ΌΤΑΝ ΣΕ ΔΩ
Όταν σε δω μαζί με κάποιον άλλον
ό,τι απόμεινε από τη ζωή
θα ξεψυχήσει
Θα τού κρατάς το χέρι
θα περπατάτε αγκαλιά
κάποια στιγμή, μπορεί να σε φιλήσει
μπορεί, τίποτα απ'όλα αυτά, απλά νά'ναι μαζί σου
για λίγο, για πολύ,
για μια ζωή
απ'τη δική μου, όμως, τη ζωή
ό,τι απόμεινε
θα ξεψύχησει
γιατί ζωή μου,
Φιλάκι, Φιλουδάκι μου, Φιλιώ,
μοναδική μου αγάπη,
ήσουν εσύ.
6 σχόλια:
Τετοιους φεγγαροχτυπημενους σαν εσενα τους χρειαζομαστε απολυτα. Γιατι αυτοι λενε πραγματα, που δεν μπορουμε να πουμε εμεις.
Να εισαι καλα - το ποιημα ωραιοτατο!
όμορφα γραμμένο
Πόσο συμπάσχω...
αλλά είσαι σίγουρος πώς έχεις ακόμα αυτήν τη πληγή;
αυτή η ροζ επιφάνεια στην μέση της
μήπως είναι το καινούργιο δέρμα
που ο οργανισμός αναπαρήγαγε
για να αυτοπροστατευθεί
και να ανανεωθεί;
Την καλησπέρα μου, και μια ζεστή εικονική αγκαλιά για τα γεμάτα ευαισθησία και αγάπη λόγια σου.
Μήπως βοηθά να διαβάσεις κάποιο βιβλίο ψυχολογίας για την αντιμετώπιση χωρισμών ή πένθους; Γιατί τελικά πενθείς την απώλεια μιας αγάπης, έτσι δεν είναι; Τα βιβλία που διάβασα εγώ δεν θα σε βοηθήσουν, γιατί ήσαν στα γερμανικά.
Kοιτα που μας βγηκες ζηλιαρης!!!
Πες τα oldskipper, πες τα! όλος ο κόσμος θα ήταν αλλιώτικος αν είχαμε περισσότερους τέτοιους γατούληδες...
:)) φιλάκια
Όπως κι αν γράφτηκε, στη θέση που είμαι, σαν ελπίδα θα το διάβαζα.
Σαν την ύστατη λύση...
Γιατί εμένα δεν ξεψύχησε τίποτα τελικά....
Απλά....μάτωσε ξανά.....
Πόσο μου θυμίζεις το μπλογκ αυτό...
Δημοσίευση σχολίου