ΥπάΡχΕις

Δε με πίστεψες αφού

μα σού τό'πα επειδή

ονειρεύομαι γιατί

υπάρχεις

μ

Καμμένο χαρτί

ό,τι κι αν σ'αγγίξει

θρυμματίζεσαι

μ

ΗΜΕΡΟΛόΓΙΟ ΧΡΕΩΚΟΠίΑΣ Ι

12 Νοεμβρίου (περίπου)

Έχω καιρό να γράψω. Αλλά σήμερα υπάρχει λόγος: Σήμερα σκότωσα τα γατιά μου. «Ευθανασία» το έλεγαν παλιά, αλλά όχι, απλή δολοφονία είναι- εγώ τα δολοφόνησα, χωρίς «εύ-», μόνο με πόνο, πολύ πόνο. Έτσι κι αλλιώς όμως ήταν ήδη σε άθλια κατάσταση, πειναλέα και ψωριάρικα, σκιές του παλιού εαυτού τους. Και τί άλλο να έκανα; Οι γατοτροφές είναι πιά μια μακρινή ανάμνηση, τα περισσότερα παιδιά πεινούν, άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα, και δεν άντεχα έτσι κι αλλιώς να τα βλέπω έτσι κοκκαλιάρικα, σκέτη ταλαίπωρη γουνίτσα, κόκκαλα, και δυό τεράστια μάτια, να σε κοιτάζουν και να περιμένουν αυτό που δεν μπορείς πια να τους δώσεις: Ζωή...

 Ελπίζω τουλάχιστον, χωρίς τα δύστυχα τα μαδημένα μου τα γατιά, να βελτιωθεί κάπως το αλλεργικό μου άσθμα, μια που χωρίς φάρμακα έχει γίνει ανυπόφορο. Ήταν όλα εισαγόμενα βλέπεις… Έχω ακόμα ένα τελευταίο σπρέι, με ελάχιστες δόσεις, που το φυλάω με νύχια και με δόντια για τις πολύ σοβαρές κρίσεις.

Ακόμα μια φορά μού έκλεψαν τις κότες από τον ακάλυπτο. Τί να πεις; Και τί να κάνεις; Να κάτσεις καραούλι όλη μέρα κι όλη νύχτα να τις φυλάς; Να τις πάρεις στο κρεβάτι να κοιμούνται μαζί σου; Με τόση πείνα τριγύρω το παράξενο είναι που δεν τις έκλεψαν πιο νωρίς, ένα μήνα τώρα φάγαμε τουλάχιστον μερικά αυγουλάκια, κι εγώ και η γιαγιά. Το πρόβλημα είναι τώρα, ακόμα κι αν βρω κάπου με κάποιον τρόπο καναδυό αυγά, πώς θα επωαστούν, χωρίς κότες. Να τα κλωσσήσω εγώ λίγο δύσκολο. Μάλλον θα πρέπει να κλέψω κι εγώ  με τη σειρά μου καμμία κότα από κάπου, για μαγιά, γιατί έτσι κι αλλιώς λεφτά δεν υπάρχουν, εκτός αν πουλήσω τη γιαγιά για πειράματα στη Γερμανία, αλλά κι αυτό δύσκολο, διάβασα σε μιαν εφημερίδα τοίχου προχτές πως έχουν φρακάρει από Έλληνες και δεν χρειάζονται άλλους, πόσο μάλλον μια ταλαίπωρη γιαγιά. Που δεν τη βγάζει έτσι κι αλλιώς για πολύ, η κακομοίρα… γιατί και πετσί και κόκκαλο έχει μείνει, και ο καιρός άρχισε πάλι να ψυχραίνει, και χωρίς τα φάρμακά της βαράει κάτι πιέσεις τριψήφιες και κάτι ζάχαρα αστρονομικά. Τουλάχιστον δεν κινδυνεύει πια από τη χοληστερίνη, χαχαχά, γελάσαμε πάλι.

Έχω φυλάξει με νύχια και με δόντια καμμιά δεκαριά λίτρα βενζίνη, κι έχουν γλυτώσει ως τώρα γιατί κανείς δεν υποψιάζεται πως αυτός ο σωρός από λαμαρίνες και σκουπίδια, που κάποτε ήταν ενα αυτοκίνητο, με λίγο σπρώξιμο είναι (πιθανόν) δυνατόν να πάρει μπρος και να κινηθεί. Δέκα λίτρα το πολύ είναι, φτάνουν για καμμιά κατοσταριά χιλιόμετρα, ίσως και για λίγο παραπάνω. Για ώρα ανάγκης. Αλλά και πού να πας;

Φεύγω τώρα για το βουνό με το ποδήλατο, ναι ποδήλατο καλά διάβασες, το έχω ακόμα, ναι μαζί του κοιμάμαι, γι αυτό δεν μού το έχουν κλέψει ως τώρα- πάω να γεμίσω τα μπουκάλια με νερό από το ρέμα, να μαζέψω κανένα κλαράκι για φωτιά, και ν' αναζητήσω το φαγητό της ημέρας. Α ρε έρμα γατάκια μου. Αν τρώγατε χόρτα, κάστανα και κράνα, θα επιζούσατε ακόμα για κάνα-δυό μήνες…

ΧΡΕΩΚΟπίΑ (+) ή ΘάΝΑΤΟΣ

Από χτες το βράδυ ακούω και διαβάζω (και πάλι) για τη Χρεωκοπία μας, που για μένα είναι πρώτιστα Ηθική και μετά Οικονομική. Ε λοιπόν δεν το αντέχω. Προτιμώ ν' ακούω (και να μιλάω) για Θάνατο. Θάνατος συμφέρει περισσότερο, μια που α) δεν τον γλυτώνει κανείς, ούτε καν εκείνοι που μάς έφεραν (ενα σκαλί πριν;) τη Χρεωκοπία, και β) κάθε σοβαρός φιλόσοφος θα σάς διαβεβαιώσει πως εκεί που υπάρχει Εκείνος, η Ζωή απουσιάζει, και το αντίθετο, άρα, όσον αφορά εμάς που Ζούμε, Θάνατος δεν υπάρχει.

Αντίθετα, η Χρεωκοπία (και η επικρεμάμενη απειλή της) είναι πανταχού παρούσα, δηλητηριάζει τη Ζωή, κι ο Θάνατος καγχάζει...

Η ΜεγάΛη ΠαρασΚευή τΟυ Κόσμου

μουσική-εκτέλεση: 

Μιλτιάδης Σαρηγιαννίδης-Θαλασσινός (Μαύρος Γάτος)

Μεγάλη Πέμπτη, ώρα δέκα το βράδυ

Δύο ομάδες ανθρώπων: η πρώτη, στις εκκλησιές, θρηνεί για κάποιον που θυσιάστηκε "για να σώσει τους ανθρώπους". Η άλλη, σε μπαρ, καφετέριες κι εστιατόρια, όπως κάθε άλλο βράδυ, τρώει, πίνει, φλυαρεί, φλερτάρει.

 Πειράζει που εγώ, ο αρνησίθεος, είμαι με τους πρώτους;

"ΚΑΡΦΙά ΥΠάΡΧΟΥΝ"

ΤίΠΟΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕίΨΕΙ Κι ΑΥΤό ΤΟ ΠάΣΧΑ...
Πόσους Χριστούς θα Σταυρώσεις ακόμα, ανθρωπότητα;

Η ΤετάΡτη ΤηΣ ΣτάΧτης

...στους νέους, στους παλιούς, και στους αγέννητους νεκρούς

«Ότι Σού Εστίν η Βασιλεία, και η Δύναμις, και η Δόξα»

“Dust to Dust, Ashes to Ashes”

Η Τετάρτη της Στάχτης Ι

Επειδή δεν ελπίζω να γυρίσω πίσω

Επειδή δεν ελπίζω

Επειδή δεν ελπίζω να γυρίσω

Ποθώντας το χάρισμα του ενός και τους ορίζοντες του αλλουνού

Δεν πασχίζω πιά να πασχίσω για τέτοια πράγματα

(Γιατί ν’απλώσει τα φτερά του ο γέρικος αετός;)

Γιατί να θρηνήσω

Τη χαμένη δύναμη της συνήθους βασιλείας;

.

Επειδή δεν ελπίζω να ξαναγνωρίσω

Την αβέβαιη δόξα της καλής ώρας

Επειδή δε νομίζω

Επειδή ξέρω πως δε θα γνωρίσω

Τη μόνη αληθινή φευγαλέα δύναμη

Επειδή δεν μπορώ να πιώ

Εκεί, που ανθίζουνε τα δέντρα, και τρέχουν οι πηγές, γιατί υπάρχει τίποτα ξανά

.

Επειδή ξέρω πως ο χρόνος είναι πάντα χρόνος

και ο τόπος πάντα και μόνο τόπος

κι ό,τι είναι τώρα είναι τώρα μόνο για μια φορά

και μόνο για έναν τόπο

Χαίρομαι που τα πράγματα είναι όπως είναι και

Απαρνιέμαι την ευλογημένη μορφή

Κι απαρνιέμαι τη φωνή

Επειδή δεν μπορώ να ελπίζω να γυρίσω ξανά

Χαίρομαι, έχοντας κάτι να χτίσω

Για να μπορώ να το χαίρομαι

.

Και παρακαλώ το Θεό να μας ελεήσει

Και παρακαλώ να μπορούσα να ξεχάσω

Όλα αυτά που με τον εαυτό μου υπερβολικά συζητώ

Υπερβολικά εξηγώ

Επειδή δεν ελπίζω να γυρίσω ξανά

Ας δώσουν την απάντηση αυτές οι λέξεις

Για ό,τι έγινε, ώστε να μη γίνει ξανά

Ας μην είναι για μάς πολύ βαριά η κρίση

.

Επειδή τούτα τα φτερά δεν είναι πια φτερά για να πετούν

Αλλά μόνο λάμες να χτυπάνε τον αέρα

Τον αέρα που είναι τώρα τόσο μικρός τόσο στεγνός

Μικρότερος και στεγνότερος από τη θέληση

Δίδαξέ μας να νοιαζόμαστε και να μη νοιαζόμαστε

Δίδαξέ μας να μένουμε ακίνητοι.

.

Ελέησέ μας τους αμαρτωλούς τώρα και την ώρα του θανάτου μας

Ελέησέ μας τώρα και την ώρα του θανάτου μας.

.

“Ash Wednesday I” του Τ.S.Eliot (1888-1965)

Μετάφραση: Μαύρος Γάτος

Με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος για την μετάφραση αυτή

Επιτρέπεται η ελεύθερη αναπαραγωγή για μη εμπορικούς σκοπούς

μετά από ενημέρωσή μου, και με αναφορά της πηγής

BeGGaR KinG

Αν είχα ρόδες θά 'μουν κάρ'

αν έβγαζα καπνό φουγάρ'

κι αν μ' αγαπούσες Τζέι Αρ

Σάχης Ρουά και Τσάρ' !




...από δω και κάτω γράφουν οι φίλοι μου στο fb <3<3<3 

-Πώς τα λές, με τόση χάρ'

-τό'χω, το άτιμο, το "νιάρ' "

'

-άντε, τέτοιο παλληκάρ'

τυχερή που θα σε πάρ'

-Να με βγάλει στο κλωνάρ'

να ληστεύουμε παγκάρ'...

...-με τ'ς πιστόλες στο ζωνάρ'

-κι αν τυχόν μάς βρίζουν "σταρ"...
...-τιμή μας και καμάρ' !

μ

ΤΡίΠΤυΧο

…ρωτάς τί είναι Έρωτας… είναι αυτό που όταν σού συμβεί, δε ρωτάς τίποτα πια- για τίποτα

Ρωτάς τί είναι Πόνος. Είναι η Απουσία.

Ρωτάς τί είναι Θάνατος- δεν Είναι.

μ

oLa SapiA

Όλα στραβά σε αυτόν τον ανώριμο τόπο μας, στον ανώριμο λαό μας, στραβή και η δράση, στραβή και η αντίδραση. Το τεράστιο κι αναξιοποίητο ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ όπλο μας λέγεται ΨΗΦΟΣ και υπήρξε χυδαιότατη η (μη) χρήση της ως τώρα από το εκλογικό σώμα, συμπεριλαμβάνομένων και των τελευταίων εκλογών. Αν τώρα από τη χυδαιότατη χρήση του υπερτάτου Δημοκρατικού μας δικαιώματος, της Ψήφου, περάσουμε στη χυδαιότατη και ανεξέλεγκτη κοινωνική ΒΙΑ, "όλοι εναντίον όλων", πού το παράξενο; Αφού είμαστε λαός των άκρων, ΑΝΩΡΙΜΟΣ λαός.

Αντίο, Ποιητή Νίκο Παπάζογλου

Νεκρό λουλούδι

δεν ανθίζει Άνοιξη

μόνο βρωμίζει

μ

Δυτικά Της Σαλονίκης

όταν ο ορίζοντας παίρνει φωτιά

πώς να σωθείς εσύ, καρδιά;


μ

V di V

Ανεβαίνω βουνά, κατεβαίνω λόφους

σκοτώνω δράκους, γεννώ βατράχια

χτίζω ευτυχία

κατοικώ απουσία

τραγουδώ κι αντηχεί 
σιωπή.

μ

ΛάΣα Ντε Σέλα "Δες Με, Στη Ζωή ΞαναγυΡνώ!" - IN MEMoRIAM:

El Pajaro, Το Πoυλί

Της Lhasa De Sela, από το album "La Llorona"

μετάφραση (c) Μιλτιάδης Θαλασσινός

Δες με, στη ζωή ξαναγυρνώ

αχ πουλί, γιατί με ξύπνησες,

τώρα μάθε με να ζω

Στην άβυσσο σε ονειρεύτηκα

με την άβυσσο ερωτεύτηκα

αχ, πουλάκι, που με ξύπνησες

αχ, πουλάκι μου, γιατί;

Δες με, στη ζωή ξαναγυρνώ

Αχ πουλί. με καταδίκασες,

σ’έρωτα χωρίς τέλος

Στην άβυσσο σ' ονειρεύτηκα

με την άβυσσο ερωτεύτηκα

αχ, πουλάκι, που με ξύπνησες

αχ, πουλάκι μου, γιατί;

Lhasa De Sela (1972-2010)
ΙΝ ΜΕΜΟRΙΑΜ

Ήλιε ΦοΝιά

Να ζητιανεύω ένα σου χάδι, να σε λατρεύω την Αυγή
να με τυφλώνεις το Πρωί, τα Μεσημέρια να με καις,και κάθε 

Βράδυ

να σέρνομαι ξανά στη Γη


μ

ΠΕΡΙΜέΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ... ΜόΣΚΟΒΟ: "ΑΚόΜΑ ΕΤΟύΤΗ Η άΝΟΙΞΗ, ΡΑΓΙάΔΕΣ!"

Ακόμα ετούτη η Άνοιξη, ραγιάδες! Ραγιάδες!

ακόμα ετούτη η Άνοιξη, τούτο το Καλοκαίρι

όσο που νά’ ρθει ο Μόσκοβος, ραγιάδες, ραγιάδες!

όσο που νά’ρθει ο Μόσκοβος, τη Λευτεριά να φέρει!

(Τι Μόσκοβος, τι Τάμεσης, τι Σηκουάνας, Ρήνος
δε μάς ξεπλένει ούτ' Αμαζόνιος, ούτε Νιαγάρας, ούτε Νείλος!
εδώ που καταντήσαμε, ρεζίλικο ασκέρι
πάλι βλέπω να μένουμε με τ’απαυτό στο χέρι…)

ΘάΛΑΣΣΑ ΓΕΜάΤΗ ΚΡίΜΑ

Θάλασσα

 γεμάτη 

Κρίμα

πώς

ξανά

 να σ'αγαπήσω, 

Κύμα;

μ

ΦυΣάει στα σταυΡοδρόμια του κόΣμου

Ο θάνατος περιοδεύει τον κόσμο με τη μάσκα ενός στρατηγού.
Τα μάτια μας θα ζήσουνε και πέρα από το θάνατό μας
για να κλαίνε.
Φυσάει.


Τα μέγαρα ρίχνουν έναν ίσκιο βαρύ που σπάει τη ραχοκοκαλιά μας
Τρέχουν οι δρόμοι λαχανιασμένοι
Τα παραμύθια είναι τυφλά
Φυσάει


Φυσάει μέσα από τα τρύπια βρακιά των ανέργων
Φυσάει
Φυσάει μέσα στην οργισμένη καρδιά του λαού


Ο άνεμος μπερδεύει τους δρόμους τις χρονολογίες τα πρόσωπα
Παρασέρνει τη σκόνη απ’ τα πεδία των μαχών
Αυτή η σκόνη θάβει σιγά σιγά την Ευρώπη


Τα χέρια τους είναι έτοιμα να σώσουνε τον κόσμο
Εις τους αιώνας των αιώνων


Ερχόμαστε
Παραμερίστε
Κατεβαίνουμε σαν μια χιονοστιβάδα που όσο κατηφορίζει μεγαλώνει

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

(1922-1988)

EXCUSaTIO

Τι φταίω εγώ αν δεν έχεις μάθει να χορεύεις γυμνή στις καταιγίδες; Τι φταίω εγώ αν για να χαρείς γυρεύεις αίμα, μόνο για να βλαστήσεις σπέρμα; Τι φταίω εγώ αν διασχίζεις τις Εποχές χωρίς να νιώθεις το χάδι του χιονιού, το σπαραγμό του λουλουδιού, το τραγούδι των κυμάτων, τη δροσιά των φθινοπωρινών απογευμάτων; Τί φταίω αν δολοφονείς τα χελιδόνια, αν ακρωτηριάζεις τ’ αηδόνια, αν αμολάς τα σκυλιά να κατασπαράζουν τους φόβους σου; Τί φταίω εγώ αν εσύ πουλάς την ψυχή σου στο διάβολο για ν’ αγοράσεις κέρατα; Τί φταίω εγώ αν ανατρέφεις τέρατα;

Ό,τι κι αν κάνουμε, Αγάπη μου, θά ‘μαστε πάντα σε άμυνα, πάντα οι λίγοι, τα χλωρά, που θα καιγόμαστε μαζί με τα ξερά. Όσο οι πολλοί είναι τρομαγμένοι, συμβιβασμένοι, ξεπουλημένοι... θα τρομάζουμε, θα συμβιβαζόμαστε, θα ξεπουλιόμαστε, θα υποφέρουμε κι εμείς μαζί τους. Δεν είναι κατάθλιψη, απλή διαπίστωση είναι. Καλό σου βράδυ τώρα.

μ

photo: fear by Marinafoto@Deviantart

Η ΣτερNή ΔιαΘήκη

 3 Κι όταν δεν είχαν τίποτα πιά να ξεπουλήσουν, προκειμένου να πλουτίσουν, Πατρίδα, Αξιοπρέπεια, Ανθρωπιά 


2 όταν, προκειμένου να υπάρξουν, δεν είχαν  τίποτα πιο ακριβό να τ’ αποκτήσουν, τίποτα ακόμα πιο προκλητικό να πουν, να ενσαρκωθούν,  ν' αναπαραστήσουν

1 τότε, εκείνοι οι Στερνοί,  Στεγνοί, Στυγνοί άνθρωποι,  αποφάσισαν πως η Ανθρωπιά, η Τέχνη, η Ομορφιά, πάει πια, πέθανε, κι άρχισαν να συλλυπούνται αλλήλους, λίγο πριν αυτοκαταστραφούν- παρανάλωμα του πυρός, σε φαραωνικούς τύμβους από τοξικά χαρτονομίσματα 


0  παίρνοντας και τους Αθώους μαζί τους._"

Η Στερνή Διαθήκη, κεφ. Ω', εδάφιο ω', 3-0

(γνωστού-αγνώστου αναγνώστου)

Μυρτώ, χαμένο μου Ταξίδι

Μυρτώ, χαμένο μου Ταξίδι

Μυρτώ, παράτονή μου Ηχώ

Μυρτώ, πικρή μου Αδερφή

Όνειρό, αχ, που λαχταράς

να ονειρευτείς

Μυρτώ μου, αφτέρουγο Πουλί

Λουλούδι που μαραίνεσαι

πριν ανθίσεις

Μυρτώ, Φυγή Παντοτινή

που κλαίς για την Επιστροφή

πριν ξεκινήσεις

μ

Artwork: "Ariadne" by George Frederic WaTTS (edited by μ) 

ΜόΝΟ Η ΘάλαΣσα

Ήταν πάντα. Θά’ναι για πάντα. Μόνο η Θάλασσα. Είναι.


Αδιαφορεί. Δεν τιμωρεί. Δεν συγχωρεί. Μόνο η Θάλασσα. 


Σε ρουφά. Σε τυλίγει. Μόνο η Θάλασσα. Σώζει.




μ
πρώτο κολύμπι για φέτος, χτες, στην Καλλιθέα!