ΑΝΑΖΗΤώΝΤΑΣ Τη ΧΑΜέΝΗ ΜαΣ ΑΞΙΟΠΡέΠΕΙΑ

Μόλις γύρισα από το Λευκό Πύργο και την Έβδομη Συνέλευση των «Αγανακτισμένων». Δεν πρόλαβα να μιλήσω, αν και το θελα, γιατί ο καθένας που έπαιρνε το λόγο μακρηγορούσε όσο ήθελε. Να τι θα έλεγα αν μιλούσα:

Ομολογώ πως στην αρχή ήμουν πολύ επιφυλακτικός απέναντι σε αυτό το κίνημα των ετερόκλητων ανθρώπων με κοινή σημαία την «αγανάκτηση», που σημαίνει ετυμολογικά «το να κυριαρχείσαι από την υπερβολή». 


Οι επιφυλάξεις μου αυτές δικαιώθηκαν εν μέρει, γιατί άκουσα, όλες αυτές τις μέρες, πολλές φωνές, πολλές κραυγές, πολλές υπερβολές, αμέτρητες στερεοτυπίες, ατέλειωτες πολυλογίες, αλλά πολύ λίγες ουσιαστικές προτάσεις. Η όλη υπόθεση θυμίζει γενική συνέλευση Λυκείου, και όχι μια σοβαρή προσπάθεια να σωθεί η Χώρα από την πλήρη διάλυση. Κι όπως κανένα Δεκαπενταμελές δεν έσωσε τα Λύκεια, και καμμιά φοιτητική παράταξη δεν έσωσε τα Πανεπιστήμια, έτσι και η γενική Συνέλευση των Αγανακτισμένων Πολιτών δεν πρόκειται να σώσει την Ελλάδα, σε μια συγκυρία, που, ας μη γελιόμαστε, είναι πιό κρίσιμη κι από κρίσιμη.

Αυτό που ζούμε όμως μια βδομάδα τώρα είναι εντελώς πρωτόγνωρο και εξαιρετικά ελπιδοφόρο. Ο κόσμος κατεβαίνει κάθε βράδυ μαζικά και ειρηνικά στις συγκεντρώσεις, ακούει προσεκτικά τους ομιλητές, συζητάει, παίρνει το λόγο, κάνει προτάσεις, ψηφίζει.

Δεν ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν πως εκείνο που μάς λείπει είναι (απλά) 110 ή άλλα 50 ή δεν-ξέρω-πόσα δισεκατομμύρια. Εκείνο που μάς λείπει, δεκαετίες τώρα, είναι ο ΑΛΛΗΛΟΣΕΒΑΣΜΟΣ και η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ. Γιατί η ΗΘΙΚΗ χρεωκοπία προηγήθηκε της οικονομικής. Δεν ανήκω ούτε σ’ εκείνους που πιστεύουν ότι φταίνε κάποιοι άλλοι για την κατάντια μας. Αν δεν τα φάγαμε μαζί, μαζί τους επιτρέψαμε να τα φάνε, με τις πράξεις μας και με τις παραλείψεις μας: είμαι σίγουρος οι περισσότεροι από εμάς που κατεβαίνουμε στις Συγκεντρώσεις δεν ανήκουμε στα αμαρτωλά ή έστω αφελή ερίφια που γέμιζαν μέχρι πολύ πρόσφατα τις πλατείες, στα προεκλογικά πανηγύρια του Πασόκ και της ΝΔ και των παραρτημάτων τους. Πάρα πολλοί όμως από εμάς ανήκουν στο λεγόμενο «πρώτο κόμμα της ΑΠΟΧΗΣ». Και είναι πάρα πολύ καλό που οι άνθρωποι αυτοί ενεργοποιήθηκαν πολιτικά, έστω και τόσο αργά, έστω και λόγω της «αγανάκτησης» μπροστά στο αδιέξοδο. Πρέπει όμως γρήγορα να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, εκείνο της ΔΡΑΣΗΣ. Και η οποιαδήποτε δράση δεν μπορεί παρά να γίνει με σύνθημα και άξονα την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, και φυσικά μέσα στα πλαίσια της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, με όπλο την ΨΗΦΟ ΜΑΣ. Γιατί μόνο αυτό το όπλο  διαθέτουμε, και είναι και παντοδύναμο, αν χρησιμοποιηθεί σωστά. Άλλη λύση δεν υπάρχει, εκτός αν έχει κανείς σκοπό να πάρει τα τουφέκια και να καταλάβει τα Θερινά Ανάκτορα (στο όνομα τίνος;)

Ας προχωρήσουμε λοιπόν ένα βήμα παραπέρα. Μετά την αγανάκτηση, ας προτάξουμε την ΑΞΙΟΠΡέΠΕΙά μας απέναντι στα πάντοδύναμά όπλα τους. Με τη μορφή ενός πολιτικού κινήματος- κόμματος Αρχών. Μαζί τους επιτρέψαμε να τα φάνε, μαζί θα τους διώξουμε. Ζήτω το Κόμμα Αξιοπρέπειας!


μ