"Δε ΖΗΤάΜε Να ΖήΣΟΥΜΕ ΑΙώΝΙΑ. ΖΗΤάΜΕ ΜόΝΟ..." (VoL De NuiT, ΝυΧΤΕΡΙΝή ΠΤήΣΗ, του Antoine De Saint-Exupéry)
.
Ανήγγειλαν τη σύζυγο του [ αγνοούμενου πιλότου] Φαμπιέν.
(...)
Ερχόταν να παραπονεθεί δειλά για τα λουλούδια της, για τον σερβιρισμένο της καφέ, για τη νεανική της σάρκα. Στο κρύο αυτό γραφείο τα χείλη της ξανάρχισαν να τρέμουν ελαφρά. Ανακάλυπτε κι η ίδια την αλήθεια της, σ' αυτόν τον άλλο κόσμο, τον άφατο. Όλα όσα έκρυβε μέσα της, ο άγριός της έρωτας, η αφοσίωσή της έμοιαζαν τώρα να παίρνουν μιαν όψη ενοχλητική, εγωιστική. Θά θελε να το σκάσει.
- Σάς ενοχλώ...
- Κυρία μου, τής είπε ο Ριβιέρ, δε μ' ενοχλείτε καθόλου. Δυστυχώς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε πιά, κι εσείς κι εγώ, είναι να περιμένουμε.
Ανασήκωσε ελαφρά τους ώμους της, και ο Ριβιέρ κατάλαβε το νόημα αυτής της κίνησης: "Τί ωφελούν τ' αναμμένα κεριά, το σερβιρισμένο δείπνο, τα λουλούδια, που θα με περιμένουν στο σπίτι..." Μια νέα μητέρα είχε εξομολογηθεί κάποτε στον Ριβιέρ: "Το θάνατο του παιδιού μου δεν τον αντιλήφθηκα ακόμα. Είναι τα μικρά πράγματα που είναι τα πιό δύσκολα, τα ρουχαλάκια του που βρίσκω, και, όταν ξυπνώ τη νύχτα, εκείνη η τρυφερότητα που αναβλύζει αυθόρμητα από την καρδιά, άχρηστη πιά, όπως και το γάλα μου..." Έτσι και για τη σύζυγό του, ο θάνατος του Φαμπιέν θ' άρχιζε από αύριο, σε κάθε πράξη μάταιη πιά, σε κάθε αντικείμενο, ο Φαμπιέν θα εγκατέλειπε αργά αργά το σπίτι. Ο Ριβιέρ ένιωσε βαθιά συμπόνοια.
(...)
Περιεργάζονταν αφηρημένα τα τηλεγραφήματα ασφαλείας των Βόρειων Σταθμών. Κι αναλογίζονταν.
(...)
Ερχόταν να παραπονεθεί δειλά για τα λουλούδια της, για τον σερβιρισμένο της καφέ, για τη νεανική της σάρκα. Στο κρύο αυτό γραφείο τα χείλη της ξανάρχισαν να τρέμουν ελαφρά. Ανακάλυπτε κι η ίδια την αλήθεια της, σ' αυτόν τον άλλο κόσμο, τον άφατο. Όλα όσα έκρυβε μέσα της, ο άγριός της έρωτας, η αφοσίωσή της έμοιαζαν τώρα να παίρνουν μιαν όψη ενοχλητική, εγωιστική. Θά θελε να το σκάσει.
- Σάς ενοχλώ...
- Κυρία μου, τής είπε ο Ριβιέρ, δε μ' ενοχλείτε καθόλου. Δυστυχώς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε πιά, κι εσείς κι εγώ, είναι να περιμένουμε.
Ανασήκωσε ελαφρά τους ώμους της, και ο Ριβιέρ κατάλαβε το νόημα αυτής της κίνησης: "Τί ωφελούν τ' αναμμένα κεριά, το σερβιρισμένο δείπνο, τα λουλούδια, που θα με περιμένουν στο σπίτι..." Μια νέα μητέρα είχε εξομολογηθεί κάποτε στον Ριβιέρ: "Το θάνατο του παιδιού μου δεν τον αντιλήφθηκα ακόμα. Είναι τα μικρά πράγματα που είναι τα πιό δύσκολα, τα ρουχαλάκια του που βρίσκω, και, όταν ξυπνώ τη νύχτα, εκείνη η τρυφερότητα που αναβλύζει αυθόρμητα από την καρδιά, άχρηστη πιά, όπως και το γάλα μου..." Έτσι και για τη σύζυγό του, ο θάνατος του Φαμπιέν θ' άρχιζε από αύριο, σε κάθε πράξη μάταιη πιά, σε κάθε αντικείμενο, ο Φαμπιέν θα εγκατέλειπε αργά αργά το σπίτι. Ο Ριβιέρ ένιωσε βαθιά συμπόνοια.
(...)
Περιεργάζονταν αφηρημένα τα τηλεγραφήματα ασφαλείας των Βόρειων Σταθμών. Κι αναλογίζονταν.
"Δε ζητάμε να ζήσουμε αιώνια. Ζητάμε μόνο να μη βλέπουμε τις πράξεις και τα πράγματα να χάνουν ξαφνικά το νόημά τους. Γιατί τότε καταδεικνύεται το κενό που μας περιτριγυρίζει..."
To βλέμμα του έπεσε βαρύ στα τηλεγραφήματα:
"Να λοιπόν από πού, στη δουλειά μας, τρυπώνει ο θάνατος: αυτά τα μηνύματα που δεν έχουν πιά νόημα...
To βλέμμα του έπεσε βαρύ στα τηλεγραφήματα:
"Να λοιπόν από πού, στη δουλειά μας, τρυπώνει ο θάνατος: αυτά τα μηνύματα που δεν έχουν πιά νόημα...
Antoine De Saint-Exupéry, "Vol De Nuit" ("Νυχτερινή Πτήση"), 1931
μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2009
Ο Antoine de Saint-Exupéry εξαφανίστηκε με το (άοπλο) μονοθέσιο αεροπλάνο του, μια νύχτα του 1944, δεκατρία χρόνια μετά τη δημοσίευση της "Νυχτερινής Πτήσης". Χάθηκε κάπου νότια της Μασσαλίας, εκτελώντας μιαν ειδική αποστολή για την γαλλική αντίσταση. Η στρατιωτική του ταυτότητα βρέθηκε στο βυθό, κοντά στις ακτές, από έναν ψαρά, πριν από λίγα χρόνια…
.
μετάφραση Μιλτιάδης Θαλασσινός 2009
Ο Antoine de Saint-Exupéry εξαφανίστηκε με το (άοπλο) μονοθέσιο αεροπλάνο του, μια νύχτα του 1944, δεκατρία χρόνια μετά τη δημοσίευση της "Νυχτερινής Πτήσης". Χάθηκε κάπου νότια της Μασσαλίας, εκτελώντας μιαν ειδική αποστολή για την γαλλική αντίσταση. Η στρατιωτική του ταυτότητα βρέθηκε στο βυθό, κοντά στις ακτές, από έναν ψαρά, πριν από λίγα χρόνια….
1 σχόλιο:
κι όμως τα μηνύματα έχουν νοήματα.πολλαπλά μάλιστα, άλλο γι αυτόν που τα γράφει ενίοτε άλλο γι αυτόν που τα παραλαμβάνει,άλλο για τους τρίτους τυχαίους λαθραναγνώστες.Ευτυχής συγκυρία να έχουν το ίδιο νόημα ανάμεσα σε αποστολέα και παραλήπτη.
ΑΛΛΟΙ ΤΟ ΕΊΠΑΝ ΈΡΩΤΑ ΆΛΛΟΙ ΑΓΆΠΗ ΆΛΛΟΙ ΑΠΛΆ ΤΑΎΤΙΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΌΗΣΗ
Δημοσίευση σχολίου