday, July 13, 2006, at 03:55:19 EDT
Do you think the Israeli military response inside Lebanon is justified?
Yes 44% - 386385 votes
No 56% - 501651 votes
Total: 888036 votes
FROM THE CHILDREN OF ISRAEL, TO THE CHILDREN OF LEBANON, WITH LOVE
The 8th Day of Israeli aggression on Lebanon:
325 dead, and 680 injured
CLICK ON THE PHOTOS TO ENLARGE
UPDATE: OBVIOUSLY THE WRITING SAYS:
"TO NASRALA (THE LEADER OF THE HEZBOLLAH) WITH LOVE"
I DON'T THINK THIS CHANGES THE ISSUE A LOT .
NASRALA IS WELL PROTECTED AND SAFE.
THE CHILDREN OF LEBANON ARE NOT.
THEY ARE EITHER SUFFERING OR BEING SLAUGHTERED.
PLEASE, DON'T ANYBODY *DARE* TELL ME AGAIN:
"IT'S NOT THE PEOPLE'S FAULT, BUT THEIR GOVERNMENTS' "...
THESE CHILDREN ARE RAISED WITH HATRED INSTEAD OF MILK
ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗΝ *ΤΟΛΜΗΣΕΙ* ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΠΕΙ:
"ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΛΑΟΙ, ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ"...
ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΜΕ ΜΙΣΟΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΓΑΛΑ
A LEBANESE CHILD THANKING THE ISRAELI GIRLS FOR THEIR GIFT
ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΘΕΡΜΑ ΤΙΣ ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΕΣ
The word "love" has rarely been raped more cruelly than on this occasion, figuring on lethal bombs, due to kill mostly civilians.
Please have a look at my point of view here:
Let's create a Tsunami of Peace, Reason, and Justice. Will you join?
"IT'S NOT THE PEOPLE'S FAULT, BUT THEIR GOVERNMENTS' "...
THESE CHILDREN ARE RAISED WITH HATRED INSTEAD OF MILK
ΠΑΡΑΚΑΛΩ, ΜΗΝ *ΤΟΛΜΗΣΕΙ* ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΞΑΝΑΠΕΙ:
"ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΛΑΟΙ, ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΟΥΣ"...
ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΜΕ ΜΙΣΟΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΓΑΛΑ
A LEBANESE CHILD THANKING THE ISRAELI GIRLS FOR THEIR GIFTΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΘΕΡΜΑ ΤΙΣ ΕΒΡΑΙΟΠΟΥΛΕΣ
The word "love" has rarely been raped more cruelly than on this occasion, figuring on lethal bombs, due to kill mostly civilians.
Please have a look at my point of view here:
Let's create a Tsunami of Peace, Reason, and Justice. Will you join?
19 Ιουλ 2006
ISRAEL: THE IMPUDENT VOCABULARY OF THE DEVIL
A Lebanese terrorist who will never terrify anybody again"DEFENCE": Attacking and invading a neighboring country, killing 230+ civilians, destroying its infrastructures, sending it 50+ years backwards, ordering 500.000+ people to evacuate into exile, or die.
I wonder what "attack" would mean to Israelis.
"TERRORIST": Any person who refuses the occupation of the Western Bank and the rest of the occupied territories and the treatment of the Palestinians as non-existent people, or at best as non-humans, inside and outside Israel.
IMPORTANT NOTE: There are TRUE terrorists in the Palestinian side. Many of them act through the Hamas and the Hezbollah. People who blow other people up indiscriminately. People who DENY TO ISRAEL the right to exist. BUT they are only a small minority of maniacs, who would never be heard by the rest of the Palestinians, had the Israelis not behaved so arrogantly for decades.
"HERO": A BUTCHER like Ariel Sharon, who slaughtered 700-3500 people in Sabra and Satila, near Beirut, in 1982. After the evacuation of the Israelis, Lebanon sank into a long civil war, and Ariel Sharon became an Israeli hero, and eventually a prime minister.
WHO voted for him as a long-time prime minister of Israel? WHO honoured him as a hero?
source: http://www.haaretz.com/hasen/spages/738753.html
North American Jews express support, solidarity with Israel
By Shlomo Shamir
Last update - 05:54 16/07/2006
NEW YORK - American Jews have expressed solidarity with Israel and full support for its military action against Hezbollah.
"The Katyusha volleys on Israeli cities and the feeling that Israel is in danger, together with pride in Israel's military might and ability to defend itself have revived the spirit of activism in the Jewish organizations," a leader of a large New York Jewish organization said on Friday.
HISTORY REPEATS ITSELF IN 2006.
WHO WILL BE THE NEXT ISRAELI "HERO"?
HOW MANY MORE INNOCENT CIVILIANS WILL DIE?
here is a small memento of the 1982 events...
(taken from http://www.indictsharon.net/)
...for those who care. WE ALL SHOULD.
On 6 June 1982, the Israeli army invaded Lebanon in what it described as 'retaliation' for the attempted assassination of Israeli Ambassador Argov in London on 4 June. The invasion, soon dubbed "Operation Peace for Galilee," progressed rapidly. By 18 June 1982, Israel had surrounded the Palestine Liberation Organisation's (PLO) armed forces in the western part of the Lebanese capital. A cease-fire, mediated by United States Envoy Philip Habib, resulted in the PLO evacuation of Beirut on 1 September 1982.
On 11 September 1982, Israeli Defence Minister Ariel Sharon, the architect of the invasion, announced that "2,000 terrorists" had remained inside the Palestinian refugee camps around Beirut. On Wednesday 15 September, the day after the assassination of Israeli-allied Phalangist militia leader and Lebanese President-elect Bashir Gemayel, the Israeli army occupied West Beirut, "encircling and sealing" the camps of Sabra and Shatila, which were inhabited by Lebanese and Palestinian civilians. By mid-day on 15 September 1982, the refugee camps were entirely surrounded by Israeli tanks and soldiers, who installed checkpoints at strategic locations and crossroads around the camps in order to monitor the entry or exit of any person. During the late afternoon and evening of that day, the camps were shelled.
Around mid-day on Thursday 16 September 1982, a unit of approximately 150 Israeli-allied Phalangists entered the first camp. For the next 40 hours members of the Phalangist militia raped, killed, and injured a large number of unarmed civilians, mostly children, women and elderly people inside the encircled and sealed camps. The estimate of victims varies between 700 (the official Israeli figure) to 3,500. The victims and survivors of the massacres have never been deemed entitled to a formal investigation of the tragedy, since Israel's Kahan Commission did not have a judicial mandate and was not backed up by legal force.
I wonder what "attack" would mean to Israelis.
"TERRORIST": Any person who refuses the occupation of the Western Bank and the rest of the occupied territories and the treatment of the Palestinians as non-existent people, or at best as non-humans, inside and outside Israel.
IMPORTANT NOTE: There are TRUE terrorists in the Palestinian side. Many of them act through the Hamas and the Hezbollah. People who blow other people up indiscriminately. People who DENY TO ISRAEL the right to exist. BUT they are only a small minority of maniacs, who would never be heard by the rest of the Palestinians, had the Israelis not behaved so arrogantly for decades.
"HERO": A BUTCHER like Ariel Sharon, who slaughtered 700-3500 people in Sabra and Satila, near Beirut, in 1982. After the evacuation of the Israelis, Lebanon sank into a long civil war, and Ariel Sharon became an Israeli hero, and eventually a prime minister.
WHO voted for him as a long-time prime minister of Israel? WHO honoured him as a hero?
source: http://www.haaretz.com/hasen/spages/738753.html
North American Jews express support, solidarity with Israel
By Shlomo Shamir
Last update - 05:54 16/07/2006
NEW YORK - American Jews have expressed solidarity with Israel and full support for its military action against Hezbollah.
"The Katyusha volleys on Israeli cities and the feeling that Israel is in danger, together with pride in Israel's military might and ability to defend itself have revived the spirit of activism in the Jewish organizations," a leader of a large New York Jewish organization said on Friday.
HISTORY REPEATS ITSELF IN 2006.
WHO WILL BE THE NEXT ISRAELI "HERO"?
HOW MANY MORE INNOCENT CIVILIANS WILL DIE?
here is a small memento of the 1982 events...
(taken from http://www.indictsharon.net/)
...for those who care. WE ALL SHOULD.
On 6 June 1982, the Israeli army invaded Lebanon in what it described as 'retaliation' for the attempted assassination of Israeli Ambassador Argov in London on 4 June. The invasion, soon dubbed "Operation Peace for Galilee," progressed rapidly. By 18 June 1982, Israel had surrounded the Palestine Liberation Organisation's (PLO) armed forces in the western part of the Lebanese capital. A cease-fire, mediated by United States Envoy Philip Habib, resulted in the PLO evacuation of Beirut on 1 September 1982.
On 11 September 1982, Israeli Defence Minister Ariel Sharon, the architect of the invasion, announced that "2,000 terrorists" had remained inside the Palestinian refugee camps around Beirut. On Wednesday 15 September, the day after the assassination of Israeli-allied Phalangist militia leader and Lebanese President-elect Bashir Gemayel, the Israeli army occupied West Beirut, "encircling and sealing" the camps of Sabra and Shatila, which were inhabited by Lebanese and Palestinian civilians. By mid-day on 15 September 1982, the refugee camps were entirely surrounded by Israeli tanks and soldiers, who installed checkpoints at strategic locations and crossroads around the camps in order to monitor the entry or exit of any person. During the late afternoon and evening of that day, the camps were shelled.
Around mid-day on Thursday 16 September 1982, a unit of approximately 150 Israeli-allied Phalangists entered the first camp. For the next 40 hours members of the Phalangist militia raped, killed, and injured a large number of unarmed civilians, mostly children, women and elderly people inside the encircled and sealed camps. The estimate of victims varies between 700 (the official Israeli figure) to 3,500. The victims and survivors of the massacres have never been deemed entitled to a formal investigation of the tragedy, since Israel's Kahan Commission did not have a judicial mandate and was not backed up by legal force.
18 Ιουλ 2006
URGENT: A CALL FOR SOLIDARITY FROM LEBANON
THE POSTER EVIDENTLY HAS BEEN MADE YESTERDAY. TODAY THE NUMBER OF THE DEAD LEBANESE CIVILIANS IS WELL OVER 200.
PLEASE PUT IT IN YOUR BLOGS, YOUR SITES, YOUR NEWSPAPERS, SEND IT BY EMAIL, PRINT IT, CIRCULATE IT BY ANY MEANS...
PLEASE PUT IT IN YOUR BLOGS, YOUR SITES, YOUR NEWSPAPERS, SEND IT BY EMAIL, PRINT IT, CIRCULATE IT BY ANY MEANS...
Mavros Gatos Katamavros
ΑΝΕΠΙΔΟΤΟΝ
Αγαπημένο μου Φιλάκι
Μού είναι δύσκολο να σού γράψω αυτό το γράμμα. Μού είναι δύσκολο ακόμα και να σε αποκαλώ "αγαπημένη μου, αγάπη μου". Ακούγεται τόσο παράξενο μέσα στο μυαλό μου. Αγάπη μου. Αγάπη μου. Σκέψου να το πρόφερα κιόλας. Δε θα το κάνω, δεν υπάρχει λόγος. Αλλά τότε, γιατί πλημμύρισαν τα μάτια μου δάκρυα;
Ξέρω πως δε με έχεις συγχωρήσει που σε αρνήθηκα. Μού ευχήθηκες όμως, σε ένα από τα ελάχιστα SMS που μού έστειλες από τότε, να είμαι καλά, και η ζωή μου να είναι όμορφη. Λοιπόν, δεν είμαι καλά, και η ζωή μου δεν είναι όμορφη. Αλλά ποτέ δε θα στο πω... Δεν δικαιούμαι πιά να σού μιλώ για τις έγνοιες μου, τους φόβους μου, τις ανησυχίες μου, τις ατυχίες μου, ούτε και για τις χαρές μου, για τις επιτυχίες μου...
Σού γράφω όμως αυτό το ανεπίδοτο γράμμα, σήμερα ειδικά, γιατί σού έχω μερικά δώρα. Δώρα πικρά, δώρα που με κάνουν να πονώ, και που νομίζω πως θα πονούσαν κι εσένα. Πρέπει όμως να σού τα χαρίσω, έστω εικονικά. Λοιπόν, ορίστε :
Πρώτα πρώτα, αυτές οι πυροβολημένες μου σκέψεις, κι αυτή η παλιά φωτογραφία, από τότε...
Ναι, ένα τραγούδι που σπαράζει, τί άλλο;
Το έγραψε, από μένα για σένα, ένας άγνωστός μου ξένος. Σού έχω όμως φυλαγμένα και κάμποσα δικά μου, έτσι κι αλλιώς, δεν θα τα ακούσεις ποτέ...
Το πρώτο μέρος το έγραψα πάνω στο καράβι την ημέρα που σε άφησα κι έφυγα, την ημέρα που σε είδα για τελευταία φορά, που άκουσα τη φωνή σου για τελευταία φορά, που σε άγγιξα για τελευταία φορά. Το υπόλοιπο το έγραψα στην Σαντορίνη, μόνος μου, λίγες μέρες μετά. Έβλεπα συνέχεια φρικτούς εφιάλτες, για καιρό, σού το είπα; Νά' το...
Δεν έμεινε πιά ούτε ένα δάκρυ. Μόνο κάτι θλιβερά ολοκαίνουργια σπίτια, όπου κανείς δεν θα κατοικήσει, αφού εσύ πάντα θα φεύγεις.
Και σε παρακαλούσα, μείνε, μη φεύγεις, μείνε μαζί μου, σε χρειάζομαι, μη μού φεύγεις, μείνε... Αλλά εσύ έφευγες, για κάποιες "Αρχές". Κι όταν επέστρεφες, σε ρωτούσα, έχεις κάτι να μού πεις; Και δεν είχες, τίποτα.
Προσπάθησα να σε εξαργυρώσω με κακία στο πρακτορείο, αλλά δεν είχες πιά ούτε αυτήν την αξία. Κι ανέβηκα στο καράβι. Και το καράβι έφυγε, και ο κόσμος γύρω, να μην έχει ιδέα, πως ο κόσμος, ολόκληρος ο κόσμος, γκρεμίστηκε... Και πως όταν η καρδιά πονάει υπερβολικά, αποτεφρώνεται. Και δε μένει πιά ούτε ένα δάκρυ. Ούτε ένα.
Ύστερα ήρθανε τα μαύρα πουλιά, κρώζοντας φριχτά. Μόνο οι κρωξιές τους αντηχούν τώρα ολόγυρα, και ο κρότος από το αίμα που παγώνει.
Εμείς τα φέραμε. Φέραμε τα κοράκια, να διώξουνε τους γλάρους και τα χελιδόνια.
Κι ήρθανε, τα μαύρα πουλιά, να κάνουνε τι; Ήρθανε να λερώσουν με σάπιο αίμα την ένωση των κορμιών μας, να σκεπάσουν με μαυρίλα την ψυχή μας, να ακρωτηριάσουν την αγάπη μας, να σκυλεύσουν το κουφάρι του έρωτά μας.
Φέραμε τα κοράκια, να αποσυνθέσουν τις ζωές μας, τις σφιχταγκαλιασμένες πάνω στο πέτρινο πλατύσκαλο, που δεν βγάζει πια επάνω, μόνο κάτω, κάτω, στο γκρεμό, κάτω, στην άβυσσο, κάτω, ως το τέλος.
Μού είναι δύσκολο να σού γράψω αυτό το γράμμα. Μού είναι δύσκολο ακόμα και να σε αποκαλώ "αγαπημένη μου, αγάπη μου". Ακούγεται τόσο παράξενο μέσα στο μυαλό μου. Αγάπη μου. Αγάπη μου. Σκέψου να το πρόφερα κιόλας. Δε θα το κάνω, δεν υπάρχει λόγος. Αλλά τότε, γιατί πλημμύρισαν τα μάτια μου δάκρυα;
Ξέρω πως δε με έχεις συγχωρήσει που σε αρνήθηκα. Μού ευχήθηκες όμως, σε ένα από τα ελάχιστα SMS που μού έστειλες από τότε, να είμαι καλά, και η ζωή μου να είναι όμορφη. Λοιπόν, δεν είμαι καλά, και η ζωή μου δεν είναι όμορφη. Αλλά ποτέ δε θα στο πω... Δεν δικαιούμαι πιά να σού μιλώ για τις έγνοιες μου, τους φόβους μου, τις ανησυχίες μου, τις ατυχίες μου, ούτε και για τις χαρές μου, για τις επιτυχίες μου...
Σού γράφω όμως αυτό το ανεπίδοτο γράμμα, σήμερα ειδικά, γιατί σού έχω μερικά δώρα. Δώρα πικρά, δώρα που με κάνουν να πονώ, και που νομίζω πως θα πονούσαν κι εσένα. Πρέπει όμως να σού τα χαρίσω, έστω εικονικά. Λοιπόν, ορίστε :
Πρώτα πρώτα, αυτές οι πυροβολημένες μου σκέψεις, κι αυτή η παλιά φωτογραφία, από τότε...
Ναι, ένα τραγούδι που σπαράζει, τί άλλο;
Το έγραψε, από μένα για σένα, ένας άγνωστός μου ξένος. Σού έχω όμως φυλαγμένα και κάμποσα δικά μου, έτσι κι αλλιώς, δεν θα τα ακούσεις ποτέ...
Κι ένα ποίημα.
Το πρώτο μέρος το έγραψα πάνω στο καράβι την ημέρα που σε άφησα κι έφυγα, την ημέρα που σε είδα για τελευταία φορά, που άκουσα τη φωνή σου για τελευταία φορά, που σε άγγιξα για τελευταία φορά. Το υπόλοιπο το έγραψα στην Σαντορίνη, μόνος μου, λίγες μέρες μετά. Έβλεπα συνέχεια φρικτούς εφιάλτες, για καιρό, σού το είπα; Νά' το...
ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΔΑΚΡΥ
Δεν έμεινε πιά ούτε ένα δάκρυ. Μόνο κάτι θλιβερά ολοκαίνουργια σπίτια, όπου κανείς δεν θα κατοικήσει, αφού εσύ πάντα θα φεύγεις.
Και σε παρακαλούσα, μείνε, μη φεύγεις, μείνε μαζί μου, σε χρειάζομαι, μη μού φεύγεις, μείνε... Αλλά εσύ έφευγες, για κάποιες "Αρχές". Κι όταν επέστρεφες, σε ρωτούσα, έχεις κάτι να μού πεις; Και δεν είχες, τίποτα.
Προσπάθησα να σε εξαργυρώσω με κακία στο πρακτορείο, αλλά δεν είχες πιά ούτε αυτήν την αξία. Κι ανέβηκα στο καράβι. Και το καράβι έφυγε, και ο κόσμος γύρω, να μην έχει ιδέα, πως ο κόσμος, ολόκληρος ο κόσμος, γκρεμίστηκε... Και πως όταν η καρδιά πονάει υπερβολικά, αποτεφρώνεται. Και δε μένει πιά ούτε ένα δάκρυ. Ούτε ένα.
Δαίδαλος, 2 Αυγούστου 2005
ΤΟ ΠΛΑΤΥΣΚΑΛΟ
Ύστερα ήρθανε τα μαύρα πουλιά, κρώζοντας φριχτά. Μόνο οι κρωξιές τους αντηχούν τώρα ολόγυρα, και ο κρότος από το αίμα που παγώνει.
Εμείς τα φέραμε. Φέραμε τα κοράκια, να διώξουνε τους γλάρους και τα χελιδόνια.
Κι ήρθανε, τα μαύρα πουλιά, να κάνουνε τι; Ήρθανε να λερώσουν με σάπιο αίμα την ένωση των κορμιών μας, να σκεπάσουν με μαυρίλα την ψυχή μας, να ακρωτηριάσουν την αγάπη μας, να σκυλεύσουν το κουφάρι του έρωτά μας.
Φέραμε τα κοράκια, να αποσυνθέσουν τις ζωές μας, τις σφιχταγκαλιασμένες πάνω στο πέτρινο πλατύσκαλο, που δεν βγάζει πια επάνω, μόνο κάτω, κάτω, στο γκρεμό, κάτω, στην άβυσσο, κάτω, ως το τέλος.
Ολάνθιστη περίμενες εγώ να σε μυρίσω
Ολόγλυκη, πανέμνοστη, κι ήρθα να σε τρυγήσω
Μα το νεκρό λουλούδι πρέπει να το κόβεις
Κι όταν πεθαίνει ο έρωτας, πικρά να τον πενθείς.
Οία, 5 Αυγούστου 2005
Δεν το ξέχασες, Φιλάκι μου, ε;
Σήμερα, 18 Ιουλίου, θα κλείναμε τρία χρόνια μαζί.
Ολόγλυκη, πανέμνοστη, κι ήρθα να σε τρυγήσω
Μα το νεκρό λουλούδι πρέπει να το κόβεις
Κι όταν πεθαίνει ο έρωτας, πικρά να τον πενθείς.
Οία, 5 Αυγούστου 2005
Δεν το ξέχασες, Φιλάκι μου, ε;
Σήμερα, 18 Ιουλίου, θα κλείναμε τρία χρόνια μαζί.
16 Ιουλ 2006
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
