Το ΚΟΡίτΣι Με Τα ΠορτοΚάΛια

..."Δεν ξέρω αν τσουρουφλίστηκες ποτέ νιώθοντας πως έκανες κάτι εντελώς μάταιο. Ίσως να ξεκίνησες με χιόνι ή βροχή να κατέβεις στο κέντρο ν’ αγοράσεις κάτι που χρειαζόσουν επειγόντως, και να έφτασες δύο λεπτά αφού είχε κλείσει το μαγαζί. Κάτι τέτοιο σε εξοργίζει. Σε εξοργίζει κυρίως για την ίδια σου τη βλακεία. Αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα της ματαιότητας με είχε πλημμυρίσει- και δεν είχα απλώς κατέβει στο κέντρο με το τραμ, είχα ταξιδέψει ως τη Σεβίλλη για να την βρω, μην έχοντας άλλο έρεισμα από μία της κάρτα. Δεν ήξερα κανέναν εκεί, δε μιλούσα καθόλου ισπανικά, κι ήμουν αναγκασμένος να κλειστώ στη θλιβερή μου πανσιόν. Ήθελα να με χαστουκίσω, μα θά 'ταν γελοίο, και θά 'κανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Αποφάσισα λοιπόν να αυτοτιμωρηθώ αλλιώς, στο κάτω κάτω υπήρχαν τόσοι και τόσοι τρόποι: Μπορούσα, για παράδειγμα, να καταδικάσω τον εαυτό μου να μην έχει στο εξής καμμία σχέση με το Κορίτσι με τα Πορτοκάλια, ποτέ πιά, ό,τι κι αν συνέβαινε…

Και τότε, ξαφνικά, την είδα, Γκέοργκ!"

Jostein Gaarder