"ΟΙ ΜΟΙΡΑΙΟΙ" ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ "Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ": ΤΟ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ

"Ποιός φταίει, ποιός φταίει,κανένα στόμα
δεν τό'βρε και δεν τό'πε ακόμα..."

Ο Δάσκαλός μου Δον Γάτος (κατά κόσμον Νίκος Δήμου), με τον οποίο συχνά διαφωνώ, δημοσίευσε πρόσφατα στο Ημεροδίχτυ (blog) του την παρακάτω ιστορία...

Ο Θάνατος της Μαρίας (Πέμπτη, 11-5-2006)

...ζητώντας την ετυμηγορία μας πάνω στο ερώτημα "ποιός φταίει για τον θάνατο της Μαρίας, σε ποιό βαθμό, και γιατί".


Η υπόθεση περιληπτικά: Η Μαρία, μετά από μια ερωτική απογοήτευση στο τετράγωνο και μιαν επίσκεψη σε ψυχίατρο, ...δυστυχής, φεύγει για να γυρίσει στο σπίτι της. Στο δρόμο της συναντάει τον ληστή (Λ). Ο Ληστής της παίρνει όλα της τα χρήματα. Όταν φτάνει στον περαματάρη, αυτός αρνείται να την περάσει απέναντι χωρίς πληρωμή. Η Μαρία, πάντα απελπισμένη, πέφτει στο ποτάμι να περάσει κολυμπώντας. Όμως το ρεύμα είναι ορμητικό, την παρασύρει και πνίγεται.

Η προσωπική μου στάση απέναντι στο όλο ζήτημα ήταν από την αρχή εντελώς ξεκάθαρη. Αυτό που με προβλημάτισε πάρα πολύ, ο λόγος για τον οποίον επαναφέρω το θέμα προς συζήτηση, ήταν οι αντιδράσεις των υπόλοιπων συνομιλητών.

Κάποιοι ελάχιστοι τόνισαν την ευθύνη του ατόμου για την «μοίρα» του, λέγοντας ότι φταίει η Μαρία και μόνον αυτή, γιατί είμαστε υπεύθυνοι για τις αποφάσεις, τις πράξεις και τις παραλείψεις μας. Μεγάλη αλήθεια, την προσυπογράφω με όλη μου την ψυχή. Επιπλέον, εγώ αποδίδω σαφέστατες ευθύνες στον ληστή, που κυριολεκτικά στέρησε από την Μάρια τα μέσα επιβίωσης, και στον περαματάρη, που έδειξε πλήρη αδιαφορία και απανθρωπιά.

Πόσο διαφορετικές ήταν όμως, προς μεγάλη μου έκπληξη, οι απόψεις των υπόλοιπων πολυπληθών σχολιαστών! Αν και κανείς δεν συμφωνούσε ακριβώς με κάποιον άλλον, η συντριπτική πλειοψηφία ήταν εξαιρετικά πρόθυμη να αποσείσει την ευθύνη από τους ώμους της ίδιας της Μαρίας, "κατηγορώντας" για τον θάνατό της όλους τους υπόλοιπους εκτός από αυτήν.

Για να σας δείξω πού ακριβώς το πάω, θα σας πω ένα δικό μου παραμυθάκι...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ

Ο Μάριος είναι ένας όμορφος νέος, αλλά λίγο αιμοβόρος. Τρελλαίνεται για μαχαίρια, σπαθιά, ξιφολόγχες, γιαταγάνια, πιστόλια, τουφέκια, πολυβόλα, φλογοβόλα, μπαζούκας, κανόνια, και γενικώς για ό,τι κυκλοφορεί σε φονικό εργαλείο .

Έπαιξε ρόλο σ’αυτό και ο αγαπημένος του παππούς, που ήταν δοσίλογος των Γερμανών στην Κατοχή. Και ο πατέρας του, που ήταν στις δόξες του Αρχιβασανιστής της Χούντας, και πλάκωνε συχνά και την μητέρα του Μάριου στο ξύλο, ώσπου τελικά την έσφαξε μ'ένα κουζινομάχαιρο, μια νύχτα, που το φεγγάρι δε βγήκε, και η βρόχα έπεφτε, ράιτθρου. Η μητέρα του Μάριου τού διάβαζε για να κοιμηθεί τις ιστορίες του Τζακ του Αντεροβγάλτη, κι ο μεγάλος του αδερφός, από δεκατριών χρονών επαγγελματίας μαχαιροβγάλτης, υπήρξε ανέκαθεν το πρότυπό του στη ζωή .

Το επάγγελμα του Μάριου είναι Ξεκαθαριστής Λογαριασμών κ Ενοχλητικών. Δύσκολη δουλειά, αλλά με την ανεργία που υπάρχει…

Μια μέρα, περνώντας από ένα κατάστημα με οικιακά είδη, το Γιόργο Μπόντα (ξαδερφάκι του Κόστα), βλέπει στην βιτρίνα ένα τεράστιο αστραφτερό μαχαίρι καθημερινής οικιακής χρήσης, για να τεμαχίζεις αστακούς. Ένα τέτοιο μαχαίρι λείπει από την συλλογή του. Δεν μπορεί να αντισταθεί, μπαίνει στο μαγαζί, και το αγοράζει.

Στο δρόμο της επιστροφής, νά'σου ξαφνικά μπροστά του ο αδελφικός του φίλος ο Μήτσος ο Κυανοπώγων, που έχει μόλις βγει από την φυλακή, όπου πέρασε δεκαπέντε ευτυχισμένα χρόνια αυτογνωσίας και ακολασίας. Μετά από τους σχετικούς αδελφικούς ασπασμούς, και τα σχετικά μπινελίκια μεταξύ αντρακλών, παρασυρμένος από την μεγάλη του χαρά, βγάζει να δείξει στον κολλητό του το νέο του απόκτημα, εκεί, στη μέση του δρόμου. Για κακή του τύχη όμως, εκείνη την ώρα περνάει από παραδίπλα μια διμοιρία των Ρουά Ματ, που είχε βγει για να μαζέψει παπαρούνες.

Το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν ο επικεφαλής αστυνομικός θα ήταν να ενοχλήσει τους δύο ερίτιμους φίλους. Έχει όμως κολλήσει από χτες συνάχι, από μια θειά του, και από την μεγάλη του συγκίνηση στη θέα των δυό διάσημων παλικαριών, φταρνίζεται έντονα, με αποτέλεσμα οι δύο φίλοι, που τρώνε το σταφύλι, να αντιληφθούν απότομα την παρουσία του ασκεριού, και να τραπούν αντνακλαστικά σε φυγή.

Δυστυχώς όμως τα τριγύρω πεζοδρόμια, οδοστρώματα, κ αγροτεμάχια, είναι ανασκαμμένα, όπως συνηθίζεται στην όμορφή μας χώρα, όπου ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα, και θάλλει η ελαία και το λάδωμα γενικώς. Όλα ξεκίνησαν όταν έσπασε κάποτε, επί τουρκοκρατίας, ένας σωλήνας της ύδρευσης. Αυτοί που ήρθαν να φτιάξουν τον σωλήνα χάλασαν τα καλώδια του ΟΤΕ. Οι ΟΤΕτζήδες χάλασαν κάτι καλώδια της ΔΕΗ. Τελευταίοι και τυχεροί, οι ΔΕΗτζήδες ξαναχάλασαν τον σωλήνα της ύδρευσης, και έτσι ξεκίνησε η Βεντέτα μεταξύ των Υπηρεσιών, κατά τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα, που συνεχίζεται ως τις μέρες μας.

Τρέχοντας λοιπόν σαν αίλουρος -διαγραφή- ελέφαντας ο Μάριος (ξέχασα να σας πω ότι είναι 1.95 και ζυγίζει 160 κιλά), πατάει ένα άθλιο σανίδι, που γεφυρώνει ένα άθλιο χαντάκι του ΟΤΕ (μπορεί και της ΔΕΗ, δεν παίρνω όρκο), που υποχωρεί κάτω από το βάρος του καλοφαγά Μάριου. Πέφτοντας μέσα στην τρύπα ο Μάριος, με το αγαπημένο του μαχαίρι στο χέρι, συναντά την κρύα και ανελέητη λάμα, και μένει στον τόπο.

Ζωή σε λόγου μας.

Και σας ρωτώ,ποιος φταίει, και ποιος δεν φταίει, και γιατί;

-Ο Μάριος;
-Ο παππούς του;
-Οι Γερμανοί;
-Η κατοχή;
-Ο πατέρας του, που τού έμαθε να αγαπάει το αίμα;
-Η χούντα;
-Η μητέρα του, με τα παραμύθια που τού διάβαζε;
-Ο αδερφός του, με το παράδειγμα που τού έδωσε προς μίμηση;
-Ο κατασκευαστής του μαχαιριού;
-Ο αντιπρόσωπος του Γιόργο Βόδα Ελλάδος;
-Η διακοσμήτρια που το έβαλε στην βιτρίνα και το είδε ο Γιώργος;
-Η πωλήτρια που τού το πούλησε;
-Ο Κυανοπώγων που βγήκε από την φυλακή ακριβώς εκείνη την ημέρα και ώρα;
-Οι αστυνομικοί που περνούσαν εκείνη την ίδια κακιά ώρα;
-Η θεία που κόλλησε στον επικεφαλής το συνάχι;
-Οι παπαρούνες;
-Ο εργολάβος που δεν περιέφραξε το χαντάκι;
-Οι εργάτες που το άνοιξαν;
-Ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, και η Ύδρευση;
-Ο κατασκευαστής του σανιδιού;
-Ο συγκεκριμένος εργάτης που το τοποθέτησε;
-Η Χασαποταβέρνα "Η ωραία Βλαχιά" όπου σύχναζε ο υπέρβαρος μακαρίτης ο Μάριος;
-Φταίει το κακό το ριζικό μας, φταίει ο Θεός που μας μισεί, φταίει το κεφάλι το κακό μας, φταίει πάνω απ’όλα το κρασί;;;;;;

Δεν θα μού φανεί παράξενο αν μού πείτε ότι φταίνε ΟΛΟΙ οι ανωτέρω, και τελευταίος ο κακομοίρης ο Μάριος. Μετά από τόσα χρόνια πλύσης εγκεφάλου από τους αλήτες-ρουφιάνους-εγκληματίες δημοσιογράφους και από τους διεφθαρμένους, ανεύθυνους, ανίκανους και ανάρχιδους πολιτικούς μας, οι περισσότεροι Νεοέλληνες έχουν την τάση να αποδίδουν την Ευθύνη σε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους. Μάθαμε, μας έμαθαν, δεν ξέρω, ότι φταίνε ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΟΛΟΙ οι άλλοι. Εκτός από Εσένα. Εσύ, "Εσύ", με κεφαλαίο, δεν φταις ποτέ. Ποτέ.

Έχτισες πάνω στο ρέμα και τα πήρε όλα η μπόρα; Φταίει το Κράτος που δεν σε προστάτεψε από την πλημμύρα. Έκαψες το δάσος, έχτισες βίλλα, και μερικά χρόνια μετά την έκαψε μια πυρκαγιά που έβαλε ο μπατζανάκης σου λίγο παραπέρα; Φταίει το κράτος που άργησε να στείλει τα πυροσβεστικά αεροπλανοφόρα. Έτρεχες με πεντακόσια στην Εθνική Οδό Φαλήρου-Ζαππείου και έφαγες τα μούτρα σου και καμπόσων άλλων μαζί; Φταίει το Κράτος που δεν φτιάχνει δρόμους, αγανακτισμένε μου Αυνάνα. Ψήφισες επί δεκαετίες άχρηστους και ανερμάτιστους πολιτικούς, αδιαφόρησες μεγαλοπρεπώς για τα κοινά, δεν μίλησες ποτέ όταν σού αφαιρούσαν λίγα-λίγα τα δικαιώματά σου στην εργασία, δεν αντέδρασες όταν χτυπούσαν τους πιο αδύναμους από εσένα, βόλεψες όσα άχρηστα ανηψάκια μπόρεσες με μέσο, και ξαφνικά διαπιστώνεις ότι δεν έχεις Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη, Εργασία, Δημόσιες Υπηρεσίες, Κράτος;

Ε, καλά να πάθεις, Νεοελληναρά μου.

Δειλός, Μοιραίος, κι Άβουλος αντάμα,
περίμενε, ίσως, κάποιο Θάμα...