Η ΔύΣΗ ΤΟΥ άΡΗ

Αέναα περιπλανώμενοι στο Άπειρο, χορεύουν, οι Πλανήτες, 
Ουράνιοι Αλήτες, και μας παραπλανούν.


Mα είδα εγώ το φώς στον ουρανό. Αλάνθαστο σημάδι. 
Kοιτούσα τον Αυγερινό, μα έβλεπα τον Άδη
την ώρα που βραδιάζει, και τα πουλιά πετάνε γύρω γύρω
αναστατωμένα. Κι ο κόσμος μοιάζει 
ατέλειωτη ερημιά. Την ώρα που βραδιάζει, 
και μοιάζει να χαράζει, σ' απρόσμενη μεριά.


/@/@/


Αέναα περιπλανώμενοι, λικνίζονται,
χορεύοντας ανάμεσα στ’αστέρια
ο Χάρος, οι Αλήτες, οι Πλανήτες
και μας παραπλανούν




μ (Δεκέμβρης 2005)