27 Μαΐ 2008

ΑΠ'όΛΑ όΣΑ ΣΟύ'ΧΩ ΠΕΙ ΚΡάΤΗΣΕ ΜόΝΟ

το Πρώτο και το Τελευταίο "σ'αγαπώ"

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα πολύτιμε.Αν έχει πάρει την απόφασή της γάτε μου, η αμνησία είναι οριστική και αμετάκλητη. Και πάντα ο επόμενος στην αρχή τουλάχιστον «αγαπά καλύτερα». Πιστεύω το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στη ζωή μας είναι να επενδύσουμε στην ανασφάλεια και την αδυναμία των άλλων. Η σωτηρία είναι προσωπική υπόθεση του καθενός και η αγάπη κορυφαία στιγμή της πεζής καθημερινότητας. Κατά τα άλλα πήρα μια σκούρα γαλάζια «Honda Transalp».
Μιχάλης ερωτευμένος μέχρι τρέλας

Ανώνυμος είπε...

Η μνήμη εμποδίζει το μέλλον να υπάρξει. Το μέλλον δεν χρειάζεται να το προβλέψουμε, αρκεί να επιτρέψουμε την ύπαρξή του. Σημασία έχει να εστιάζουμε όλες τις δυνάμεις μας στο παρόν , χωρίς να χανόμαστε στις προσδοκίες ενός ασαφούς μέλλοντος ή το χειρότερο στις αναμνήσεις ενός αμετάκλητου παρελθόντος. Το παρόν είναι ο μετασχηματιστής του μέλλοντος σε παρελθόν. Η τομή του χρόνου είναι μια μεγάλη βουτιά σε όλα τα μήκη και πλάτη της ύπαρξης.Η μοναξιά είναι η προυπόθεση της ελευθερίας και είναι κάπως ανόητο να αναζητά κανείς την σωτηρία στον "άλλον".Ας νοιώθουμε τη χαρά της ελευθερίας μποέμικα έστω και λίγο μπλαζέ αλλά σε καμμία περίπτωση αυτή την κωμικοτραγική διάθεση του μελό με κλαυσίγελο και δόσεις εξαπατημένης παρθένας.

Γιάννης

Μαύρος Γάτος είπε...

Φίλε Μιχάλη: Μεγάλη σοφία είπες:

"Πιστεύω το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε στη ζωή μας είναι να επενδύσουμε στην ανασφάλεια και την αδυναμία των άλλων"

Να συμπληρώσω: όταν λέμε 'των άλλων' κατά 99999% εννοούμε "των άλλων, γένους θηλυκού". Το κακό είναι οτι πολλές γυναίκες επενδύουν στην ίδια τους την ανασφάλεια, αντί να την καταπολεμήσουν...

Καλορίζικη η Χόντα! Να προσέχεις όμως. Ελπίζω να μην είσαι ερωτευμένος μαζί της...


Φίλε Γιάννη: Δεν είναι μελόδραμα, είναι μια διάθεση με την οποία ξύπνησα, έτσι γενικά κι αόριστα. Ειδικότερα, είναι αλήθεια πως τελευταία θέλω να συναντήσω την παλιά μου αγάπη, έχει παντρευτεί στο μεταξύ και έχει και παιδί, αλλά αν δεν την δω νομίζω ότι ο κύκλος δεν θα κλείσει, ό,τι και αν έχει γίνει στο μεταξύ.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή γάτε έχω ζήσει μια παρόμοια ιστορία και ο κύκλος εκεί που έκλεινε έγινε θηλιά για εμένα θα πρότεινα ως μότο μια ατάκα από τη ταινία "Χιροσίμα Αγάπη μου" ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ.

κουράγιο γατί

Γιάννης

Surrealist είπε...

Όταν το παρλθόν το μέλλον αποκοιμίζει γλυκά η με πόνο- το παρόν διαμρτύρεται και τότε θα έχεις ένα παρελθόν που ποτέ αδιαμαρτύρητα δεν θα σε αφήνει να προχωρήσεις...

μα άκου το απίστευτο ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ - Καταλαβαίνω τι σημαίνει να αγαπάς βαθιά και όλα να είναι απλώς το υποκατάστατο, αλλά άλλο αγάπη και άλλο εξάρτηση από αναμνήσεις
και η εξάρτηση γιατί δόθηκες και θέλεις πίσω όσα πήρες...

θα μπορούσα να γράψω διάφορα ίσως και άστοχα, όμως ένα ακόμα θα σου πω...

ωγες από αυτό το πένθος...

τα στάδια προφανώς τα ξέρεις μάθε την μετάβαση από το ένα στο άλλο και η ανάμνηση σου θα γίνει γλύκα που θα σε οδηγήσει...

εξάλλου δεν είναι και θάνατος...

ο έρωτας-η αγάπη είναι ζωή-πάρτο αλλιώς έλεγε ένας γνωστός μου

σε φιλώ!

Φίλη Στέβη-την καλησπέρα μου!

Surrealist είπε...

Υ.Σ. τα λάθη μου για να συνάδουν με το παράλογο που εκλογικέυουμε...
:}}}}}} Χαμογελάκια να βλέπω :}}}}} please ser

Μιχάλης Ρ. είπε...

Έχω κρατήσει αρχείο αναμνήσεων από μεγάλες αγάπες καθημερινών ανθρώπων που κατά καιρούς με συγκλόνισαν και η εμπειρία τους, έστω του παρατηρητή, μου άλλαξαν τη ζωή. Κι επειδή εγώ μετά από ένα μεγάλο έρωτα, επειδή δεν καταλάβαινα τότε το παιγνίδι, ζω από θαύμα, τρέφω απόλυτο σεβασμό στους ήρωες που μου έδειξαν το δρόμο το λιγότερο ταξιδεμένο.
Η αγάπη Μιλτιάδη είναι υπέρβαση. Είναι η ενέργεια που καταναλώνεις στην προσπάθεια να κάνεις η αγαπημένη σου να αλλάξει επίπεδο, να τη σηκώσεις στη πλάτη σου για ν΄ ανέβει πιο ψηλά από σένα. Και τότε πρέπει να είσαι έτοιμος να πληρώσεις το τίμημα. Γιατί αντί να σε κρατήσει ν΄ ανέβεις, φεύγει βιαστικά γι΄ αλλού θαμπωμένη από αυτά που βλέπει, σκουπίζοντας το αίμα από την πλάτη σου που λέρωσε τις γόβες στιλέτο βιαστικά. Ευαίσθητη πλάτη ο φουκαράς. Βαγγέλη Σταμόπουλε, Τάκη Σ., Γιώργο Π., Χριστίνα Κ. δεν αξίζω ούτε όσο το νυχάκι σας. Δεν είμαι σαν εσάς και σας ευχαριστώ που κοντά σας έμαθα όσο μπορούσα τους ανθρώπους.
Για μένα ο δρόμος είναι δρόμος.