ΠΕΡΙΜέΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ... ΜόΣΚΟΒΟ: "ΑΚόΜΑ ΕΤΟύΤΗ Η άΝΟΙΞΗ, ΡΑΓΙάΔΕΣ!"

Ακόμα ετούτη η Άνοιξη, ραγιάδες! Ραγιάδες!

ακόμα ετούτη η Άνοιξη, τούτο το Καλοκαίρι

όσο που νά’ ρθει ο Μόσκοβος, ραγιάδες, ραγιάδες!

όσο που νά’ρθει ο Μόσκοβος, τη Λευτεριά να φέρει!

(Τι Μόσκοβος, τι Τάμεσης, τι Σηκουάνας, Ρήνος
δε μάς ξεπλένει ούτ' Αμαζόνιος, ούτε Νιαγάρας, ούτε Νείλος!
εδώ που καταντήσαμε, ρεζίλικο ασκέρι
πάλι βλέπω να μένουμε με τ’απαυτό στο χέρι…)