ΜήΝ ΤΟύΣ ΑΚΟύΣ, Η ΖΩή ΔεΝ ΕίΝΑΙ ΜΕΓάΛΗ, ΟύΤΕ ΓίΝΕΤΑΙ ΚΑΡΝΑΒάΛΙ, Η ΖΩή ΕίΝΑΙ ΜΙΚΡή...

23 Μαΐ 2008

ΜήΝ ΤΟύΣ ΑΚΟύΣ, Η ΖΩή ΔεΝ ΕίΝΑΙ ΜΕΓάΛΗ, ΟύΤΕ ΓίΝΕΤΑΙ ΚΑΡΝΑΒάΛΙ, Η ΖΩή ΕίΝΑΙ ΜΙΚΡή...

...μην την ζεις, λοιπόν, σε οθόνες και σε ντιβιντί...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...: Η εικονική πραγματικότητα δεν ξέρω αν είναι μια μορφή διεύρυνσης της ανθρώπινης εμπειρίας ή ένας μετασχηματισμός της ζωής σε κάτι που διαμεσολαβείται. Μπαίνει και το ζήτημα εδώ περί νεωτερικότητας και παράδοσης στους τρόπους της ανθρώπινης ζωής. Και φυσικά ο μέγιστος κυνισμός να σε προτρέπει ο γάτος να μην ζείς τη ζωή σε οθόνες μέσα από την οθόνη του υπολογιστή. Προσωπικά πιστεύω οτι όσο αυξάνονται οι επιλογές προωθείται η ελευθερία εάν υπάρχουν κριτήρια και αυτοσυνειδησία. Όταν αυτά λείπουν τότε πέφτουμε στον φετιχισμό των πολλών ευκαιριών που τελικά είναι μόνο μία, δηλαδή η μία επιλογή που προσφέρουν τα ανύπαρκτα κριτήρια.Τα αρχέτυπα αλλαζούν στις μέρες μας και μαζί με αυτά και οι βασικές ιδιότητες του ανθρώπινου είδους. Θα ήθελα να παραμείνω ένας Αναγεννησιακός άνθρωπος με τα εργαλεία όμως της μοντέρνας εποχής.

Καλημέρα

Γιάννης; Παρασκευή 23 Μαΐου 2008 στις 11:20:00 π.μ. EEST
scarface είπε...: Αγαπητέ Μιλτιάδη,

δεν ξέρω αν ένα χθεσινό μου σχόλιο στη nina c. ήταν η αφορμή για το σημερινό σου ποστ ή πρόκειτε για τρομερή σύμπτωση.

Χθες λοιπόν σε ποστ της Nina με τίτλο "η ζωή είναι μικρή" είχα σχολιάσει "η ζωή είναι μεγάλη μην την κάνεις καρναβάλι" έχοντας στο μυαλό μου το τραγούδι από τις "Τρύπες".

Στην πραγματικότητα η αλήθεια κατά τη γνώμη μου είναι κάπου στη μέση και για αυτό θεώρησα σωστό να "βάλω" και την άλλη άποψη.

Και τέλος για να κλείσω και η οθόνη του pc και τα dvd και οι βόλτες, οι φιλίες , οι εκδρομές , ο έρωτας , οι ατυχίες, ο χαμένος και ο κερδισμένος χρόνος όλα είναι μέρος της ζωής μικρής ή μεγάλης.

Απλά κάποια την κάνουν μικρότερη και κάποια μεγαλύτερη.

Να'σαι καλά.; Παρασκευή 23 Μαΐου 2008 στις 2:46:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Όσο παίρνουν τα χρόνια και μεγαλώνω ηλικιακά, αισθάνομαι ότι ο χρόνος κινείται με μεγαλύτερη ταχύτητα. Οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, στη τακτοποιημένη φυλακή της βολεμένης καθημερινότητας, επαναλαμβάνονται δραματικά και μου δίνουν την ψευδαίσθηση του χρόνου δρομέα. Ξέχασα τον προορισμό και «οδηγώ» συνεχώς. Τρέμω στο φόβο μήπως τελειώσει η βενζίνη. Όχι γιατί θα «τελειώσω», άλλα γιατί πρέπει να ξαναρχίσω. Μιχάλης...μάλλον; Παρασκευή 23 Μαΐου 2008 στις 7:52:00 μ.μ. EEST
Ανώνυμος είπε...: Την καλισπερα μου!
Ειναι όμορφη η ζωή - Εαν κοιτάμε τη καλίτερη πλευρά μπορουμαι να τη μακρινουμαι λιγάκι ...
κι οπος λεει το τραγουδη;;
κι το λίγο - λίγο γυνετε πολυ
Καλό σαββατοκιριακο σου εύχομαι Γατουλη!; Σάββατο 24 Μαΐου 2008 στις 4:37:00 π.μ. EEST
Μαύρος Γάτος είπε...: Καλημέρα Γιάννη, Scarface, Μιχάλη, Δώρα

ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλιά σας. Συγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα.

Γιάννη, όσο κι αν σού φαίνεται περίεργο, δεν είναι καθ΄λου κυνικό να σε προτρέπω εγώ να κλείσεις τον υπολογιστή, προσπαθώ κι εγώ να περιορίσω όσο γίνεται τις ώρες μπροστά στην οθόνη- αλλά φυσικά, μιλάω για την υπερβολή, κι όχι για την 'λελογισμένη χρήση", που μπορεί όντως να είναι εξόχως Αναγεννησιακή...

Scarface δεν είχα δει το σχόλιό σου, οπότε όντως πρόκειται για μεγάλη σύμπτωση! Πάντως ο στίχος αυτός υπάρχει σε graffiti στην Άνω Πόλη και τον βλέπω σχετικά συχνά.

Μιχάλη μου, ο Χρόνος δεν υπάρχει. Υπάρχουμε μόνο εμείς που κουραζόμαστε σιγά σιγά...

Ξυπολητάκι Δώρα, μούτς!; Κυριακή 25 Μαΐου 2008 στις 3:33:00 μ.μ. EEST