21 Ιουλ 2006

THE HELL IS SITUATED IN THE MIDDLE EAST - JUST LET THE ISRAELI FATHER WHO LOST HIS TWO CHILD SONS SPEAK. NOTHING ELSE.


" [Ehoud] Olmert (the Israeli Prime Minister) and [Shaul] Mofaz (the Israeli Defence Minister) are responsible for their death".

[the death of his two children, two boys, aged three and seven, dead yesterday in Nazareth(?) from the explosion of a Hezbollah missile, launched from Lebanon].

"They say that they are defending Israel. And "he"? [Nasrallah, the leader of the Hezbollah] What is HE doing?"


NOTE: I heard this tragic father in the Greek National Television (ERT) evening news yesterday. I don't remember his name, or his children's names. I am not even sure if it was in Nazareth or in Haifa that it happened. I don't know if he was an Israeli Jew or an Israeli Arab. I don't care. I am not interested in knowing. I only remember his face, or rather his expression, as he was saying the above words....

Mavros Gatos ("Black Cat", oh, so Black...)

22 σχόλια:

Кроткая είπε...

"...δυο πεθαμένα περιστέρια
ήταν η νύφη κι ο γαμπρός
δάκρυσε τότε ο Ιρλανδός
και δάκρυσε και ο Ιουδαίος..."

πόσοι ακόμα Ιρλανδοί και Ιουδαίοι;;

ellinida είπε...

Οταν πεθαίνουν παιδιά , απ'όποια πλευρά να είναι , το αποτέλεσμα είναι το ίδιο .
Αλλά ποιός ενδιαφέρεται ; Αναλώσιμοι είμαστε όλοι μας . Τα $$$$ μετράνε .

Ecumene είπε...

Nikos Dimou said...

ihadafarminafrica said...
ΕΓΩ ΛΕΩ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΤΑ ΕΘΝΟΤΣΙΤΑΤΑ.

Συμφωνώ. Οι παρελάσεις και οι παράτες γίνονται για λόγους προπαγανδιστικούς (κι εμείς τις κάνουμε...).

Επίσης προσοχή - εκτός από τον πραγματικό πόλεμο γίνεται και πόλεμος προπαγάνδας. Κανείς δεν ξέρει τι έγραφαν τα παιδιά όταν ο φωτορεπόρτερ τους έδωσε κιμωλίες... και τι δουλειά είχαν να κυκλοφορούν ανάμεσα σε βόμβες... Κατά πολλούς η φωτογραφία είναι στημένη.

Το μεγαλύτερο σοκ που υπέστη η ανθρωπότητα είναι όταν (κατόπιν) πληροφορήθηκε πως οι φωτογραφίες με τα "παιδάκια της Μπιάφρα" είχαν τραβηχτεί σε στούντιο διαφημιστικής εταιρίας στο Λονδίνο.

Θυμηθείτε και τον "Κορμοράνο του Κόλπου".

Αρκετή είναι η πραγματική θηριωδία του πολέμου - μη την πολλαπλασιάζουμε.

Παρ Ιουλ 21, 05:04:55 μμ

Χρήστος Φασούλας είπε...

Μαύρε Γάτε, να 'σαι καλά. Κι εσύ και οι υπόλοιποι blogers που κάνετε αυτό που θα 'πρεπε να κάνουμε όλοι μας: να θυμώνετε. Όταν πρέπει...
Ένα ποστ της Krotkaya με παρέπεμψε σε σένα. Και απλώς αντιγράφω το σχόλιο που άφησα εκεί:
Παιδιά, να 'στε καλά. Να 'στε καλά που εξακολουθείτε να θυμώνετε. Η γενιά η δική μου θύμωσε πολύ, φαίνεται, και κουράστηκε πια να θυμώνει. Κι έτσι ο θυμός βγήκε στην απόσυρση. Και η γενιά το ίδιο. Έκανε τη λοβοτομή της κι αποφάσισε, ήρεμα κι απλά, να θυμώνει πλέον για άλλους λόγους. Θυμώνει επειδή, ξέρω 'γω, κόλλησε το γαμημένο το λάπτοπ ή επειδή η σύζυγος τόλμησε να μετακινήσει πέντε πόντους παραπέρα τον καναπέ από το σημείο - φετίχ που βλέπει κατάφατσα στην τηλεόραση. Κι όταν ξανασύρει τον καναπέ στη σωστή οπτική γωνία κατεβάζοντας καντίλια, πιάνει το τηλεκοντρόλ, πατάει το μαγικό κουμπάκι και βλέπει τον θυμωμένο Χατζηνικολάου να περιγράφει θυμωμένα τη σφαγή των Λιβανέζων. Και τότε θυμώνει κι αυτός λιγουλάκι, καθότι, όπως και να 'χει, κάποια κατάλοιπα του ένδοξου επαναστατικού του παρελθόντος εξακολουθούν να σουλατσάρουν ανάμεσα στα σκουριασμένα τοιχώματα του αποχαυνωμένου του εγκεφάλου. Κι έπειτα ρίχνει δυο τρία μπινελίκια κι ο θυμός του περνάει. Αλλά επανέρχεται δριμύτερος λίγο αργότερα, όταν ο πουλημένος διαιτητής ακυρώνει το πεντακάθαρο γκολ του Παντσουτσουνιακού.
ΡΕ ΓΑΜΗΜΕΝΕ ΛΑΪΝΣΜΑΝ, ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΤΟ ΟΦΣΑΪΝΤ;
Γι' αυτό σας λέω. Να 'στε καλά που θυμώνετε. Που θυμώνετε για τους σωστούς λόγους...

Μαύρος Γάτος είπε...

Krotkaya, δυστυχώς πάρα πολλοί ακόμα. Πάρα πολλοί...

Ελληνίδα, ακόμα χειρότερα ίσως είναι όταν τα παιδιά μετατρέπονται σε τερατώδεις μικρογραφίες τερατωδών ενηλίκων.

Εργοτελίνα, οι φωτογραφίες ΔΕΝ είναι στημένες. Είναι εκατό τοις εκατό αληθινές. Ακόμα κι αυτοί που προσπαθούν δνα δικαιολογήσουν τα παιδιά δεν υποστήριξαν ποτέ ότι είναι στημένες.

Χρήστο, ευχαριστώ, είμαι όντως πολύ θυμωμένος. Κυρίως με την αδυναμία μας να κάνουμε το παραμικρό. Για να αποτρέψουμε την τραγωδία. Όσο και να φωνάξουμε, όσες πορείες και συγκεντρώσεις και αν κάνουμε, ποιός μας ακούει;;; Κανείς. Όμως το blogging είναι ένα νέο συναρπαστικό μέσο. Τυχαία ένας δημοσιογράφος της Guardian με πρόσεξε και ήρθαν πάνω από 1500 Αγγλοαμερικάνοι. Από αυτούς κάποιοι μπορεί να είναι δημοσιογράφοι, ακόμα και πολιτικοί. Κ΄τι μπορεί ν'αλλάξει. Σταγόνα στον ωκεανό; Από τις σταγόνες φτιάχνοντια τα ξκύματα. Και τα τσουνάμι... ακόμα και οι ωκεανοί...

Α ναι, δεν απέχουμε τόσο πολύ ηλικιακά...

Καλό βράδυ σε όλους

Χρήστος Φασούλας είπε...

Που λες, φίλε Μαύρε Γάτε, εγώ ήμουν κάποτε πολύ πιο θυμωμένος από σένα. Καιτο "κάποτε" απέχει μόλις μερικά χρόνια (όσο και η διαφορά ηλικίας μας, ενδεχομένως;). Γι' αυτό και τώρα θυμώνω περισσότερο με τη γενιά μου. Ώστε να βρίσκω άλλοθι για την απάθεια τη δική μου...

Stavros Katsaris είπε...

Σήμερα είναι μια από τις λίγες μέρες που έγινα δογματικός!
Δεν θέλω να ξανακούσω τίποτα για γαμημένες πατρίδες σημαίες και σύμβολα!
Δεν θέλω να ξαναδώ παιδάκια να ανεμίζουν σημαιάκια επειδή οι ηλίθιοι γονείς τους εκμεταλεύονται την αγνότητα της ψυχής τους.
Δεν θέλω να ακούσω καμμιά ξεφτιλισμένη θρησκεία να μου μιλά για Θεούς και τιμωρίες. Δεν μπορεί να υπάρχει Θεος και να επιτρέπει το χαμό τόσων ανθρώπων.
Δεν θέλω να ακούσω κανέναν μαλάκα που θα μου εξισώνει τους Εβραίους με τον Χίτλερ. Όποιος σκοτώνει είναι φονιάς παέι και τελείωσε!
Δεν θέλω και δεν πρόκειτε να δικαιώσω κανέναν γαμημένο φονιά!
Όποιος έχει αρχίδια και νομίζει πως είναι πολιτικός να καταργήσει τις εθνικές επετείους! Τι στο διάολο γιορτάζουμε?

Με απέραντη θλίψη και οργή

Παρ Ιουλ 21, 05:47:33 μμ

(αντιγραφή από το doncat.blogspot.com)

Κωστής Γκορτζής είπε...

Μαυρόγατε, έτσι, με πάθος. Ο Χρήστος Φασούλας περιγράφει άψογα τη δική μου γενιά (των 55άρηδων) Αλλοίμονο αν είναι έτσι και η δική σας... Δεν είναι, αλλιώς δεν θα αυτοσαρκαζόσασταν.
Συμφωνώ απολύτως ότι τα μπλογκς "ανοίγουν" ολοένα τις προοπτικές να ακούγεται ο ακατέργαστος θυμός μας. Το τι σημαίνει αυτό θα φανεί αργότερα. Εσύ συνέχισε, έτσι, με πάθος κριαριού ανήμερου και αδέσποτου... :)

Ανώνυμος είπε...

Το ένα ερώτημα είναι: Όταν οι (όποιου "χρώματος") ρουκέτες πέσουνε στο δικό μας σπίτι, θ' αντέξουμε να μην φωνάξουμε "εκδίκηση";

Το άλλο ερώτημα είναι: Αν δεν φωνάξουμε "εκδίκηση" και επομένως δεν αντισταθούμε σ' εκείνον (όποιου "χρώματος") που μας ρίχνει τις ρουκέτες του, θ' αντέξουμε να τον δούμε να μας το παίρνει με τη βία και να μας επιβάλλει τους δικούς του αυθαίρετους κανόνες ζωής;

Ερώτημα τρίτο: Τι είναι εκείνο που θα μας έκανε ν' αντέξουμε και στις δυο παραπάνω "εισβολές";

Ecumene είπε...

Μickey said...(στο εν λογω post)

ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ που εκμεταλλεύεστε φρικτές φωτογραφίες (δεν ξέρω αν η πρώτη ή η τελευταία είναι η πιο φρικτή τελικά) και μικρά παιδιά για να μιλήσετε όχι για τη ΦΡΙΚΗ του ΠΟΛΕΜΟΥ, αλλά για τη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΟΛΩΝ των Ισραηλινών πολιτών (να υποθέσω ακόμα και των ίδιων των παιδιών) για τα εγκλήματα του κράτους τους. Προφανως για σας, ΟΛΟΙ οι Γερμανοί που τη δεκαετία του '30 ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία ήταν wannabe δολοφόνοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (μεταξύ άλλων και των ...παππούδων των "φιλοξενούμενων" νεαρών βλαστών σας).

Πριν από πολλά χρόνια είχα βρει αντίστοιχες φωτογραφίες, με παιδάκια των "αδικημένων" χωρών, να εκπαιδεύονται από πολύ νωρίς στα όπλα, ώστε να αναλάβουν τη "θεάρεστη" δράση τους, σκοτώνοντας ως αυτοσχέδιες ζωντανές βόμβες ανυποψίαστους Ισραηλινούς (ενδεχομένως και κάποια από τα παιδάκια που ΔΕΝ είναι στις τρεις πρώτες φωτογραφίες - λες και τα άλλα καταλαβαίνουν τι κάνουν). Και για να μην πάμε πιο μακριά, νωπές είναι οι εικόνες χωριών και καταυλισμών ολόκληρων που πανηγύριζαν (συν γυναιξί και τέκνοις) μόλις έμαθαν τα "ευχάριστα νέα" για την πτώση των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη (οι χιλιάδες νεκροί προφανώς τούς έπιναν το αίμα). Να τις κρεμάσω κι εγώ σε κάνα post και να κάνουμε κουβέντα για τη "συλλογική ευθύνη" των Λιβανέζων, των Συρίων, των Παλιαστινίων και όποιων άλλων; "Φονιάδες των λαών" λοιπόν και ξεμπερδεύουμε εύκολα και απλά. Ψεκάστε (με τη στάμπα του "φονιά"), σκουπίστε (ότι καλό και θετικό μπορεί να έχει ο "φονιάς"), τελειώσατε (και ξαναγυρίστε στον ...καναπέ σας).

Θεωρώ το post, με τον τρόπο που διατυπώθηκε, απλά ΑΙΣΧΡΟ και το γράφω απερίφραστα!

Κρίμα, γιατί οι φωτογραφίες θα μπορούσαν να γεννήσουν άλλους είδους αντιδράσεις (και μηνύματα προς αυτά τα παιδιά), αλλά και γόνιμο προβληματισμό. Αλλά είναι προφανής η "αντικειμενικότητα" και η "απροκατάληπτη στάση" του οικοδεσπότη και πολλών σχολιαστών. Μπορείτε φυσικά να "στολίσετε" και μένα ελεύθερα ;)

Το μίσος δεν έχει πατρίδα ούτε (ενδεχομένως) γονίδια. Απλά, συντηρείται και καλλιεργείται μέσα από ΜΜΕ, post, σχόλια και απόψεις σαν αυτές που διάβασα εδώ. Μη νομίζετε πως με τέτοιες ενέργειες θα σταματήσετε τις ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ πράξεις του Ισραήλ. Το μόνο που κάνετε είναι να προετοιμάζετε αυτά τα παιδιά να κάνουν τα ίδια και χειρότερα όταν θα είναι ΕΚΕΙΝΑ οι αυριανοί πολιτικοί και στρατιώτες!

Και πάλι, ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ!

Saturday, July 22, 2006 4:15:56 AM

Χρήστος Φασούλας είπε...

Ημίαιμε, λες να 'χω πέσει τόσο έξω; Ή μήπως κρίνω εξ ιδίων τ' αλλότρια;

Ecumene είπε...

Δεν ξερω γιατί δεν το δημοσίευσε εδω
για να γίνει συζητηση....

Δες το εδώ

Ecumene είπε...

o AMOS OZ,….υπέρ
των ισραηλινών επιθέσεων…

Περιστέρια και Γερακια ενωμένα

πρωτοφανής συσπείρωση του λαού του Ισραήλ…

If, as we all hope — Israeli hawks and doves alike — Hezbollah is going to be defeated soon, Israel and Lebanon will be the winners. Moreover, a defeat of a militant Islamist terror organization may dramatically enhance the chances for peace in the region.

Κωστής Γκορτζής είπε...

Χρήστο Φασούλα, απ' ό,τι "ξεσκόνισα" στο μπλογκ σου, μάλλον κουβαλάς ενοχές άλλων στα σαράντα και, και όχι δικές σου. Δυστυχώς, εγώ κουβαλώ τις δικές μου... :)

Και, τι γίνεται ρε παιδιά; Διαβάζει κανείς από αυτούς που αντιδρούν με μένος τα κείμενα στα οποία αντιδρούν; Γιατί, ή εγώ είμαι ηλίθιος -που μπορεί- ή καταθέτουμε την "έκρηξή" μας ο καθένας εκ του συνδρόμου "δε γαμιέσαι κι εσύ κι ο γρύλλος σου"...
Κάποιος να κάνει φλιτ ρε παιδιά γιατί πολλές τσε τσε πλακώσανε.

Τα πράγματα είναι ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ γιατί ΟΛΟΙ έχουν, πια, περάσει τα όρια και ΟΛΟΙ πλέον είναι ΕΝΟΧΟΙ.
Ο Θεός - ο όποιος Θεός - να μας φυλάει.

Μαύρος Γάτος είπε...

Εργοτελίνα

Είσαι τόσο προκατειλημμένη που δεν μπορώ να συζητήσω μαζί σου. Μόνο μερικά σημεία.

Είμαι υπέρ της ΑΤΟΜΙΚΗΣ ευθύνης και όχι υπέρ κάποιας αόριστης "συλλογικής" ευθύνης. Το να αποδίδεις συλλογικές ευθύνες (ή αντίθετα, συλλογικά ε΄υσημα), το θεωρώ ΡΑΤΣΙΣΜΟ.

ΑΛΛΑ, όταν έχουμε να κάνουμε με μια πρωτοφανή συσπείρωση ενός λαού της τάξης του 90-95%, όταν ΕΝΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΛΑΟΣ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΞΥΠΝΑΕΙ ΜΕ ΤΟ ΤΟΥΦΕΚΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ, και ΑΝΑΘΡΕΦΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΚΙΑ, τότες πώς να μην μλήσειο κανείς για συλλογική ευθύνη;;;;;

ΝΑΙ, αντίστοιχη ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΜΙΣΟΥΣ υπάρχει και στους Παλαιστίνιους. ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΘΥΤΗ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΟΣ. ΟΙ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΟΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΙΣΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΟΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ, ΚΑΤΑΠΑΤΟΥΝΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΝΑ ΜΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ.

Τα υπόλοιπα που γράφεις ας τα κρίνει ο αναγνώστης.

Περαστικός είπε...

Για να μην ξεχνιόμαστε και να μην χανόμαστε σε ιδεολογικά πελάγη και στον Γόρδιο δεσμό του Μεσανατολικού προβλήματος, αναφέρω μερικές σκέψεις μου για αυτή την επίθεση εναντίον του Λιβάνου και την τρέχουσα κατάσταση:

1. Η επίθεση εναντίον όλου του Λιβάνου και η συστηματική κατεδάφιση των υποδομών μιας κυρίαρχης χώρας που μόλις είχε αρχίσει να σηκώνει κεφάλι από τα προηγούμενα δεινά της, συμπεριλαμβανομένων των βομβαρδισμών αποθηκών τροφίμων, αποθηκών φαρμάκων, εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής κ.λπ. είναι μια πράξη που στρέφεται σαφώς εναντίον του συνόλου του πληθυσμού της, πλήττει αμάχους και αθώους και είναι εντελώς δυσανάλογη της απαγωγής 2 στρατιωτών.

2. Ομοίως, ο αδιάκριτος βομβαρδισμός πόλεων και χωριών που πολλές φορές δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με εγκαταστάσεις ή προπύργια της Χεζμπολά (ακόμη και πόλεις ή χωριά χριστιανών) σε όλη την επικράτεια του Λιβάνου με πολλούς αμάχους ως θύματα είναι πράξη που με βάση το διεθνές δίκαιο συνιστά έγκλημα πολέμου.

3. Οι αδιάκριτοι βομβαρδισμοί του Ισραήλ θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές χιλιάδων ξένων υπηκόων, συμπεριλαμβανομένων 25-30 χιλιάδων Αμερικανών που κατοικούσαν στο Λίβανο (το γεγονός έχει ενδιαφέρον για να θυμόμαστε ότι δεν μιλάμε εδώ για κάποιο κράτος "παρία" ή για κανένα Αφγανιστάν). Θα είχε ενδιαφέρον να σκεφθούμε τι θα γινόταν αν καμία "αδέσποτη" Ισραηλινή βόμβα είχε θερίσει μερικούς Αμερικανούς ή Γερμανούς, ίσως να το έριχναν βέβαια πουθενά αλλού όπως έχει γίνει και σε άλλες περιπτώσεις κατά το παρελθόν όπου μόνο κατόπιν εορτής μάθαμε την αλήθεια. Ακόμη, θα είχε ενδιαφέρον να δούμε ποια θα ήταν η θέση μερικών εάν υπήρχαν ή υπάρξουν έλληνες θύματα (ας ελπίσουμε πως όχι). Θα μιλούσαν στην Αμερική ή στη Γερμανία παν είχαν δικά τους θύματα πάλι για νόμιμο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα; Τέτοιες πράξεις δεν θα συγχωρούνταν σε καμία άλλη χώρα και αποδεικνύουν ότι υπάρχουν χώρες που χαίρουν ασυλίας (φανταστείτε την Ελλάδα να βομβαρδίζει στην Τουρκία περιοχές όπου παραθερίζουν ή εργάζονται χιλιάδες ξένοι υπήκοοι).

4. Το Ισραήλ έχει αντιμετωπίσει ξανά ουκ ολίγες παρόμοιες καταστάσεις. Η απάντησή του ήταν λίγο ή πολύ επιλεκτικά πλήγματα και ανταλλαγές κρατουμένων. Να υπενθυμίσω ότι σε σχετικά πρόσφατη αντίστοιχη περίπτωση απαγωγής Ισραηλινού επιχειρηματία, είχε γίνει ανταλλαγή του με 400 Άραβες κρατουμένους. Αυτό ήταν και ο στόχος της Χεζμπολά πάλι. Υπενθυμίζω ότι το Ισραήλ έχει στις φυλακές του περίπου 10.000 Παλαιστινίους εκ των οποίων 1.000 γυναικόπαιδα (βέβαια, τα κράτη δεν είναι ποτέ απαγωγείς...) Τι άλλαξε λοιπόν τώρα; Μήπως οι ζωές 3 στρατιωτών προσφέρονται περισσότερο για να γίνει "παιχνίδι" ή άλλαξαν οι στρατηγικοί στόχοι; Ερωτώ, είναι αποδεκτή επιλογή για όσους από εσάς δείχνουν τόση κατανόηση απέναντι στη στάση του Ισραήλ αυτό που συμβαίνει τώρα στο Λίβανο; Εάν η επίθεση είχε στραφεί εναντίον συγκεκριμένων στόχων της Χεζμπολά, εάν είχε περιοριστεί γεωγραφικά, ίσως να ήταν περισσότερο αποδεκτή και "ανάλογη", αν και πάλι δεν θα την θεωρούσα λύση σε βάθος χρόνου.

5. Η λύση για τα προβλήματα της περιοχής βρίσκεται στην ειρηνευτική διαδικασία. Μια διαδικασία που το Ισραήλ δυστυχώς δεν στηρίζει επαρκώς, έχοντας και μια παραπάνω ευθύνη να το πράξει αυτό ως ο ισχυρότερος παράγων, προτιμώντας να ασκεί πολιτική ισχύος (με τις πλάτες και τα όπλα του μεγάλου του φίλου), να κτίζει τείχη, να γκρεμίζει σπίτια και να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του αποφάσεις του ΟΗΕ (για να μην ξεχνάμε και τα περί σεβασμού του διεθνούς δικαίου και τάξης). Η δυσάρεστη αλήθεια όμως για όσους έχουν την υπεροχή των όπλων είναι ότι όταν δεν αφήνεις καμία ελπίδα στον αδύνατο, θα εισπράξεις πάντα το μίσος και τη σκληρότητα που τρέφει η απελπισία όταν συνειδητοποιείς ότι δεν σου έχει μείνει τίποτα. Το γεγονός ότι κάποιος έχει την υπεροπλία δεν σημαίνει ότι μπορεί να πατάει με την αρβύλα του το κεφάλι του άλλου χωρίς αυτό να έχει συνέπειες, συνέπειες που ναι, είναι και οι βομβιστές αυτοκτονίας και οι δίδυμοι πύργοι και όλα τα άλλα φρικτά, ό,τι και να πιστεύουμε για τέτοιου είδους πράξεις. Όταν έχεις "έξυπνες" βόμβες δεν μπορείς να επιβάλλεις στον άλλο της αποδοχή της ήττας επειδή δεν έχει αντίστοιχα όπλα. Σε περασμένες δε εποχές, οι απουσία τέτοιων όπλων ουδέποτε εμπόδισε τις δημοκρατικές χώρες να διεξάγουν πόλεμο εναντίον των τυράννων (αληθινών ή κατασκευασμένων) σκοτώνοντας εσκεμμένα εκατοντάδες χιλιάδες αμάχους (π.χ. Β' Παγκόσμιος Πόλεμος - με πόσους Δίδυμους Πύργους αλήθεια ισοδυναμεί η καταστροφή της Δρέσδης;). Αυτά τα αναφέρω για να εισάγω κάποια σημεία αναφοράς και όχι για άμεση σύγκριση με τωρινές καταστάσεις.

6. Τι θα έπρεπε να γίνει λοιπόν; Η διεθνής κοινότητα θα έπρεπε να δείξει αποφασιστική στάση επιβάλλοντας τη διακοπή των εχθροπραξιών (με ουσιαστικές κυρώσεις, σαφή ψηφίσματα, εμπάργκο όπλων κ.λπ.), την ανάπτυξη μιας ειρηνευτικής δύναμης και τη συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας που, επαναλαμβάνω, είναι η μόνη ελπίδα για ειρήνη στο μέλλον, με αντικειμενικότητα και σεβασμό των δικαιωμάτων ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΩΝ. Αυτή είναι η μόνη οδός για το συμφέρον και των δύο πλευρών.

7. Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η Χεζμπολά έγινε αυτό που έγινε ΜΕΤΑ την πρώτη εισβολή του Ισραήλ στον Λίβανο το 1982 (θυμάστε την αφορμή; Μια απόπειρα δολοφονίας του Ισραηλινού πρέσβη στο Λονδίνο, θυμάστε τις σφαγές αμάχων που ακολούθησαν; Αυτή και αν ήταν δυσανάλογη απάντηση. Και όμως, εκπλήσσομαι όταν βλέπω ανθρώπους που αποστρέφουν το κεφάλι από αυτή την πραγματικότητα και κατηγορούν όσους την επισημαίνουν για μεροληψία.) Αλήθεια, εάν μετά το πέρας αυτών των εχθροπραξιών αποδειχθεί ότι το Ισραήλ αντιμετωπίζει επιδείνωση και όχι βελτίωση της κατάστασης ασφαλείας, έχοντας προκαλέσει εκατοντάδες απώλειες αμάχων και έχοντας υποστεί το ίδιο σημαντικές απώλειες, και σε διεθνές κύρος, θα είναι αυτό ή δεν θα είναι μια στρατηγική ήττα; Ένα πιο εφιαλτικό σενάριο είναι ότι διαπιστώνοντας η ηγεσία του Ισραήλ το αδιέξοδο των επιλογών της μπορεί να επεκτείνει τη σύγκρουση στη Συρία με απρόβλεπτες συνέπειες. Εάν ο Ισραηλινός πολίτης θέλει να ζει με ασφάλεια, θα πρέπει να στηρίξει την ειρήνη, φυσικά, με ρεαλιστικό και όχι ουτοπικό τρόπο, με εγγυήσεις για την ασφάλειά του, φροντίζοντας για την άμυνά του, αλλά ΟΧΙ συντρίβοντας και ταπεινώνοντας άλλους λαούς.

Κλείνοντας, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι πολιτική όπως αυτή που ακολουθείται σήμερα από το Ισραήλ τρέφει τις απόμενες γενιές με μίσος και ετοιμάζει τους επόμενους τρομοκράτες και δημιουργεί νέους εχθρούς (ακόμη και οι Χριστιανοί του Λιβάνου έχουν ξεσηκωθεί, δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς όταν κατεδαφίζουν τη χώρα σου). Δεν μπορώ να μπω στη θέση ενός παιδιού που είδε τον πατέρα του, τη μητέρα ή τα αδέλφια του να σκοτώνονται ή το σπίτι του να γκρεμίζεται σαν σπιρτόκουτο από μια μπουλντόζα. Φοβάμαι ότι αυτά τα οποία συμβαίνουν δείχνουν ότι στο Ισραήλ επικρατούν οι κύκλοι που δεν πιστεύουν στην ειρήνη. Βλέπω στην εποχή μας να δημιουργείται ένα νέο είδος "Ιεράς Συμμαχίας" που υποστηρίζει μια διεθνή τάξη κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της και σύμφωνα με την οποία 2 ή 3 απαγωγές στρατιωτών επαρκούν ως δικαιολογία για την κατεδάφιση μιας χώρας και την εξόντωση εκατοντάδων αμάχων, αρκεί αυτή να γίνεται από ένα κράτος της αρεσκείας της. Βλέπω επίσης αυτή τη new talk που βαπτίζει αυτό που γίνεται τώρα "νόμιμο δικαίωμα άμυνας" ενός κράτους. Αυτά τα "ολίγα" και "ψύχραιμα". Συγνώμη για την κατάχρηση χώρου.

Ecumene είπε...

Συγνώμη δεν καταλαβες οτι αυτα
τα εγραψε ο ΜICKEY..............

το εβαλα για συζητηση........

Ecumene είπε...

Οπως εβαλα και την ειδηση για την θεση
του AMOS OZ,για προβληματισμό....

Mην βγαζεις ευκολα συμπερασματα.....

Εννοείται οτι επρεπε να το δημοσιεύσεις
τί αλλο θα μπορούσε να κανει
ενας blogger...

απλως σε αυτα τα θεματα...

θελω να ακουω και αντίθετες απόψεις

Μαύρος Γάτος είπε...

Σόρρυ Εργοτελίνα. Απάντησα στον μίκυ στο άλλο ποστ, αν θέλεις πήγαινε δες την απάντησή μου. Νομίζω ότι ο Μίκυ κατ'αρχήν παρανόησε τα όσα έγραφα και δεύτερον ήταν ανάιτια αυστηρός μαζί μου...

Και πάλι σού ζητώ συγνώμη για την παρεξήγηση

Ecumene είπε...

Διαβασε και αυτό,δεν είναι κακό να μαζευεις αποψεις,απο δω και απο κει,βοηθα τον αναγνωστη να εχει συνολικη εικονα

Ecumene είπε...

Αλλωστε,είμαστε κάπως ομοιοπαθείς,και εμένα μου την είπε ο Mickey,γιατι τόλμησα να δημοσιεύσω αυτο το χαρτη,που φιλοξενηθηκε σε αμερικανικο στρατιωτικο περιοδικό

Μαύρος Γάτος είπε...

Εργοτελίνα Σ;)))

Φίλε Περαστικέ, συμφωνώ απόλυτα με τα περισσότερα από όσα λές. Και ειδικά με την παράγραφο 7.