ΡακοσυΛλέκτης συναιΣθηΜάτων
Τριγύριζε κι αναμόχλευε τα σκουπίδια. Στην ανάγκη τα ζητιάνευε. «Σας περισσεύει καμμιά παλιά, χαλασμένη συντροφικότητα; καθόλου μεταχειρισμένη φιλία; λίγη σαρακοφαγωμένη αγάπη; κανένας σκουριασμένος πόθος;» ρωτούσε. Κι όλο αναμόχλευε τα σκουπίδια. Κι όλο τριγύριζε, κι όλο ζητιάνευε
Εξαργύρωνε ύστερα τα πενιχρά του ευρήματα για πενταροδεκάρες χαράς
μ
2 σχόλια:
Γειάσου γατάκο μου...ε,ούυφφφ!πονάει αυτό το κείμενό,σου π ο νά ει,πονάει φρικτά....στο τέλος έτσι θα καταντήσουμε,ό-λοι να ζητιανέυουμε στα...σκουπίδια της ψυχής του καθενός...(ναί,ναί δυστυχώς 'παράγουν'κι οι ψυχές 'σκουπίδια')...για λίγη αγάπη,συντροφικότητα...ακόμη και για λίγο έρωτα αν θες....κι αυτό είναι πιστέυω,τρίσχειρότερο από το να ψάχνουμε στα πραγματικά σκουπίδια (επειδή τα ψυχικά σκουπίδια είναι νοητά),για φαγητό ή ότιδήποτε άλλο...η πείνα,και η ένδοια του στομαχιού,κάπως παλέυεται...αλλά η πείνα,και η ένδοια της ψυχής και του μυαλού ΚΑΘΟΛΟΥ όμως και με τίποτε...αυτή είναι φρικτή και τρισχειρότερη,από αυτή του να μην,έχεις να φάς ή ότιδήποτε τέσπα....φιλάκια...και πολύ ωραίο,κείμενο αν και πονάει φρικτά όπως είπα...
ΕΙΣΑΙ ΦΡΕΣΚΑΡΟΥΔΙ ΑΚΟΜΑ ΨΑΧΝΕΙΣ,
ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΕΝΤΑΡΟΔΕΚΑΡΕΣ ΧΑΡΑΣ.
ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΚΟΠΟ ΝΑ ΣΚΑΛΙΖΩ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΠΙΑ.
ΜΙΑ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ ΠΕΡΥΣΙ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΣΑΦΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΥΤΕ ΦΙΛΟΥΣ-ΕΣ. ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΥς ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΩ ΓΙΑ ΟΣΟ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΩ. ΚΑΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΤΙΣ ΩΡΙΜΕΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΖΙΓΚΟΛΟ...
Δημοσίευση σχολίου