Η ΓΙΑΓΙΆ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΊΔΙΑ (ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΊΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΑΒΉΧΤΗΚΕ ΠΟΤΈ)

.residual granny by *weeja on deviantART

Προπαραμονή Χριστουγέννων. Όλοι ψωνί-ζουν, στολί-ζουν, ετοιμά-ζουν, σχεδιά-ζουν, γιορτά-ζουν. Ζουν.

Σε μιάν απόμερη γειτονιά, σε μια μικρούτσικη πλατειούλα, σ' ένα παγκάκι κάτω από έναν πλάτανο, μέσα στο κρύο, κάθεται μιά γιαγιά.

Γύρω της πολλές μαύρες σακκούλες σκουπιδιών, που προφανώς προέρχονται από τον διπλανό κάδο. Η γιαγιάκα με τ' ασημένια μαλλιά τις ανοίγει, μία μία, και μεταφέρει τα σκουπίδια από τη μιά μαύρη σακκούλα στην άλλη, προσεκτικά, λίγα λίγα, ψάχνοντας για κάτι χρήσιμο.

Η σύνταξη των τριακοσίων ευρώ δεν αρκεί. Οι δυνάμεις της δεν τής επιτρέπουν πια να εργάζεται από δω κι από εκεί, όπως παλιά- ποιός θα πλήρωνε μιά γριά κι ανήμπορη παραδουλεύτρα; Παιδιά δεν έχει για να τη βοηθήσουν. Η Εκκλησία της παρέχει, εν μέσω μεγαλοπρεπών Δοξολογιών, ένα συσσίτιο, κάπου κάπου, και τριάντα ευρώ κάθε Χριστούγγενα και Πάσχα. Το Κράτος σφυρίζει αδιάφορα. Η μόνη "καθώς πρέπει" επιλογή που τής μένει είναι να πεθάνει μιαν ώρα αρχύτερα. Έλα όμως που "δεν την παίρνει ο Θεός"...

Ξεπέρασε λοιπόν τη ντροπή, κι άρχισε να ψάχνει τα σκουπίδια. Τα δικά μας τα σκουπίδια, ημών των άλλων, ημών των καθώς πρέπει. Εκείνων που γιορτά-ζουν.

Εσύ; Γιορτά-ζεις ακόμα;
Χρόνια μας πολλά...