ΕΣΕΊΣ;ΕΚΔΊΔΕΣΤΕ;

...Να που τελικά κυκλοφόρησε σε βιβλίο το έργο μου. Μα πριν ακόμα δει το φως της δημοσιότητας, είχε γίνει πολύς λόγος γι'αυτό ανάμεσα στους λογοτέχνες. Ο κριτικός Μπ. διαβάζοντάς το, χειρόγραφο ακόμα, είχε χαρεί σαν παιδί. Αν κάποτε ένιωσα το συναίσθημα της ευτυχίας, δεν ήταν τον πρώτο καιρό της επιτυχίας μου. Ήτανε τότε, που σε κανέναν δεν είχα διαβάσει, ούτε καν δείξει, το έργο μου. Εκείνες τις ατελείωτες νύχτες, που ζούσα ανάμεσα στα όνειρα και στις μεγάλες προσδοκίες. Τότε, που γράφοντας με όλο μου το πάθος, βρισκόμουν ανάμεσα στα όντα που είχα ο ίδιος δημιουργήσει, και τα' νιώθα ολόδικά μου, σαν πρόσωπα στ'αλήθεια ζωντανά. Τ'αγαπούσα, έμπαινα στη χαρά και στον πόνο τους. Και, κάποια φορά, έχυσα στ'αλήθεια δάκρυα για την κατάντια κάποιου ήρωά μου...
Φ. Ντοστογιέφσκι, "Ταπεινοί και καταφρονημένοι", κεφ. 5
.
(pοst μέσω email)