ΗΘΕΛΕ ΝΑ 'ΝΑΙ ΣΚΙΟΥΡΑΚΙ
Εγώ, ήθελα να 'μαι Δελφίνι.
Ένα μικρό χαρούμενο ασημένιο Δελφίνι της χάρισα, το πρώτο βράδυ, ενθύμιο από τη Βαγδάτη, απ'όπου μόλις είχα γυρίσει. Το φόρεσε αμέσως στο λαιμό της, και δεν το ξαναέβγαλε από επάνω της.
Όταν χωρίσαμε, πάει πιά πάνω από χρόνος, μού επέστρεψε όλα όσα τής είχα χαρίσει σε δυόμισι χρόνια. Εκτός από το δελφινάκι.
Πάλι κοιτούσα παλιές φωτογραφίες, ναι... Κι έκανα ζουμ στο δελφινάκι, στο κέντρο του στήθους της. Το δελφινάκι εδώ. Το δελφινάκι εκεί. Το δελφινάκι στο Παρίσι. Το δελφινάκι στη Ρώμη. Το δελφινάκι στα βουνά. Το δελφινάκι στα νησιά...
Πού να είναι τώρα το δελφινάκι μου...
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου