20 Ιουλ 2006

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ - DON'T FORGET THE TURKISH OCCUPATION OF CYPRUS

32 tears ago, on July the 20th, 1974, the turkish army invaded the independent state of Cyprus, under the cover of the NATO and of the United states of America. The "official" "justification" of this act was the need to "protect" the Turkish-Cypriots (18% of the Cypriot population at this time) from Greek and Greek-Cypriot extremists.

The Turks profited from the discoordination of the Cypriots beacause of the military coup that the Dictators of Athens had organised against Makarios, the legitimate Cypriot President, and of the TREASON in the ranks of the pro-Dictatorship administration of the Greek Army (who did not respond at all to the invasion, obeying orders given by the NATO). Facing minimal (albeit heroic) resistance, the Turkish ATILLA troops (the official turkish name of the invasion), occupied the northern part of the island, nearly half of it, killing hundeds of Greek-Cypriots, quite a lot of civilians among them, and sending hundreds of thousands of people to the south as refugees. As a result, in a few days, the 7-year-old military coup in Athens finally fell into pieces, and its leaders have been heavily condemned for their acts and for their omissions.

Since then, for 32 years now, multiple United Nations resolutions have ORDERED Turkey to evacuate the ILLEGALLY OCCUPIED territories in Cyprus ASAP. NO country in the world, except of course Turkey, has recognised the fantom state of "Turkish Northern Cyprus", that Turkey has "created" in 1981. Furthermore, this illegal state is officialy under a status of international boycottage, that a few countries are sadly not respecting. Nevertheless, the Turks hold well their grip on the occupied lands, not showing the slightest sign of willing to respect International Law and the resolutions of the International Community.

A greek song by Dionysis Savvopoulos says:

It's not about a terrain that's being trambled
It's not about a national craze
it's about Cyprus, hated by the Merchants of the World
and about our being orphans beyond words

We do not have the right to forget. WE WON'T. Not until the ATILLA returns to Turkey, where he came from, and all the Cypriots, both of greek and of turkish origin, are left free of the iron grip of the Turkish military state. Free to live in peace, as they did for centuries before the invasion, as they do today in southern Cyprus and in western Thrace.

Mavros Gatos

9 σχόλια:

Καπετάνισσα είπε...

Μαυρόγατε, σ' ευχαριστώ που υπάρχεις.


Η μνήμη πάντα πονά, λένε οι ποιητές.

Τουλάχιστον, να πονούσαμε και να'χε κάποιο όφελος...

Κάποια γη να ποτίζανε τα δάκρυα.

Κάποιος ανθός να ρίζωνε...

artfarted είπε...

Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι Έλληνας, να σε πονάει η Κύπρος και να σε πονάνε όλοι εκείνοι οι Ελληνάρες που δεν δίνουν δεκάρα;

Ναί, να είσαι Έλληνας, να είσαι Μακεδόνας και να σε τρελαίνουνε, εκτός από τους Τουρκαλάδες και τους Σκοπιανούς, και οι Ελληνάρες που δεν δίνουν δεκάρα, μαζί με τους μαλάκες που θεωρούν τους Σκοπιανούς και τους Τουρκαλάδες αδέρφια μας. Υπάρχει φάρμακο γι αυτή την κατάντια;

ellinida είπε...

Ανέβασα κάτι φωτογραφίες σήμερα στο μπλογκ μου . Δες και κάνε χρήση . Παίξε μπάλλα !

nonplayer είπε...

To "ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ" πρέπει πια να αντικατασταθεί με το "ΘΑ ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΩ". Το ζητούμενο στην Κύπρο δεν είναι να μην ξεχάσει ο λαός, αυτός δεν ξεχνάει πια με τίποτα. Το ζητούμενο είναι να υπενθυμίζουμε την ιστορία σε όλους όσοι έχουν τις τύχες στα χέρια τους, γιατί όταν η ΕΕ αναφέρεται στα Κατεχόμενα ως "territory not under Cypriot administration", τότε δεν πάμε καλά...

Νίνα είπε...

"Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να είσαι Έλληνας, να σε πονάει η Κύπρος και να σε πονάνε όλοι εκείνοι οι Ελληνάρες που δεν δίνουν δεκάρα;"

Artfarted ειμαι ελληνο-κυπρια και απο το δημοτικο κοροιδευτικα τα παιδακια με φωναζανε τουρκαλα..ποιος δινει δεκαρα νομιζεις? Ακομα πιπιλας την καραμελα ότι οι ελληνες ειναι ανοιχτοκαρδος και φιλοξενος λαος? Μαλακιες για να συντηρουμε το μυθο..!

Η μνημη μας και η ιστορια μας ειναι η ταυτοτητα μας, κι εκει εγγειται και η μοναδικοτητα μας ως εθνος. Φυσικα και δεν ξεχνω και φυσικα θα υπενθυμιζω...παλι με χρονους με καιρους, ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ'ΝΑΙ...!!!

Οσο για τους Κυπριους, φωνη λαου οργη θεου!! Η ΕΕ τα εχει βρει σκουρα και θα συνεχισει αμα δεν αλλαξει τακτικη στο συγκεκριμενο ζητημα!Γιατι γι'αυτο το "territory not under Cypriot administration" Cypriots have shed blood..!

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!

Ανώνυμος είπε...

Μαυρόγατε, γενικά δεν τα πάω και πολύ καλά με τα κατοικίδια, αλλά εσύ έχεις βαλθεί να μου αλλάξεις γνώμη :-)

1. Σε ευχαριστούμε που δεν μας ξέχασες, παρόλο που πολλοί από εμάς μάλλον έχουμε χάσει τον εαυτό μας στις διαδρομές των τελευταίων δεκαετιών. Σε ευχαριστούμε, γιατί πριν απ όλους εμείς έχουμε ανάγκη να θυμούμαστε να θυμούμαστε… Πλησιάζουμε δυστυχώς το σημείο που οι θύμισες θα χαρακτηρίζονται αν όχι “γραφικές” σίγουρα “non-productive”.
2. Ο όρος “territory not under Cypriot administration” όσο υποβαθμισμένος κι αν είναι, είναι ίσως το ισχυρότερο χαρτί που έχουμε γιατί σαφώς υποδηλώνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία χωρικά εκτείνεται στο σύνολο του νησιού. Είναι δηλαδή η μη αναγνώριση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής. Νομικίστικο; Ναι, αλλά έχει σημασία! Παράλληλα βέβαια είναι και η πιο ξεκάθαρη ένδειξη στρουθοκαμηλισμού της διεθνούς κοινότητας και ιδιαιτέρως της Ε.Ε. η οποία αναγνωρίζει την ανωμαλία και τη διαπόμπευση του διεθνούς δικαίου και μάλιστα σε δικό της έδαφος (!!!), αλλά αρνείται να κάνει τα στοιχειώδη για την άρση της. Το γεγονός ότι η ανωμαλία αυτή δημιουργήθηκε και συντηρείται από μια υποψήφια-υποψήφια προς ένταξη χώρα (την Τουρκία ντε, της ευρωπαϊκής πορείας της οποίας εμείς είμαστε οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές) μόνο μειδίαμα μπορεί να προκαλεί. (Και εγώ θα γελούσα, αν δεν πονούσε τόσο). Και ας μην επεκταθούμε και στο άλλο ευτράπελο, το θέμα του καθεστώτος των αγγλικών βάσεων στο νησί… (Δεν αναφέρονται πουθενά στη συνθήκη προσχώρησης: Κούβα η Κύπρος, Κουαντάναμο το Ακρωτήρι. Άντε μη το προχωρήσω και αναφερθώ στις προσπάθειές τους να προσδώσουν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας χαρακτηριστικά περίπου … Φιντέλ Κάστρο. Κλείνω την παρένθεση και πάω να καπνίσω κανένα Partagas)
3. @ελληνίδα: όταν κοντεύει να μας πάρει ο ύπνος, χρειάζεται ένα γερό σκαμπίλι. Αυτό κάνουν οι φωτογραφίες, και αν σοκάρουν είναι επειδή δόξα τω Θεώ είμαστε ακόμη άνθρωποι. Είναι εκπληκτικό το πόσο “δένουν” με το τι συμβαίνει στον Λίβανο. Ίσως περισσότερο και από τη γειτνίαση αυτό εξηγεί το γιατί μας αγγίζουν τόσο τα γεγονότα εκεί.

Μικρές παρατηρήσεις:
ο πληθυσμός της Κύπρου προ του 74 (στην εποχή της τακτοποίησης εθνικών θεμάτων μέσω λογιστικής πρακτικής, και ιδιαιτέρως με αλχημείες τύπου Ανάν, οι αριθμοί τείνουν να αναδειχθούν σε θεμελιώδη μεγέθη):
80% ελληνοκύπριοι
18% τουρκοκύπριοι
2% λοιποί (Αρμένιοι, Μαρωνίτες, Λατίνοι)

Ως προς την αντιμετώπιση των Κυπρίων από τους Ελλαδίτες (έχω περάσει αρκετά χρόνια στην Ελλάδα για σπουδές) οφείλω να δώσω τι δική μου μαρτυρία. Μπορώ να πω ότι η κυπριακή μου καταγωγή μου εξασφάλισε την εύνοια μάλλον και όχι την απόρριψη. Αυτό φυσικά χωρίς να αμφισβητώ ή να μειώνω τις παρατηρήσεις της αγαπητής Νίνας :-)

Τέλος θα πρέπει να αναφερθώ στην μη συμπερίληψη ενός φλέγοντος θέματος στην αρχική τοποθέτηση του προβλήματος: οι αγνοούμενοι μας. Γιατί αν όλοι μας χρειαζόμαστε κάθε τόσο υπενθύμιση για το ότι ζούμε σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα, οι οικογένειες των αγνοουμένων βιώνουν το δικό τους Γολγοθά ΔΙΑΡΚΩΣ και ΑΜΕΙΩΤΑ τα τελευταία 32 χρόνια. Αποτελούν ίσως αυτό που σε σύγχρονη ορολογία θα αποκαλούσαμε “παράπλευρες απώλειες”. Σε αυτές τις μάνες τα λόγια του ποιητή (Κώστας Μόντης):

Αυτές οι φωτογραφιούλες ήταν απλώς
για να βγει το διαβατήριό τους
τότε που θα ‘φευγαν για σπουδές.
Πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της μάνας τους,
πού να φανταζόντουσαν πως θα παρέμεναν
να τις σφίγγουν έτσι νυχτοήμερα
τα χέρια της αρραβωνιαστικιάς τους,
τα χέρια της γυναίκας τους,
νάν’ στις σχολικές τσάντες των παιδιών τους;
Πού να φανταζόντουσαν να μην έβαζαν
τουλάχιστο
έτσι στραβά το σκουφί να επιτείνει,
να μη χαμογελούσαν αυτό το χαμόγελο
να επιτείνει;

Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Μ., Λεμεσός

Μαύρος Γάτος είπε...

Αγαπητέ Μ, σ'ευχαριστώ για τη διόρθωση. Το διορθώνω αμέσως.

Όσο για το θέμα των αγνοουμένων... δεν μου διέφυγε τυχαία...

Είναι που δεν πιστεύω ότι μπορεί αν επιζεί κάποιος από αυτούς.... δυστυχώς...

Το θέμα δεν είναι καθόλου ήσσονος σημασίας για εμάς. Αλλά αντικειμενικά, όσο κι αν είναι σκληρό, ακούγεται εξωπραγματικό να μιλάς για αγνοούμενους τόσα χρόνια μετά. Νομίζεις ότι ένας ξένος θα συμμεριστέι την αγωνία των οικογενειών των θυμάτων, τόσα χρόνια μετά;

Μήπως σπούδασες στην Θεσσαλονίκη; Είχα πολλούς Κύπριους συμφοιτητές. Κια ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ τα βράδια που κατασκήνωναν απέξω από την τουρκική πρεσβεία, έμενα σχεδόν απέναντι...

Καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Οι Κύπριοι (ή για να το πω πιο σωστά οι “Κυπραίοι”), έχουμε αδυναμία στη Θεσσαλονίκη, ακόμα και αυτοί που όπως εγώ (Αθήνα) δεν πήγαμε εκεί για σπουδές. Ίσως η νοοτροπία των βορειο-ελλαδιτών είναι πλησιέστερα στη δική μας (;).

Τώρα ως προς το θέμα των αγνοουμένων, δεν έχω (κανείς πιστεύω δεν έχει, ούτε ακόμα οι οικογένειες των αγνοουμένων) αυταπάτες. 32 χρόνια είναι πάρα πολλά για να μπορέσει έστω και ένας να έχει γλυτώσει. Για να κλείσει το θέμα ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να δοθούν εξηγήσεις ως προς τις συνθήκες θανάτου και κυρίως να γίνουν εκταφές, αναγνώριση οστών κλπ., έτσι ώστε να μπορέσουν επιτέλους οι οικογένειες των θυμάτων να κηδέψουν τους ανθρώπους τους. Αυτή πιστεύω είναι μια εσωτερική ανάγκη την οποία οποιοσδήποτε άνθρωπος μπορεί να κατανοήσει. Το γεγονός ότι και για αυτό ακόμα το απόλυτα ανθρωπιστικό θέμα το οποίο δεν επιφέρει οιασδήποτε μορφής κόστος στην άλλη πλευρά (το ξέρουμε ότι είναι νεκροί, ζητούμε απλά να παιχτεί και η τελευταία φάση του δράματος, μπας και αρχίσουν επιτέλους οι πληγές να επουλώνονται) υπάρχει κωλυσιεργία, μόνο οργή μπορεί να προκαλεί και αμφιβολίες αν τα όσα περί “καλών προθέσεων” ακούγονται έχουν έστω και στοιχειωδώς ψήγματα αληθείας…

Να ’σαι καλά!

Μ., Λεμεσός

Ανώνυμος είπε...

Your are Excellent. And so is your site! Keep up the good work. Bookmarked.
»