Ο ΚΕΡΑΥΝΟΣ
.
Στη μνήμη της Άννης (1975-28/2/2007)
Όταν σε όλη σου ζωή έχεις περάσει δύσκολα, και ξέρεις από παιδί, καλά, τί σημαίνει πόνος,
φτάνει τελικά μια μέρα στα 31 σου χρόνια που όλα έχουν στρώσει, εσύ τα έχεις στρώσει
φτάνει τελικά μια μέρα στα 31 σου χρόνια που, επιτέλους, χαμογελάς, για πρώτη φορά
και τότε, πέφτεις νεκρή το πρωί στο μπάνιο, χωρίς καμμιάν αιτία...
Τί να πει κανείς;
Μην τολμήσει κανένας να μού ξαναμιλήσει για οποιονδήποτε ΚΩΛΟ-ΘΕΟ. ΠΟΤΕ.
11 σχόλια:
Μακάρι να έβρισκα κάτι ιδιαίτερα εύηχο…τέλος πάντων(!)Συλλυπητήρια Μίλτο
Γατουλη,ο"Θεος"δεν ειναι νεκρος γιατι αλλοιως θα επρεπε να ειμαστε κι εμεις νεκροι.Ουτε καν θα υπηρχαμε.Δεν θα αναπτυξω θεωριες,γιατι θα επρεπε να γραφω μεχρι αυριο.Απλα θα πω πως τα"πηγαινε-ελα"στα ταξειδια των ψυχων μας ειναι το αποτελεσμα των αναζητησεων μας μεσα απο τις εκαστοτε ζωες που μας προσφερονται για ενα και μονο λογο:Να συνταιριαξουμε και να εναρμονιστουμε με την θεεικη μας καταγωγη.
Οι επιλογες ειναι παντα δικες μας.Ισως η Αννη"εφυγε"συναισθανομενη πως αυτη η"ζωη"δεν ειχε να της προσφερει τιποτα καλυτερο πια!!Ισως της δοθηκε το δικαιωμα επιλογης γιατι εφτασε η ωρα να ενωθει με την Συμπαντικη ενεργεια απο την οποια προηλθε.Ισως...
Την καληνυχτα μου,και φιλια απο τον τριποδαρο....
οι χαμενοι
οι πληγωμενοι
οι καταραμενοι
[ψεμα,ψεμα,ψεμα.ΨΑΙΜΑ]
I have a life that did not become,
that turned aside and stopped,
astonished:
I hold it in me like a pregnancy or
as on my lap a child
not to grow or grow old but dwell on
it is to his grave I most
frequently return and return
to ask what is wrong, what was
wrong, to see it all by
the light of a different necessity
but the grave will not heal
and the child,
stirring, must share my grave
with me
[...]
the child in me that could not become
was not ready for others to go,
to go on into change, blessings and
horrors, but stands there by the road
where the mishap occurred, crying out for
help, come and fix this or we
can't get by, but the great ones who
were to return, they could not or did
not hear and went on in a flurry and
now, I say in the graveyard, here
lies the flurry, now it can't come
back with help or helpful asides, now
we all buy the bitter
incompletions, pick up the knots of
horror, silently raving, and go on
crashing into empty ends not
completions, not rondures the fullness
has come into and spent itself from
I stand on the stump
of a child, whether myself
or my little brother who died, and
yell as far as I can, I cannot leave this place, for
for me it is the dearest and the worst,
it is life nearest to life which is
life lost: it is my place where
I must stand and fail,
calling attention with tears
to the branches not lofting
boughs into space, to the barren
air that holds the world that was my world
[...]
(A.R. Ammons)
Στη μνήμη της, Γάτε
.............
θλίψη
οργή
ανάθεμα
Στη μνήμη της γατούλη, συμπάσχουμε...
..............
(((((((Μίλτο)))))))
Σάς ευχαριστώ όλες και όλους...
Θεός Παναγιώτα μου γλυκιά δεν υπάρχει. Ούτε και ζωή πέρα από αυτήν εδώ. Ούτε και ο θάνατος είναι κάτι τόσο φοβερό, είναι σαν τον ύπνο, ακριβώς, μόνο χωρίς όνειρα και χωρίς ξύπνημα.
Αλλά γι αυτό το κορίτσι ήρθε πολύ νωρίς ρε γαμώτο... και πολύ άδικα...
Ο θάνατος πονάει εμάς τους ζωντανούς. Για μας λυπόμαστε, και για μας θρηνούμε.
Και καλά κάνουμε...
...
Τι σχόλιο αποτελεί η βουβαμάρα μου;
Μπροστά σε κάτι τέτοιο, ποιος μπορεί να μιλήσει και όχι να βουβαίνεται;
...
σκατά
Λυπάμαι πολύ αδελφέ.
Η λέξη "Θεός" με εξοργίζει πια, παρά με ηρεμεί. Και ακόμα πιο πολύ με εκνευρίζουν όλοι αυτοί που επιμένουν στην ύπαρξή του...Δυστυχώς, η Άννα έπεσε θύμα του Φαρσέρ, αυτού του περίεργου τύπου που παίζει μαζί μας και γελάει με τα παθήματά μας...Κρίμα...
Σάς ευχαριστώ όλους για τη συμπαράσταση. Ήταν "Άννη", από το Κασσιανή. Ήταν...
Δημοσίευση σχολίου