ΣΕ ΛΊΓΟ ΦΤΆΝΕΙ ΤΟ ΠΈΡΣΙ

Πριν από δύο χρόνια ακριβώς, τα ξημερώματα της δεύτερης μέρας των Χριστουγέννων, ξεκίνησα αυτό το μπλόγκ. Το ημεροδίχτυ μου, όπως μού άρεσε να το λέω. Από τότε άλλαξαν πολλά, αλλά και τίποτα. Γνώρισα πολλούς και ίσως κανέναν. Τους έχασα όλους, κι ούτε έναν. Άξιζε τον χρόνο. Πόνεσε τον κόπο.

Γιατί άνθρωπος είμαι, κι όχι γάτος, μην ακούς. Και ποιός άνθρωπος δε φοβάται το Φόβο; Ποιός αρνείται ένα χάδι; Ποιός δεν αισθάνεται μόνος; Ποιόν δεν τσακίζει ο Χρόνος;

Ποιός προβλέπει το Παρελθόν; Ποιός θυμάται το Μέλλον; Ποιός καταφέρνει να ζει στο παρόν;

Πόσο δύσκολο είναι, ειδικά αυτό το τελευταίο- τουλάχιστον όμως το προσπαθώ...
Ας συνεχίσουμε να προσπαθούμε - μαζί!
Σ;)))