Ω, ΤΙ ΦΡΙΚΗ, ΠΑΠΠΟΥ…

…Και που λες, παιδί μου, κάποτε, για να αποκτήσεις αυτοκίνητο, έπρεπε να κάνεις πολλά χρόνια οικονομίες… Τα αυτοκίνητα ήταν πολύ λιγότερα, και οι άνθρωποι αναγκάζονταν να περπατούν πολύ περισσότερο, άσε που έμπαιναν πολύ πιό συχνά στα λεωφορεία και στα τρόλλευ…

-Πώ πω…Τραγικό…

-Επίσης, ντομάτες είχε μόνο το καλοκαίρι, πορτοκάλια μόνο το χειμώνα, κι αυτά ήταν μικρά και με ανώμαλα σχήματα, και μύριζαν έντονα, όχι όπως τώρα, που είναι τεράστια κι ολόιδια και άοσμα…

-Φοβερό…

-Τηλεόραση είχαμε μόνο δυόμισι κανάλια, κι αυτά έπαιζαν μετά τις πέντε το απόγευμα, και το πολύ μέχρι τις μία-δύο το πρωί (τότε ήταν "πρωί"). Μετά, χιόνια…

-Ά-πί-στέ-υτό!

-Τηλέφωνα υπήρχαν μόνο σταθερά, και για να βάλεις τηλέφωνο περίμενες χρόνια. Αρκετοί μάλιστα δεν είχαν καθόλου, κι όταν ήθελαν να τηλεφωνήσουν, πήγαιναν στους γείτονες, ή στους τηλεφωνικούς θαλάμους…

-Παππού, αρχίζω να πιστεύω πως με δουλεύεις. Γιατί δεν έπαιρναν από το κινητό;

-Σού είπα, δεν υπήρχαν κινητά, παιδί μου…

-Τι λές βρε παππού; Δεν υπήρχαν κινητά;;;;;

-Όχι, παιδί μου.

-Ούτε SMS, ούτε ringtones, ούτε «σας ακούμε», ούτε «είναι καλύτερα να μιλάς εφτά ώρες την ημέρα»; Δεν μπορούσες να επικοινωνήσεις την ώρα που περπατούσες στο δρόμο, την ώρα που ήσουν στο μάθημα, την ώρα που ήσουν στο μπάνιο, την ώρα που χάιδευες τη γιαγιά Σούλα στο παρκάκι; Δεν χτυπούσε κανένα κινητό στο σινεμά, δεν δεχόσουν καμμία κλήση όταν οδηγούσες το αυτοκίνητο;;;

-Όχι, παιδί μου. Όχι. Δεν υπήρχαν καθόλου σού λέω τα κινητά, ήταν κάτι πολύ μακρινό, σαν επιστημονική φαντασία...

-Τι λες βρε παππού; Μεγάλο ζόρι…

Αρχίζω όμως να πιστεύω πως με δουλεύεις. Για πες μου, αν είναι έτσι όπως τα λες, αν δεν υπήρχαν SMS, πώς ψήφιζε ο κόσμος στην Γιουροβίζιον, ε; Σε τσάκωσα, παλιοψεύτη! Και μη μού πεις τώρα ότι δεν υπήρχε ΟΥΤΕ Γιουροβίζιον, παλιοπαραμυθά!!!!! Σε λίγο θα μού πεις ότι δεν είχατε ούτε Dream Show!!!!!!!!

-Υπήρχε, παιδάκι μου, φυσικά και υπήρχε Γιουροβίζιον, αλλά τους χαλεπούς εκείνους καιρούς, δεν είχαμε αληθινή Δημοκρατία, όπως τώρα... Όλα τά’σκιαζε η φοβέρα, και τα πλάκωνε η σκλαβιά… Δεν ψήφιζε ο κόσμος... Ψήφιζε μια καταπιεστική Επιτροπή, με πρόεδρο έναν φαλακρό κύριο που έπαιζε σαξόφωνο. Σχεδόν δικτατορία σου λέω….

-Τρα-γι-κό!!!!!! Τι φρίκη, παππού...
Και πότε γίνονταν όλα αυτά τα τραγικά; Το 1821;;;;

-Ααααα, πολύ παλιά, πάρα πολύ παλιά, παιδάκι μου…. Το 1986…