Οι ΚήΠΟΙ ΤοΥ ΜάΡΤΗ, ΑΕΡΙΚό

.
Τα δικά μου τραγούδια
είναι μαύρα λουλούδια
ποτισμένα με αίμα

τα δικά μου τραγούδια
δεν τ' αγγίζει το ψέμα
έχουν μαύρα αγκάθια
σού τρυπούν την ψυχή

θα πονέσεις, στο λέω
αν τ' ακούσεις, κι εσύ


Τί να φταίει που απέτυχα σε ό,τι πιό πολύ λαχταρούσα; "Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι; Κάτι στιχάκια σαλεμένων εραστών;" Στοιχειωμένα τραγούδια που ποτέ δεν ξεπέρασα, λυπηθείτε με, σωπάστε. Γιατί δεν έμαθα ακόμα να ζω. Γιατί ποτέ δε θα μάθω. Γιατί πάντα θ' αγαπώ απόλυτα, και θα πονώ απόλυτα. Γιατί στις αγάπες μου όρια ποτέ δεν θα μπορέσω να βάλω. Γιατί ποτέ δεν αγάπησα τον εαυτό μου όσο την αγάπη μου. Και πάντα θα ματώνω, από ξοδεμένη αγάπη. Λόγω της αγάπης. Λόγω των αγαπών. Λόγω. Ώσπου μια νύχτα από κάποιαν αγάπη θα ξεχάσω ν' ανασάνω, και θα πεθάνω. Μη με λυπάσαι. Το τέλος μου δε θα το δω. Κανείς δεν το βλέπει. Μόνο των άλλων.

κάνει Νύχτα ή εγώ Νυχτώνω;

.