ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΩΝ ΠΑΛΙΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
.
«Μα πώς βγήκα έτσι; Να την ξαναβγάλουμε!»
«Δυστυχώς έτσι πρέπει να είναι, χωρίς υποψία χαμόγελου. Σαν κατάδικους τους βγάζουμε όλους… Το ζήτημα είναι να γίνουν δεκτές...»
«Ναι, αλλά τόσο χάλια;»
«…»
«Τέλος πάντων, τί να κάνουμε, αφού είναι έτσι…. τυπώστε τις… θα περάσω σε καμμιάν ώρα να τις πάρω.»
Έξω στο δρόμο, το βλέμμα του έπεσε και πάλι στα κηδειόσημα. Οι παλιοί νεκροί τον κοίταζαν χαμογελαστοί, από τις φωτογραφίες των ταυτοτήτων τους.
Οι παλιοί νεκροί.
«Οι νέοι νεκροί, ούτε αυτό το τελευταίο χαμόγελο δεν θα δικαιούμαστε πιά», σκέφτηκε.
.............
Οι φωτογραφίες, τυπωμένες, ήταν ακόμα χειρότερες.
Πλήρωσε, κι έφυγε, ανέκφραστος.
Αγέλαστος.
7-2-2007
.
«Μα πώς βγήκα έτσι; Να την ξαναβγάλουμε!»
«Δυστυχώς έτσι πρέπει να είναι, χωρίς υποψία χαμόγελου. Σαν κατάδικους τους βγάζουμε όλους… Το ζήτημα είναι να γίνουν δεκτές...»
«Ναι, αλλά τόσο χάλια;»
«…»
«Τέλος πάντων, τί να κάνουμε, αφού είναι έτσι…. τυπώστε τις… θα περάσω σε καμμιάν ώρα να τις πάρω.»
Έξω στο δρόμο, το βλέμμα του έπεσε και πάλι στα κηδειόσημα. Οι παλιοί νεκροί τον κοίταζαν χαμογελαστοί, από τις φωτογραφίες των ταυτοτήτων τους.
Οι παλιοί νεκροί.
«Οι νέοι νεκροί, ούτε αυτό το τελευταίο χαμόγελο δεν θα δικαιούμαστε πιά», σκέφτηκε.
.............
Οι φωτογραφίες, τυπωμένες, ήταν ακόμα χειρότερες.
Πλήρωσε, κι έφυγε, ανέκφραστος.
Αγέλαστος.
7-2-2007
.
9 σχόλια:
και με τα διαβατήρια έχουν πια κάθε λόγο να μας υποπτεύονται στα αεροδρόμια.
Πειράζει όμως αν δεν διαιωνιστεί το χαμόγελο ενός νεκρού;
Καλησπέρες
Αμα σού πω ότι σε σκεφτόμουν, Μαίανδρε λίγο μετά που έγραψα το ποστ;;;; ¨Ημουν σίγουρος ότι θα έρθεις!
Αυτό που πειράζει είναι το χαμόγελο των ζωντανών... αν δεν χαμογελάς ζωντανός πώς είναι δυνατόν να χαμογελάσεις νεκρός...
Καλησπέρα φίλε μου
χαμόγελο. ΧΑΜογελΟ.
Μάτια, ματιά.
αλήθεια ή ψεμα;
ποιά η αλήθεια και ποιό το ψέμα;
ποιός είναι εκείνος που θα ξέρει;
το στόμα μπορεί να λέει ψέματα.
Η νεκρή κατάδικος.
Ισως καποιοι ζωντανοι εκει εξω να χαμογελουν περισσοτερο οταν μας βλεπουν σαν νεκρους...
Τραγικο.
Κι όμως ένας νεκρός δύσκολα χαμογελάει. Ένας σύγχρονος νεκρός θέλει να χαμογελά που γλίτωσε από ένα κόσμο που τον πόνεσε, μα ο κόσμος είναι σκληρός που ούτε εκεί κι ούτε τότε δεν τον αφήνει να χαμογελά.
Τελικά έχασε το χαμόγελό του. Μήπως αυτός ήταν ο σκοπός;
Δείμο, αν χάσουμε και το χαμόγελο, τί μάς μένει;
Πρέπει επιτέλους να πούμε ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ,
σ' αυτούς που προσπαθούν να μάς το κλέψουν....
Απολλώνια κούκλα, εσύ, ποτέ νεκρή, ποτέ κατάδικος.
Νίκο, αν υπάρχουν τέτοιοι, δεν θα τους κα΄νουμε τη χάρη.
Θα χαμογελάμε! Όσο προφταίνουμε.
Σ:)))))))
Πίκρα....μεγίστη πίκρα....
κάστε να σκάσω ένα χαμόγελο! ;-)
Φιλιά :-ΧΧΧ
Φιλιά κι από μένα Σ:))))))
τι πράμα κι αυτό ρε γάτε στην πόλη σου να βάζουν φωτογραφίες στα κηδειόχαρτα...πρώτη φορά εκεί το είδα (όπου είχα πάει για τελείως άλλο λόγο) και συμπτωματικά το μάτι έπεσε στο κηδειόχαρτο του πατέρα ενός γνωστού που είχε πεθάνει πρόσφατα.
φαντάσου δηλαδή πάνω στο δεκαήμερο που πας κάπως να συνέρχεσαι σωματικά,να βγεις βόλτα και να δεις τη φωτογραφία του ανθρώπου που χεις χάσει πάνω στο ξεχασμένο κηδειόχαρτο...
τρελο;
Δημοσίευση σχολίου