11 Ιουν 2010

ΟλυΜπιάΔος και ΚαΣΣάνδρου γωΝίΑ



Δεν έχει πιά κολοφωτιές
στις ρεματιές του σέιχ σου- 
μαγαρισμένο, σκυλεμένο από δράκους
 απλώνεται ως τη Θάλασσα
το αρχαίο Κάστρο μου

κι ονειρεύομαι φωτιές



.
φωτογραφία: μιλτιάδης θαλασσινός, 2010

4 σχόλια:

agrampelli είπε...

Πωπω τι όμορφη φωτογραφία...Αυτό πως το κάνεις, και μέσα από την τόση ασχήμια βγάζεις τέτοια ομορφιά!
Καλημέρα...

Μαύρος Γάτος είπε...

Καλημέρα γλυκιά μου! Σκεψου ας πούμε σε μιαν όμορφη πόλη, με λίμνη, ε;
Σ;ο)))))

agrampelli είπε...

...η οποία παρεπιπτόντως σε περιμένει,αν θυμάμαι καλά,έ;
;-)
Τα φιλιά μου!

Dust in the wind (Σκόνη στον άνεμο) είπε...

Σαυτή τη γειτονιά γεννήθηκα και έμεινα μέχρι τα δέκα μου χρόνια...τι μου θύμησες τώρα...ωραία φωτογραφία ..τα σύννεφα τέλεια (είναι και η αδυναμία μου)!