Η ΦΛΟΥΔΑ
Η ΦΛΟΥΔΑ
Παλιότερα, όχι πολύ παλιά, τότε που όλα ήταν ακόμα όπως στην Αρχή, ό,τι φαινόταν, συνήθως ήταν.
Ένα πέτρινο σπίτι ήταν από πέτρα, ένα ξύλινο κρεβάτι ήταν από ξύλο, ένα μεταξωτό ήταν από μετάξι, ένα μανταρίνι ήταν από μανταρίνι, ο τρελλός του χωριού ήταν τρελλός, η γριά ήταν γριά. Και όλα ήταν ακριβά.
Σήμερα, όλα είναι φλούδα. Κάτω από την πέτρα είναι μπετόν. Κάτω από τον καπλαμά είναι πεπιεσμένο χαρτί. Κάτω από το μετάξι είναι πλαστικές ίνες. Κάτω από τη φλούδα του μανταρινιού είναι η απουσία κάθε γεύσης και αρώματος. Πίσω από τον τρελλό του χωριού κρύβεται ένας σόουμαν, και η γριά κρύβεται πίσω από πεντέξι πλαστικές. Και όλα είναι φτηνά.
Για την φλούδα αυτή "αγωνιζόμαστε" όλοι καθημερινά. Εργαζόμαστε όλο και πιό σκληρά, όλο και πιό ανταγωνιστικά, για να μπορούμε να υπερκαταναλώνουμε. Αγοράζουμε με τον κόπο μας και με τον χρόνο μας πολύχρωμες και πολυτελείς συσκευασίες μίας χρήσεως, που κρύβουν πλαστικοποιημένα κι ανθυγιεινά μπιφτέκια, ρουχα που θα φορέσουμε ελάχιστες φορές, φτηνιάρικα παιχνίδια με τα οποία τα παιδιά θα παίξουν λίγα λεπτά, πριν τα πετάξουν, φανταχτερές συσκευές που σε λίγο θα χαλάσουν. ή θα τις βαρεθούμε. Ανανεώνουμε αφηνιασμένοι τους υπολογιστές μας και τα πανάκριβα κινητά μας τηλέφωνα, που σκοτώνουν όλο και περισσότερο την αληθινή επικοινωνία. Καταπίνουμε το τελευταίο CD της ντίβας με την ημερομηνία λήξης, που σε λίγο θα ξεχαστεί, χάριν του νέου hit, χάριν της νέας ντίβας. Χρεωνόμαστε για το ολοκαίνουργιο αστραφτερό αυτοκίνητο που θα ζήσει μερικά χρόνια, μέχρι να βγει το πιο καινούργιο, το πιο αστραφτερό. Για το πανάκριβο σπίτι με το γκαζόν, την πισίνα, τον σεκιουριτά, στο οποίο όμως δεν ζει κανείς.
Μια φλούδα είναι και ο φαινομενικός εαυτός μας, κι από πίσω οι καταπιεσμένες μας ορμές, οι κρυφές μας αγωνίες, οι ανομολόγητές μας ελπίδες, οι καταπιεσμένες μας αλήθειες. οι πιο φοβεροί μας τρόμοι. Μια φλούδα για ατομική χρήση, μια άλλη για οικογενειακή χρήση, μια ακόμα για επαγγελματική χρήση, άλλη μια για κοινωνική χρήση, κι άλλη μια για, κι άλλη μια. για, κι άλλη μία για....
Πίσω απ' όλες αυτές τις φλούδες κρύβεται η δυστυχία. Γιατί δεν υπάρχει πιό αξιολύπητος άνθρωπος από εκείνον που δεν τολμά να είναι ο εαυτός του, που αισθάνεται και φέρεται και ζει με οδηγό το τι θα ήθελαν και θα περίμεναν από αυτόν οι άλλοι.
Γι’αυτά όλοι «τρέχουμε». Γι αυτά «αγωνιζόμαστε». Τόσους Αγωνιστές δεν είχε ο τόπος ούτε στην Επανάσταση του 1821. Όποιον και να ρωτήσεις, «τρέχω», «στον Αγώνα», θα σού πει. Αγώνας, μέρα νύχτα. Αγώνας.
Για ένα πουκάμισο αδειανό.
Για μία φλούδα.
Πάτα την, κι εσύ, μερμηγκάκι. Δεν μπορείς να γλυτώσεις από την γοητεία της. Έτσι θέλουν ΕΚΕΙΝΟΙ.
Που σχεδιάζουν την ζωή σου.
Που αποφασίζουν για την μέρα και για τη νύχτα σου.
Που καθοδηγούν την αναπνοή σου.
Θα τους κάνεις την χάρη;
.
Παλιότερα, όχι πολύ παλιά, τότε που όλα ήταν ακόμα όπως στην Αρχή, ό,τι φαινόταν, συνήθως ήταν.
Ένα πέτρινο σπίτι ήταν από πέτρα, ένα ξύλινο κρεβάτι ήταν από ξύλο, ένα μεταξωτό ήταν από μετάξι, ένα μανταρίνι ήταν από μανταρίνι, ο τρελλός του χωριού ήταν τρελλός, η γριά ήταν γριά. Και όλα ήταν ακριβά.
Σήμερα, όλα είναι φλούδα. Κάτω από την πέτρα είναι μπετόν. Κάτω από τον καπλαμά είναι πεπιεσμένο χαρτί. Κάτω από το μετάξι είναι πλαστικές ίνες. Κάτω από τη φλούδα του μανταρινιού είναι η απουσία κάθε γεύσης και αρώματος. Πίσω από τον τρελλό του χωριού κρύβεται ένας σόουμαν, και η γριά κρύβεται πίσω από πεντέξι πλαστικές. Και όλα είναι φτηνά.
Για την φλούδα αυτή "αγωνιζόμαστε" όλοι καθημερινά. Εργαζόμαστε όλο και πιό σκληρά, όλο και πιό ανταγωνιστικά, για να μπορούμε να υπερκαταναλώνουμε. Αγοράζουμε με τον κόπο μας και με τον χρόνο μας πολύχρωμες και πολυτελείς συσκευασίες μίας χρήσεως, που κρύβουν πλαστικοποιημένα κι ανθυγιεινά μπιφτέκια, ρουχα που θα φορέσουμε ελάχιστες φορές, φτηνιάρικα παιχνίδια με τα οποία τα παιδιά θα παίξουν λίγα λεπτά, πριν τα πετάξουν, φανταχτερές συσκευές που σε λίγο θα χαλάσουν. ή θα τις βαρεθούμε. Ανανεώνουμε αφηνιασμένοι τους υπολογιστές μας και τα πανάκριβα κινητά μας τηλέφωνα, που σκοτώνουν όλο και περισσότερο την αληθινή επικοινωνία. Καταπίνουμε το τελευταίο CD της ντίβας με την ημερομηνία λήξης, που σε λίγο θα ξεχαστεί, χάριν του νέου hit, χάριν της νέας ντίβας. Χρεωνόμαστε για το ολοκαίνουργιο αστραφτερό αυτοκίνητο που θα ζήσει μερικά χρόνια, μέχρι να βγει το πιο καινούργιο, το πιο αστραφτερό. Για το πανάκριβο σπίτι με το γκαζόν, την πισίνα, τον σεκιουριτά, στο οποίο όμως δεν ζει κανείς.
Μια φλούδα είναι και ο φαινομενικός εαυτός μας, κι από πίσω οι καταπιεσμένες μας ορμές, οι κρυφές μας αγωνίες, οι ανομολόγητές μας ελπίδες, οι καταπιεσμένες μας αλήθειες. οι πιο φοβεροί μας τρόμοι. Μια φλούδα για ατομική χρήση, μια άλλη για οικογενειακή χρήση, μια ακόμα για επαγγελματική χρήση, άλλη μια για κοινωνική χρήση, κι άλλη μια για, κι άλλη μια. για, κι άλλη μία για....
Πίσω απ' όλες αυτές τις φλούδες κρύβεται η δυστυχία. Γιατί δεν υπάρχει πιό αξιολύπητος άνθρωπος από εκείνον που δεν τολμά να είναι ο εαυτός του, που αισθάνεται και φέρεται και ζει με οδηγό το τι θα ήθελαν και θα περίμεναν από αυτόν οι άλλοι.
Γι’αυτά όλοι «τρέχουμε». Γι αυτά «αγωνιζόμαστε». Τόσους Αγωνιστές δεν είχε ο τόπος ούτε στην Επανάσταση του 1821. Όποιον και να ρωτήσεις, «τρέχω», «στον Αγώνα», θα σού πει. Αγώνας, μέρα νύχτα. Αγώνας.
Για ένα πουκάμισο αδειανό.
Για μία φλούδα.
Πάτα την, κι εσύ, μερμηγκάκι. Δεν μπορείς να γλυτώσεις από την γοητεία της. Έτσι θέλουν ΕΚΕΙΝΟΙ.
Που σχεδιάζουν την ζωή σου.
Που αποφασίζουν για την μέρα και για τη νύχτα σου.
Που καθοδηγούν την αναπνοή σου.
Θα τους κάνεις την χάρη;
.
6 σχόλια:
Έτσι ακριβώς. Όλα επιφανειακά, όλα πρόσκαιρα, όλα ψεύτικα... Μου άρεσε αυτό που είπες για το «τρέχω» και «στον Αγώνα». Όταν έχουν χαθεί οι Αξίες, τότε παλεύουμε και αγωνιζόμαστε για το τίποτα. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Δεν είναι εύκολο να ξεφύγουμε, αλλά μπορούμε να κρατήσουμε μια στάση κριτική απέναντι σε αυτά που σου σερβίρουν. Γιατί άλλωστε να τους κάνουμε την χάρη;
Να σε ρωτήσω κάτι χωρίς να θέλω να φανώ (πολύ) κακιά?
Γιατί εγραψες το post αντί να πας για καφέ και γιατί πέρασες τις ώρες σου μπροστά στο pc για να το δηλώσεις?
Μάλλον γιατί ακόμα και εμείς που τα κατηγορούμε όλα αυτά, είμαστε πιόνια στα χέρια ΕΚΕΙΝΩΝ όπως λες και εσυ...
Δυστυχως ετσι ειναι γατε. Σου δειχνουν τη φλουδα για να σου κρυψουν την ουσια. Ολα για μια φλουδα οπως ειπες. Σου δειχνουν κινητα, dives, αυτοκινητα, φανταχτερα λαμπιονια, ποδοσφαιρακια, στα 3 το 1 δωρο, αλλα ως εδω. Την ουσια δε πρεπει να τη δεις γιατι αυτο ειναι επικυνδινο γι αυτους. Μας εχουν καταντησει δερματικουςν, χωρις να το παρουμε γραμμη.
http://www.youtube.com/watch?v=_XKDgyuE7z0
Στέφανε, φυσικά και ΔΕν θα τους την κάνουμε.
Η συντριπτική πλειοψηφία των υπολοίπων όμως;;;;
Δντεβιλάκι μου την πάτησες (αυτήν την φορά). Το κείμενο αυτό το έγραψα το 2006 κα τώρα έκανα απλά copy paste και κάποιες τροποποιήσεις Σ;))))
¨Ετσι κια λλιώ ςόμως, το να γράφεις και αν εκφράζεσαι και να νμοιράζεσαι δε νομίζω να είναι το παιχνίδι τους! "Εκείνοι" θέλουν να παρακολουθέις παθητικά... κάθε συζήτηση με ουσία (όπως αυτή που κάνουμε τώρα), κάθε αμφισβ΄ήτηση, τοιυς χαλάει τη μαγιά...
Παράλογο μέσα στα σκουπίδια υπάρχουν και διαμάντια... αλλά πολύ σκουπίδι ρε παιδί μου!
Αύριο που θα έχω πρόσβαση σε dsl θα δω το Link σου, ευχαριστώ
Καλό βράδυ σε όλους
Σ;)))
Όλα φλούδα.Τίποτα αυθεντικό.Τίποτα πρωτότυπο.Όλα καλυμμένα κάτω από ένα προσωπείο.Αποκρουστικό,ψεύτικο,φτιαχτό.Για να αρέσει.Να αρέσουμε.Χαμένη η ομορφιά και η γοητεία του αυθεντικού.Που το γνωρίζεις,το δέχεσαι ή και το απορρίπτεις,μερικές φορές,όμως πάντα,επειδή είναι αυτό που είναι και,όχι γι' αυτό που δείχνει.Χαμένη η ουσία.Καιρός να μπούμε πάλι στον δρόμο,που θα μας οδηγήσει σ' αυτήν.Όσο δύσκολος και δύσβατος κι αν είναι,το αποτέλεσμα,περιμένει για να ανταμείψει,όσους τολμήσουν να δοκιμάσουν,να ανακαλύψουν τον θησαυρό.Καλό ταξίδι!!!
Έχετε απόλυτο δίκιο... Έχουμε χάσει την ουσία, από την μουσική που ακούμε μέχρι και για το ίδιο το νόημα της ζωής... Θα συμφωνήσω όμως με μια κοπέλα που είπε ότι αυτό δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό του Νεοέλληνα...
Δημοσίευση σχολίου