15 Σεπ 2006

ΑΝ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ, ΘΑ ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑ…

.
...να μην εντυπωσιάζεται και να μην επηρεάζεται από λόγια, παρά μόνο από έργα. Θα το δίδασκα πως τα πολλά λόγια είναι ασύμβατα με τα έργα. Πως όπου περισσεύουν οι λέξεις, συνήθως σπανίζουν ή και απουσιάζουν οι πράξεις… Πως οι άνθρωποι κρίνονται στα δύσκολα και όχι στα εύκολα, ακριβώς όπως ο καλός καραβοκύρης φαίνεται μόνο στην φουρτούνα. Πως ο αληθινά Γενναίος, ο αληθινά Δυνατός, δεν είναι αυτός που δεν σφάλλει και δεν ηττάται ποτέ, αλλά αυτός που ξέρει να μαθαίνει από τα λάθη του, να ξανασηκώνεται όρθιος, και να συνεχίζει.

Θα το δίδασκα ν' ακούει με προσοχή τις συμβουλές, αλλά μόνο από ανθρώπους που έχουν επάξια κερδίσει την εμπιστοσύνη του, και που τα έργα τους είναι συνεπή σε σχέση με τα λόγια τους. Να ερευνά και να κρίνει τα πάντα, να βάζει το δάχτυλο στο σημάδι του καρφιού, να μην επαναπαύεται σε αποκρυσταλλωμένες απόψεις, συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου συμβουλών, αλλά να επανεξετάζει κάθε στιγμή την ορθότητα των Πιστεύω του.

Θα το δίδασκα πως μόνο η Αλήθεια σώζει. Πως ο μόνος δυνατός τρόπος να είναι ένας άνθρωπος εντάξει με τον εαυτό του, να είναι Ευτυχισμένος, είναι να είναι ο εαυτός του. Πως όσες φορές παρασύρθηκα από φόβο, από επιπολαιότητα, ή από παραινέσεις και συστάσεις άλλων, και έδρασα ενάντια στην εσωτερική μου φωνή, όσες φορές δεν ήμουν ο εαυτός μου, το μετάνοιωσα πικρά. Ενώ όσες φορές εμπιστεύτηκα την συνείδησή μου, και την σεβάστηκα, κι είπα με σθένος την γνώμη μου, κι έπραξα με αποφασιστικότητα αυτό που ήξερα στο βάθος ότι είναι το Σωστό για εμένα, βγήκα δικαιωμένος, ακόμα κι αν όλες οι εξωτερικές ενδείξεις έλεγαν το αντίθετο.

Θα το δίδασκα πως τα ράσα δεν κάνουν με τίποτα τον παπά, αλλά επειδή ο κόσμος μας δεν είναι καθόλου τέλειος, και οι άνθρωποι δεν είναι θεοί, δεν είναι κακό να φοράς καμμιά φορά κι ένα ράσο, αν βέβαια είσαι παπάς.

Θα το δίδασκα να διαλέγει με πάρα πολλή προσοχή τους φίλους του, γιατί όποιος θέλει να είναι Αετός δεν μπορεί να συναναστρέφεται με Πέρδικες. Θα το δίδασκα ότι τους εχθρούς μας δεν τους επιλέγουμε εμείς, αλλά αυτοί.

Θα το δίδασκα να σέβεται τους συνανθρώπους μας και τον Κόσμο, και να απαιτεί και οι Άλλοι να τού δείχνουν σεβασμό. Να ωφελεί όσο μπορεί, χωρίς να υπολογίζει οπωσδήποτε σε κάποιο συμφέρον. Αν δεν είναι δυνατόν να ωφελεί, τουλάχιστον να μην βλάπτει. Να μην επιτρέπει την αδικία, όταν μπορεί να κάνει κάτι για να την αποτρέψει, και να σωπαίνει όταν δεν μπορεί, περιμένοντας μια πιο κατάλληλη στιγμή.

Θα το δίδασκα πως όλα αρχίζουν και όλα τελειώνουν σε αυτήν την γη, και πως δεν υπάρχει ούτε τιμωρός Θεός, ούτε Θεός Αγάπης, ούτε μετά τον θάνατο συνέχεια. Θα το δίδασκα πως η Ζωή, η δική μας και όλων των άλλων πλασμάτων, είναι ένα Δώρο, που πρέπει να το χαιρόμαστε, να το τιμούμε και να το σεβόμαστε. Πως αν θέλουμε οι Άλλοι να σέβονται εμάς, πρέπει κι εμείς να σεβόμαστε τους Άλλους.

Θα το δίδασκα πως η Χαρά είναι φευγαλέα και εύθραυστη, και όταν την έχουμε δεν πρέπει να την δηλητηριάζουμε με Φόβο και Πλεονεξία. Πώς πρέπει να προστατεύουμε τις Μικρές Χαρές και να αντιμετωπίζουμε με χιούμορ τις Μικρές Λύπες. Μόνο έτσι μπορούμε να αντέξουμε τις Μεγάλες Λύπες όταν αυτές έρχονται, και έρχονται, ΠΑΝΤΑ. Θα το δίδασκα πως ο Πόνος είναι ένα αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ζωής, και πολλές φορές είναι φίλος, προειδοποίηση, σωτηρία. Πως ο Θάνατος είναι απλά ένα είδος ύπνου, χωρίς Όνειρα, χωρίς Ξύπνημα.

Θα το δίδασκα να είναι ολιγαρκές και σεμνό, να μην επενδύει τη Χαρά του σε υλικά αντικείμενα, να μην στεναχωριέται ποτέ και καθόλου για υλικά θέματα, για οικονομικά προβλήματα, για υλικές ζημιές, για χαμένα πράγματα. Θα το δίδασκα να αντιμετωπίζει όσο το δυνατόν πιο στωϊκά ακόμα και το Χαμό των ανθρώπων, γιατί η Μοίρα όλων μας είναι ο Χαμός, και η Ζωή ΠΡΕΠΕΙ να συνεχίζεται.

Θα το δίδασκα να κρίνει τους πάντες και τα πάντα ανελέητα αλλά να αποφεύγει να κατακρίνει. Να έχει κατανόηση για τους ανθρώπους, να είναι όσο πιο μεγαλόψυχο και ειρηνικό γίνεται, ν’ ακούει και να υπολογίζει τη γνώμη των άλλων, αλλά να μην επιτρέπει σε κανέναν να καταπατά τα δικά του δικαιώματα. Να μην αφήνει να το δηλητηριάζει η ανθρώπινη κακία, η ανθρώπινη υποκρισία, η ανθρώπινη μισαλλοδοξία, η ανθρώπινη υστεροβουλία, ο ανθρώπινος φθόνος, η ανθρώπινη μικρόνοια. Ούτε καν όταν τα ανιχνεύει όλα αυτά στον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί όλοι είμαστε άνθρωποι, και τίποτα ανθρώπινοι δεν μας είναι ξένο. Και όλα τα ελαττώματα είναι ανθρώπινα.

Θα το δίδασκα πως οι έννοιες «ποτέ» και «πάντα» δεν σημαίνουν πρακτικά απολύτως ΤΙΠΟΤΑ, για τα ανθρώπινα μέτρα. Πως ο Χρόνος είναι πεπερασμένος, και δεν πρέπει να τον σπαταλάμε σε δισταγμούς, εμμονές και φοβίες.

Θα το δίδασκα πως η Τύχη ευνοεί τους Τολμηρούς, θα το δίδασκα να τολμά. Να τολμά να ζει, να εκδηλώνει τα συναισθήματά του, να τολμά ν’ αγαπά πολύ, να τολμά να ερωτεύεται, να τολμά να ταξιδεύει, να τολμά να δίνεται, και το πιο σημαντικό, να μη διστάζει να κάνει μεταβολή και να γυρίζει πίσω, όταν διαπιστώνει ότι έχει πάρει λάθος δρόμο, όσο κι αν έχει προχωρήσει στο μεταξύ σε αυτόν τον λάθος δρόμο… Να μην διστάζει ποτέ να κάνει μια καινούργια Αρχή.


15/9/2006

19 σχόλια:

oistros είπε...

Κι εμείς ΓΑΤΟΎΛΗ?
Τα κάναμε εμείς πράξη όλα αυτά?

nonplayer είπε...

θα ήταν ένα ευτυχισμένο παιδί...

Crucilla είπε...

Θα πονέσει όμως και το ξέρεις...Είναι δύσκολο να είσαι μόνος.

Ανώνυμος είπε...

Αν είχες ένα δικό σου παιδί, αργά ή γρήγορα θα συνειδητοποιούσες πως είναι καλύτερα να χαλαρώσεις και να αφουγκραστείς αυτά που έχει να σε "διδάξει" εκείνο...

πάντα με εκτίμηση,
In Silence.

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα!

Οίστρε, προσπαθώ... καλούτσικα τα καταφέρνω.

Μαίανδρε, ναι. Όχι σαν κάποια άλλα παιδιά...

Crucilla, δεν νομίζω ότι η εφαρμογή αυτών των αρχών σημαίνει μοναξιά... Είμαστε, αν όχι πολλοί, αρκετοί...

In Silence, δεν συμφωνώ με τις ιδέες του Rousseau... πιστεύω πως η Αλήθεια δεν είναι καθόλου έμφυτη, αντίθετα, αποκτιέται με την πείρα και με τα παθήματα, και διδάσκεται με το παράδειγμα.

Καλό απόγευμα Σ:)))

An-Lu είπε...

Καλησπέρα γατούλη!
Το κρίμα είναι πως αυτά που θέλεις να διδάξεις στο παιδί σου, για κάποιο μυστήριο λόγο, δεν τα μαθαίνουμε ποτέ από τους γονείς μας αλλά από τα διαβάσματα και τα βιώματά μας....

Μαύρος Γάτος είπε...

Ακριβώς, An-Lu. Δεν είναι πολύ κρίμα;;;;

Ελπίζω αν ποτέ γίνω γονιός να είμαι ΑΞΙΟΣ γονιός.

Ανώνυμος είπε...

Ο μόνος τρόπος που έχεις ελπίδα να διδάξεις ένα παιδί είναι το παράδειγμα. Αν ο ίδιος τα κάνεις όλα αυτά, έχεις κάποιες πιθανότητες.
Κάντε παιδιά πάντως. Είναι το πιο συναρπαστικό ταξίδι που μπορείτε να πάτε.
:^)

Μαύρος Γάτος είπε...

Ναι, βρε Μαπαμπάκη, αλλά σε ποιόν κόσμο...

[Θα μού πεις αν σκέφτονταν έτσι οι δικοί μας γονείς, εμείς δεν θα υπήρχαμε!]

Για το παράδειγμα, συμφωνώ απόλυτα
Σ:)))

Ανώνυμος είπε...

Γατούλη μήπως άρχισε να σου κάνει τικ τακ ένα ξεχασμένο βιολογικό ρολόι;
:P

Μαύρος Γάτος είπε...

Είχα αποφασίσει από καιρό πως δεν θέλω να φέρω παιδιά σε αυτόν τον άσχημο κόσμο. Εζησα όμως έναν μεγάλο και μακροχρόνιο έρωτα, κι άλλαξα γνώμη. Τώρα που πάει κι αυτός, έχω μπερδευτεί είναι αλήθεια πολύ...

(Το τικτακ πάντα το άκουγα, παρ' όλα αυτά)

dodo είπε...

Τα διδάσκομε όλα αυτά γιά να είμαστε σύμφωνοι με τον εαυτό μας.

Γιατί τίποτε δεν μάς εγγυάται ότι το παιδί μας, μεγαλώνοντας, θα επιλέξει να διατηρήσει τις ίδιες αρχές...

Μαύρος Γάτος είπε...

Dodos, έτσι είναι. Δεν μπορεί κανείς να επιβάλει, μόνο να προτείνει...

Καλώς την M13! Χαίρομαι που σού άρεσε. Μακάρι να μού τα έλεγε κάποιος κι εμένα αυτά νωρίτερα.

Σ;)

Ανώνυμος είπε...

Γιατί μένεις στο ΑΝ; Κάνε το ΝΑ!
΄Εχεις τόσα ωραια και πολύτιμα να το διδάξεις.

Μαύρος Γάτος είπε...

Σ΄ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Όταν θα βρεθείς καλέ μου σε αυτή τη λεωφόρο, τότε θα νοιώσεις πως είναι να φτύνεις αίμα για να μείνεις σταθερός στις αξίες που θες να περάσεις στα παιδιά σου κι όλο το σύμπαν σε κοροιδεύει...

Δεν είναι εύκολο. Και μη νομίζεις πως όσοι δεν το κάνουν είναι γιατί δεν έχουν προσπαθήσει.

Δεν είναι όμως όλοι δυνατοί, όπως δεν είναι όλοι ικανοί να γίνουν γονείς.

Όταν γίνεις καλέ μου Μίλτο γονιός, μόνο ένας θα μπορεί να σε κρίνει αν είσαι άξιος ή όχι: Το ίδιο το παιδί σου....

Φιλιά.....
Κι όταν αποφασίσεις, πέρνα να σου πω το μυστικό με μια προσπάθεια να έχεις δύο!!!! :Ρ

Μαύρος Γάτος είπε...

Ναταλάκι Σ:))))))

Ανώνυμος είπε...

Αν ήσουν γονιός θα μάθαινες πως τίποτα δεν μπορεις να "διδάξεις" στα παιδια.
Μπορεις μόνο να ζεις και να σε βλέπει.Κι αν ζεις σύμφωνα μ΄αυτά που γράφεις, κι αν του ταιριάζουν, τότε μπορεί να μάθει από το παράδειγμά σου...
Τα παιδιά μας δε μας ανήκουν, κομμάτι του αύριο είναι που η ζωή μας εμπιστεύτηκε για λίγο, κι αν είμαστε τυχεροί μπορεί να βάλουμε κι εμεις δικά μας κομματάκια στο παζλ της ζωής τους...
Κι αν κάποιος περιμένει το παιδί του να γίνει όπως αυτός ονειρεύτηκε ή θεωρεί σύμφωνο με τις δικές του νόρμες, τότε καλίτερα να μην κάνει παιδί...
Κανένα παιδί δεν είναι όπως θάθελε ο γονιός του...
Ο άξιος γονιός είναι αυτός που καταφέρνει να μεγαλώσει ένα παιδί που νά φτιάχνει το δικό του δρόμο, ελεύθερο δυνατό και αυτόνομο, κι αυτός από μια γωνίτσα να μπορεί να καμαρώνει το καινούργιο σκαρί που αρμενίζει με δικούς του χάρτες και πανιά, χωρίς να τον πειράζει που δε ζητάει τους δικούς του...
Από τα πιο όμορφα (και δύσκολα) ταξίδια της ζωής το να μεγαλώνεις παιδί γιατί δίνεις τον εαυτό σου χωρίς να προσδοκάς να πάρεις πίσω κάτι.
Κύριε Γάτε καλημέρα. Χτες ο γιός μου έκλεισε τα δεκάξι, μ' ένα μεγάλο πάρτυ το Σάββατο στο σπίτι μας, κι΄εγώ σφουγγάριζα και συγύριζα όλη την Κυριακή, ξενυχτισμένη μέχρι τις τρεις και που τέλειωσε το πάρτυ, εξορισμένη από το σπίτι... Χαλάλι

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου ,
όντως θεωρώ οτι το να έχεις διαμορφώσει μία άποψη περι του θέματος είναι πολύ ελπιδοφόρο μήνυμα για τις ερχόμενες γεννεές που θα τύχουν να ανατραφούν απο ανθρώπους που σέβονται το είδος μας (ανθρώπινο )και που αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα του σεβασμού και της μάνας γής.
Για να μή ξεφύγω απο το θέμα ,περι ανατροφής κουβέντιαζα με ενα φίλο και μου λέει "......σε ορισμένες περιπτώσεις και μόνη η παρουσία του γονέα (δηλαδή χωρίς πολλά λόγια) είναι αρκετή..."Και γράφοντας σου τώρα παρατηρώ οτι η λέξη παρουσία περιλαμβάνει την ουσία.
Ενδιαφέρον έχει ο διάλογος του Πρωταγόρα με το Πλάτωνα "Περι παίδων αγωγής"